Γράφει ο Κριστόφ
Ο πλουσιοτερος ανθρωπος, στον κοσμο του ανθρωπινου ειδους, πανω στη γη
Ο πλουσιοτερος ανθρωπος, στον κοσμο του ανθρωπινου ειδους, πανω στη γη
Κτυπησε την
πορτα μου. Από το κτυπημα καταλαβα ότι ηταν φοβισμενος. Του ειπα περαστε. Το ειπα
με τετοιο τροπο που φανηκε ότι ημουν αρχηγος, αφεντης, θεος. Ημουν. Με ειχε
βαλει η αυτου μεγαλειοτητα , ο θεος, για να δω αν μπορω να διορθωσω , ότι διορθωνεται
στον κοσμο των ανθρωπων.
Μπηκε μεσα όπως
κτυπησε, φοβισμενα. Ηταν μαζεμενος. Του εκανα νοημα να καθησει. Καθησε. Ετρεμε
ολοκληρος. Τον ρωτησα αν ηταν αρρωστος. Εδειχνε ροδοκοκκινος, δεν φαινοταν
αρρωστος κ οντως δεν ηταν. Του εδωσα το χερι μου κι ενιωσα να με περνα ριγος. Ηταν
παγωμενο. Πηγα κοντα του και τον ακουμπησα στο μετωπο του. Ηταν παγος. Μαζεψα την
τηβεννο μου και ξανακαθησα στο γραφειο μου. Τον ρωτησα το ονομα του, μου ψελλισε
φοβισμενα καποιο Μπιλ, το άλλο, το επιθετο του δεν το καταλαβα, πιθανον καποιο
Γκέιτς, Μέιτς, Λέιτς.