ΠΗΓΗ/ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Η ΑΥΓΗ
Συνέντευξη στην Ελένη Τσερεζόλε
Ο Αντώνης Μπρεδήμας, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μετείχε στην παρέμβαση της Ελλάδας υπέρ της Ιταλίας και κατά της Γερμανίας ενώπιον του Δικαστηρίου της Χάγης για τη σφαγή του Διστόμου το 1944, με την ιδιότητα του δικηγόρου συμβούλου - ο καθηγητής Στέλιος Περράκης ήταν ο πληρεξούσιος.
Το δικαστήριο δικαίωσε στις 3 Φεβρουαρίου τη Γερμανία. Αν και συνηθίζεται, στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν υπήρχε δεύτερος πληρεξούσιος, διπλωμάτης από το υπουργείο Εξωτερικών (παρά μόνο ο Έλληνας πρέσβης στη Χάγη), γιατί το υπουργείο και επί υπουργίας Δρούτσα και επί Λαμπρινίδη ήθελε υποβάθμιση του θέματος γιατί δεν ήθελαν παρέμβαση για να μην δυσκολέψουν οι σχέσεις με τη Γερμανία! Τη λύση έδωσε ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου που έδωσε εντολή να προωθηθεί η ελληνική παρέμβαση στη δίκη.
* Πώς αποκρυπτογραφείτε το σκεπτικό της πρόσφατης απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τη σφαγή στο Δίστομο τον Ιούνιο του 1944; Σε ποια κατεύθυνση κινείται αυτή;
Ασφαλώς δεν κινείται προς την κατεύθυνση που θα επιθυμούσαν η Ελλάδα και η Ιταλία. Η απόφαση είναι απορριπτική του αιτήματος της Ιταλίας και κατά προέκταση της Ελλάδας. Σε γενικές γραμμές μπορεί να πει κανείς ότι το Δικαστήριο της Χάγης ακολούθησε την πεπατημένη και εν προκειμένω την υπεράσπιση της κρατικής κυριαρχίας.
* Υπάρχουν ανάλογα προηγούμενα, όπου καταδικάστηκαν χώρες για παρεμφερή εγκλήματα;
Όχι δεν υπάρχουν ανάλογα προηγούμενα. Αντίθετα έχουμε αποφάσεις εθνικών δικαστηρίων, π.χ. Ιαπωνίας, Πολωνίας, που απέρριψαν προσφυγές αντίστοιχες με τις προσφυγές της Ιταλίας και της Ελλάδας, χωρίς να αναφερθώ στην απόφαση των γερμανικών δικαστηρίων στην υπόθεση Σφεντούρη. Η υπόθεση αυτή αφορά έναν Έλληνα που προσέφυγε στα γερμανικά δικαστήρια, όπου σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο θα μπορούσε να βρει ικανοποίηση καθώς δεν θα υπήρχε αντίθεση με την αρχή της κρατικής κυριαρχίας, διότι η υπόθεση λαμβάνει χώρα ενώπιον δικαστηρίου του κράτους που έχει διαπράξει τα εγκλήματα.
Ο Αντώνης Μπρεδήμας, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μετείχε στην παρέμβαση της Ελλάδας υπέρ της Ιταλίας και κατά της Γερμανίας ενώπιον του Δικαστηρίου της Χάγης για τη σφαγή του Διστόμου το 1944, με την ιδιότητα του δικηγόρου συμβούλου - ο καθηγητής Στέλιος Περράκης ήταν ο πληρεξούσιος.
Το δικαστήριο δικαίωσε στις 3 Φεβρουαρίου τη Γερμανία. Αν και συνηθίζεται, στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν υπήρχε δεύτερος πληρεξούσιος, διπλωμάτης από το υπουργείο Εξωτερικών (παρά μόνο ο Έλληνας πρέσβης στη Χάγη), γιατί το υπουργείο και επί υπουργίας Δρούτσα και επί Λαμπρινίδη ήθελε υποβάθμιση του θέματος γιατί δεν ήθελαν παρέμβαση για να μην δυσκολέψουν οι σχέσεις με τη Γερμανία! Τη λύση έδωσε ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου που έδωσε εντολή να προωθηθεί η ελληνική παρέμβαση στη δίκη.
* Πώς αποκρυπτογραφείτε το σκεπτικό της πρόσφατης απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τη σφαγή στο Δίστομο τον Ιούνιο του 1944; Σε ποια κατεύθυνση κινείται αυτή;
Ασφαλώς δεν κινείται προς την κατεύθυνση που θα επιθυμούσαν η Ελλάδα και η Ιταλία. Η απόφαση είναι απορριπτική του αιτήματος της Ιταλίας και κατά προέκταση της Ελλάδας. Σε γενικές γραμμές μπορεί να πει κανείς ότι το Δικαστήριο της Χάγης ακολούθησε την πεπατημένη και εν προκειμένω την υπεράσπιση της κρατικής κυριαρχίας.
* Υπάρχουν ανάλογα προηγούμενα, όπου καταδικάστηκαν χώρες για παρεμφερή εγκλήματα;
Όχι δεν υπάρχουν ανάλογα προηγούμενα. Αντίθετα έχουμε αποφάσεις εθνικών δικαστηρίων, π.χ. Ιαπωνίας, Πολωνίας, που απέρριψαν προσφυγές αντίστοιχες με τις προσφυγές της Ιταλίας και της Ελλάδας, χωρίς να αναφερθώ στην απόφαση των γερμανικών δικαστηρίων στην υπόθεση Σφεντούρη. Η υπόθεση αυτή αφορά έναν Έλληνα που προσέφυγε στα γερμανικά δικαστήρια, όπου σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο θα μπορούσε να βρει ικανοποίηση καθώς δεν θα υπήρχε αντίθεση με την αρχή της κρατικής κυριαρχίας, διότι η υπόθεση λαμβάνει χώρα ενώπιον δικαστηρίου του κράτους που έχει διαπράξει τα εγκλήματα.
