Στο Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας της Νέας Υόρκης η Γυναίκα -Σύμβολο της Σφαγής του Διστόμου

Είναι μια φωτογραφια του Ντμίτρι Κέσελ φωτογράφου, πολεμικού ανταποκριτή και δοκιμιογράφου, που τραβήχτηκε στις αρχές Νοέμβρη του 1944 λίγους μήνες μετά την Σφαγή των 228 Διστομιτών από τους Γερμανούς Ναζί και λίγες μέρες μετά έγινε η κεντρική φωτογραφία του αφιερώματος του διάσημου περιοδικού των ΗΠΑ Life, για τα όσα αίσχη έκαναν οι Γερμανοί στην Ελλάδα.

Μια φωτογραφία που ταξίδευσε από τότε σε όλο τον κόσμο, αλλά στην Ελλάδα αναδείχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 χάρη στην παρατηρητικότητα ενός Διστομίτη φοιτητή στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, στάλθηκε στο Δημαρχείο της Μαρτυρικής Κωμόπολης της για να γίνει μετά  μια εικόνα με παγκόσμια απήχηση κατά του ναζισμού, του φασισμού και του πολέμου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ -ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΤΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ - ΑΠΟ ΤΟ LIFE.

Για την ιστορία της φωτογραφίας του αμερικανικού περιοδικού LIFE με την γυναίκα -σύμβολο της Σφαγής του Διστόμου, Μαρία Παντίσκα ,βρήκαμε τα εξής που έγραψε στην σελίδα της στο Facebook η κ. Δώρα Πλάκα. Αφορμή η κυκλοφορία του νέου τεύχους του περιοδικού ΙΣΤΟΡΙΑ (φωτό) με την Μαρία Παντίσκα στο εξώφυλλό του.

Η γυναίκα- παγκόσμιο σύμβολο της Σφαγής του Διστόμου είναι η Μαρία Παντίσκα. Κοσμεί το τρέχον εξώφυλλο του περιοδικού ΙΣΤΟΡΙΑ που φιλοξενεί αφιέρωμα για τις Γερμανικές αποζημιώσεις, αλλά η ...πορεία της
άρχισε από το αμερικανικό περιοδικό παγκόσμιας φήμης, το LIFE, 69 χρόνια πριν...Ποια είναι όµως η ιστορία της;
Λίγους µήνες µετά τη Σφαγή, και συγκεκριμένα την 1η Νοεμβρίου 1944, ο Dmitri Κessel, ανταποκριτής/φωτογράος του LIFE επισκέφθηκε το Δίστοµο για ρεπορτάζ. Τη στιγµή του κλικ της φωτογραφικής µηχανής του συγκλονισμένου ανταποκριτή, η νεαρή Μαρία Παντίσκα, στέκεται όρθια µπροστά σε µια σκάφη και πλένει τα µαύρα ρούχα της στην αυλή - όλο το χωρίο ήταν μαυροφορεμένο για δεκαετίες,ακόμα και οι κουρτίνες, τα τζακόπανα, τα πάντα...
Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό «LIFE» στις 27 Νοεµβρίου του 1944, στη σελίδα 21,μαζί με άλλες από το Δίστομο αλλά και την πληγωμένηαό τον ναζισμό Ελλάδα .

Ξεφυλλίζοντας το περιοδικό Life του 1944 με το αφιέρωμα στη σφαγή του Διστόμου.

 ΠΗΓΗ/ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΑΡΑΧΩΒΑ wordpress

Το περασμένο καλοκαίρι περπατούσαμε με ένα φίλο στο Berkeley χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Δίπλα μας σε ένα ισόγειο κτήριο που έμοιαζε αποθήκη γίνονταν δημοπρασίες. Αποφασίσαμε να μπούμε  από περιέργεια, εκείνος για τα αντικείμενα της δημοπρασίας, εγώ και για την διαδικασία.

Στον τεράστιο χώρο υπήρχε ό,τι μπορείς να φανταστείς, από μικρά διακοσμητικά μέχρι αντίκες αυτοκινήτων, όλα για δημοπρασία. Χωριστήκαμε κι ο καθένας κατευθύνθηκε στα ενδιαφέροντά του. Σε ένα έδρανο ψηλό όπως στις αίθουσες δικαστηρίων οι υπεύθυνοι έβγαζαν σε δημοπρασία ένα ένα τα αντικείμενα  σύμφωνα με μια προκαθορισμένη σειρά που είχαμε κι εμείς στα χέρια μας. Ο φίλος έκανε δυο απόπειρες να πάρει κάποια βιβλία χωρίς επιτυχία. Κάποιοι αποφασισμένοι ανέβαζαν τις τιμές σε απαγορευτικά ύψη.

Συνέχιζα να περιεργάζομαι τα αντικείμενα μέχρι που έπεσα πάνω σε στοίβες παλιών περιοδικών Life τοποθετημένα σε ράφια και ταξινομημένα ανά δεκαετία.  Κοίταξα χρονολογίες και είδα ότι υπήρχαν τεύχη ακόμα και πριν το ´50. Αυτό ενίσχυσε το ενδιαφέρον μου για τη δημοπρασία και έκανε την αναζήτηση συγκεκριμένη πλέον. Έψαξα να βρω το τεύχος με το αφιέρωμα στη σφαγή του Διστόμου. Ήξερα το έτος, 1944, αλλά όχι ακριβή ημερομηνία. Μια αναζήτηση στο κινητό μου έδωσε 29 Νοεμβρίου.  Όμως όσο κι αν έψαχνα τεύχος με αυτή την ημερομηνία δεν βρήκα. Το Life ήταν εβδομαδιαίο, υπήρχαν πολλά τεύχη και τα εξώφυλλα δεν παρέπεμπαν πουθενά. Συνέχισα την αναζήτηση στο διαδίκτυο μέσω του κινητού και είδα ότι σε άλλη πηγή η ημερομηνία ήταν διαφορετική, 27 Νοεμβρίου 1944.

Πράγματι στις στοίβες με τα παλιά περιοδικά υπήρχε τεύχος με αυτήν την ημερομηνία. Το κράτησα στα χέρια μου αλλά δεν ήταν αυτό που περίμενα να δω. Από όσα είχα κατά καιρούς διαβάσει μου είχε σχηματιστεί η εντύπωση ότι η φωτογραφία σύμβολο της Μαρίας Παντίσκα που όλοι έχουμε δει σε αφίσες και φυλλάδια, ήταν εξώφυλλο του τεύχους κι εδώ έβλεπα μια αμερικανίδα στρατιώτη. Αργότερα διάβασα ότι ήταν η ηθοποιός Γερτρούδη Λόρενς η οποία είχε συμπληρώσει μια περιοδεία επτά εβδομάδων στις συμμαχικές εμπροσθοφυλακές στην Ευρώπη.