από τον Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου πολιτικό μηχανικό *
Εδώ και δύο χρόνια
ζούμε μέσα σε πυκνό πολιτικά ιστορικό χρόνο μοιραίο σαν επακόλουθο της
γενικευμένης κρίσης. Φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού ότι στο μέτρο που διαψεύδεται
κάθε ελπιδοφόρος προοπτική υπέρβασης της κρίσης, δυστυχώς απονομιμοποιείται και
η εξουσία
Κάτω από την αμείλικτη
πρέσα των κατά ριπάς επιβαλλόμενων οικονομικών μέτρων , για πολλοστή φορά δεν
έμειναν αλώβητα ανεξαιρέτως όλα τα ακίνητα . Τώρα μάλιστα με τον κεφαλικό φόρο
–το λεγόμενο ‘’χαράτσι’’ - που έρχεται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, δόθηκε η
χαριστική βολή στην προ πολλού βαριά λαβωμένη οικοδομή και τις κατασκευές
γενικότερα , την παραδοσιακή λοκομοτίβα της ελληνικής οικονομίας, την
«χρυσοτόκο όρνιθα» όπως την λένε, που έδωσε τροφή σε 200 επαγγέλματα
Μέσα σε αυτό το κλίμα
και υπό το πρόσχημα ανάσχεσης της περιβαλλοντικής βλάβης ήλθαν οι
ταυτοποιήσεις, πρώτα των ημιυπαίθριων χώρων και πρόσφατα των αυθαιρέτων όλες
εγγεγραμμένες σε μια άκρως αγοραία , στυγνή εισπρακτική αντίληψη .
Σύμφωνα με τη νομολογία
του ΣτΕ και τις διατάξεις του άρθρου 24 του Συντάγματος , εκτός από το φυσικό
περιβάλλον , έχει αναχθεί σε συνταγματικά προστατευόμενη αξία και το οικιστικό,
από το οποίο εξαρτάται η ποιότητα ζωής και η υγεία των κατοίκων των πόλεων και
των οικισμών
Άρθηκε ο σκόπελος της
περιβαλλοντικής ευαισθησίας του ΣτΕ με τρείς ελιγμούς : 1ο ότι η τακτοποίηση θα
ισχύει για 30 χρόνια. 2ο Τα χρήματα θα κατατίθενται στο λεγόμενο ‘’πράσινο
ταμείο’’ που θα χρηματοδοτεί περιβαλλοντικά έργα και 3ο Πρυτάνευσε ότι η
σωτηρία της πατρίδας( από την οικονομική χρεοκοπία και τα μεγάλα δημοσιονομικά
ελλείμματα) είναι ο υπέρτατος νόμος (‘’Salus populi suprema lex esto’’ δηλαδή η
σωτηρία του λαού είναι ο υπέρτατος νόμος – έχει πει ο Κικέρωνας)