Φοιτητές από το Αρκάνσο των ΗΠΑ έκαναν μάθημα στο Μαυσωλείο Διστόμου για την Σφαγή και τις αποζημιώσεις!

Μάθημα στον τόπο του εγκλήματος : Αμερικανοί φοιτητές από το Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας επισκέφθηκαν τις προάλλες στο Μαυσωλείο των Θυμάτων της Σφαγής του Διστόμου στο πλαίσιο εκπαιδευτικής εκδρομής στην Ελλάδα και διδάχτηκαν για το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας που διεπράχθη στην Μαρτυρική Πόλη της Βοιωτίας από τους Ναζί στις 10 Ιουνίου 1944.

Προετοιμασμένοι, με σημειώσεις, σχεδιαγράμματα και μίνι ιστορικό άκουσαν τους δυο καθηγητές τους - που ήξεραν ελληνικά  αν και μόνο ο ένας ήταν 2ης γενιάς Ελληνοαμερικανός!- έκαναν και απάντησαν σε ερωτήσεις, φωτογράφησαν τις γλυπτές παραστάσεις στο Μαυσωλείο και συλλάβισαν στα ελληνικά τις λίγες χαραγμένες λέξεις! Ενα τμήμα του μαθήματος ήταν το σκέλος της νομικής διεκδίκησης για αποζημίωση - μια διαδικασία που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του '90 ο αείμνηστος Γιάννης Σταμούλης και έφθασε μέχρι την Χάγη.

Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν όταν λίγοι λίγοι μπήκαν μέσα στο οστεοφυλάκιο και είδαν τα οστά των 218 σφαγιασθέντων, ενώ οι εθελοντές Διστομιτες από το Μουσείο που βρέθηκαν εκεί τυχαία λόγω γυρισμάτων για την Καναδική Τηλεόραση CBC, τους ξενάγησαν και τους  έδειξαν στα κρανία τις τρύπες από τις χαριστικές βολές! ''Ειναι φριχτό  έγκλημα, υπάρχουν μωρά ανάμεσα στα θύματα'' σχολίασε δακρυσμένη μια από τις φοιτήτριες.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ (9/6/2015)

Ο Τσιτσάνης... στο πανεπιστήμιο

Αναδημοσίευση: Αυστηρά Ρεμπέτικο
Θέμα πανεπιστημιακής διατριβής έγινε ο Βασίλης Τσιτσάνης. Ο Νίκος Ουρδουλίδης, που σπούδασε στο πανεπιστήμιο Λιτς της Αγγλίας, με διδακτορικό στη Λαϊκή Μουσικολογία, με μεταπτυχιακό στο Κλασικό Τραγούδι, πτυχιούχος της Μουσικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, καθηγητής πιάνου στο ΤΕΙ Ηπείρου, κυκλοφόρησε σε βιβλίο τη διπλωματική του εργασία από τις εκδόσεις Ιανός με τίτλο «Η δισκογραφική καριέρα του Βασίλη Τσιτσάνη (1936-1983)». Η επιμέλεια είναι του Κώστα Βλησίδη.Όπως γράφει στον πρόλογο ο Γιώργος Νταλάρας: «Ήταν μια προσδοκία χρόνων, διότι ελάχιστες προσπάθειες επιστημονικής και μουσικολογικής αποτίμησης του λαϊκού τραγουδιού, και ιδιαίτερα του ρεμπέτικου, έχουν γίνει, αφού συνήθως αρκούμαστε στις βιογραφίες των μεγάλων λαϊκών συνθετών και σε χαρακτηρισμούς: υπέροχος, μοναδικός, καταπληκτικός».