Το κοινό (!!!) επέλεξε (;;;) το βραβείο αναγνωστών 2010 - Οι αιρετικές ; θέσεις ενός βιβλιοπώλη

Ένα άρθρο του Νίκου Λαμπρόπουλου 

ΠΗΓΗ: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

Η διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) κα Κατρίν Βελισσάρη απονέμει στη φετινή νικήτρια κα Ελένη Πριοβόλου το Βραβείο Αναγνωστών 2010.

Ένα ακόμα «βραβείο αναγνωστών» που δεν πείθει, είναι αυτό που απονεμήθηκε στη συγγραφέα Ελένη Πριοβόλου  για το βιβλίο της «Όπως ήθελα να ζήσω».

Και δεν αναφέρομαι στη λογοτεχνική αξία του βιβλίου, μιας και δεν είναι αυτό το ζητούμενο του συγκεκριμένου βραβείου - παρ’ ότι οι τελευταίες πρωτιές προσπαθούν να αποδώσουν και τέτοιο άρωμα – αλλά στη διαδικασία μέχρι την απονομή.  Την οποία όχι μόνο δεν φροντίζουν να βελτιώνουν με τα χρόνια (δείτε αντίστοιχες κριτικές μας) αλλά τουναντίον φορτώνουν με περισσότερα ερωτηματικά όπως:

• Πώς μπορεί να ψηφίστηκε πρώτο από σύνολο 6.239  ψηφοφόρων «αναγνωστών» ένα βιβλίο που βρίσκεται μόλις στη δεύτερη ανατύπωση; - 3^η έκδοση γράφει το βιβλίο που παρέλαβα μετά το βραβείο - όταν πολλά συνυποψήφια έπαιζαν μεταξύ των 10.000 εως 30.000 αντιτύπων;  Ενδεικτική είναι και η δήλωση της κ. Πριοβόλου που λέει κατά την απονομή «Αυτό το βραβείο μου δίνει την ευκαιρία να γίνει ευρέως γνωστή η δουλειά μου, παρ’ όλο που δουλεύω 25 χρόνια ως συγγραφέας».
• Με ποια κριτήρια επιλέγουν οι λέσχες ανάγνωσης τα βιβλία της «βραχείας λίστας» και επί πλέον κρίνουν κατά  50%  την έκβαση του αποτελέσματος; Της αναγνωσιμότητας; Δυσκολεύομαι να το πιστέψω για τη συντριπτική τους πλειοψηφία. Από κριτικές; Για το συγκεκριμένο βιβλίο ελάχιστα ασχολήθηκε ο τύπος όπως μαρτυρούν οι παραπομπές στη σελίδα της ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ.
• Με ποιο ειδικό βάρος οι  λέσχες ανάγνωσης χρεώνονται μια απόφαση που επηρεάζει μέσα από τα παιχνίδια της αναπόφευκτης δημοσιότητας τις πωλήσεις και την πολιτική των εκδοτικών οίκων και διαμορφώνουν κλίμα στην αγορά του βιβλίου στον πιο κρίσιμο μήνα του;
• Υπάρχουν λέσχες ανάγνωσης που αρνήθηκαν να ψηφίσουν και ποιο το σκεπτικό τους;
• Γιατί επιμένουν να παραπλανούν τους αναγνώστες με το ψευδεπίγραφο τίτλο του «βραβείου αναγνωστών» και δεν του δίνουν ένα όνομα που θα αποτυπώνει την πραγματική του διάσταση όπως βραβείο ΕΚΕΒΙ  ή «Λεσχών ανάγνωσης» και που βέβαια δε θα μας πέφτει λόγος να το κριτικάρουμε μιας και περί ορέξεως ουδείς ο λόγος;

Λαμπρόπουλος Νίκος

Ο εκδότης του βραβευμένου βιβλίου «Όπως ήθελα να ζήσω» κ. Θανάσης Καστανιώτης στην εκδήλωση για την ανακοίνωση του Βραβείου Αναγνωστών 2010 που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 8/12/2010 στο εστιατόριο του Μουσείου της Ακρόπολης.

