Πάντα απορούσα πού βρίσκει τον χρόνο να κάνει τόσα πράγματα. Διδάσκει ασταμάτητα. Γράφει το ένα βιβλίο μετά το άλλο. Συναντάει τους φοιτητές του, δραστηριοποιείται έντονα στο Nosotros, τον γνωστό κοινωνικό χώρο, παρακολουθεί παραστάσεις, είναι ενημερωμένος για την τέχνη, τα καινούρια βιβλία, τις ατάκες των πολιτικών... Και πάντα αφήνει ελεύθερο χώρο για ένα ποτήρι κρασί και κουβέντα με φίλους. Φαίνεται πως οι φιλόσοφοι έχουν βρει την απάντηση για τον χρόνο. Ο Στέφανος Ροζάνης, πάντως, μπορεί να τα χωρέσει όλα σε ένα 24ωρο κι ένα χαμόγελο...
Ακόμη και τις προτροπές του να τ' αλλάξουμε όλα, "να επιχειρήσουμε μια καινούρια ριζοσπαστική επαναμύθευση του κόσμου", τις απευθύνει με τέτοια νηφαλιότητα, που σκέφτεσαι πως έχει βρει το μυστικό. Ίσως και να το έχει βρει, για να μιλά τόσο επίμονα για "την ανάγκη της επιστροφής σε μια ηθική άνευ όρων". Καπνίζει το ένα τσιγάρο πάνω στο άλλο καθώς μιλά για τα προτάγματα που αναδεικνύει η εποχή της κρίσης για τον δυτικό πολιτισμό. Και αφήνει με το βλέμμα να φανεί η ένταση των λόγων του όταν διαγνώνει την κατάρρευση του διαφωτιστικού - πραγματιστικού μοντέλου.