Ήταν
11 Δεκέμβρη 1964 όταν ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, εκπροσωπώντας την
επαναστατική κυβέρνηση της Κούβας, μίλησε στη Γενική Συνέλευση του
Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών.
Η ομιλία αυτή του Τσε, μνημείο
αντι-ιμπεριαλιστικού λόγου και υπεράσπισης των λαών που μάχονται για την
ελευθερία τους, έγινε χωρίς την παρουσία του εκπροσώπου των ΗΠΑ (Αντλάϊ
Στίβενσον) στην αίθουσα της Γενικής Συνέλευσης. Άλλωστε είχαν προηγηθεί
οι εχθρικές προσπάθειες της Ουάσινγκτον ενάντια στην Κούβα, η κρίση των
πυραύλων, η απόβαση του Κόλπου των Χοίρων και η επιβολή του απάνθρωπου
οικονομικού αποκλεισμού εκ μέρους της κυβέρνησης Κένεντι.
Ο Τσε, υπουργός βιομηχανίας τότε, ήταν ξεκάθαρος από την αρχή: “Η Κούβα προσέρχεται”, σημείωνε ο Γκεβάρα στην αρχή της ομιλίας του, “για
να διευκρινήσει τη θέση της πάνω στα πιο σημαντικά απο τα επίμαχα
θέματα (σημεία). Και θα το κάνει με όλη την συναίσθηση της ευθύνης που
επιβάλλει η χρησιμοποίηση αυτού του βήματος. Ταυτόχρονα όμως θα
ανταποκριθεί στο αναπότρεπτο καθήκον να μιλήσει με διαύγεια και
ειλικρίνεια”.
Σε αυτές τις γραμμές αποτυπώνονταν οι
πραγματικές προθέσεις της επαναστατικής κυβέρνησης της Κούβας – να
καταγγείλει το διεθνή και αμερικανικό ιμπεριαλισμό, να στηρίξει δημόσια
τους καταπιεσμένους λαούς και να παρακινήσει τα Ηνωμένα Έθνη να πάρουν
θέση, να δράσουν προς όφελος της ειρήνης και της ελευθερίας. Όσο όμως
σεβασμό απέδωσε ο Τσε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, άλλο τόσο καυστικός
ήταν απέναντι στην γνωστή τακτική του οργανισμού να “νίπτει τας χείρας
του” μπροστά στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα. Σε μια αποστροφή του λόγου
του κατήγγειλε την προσπάθεια του ιμπεριαλισμού να “μετατρέψει τη Γενική
Συνέλευση σε άσκοπο διαγωνισμό ρητορικής”. Γι’ αυτο ο Γκεβάρα μπήκε
στην ουσία της υπόθεσης.