Παραθέτουμε το Δελτίο τύπου του ΕΚΕΒΙ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βραβείο Αναγνωστών 2010

Το κοινό επέλεξε «Όπως ήθελα να ζήσω», της Ελένης Πριοβόλου

Το Βραβείο Αναγνωστών 2010 απονέμεται στο βιβλίο «Όπως ήθελα να ζήσω» της Ελένης Πριοβόλου (Εκδόσεις Καστανιώτη). Πρόκειται για ένα απολαυστικό μυθιστόρημα που μας μεταφέρει στην Αθήνα των τελών του 19ου αιώνα, μια εποχή έντονου πολιτικού κλίματος αλλά και παθών σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο ώστε να "φέρνει το άρωμα" της σημερινής πραγματικότητας στον αναγνώστη του. 
Ο διαγωνισμός διοργανώνεται από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) για έκτη χρονιά. Είναι ένα μοναδικό βραβείο στα ελληνικά δεδομένα αφού προκύπτει αποκλειστικά από τους ίδιους τους αναγνώστες, ξεκινώντας από τα μέλη των Λεσχών Ανάγνωσης (που αποφασίζουν για τη «βραχεία λίστα») και δίνοντας τη σκυτάλη στο ευρύ κοινό το οποίο ψηφίζει με sms: ένα βραβείο που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των βιβλιόφιλων και επιβραβεύει τα μυθιστορήματα που «φορούν» την κόκκινη κορδέλα.
Η ανακοίνωση της φετινής νικήτριας έγινε την Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010 σε ζωντανή σύνδεση με την καθημερινή ενημερωτική εκπομπή «Συμβαίνει τώρα» της ΝΕΤ. Παράλληλα, στις 8.00 το βράδυ της ίδιας ημέρας η δημοσιογράφος Έλενα Διάκου θα παρουσιάσει την Ελένη Πριοβόλου στην εκπομπή «Ημερολόγια καταστρώματος» του Δεύτερου Προγράμματος της ΕΡΑ.
Το ΕΚΕΒΙ θα απονείμει το βραβείο (έργο του εικαστικού Διαμαντή Αϊδίνη) σε εκδήλωση που θα οργανώσουν οι Εκδόσεις Καστανιώτη τις προσεχείς ημέρες. (Η ημερομηνία θα ανακοινωθεί σύντομα).
Με το Βραβείο Αναγνωστών έχουν τιμηθεί τα βιβλία:
-το 2009 «Ιμαρέτ», του Γιάννη Καλπούζου, -το 2008 «Όλα σου τα ‘μαθα μα ξέχασα μια λέξη» του Δημήτρη Μπουραντά, -το 2007 «Ο κύριος Επισκοπάκης» του Ανδρέα Μήτσου, -το 2006 «Αμίλητα βαθιά νερά», της Ρέας Γαλανάκη, -το 2005 «Η μέθοδος της Ορλεάνης» της Ευγενίας Φακίνου.

 Σημειώνουμε ότι με την ψήφο τους οι αναγνώστες συμμετείχαν κατά 50% στο τελικό αποτέλεσμα ενώ το υπόλοιπο 50% βγήκε από τις ψήφους που έχουν ήδη δώσει τα μέλη Λεσχών Ανάγνωσης από τις 280 που λειτουργούν σ’ όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.

Και λίγα λόγια για το βιβλίο :

Ελλάδα, τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα. Δικομματισμός, φαυλοκρατία, πολιτευτές, τραμπούκοι, "χρυσοκάνθαροι" και τραπεζίτες καθορίζουν το πολιτικό και το οικονομικό σκηνικό. Μέσα σε αυτό το κλίμα έρχεται στην Αθήνα ο έμπορος-ταξιδευτής Ρωμαίος Αγγουλές: φύση καλλιτεχνική και αντισυμβατική, αποφασίζει να εγκατασταθεί και, αντί για χρηματιστηριακά παιχνίδια, να επενδύσει στην "ωραιότητα". Με την εκτός γάμου θυγατέρα του Ροζίτα και τον παραγιό του Σωτήρη Κονταξή φυτεύουν ροδώνα, στον οποίο ευελπιστούν να συμπεριλάβουν όλες τις γνωστές ποικιλίες ρόδων, αλλά και να δημιουργήσουν νέα είδη, φτάνοντας ως την επίτευξη του "γαλάζιου ρόδου". Ο Pοδώνας του Κεραμεικού, η περίφημη "Ρόδων Πολιτεία", γίνεται σύντομα η κολυμβήθρα των πρωτοπόρων ιδεών. Εκεί θα εμβαπτισθούν οι ανήσυχοι νέοι, θα καταφύγουν οι παλαιότεροι αντιμοναρχικοί, ενώ παράλληλα θα δοκιμαστούν τα ανθρώπινα πάθη, ο έρωτας και η αντοχή, σε μια Αθήνα αγνώριστη, που εκπλήσσει διαρκώς τον αναγνώστη, είτε με τις διαφορές της είτε με τα κρυμμένα σε αυτήν "σημεία των καιρών μας".

Ένα μυθιστόρημα εποχής για όλους εκείνους που έζησαν "όπως ήθελαν να ζήσουν", κληροδοτώντας στους επόμενους τους σπόρους της ουτοπίας.