Περίληψη της ομιλίας του μητροπολίτη Nαυπάκτου και Aγίου Bλασίου Ιεροθέου στο «Ελεύθερο Λαϊκό Πανεπιστήμιο Αλιάρτου » με θέμα : «Βιοηθική – Βιολογία και Εκκλησία»

από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου

Στις 14.12.2014 μίλησε στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Αλίαρτου προσκεκλημένος  από το «Ελεύθερο Λαϊκό  Πανεπιστήμιο Αλιάρτου » ιδρυτικά μέλη του οποίου είναι  ο ομώνυμος Δήμος και η «Εταιρεία Βοιωτικών Μελετών». Μου τον είχαν  περιγράψει σαν ένα ευρυμαθή, εμπνευσμένο , πολυγραφότατο , φιλόσοφο ιεράρχη όταν ζούσαν  τόσο ο Αντώνης Καρκαγιάννης (1) όσο και  ο  Βασίλης Ραφαηλίδης (2). Μέσα σε μια ασφυκτικά   γεμάτη αίθουσα ανέπτυξε εξαντλητικά  το  θέμα : «Βιοηθική – Βιολογία και Εκκλησία» και απάντησε με ευχέρεια στον καταιγισμό των ερωτήσεων που δέχθηκε στο τέλος από το καθηλωμένο επί τρίωρο ακροατήριο.  Βιοηθική  είπε, είναι ο κλάδος εκείνος της επιστήμης που ασχολείται με τα ηθικά προβλήματα που προέκυψαν από τις νέες ανακαλύψεις της Βιολογίας και τις εφαρμογές της Γενετικής Μηχανικής και συνίσταται στην προσπάθεια αποφυγής μη αντιστρεπτών καταστάσεων που σχετίζονται με τον χειρισμό του γενετικού υλικού.    Η Βιοηθική είναι ένα νέο διεπιστημονικό γνωσιακό αντικείμενο που ασχολείται με την αξιολόγηση της συμπεριφοράς και των πράξεων του ανθρώπου προς την κατεύθυνση να μην εμποδίζονται οι ευεργετικές εφαρμογές της νέας γνώσης και να περιορίζονται οι κίνδυνοι από την αλόγιστη, βεβιασμένη και ανεξέλεγκτη εφαρμογή της. Δεν είναι δηλαδή οδόφραγμα, όπως θέλουν να την παρουσιάσουν μερικοί για δικούς τους λόγους.   Η ραγδαία ανάπτυξη των Βιολογικών επιστημών και η δυνατότητα παρέμβασης του ανθρώπου σε διάφορες βιολογικές διαδικασίες έκαναν απαραίτητη την ανάπτυξη ενός νέου γνωστικού αντικειμένου, αυτού της Βιοηθικής. Από τη φύση της η Βιοηθική είναι το σημείο όπου τα επί μέρους επιστημονικά πεδία της Βιολογίας ( Γενετική, Βιοτεχνολογία, Βιοϊατρική) συγκλίνουν και εμπλέκονται με τελείως διαφορετικούς γνωστικούς τομείς όπως η Νομική και η Θεολογία.  Το αντικείμενο της νέας επιστήμης ανέκυψε έπειτα από την αλματώδη πρόοδο που συντελέστηκε στην Ιατρική πρώτα και έπειτα στη Βιολογία, κυρίως από τον 2^ο  παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Πράγματι με το πέρας του τελευταίου η διεθνής επιστημονική κοινότητα αντιλήφθηκε ότι υπήρχε έντονη η ανάγκη της καταδίκης των εγκληματικών, αποτρόπαιων πειραμάτων που πραγματοποίησαν οι ναζί γιατροί και βιολόγοι στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ποτέ μέχρι τότε ο άνθρωπος δεν πειραματίστηκε, σε τόσο μεγάλη κλίμακα,  τουλάχιστον πάνω σε συνανθρώπους του και ποτέ ξανά δεν θα έπρεπε να επαναληφθεί η φρικώδης περιπέτεια των ανθρώπινων πειραματόζωων.