Είμαι βαθιά συγκινημένος και ακόμη νιώθω ένα κόμπο στο στομάχι από την εξαιρετικά συγκινητική παράσταση του Πολιτισμικού Συλλόγου Διστόμου πού έγραψε και σκηνοθέτησε η συμπατριώτισσά μας, η Γεωργία η Καπετάνιου.
Βλέποντας την παράσταση, θαύμασα τους επιζήσαντες Διστομίτες που έθαψαν με τα χέρια τους τα κατακρεουργημένα παιδάκια τους στις αυλές των σπιτιών τους, και το πως συνέχισαν την ζωή τους και ορθοπόδησαν, σπούδασαν και πολλοί διέπρεψαν.
Αυτό ακριβώς πραγματεύτηκε η παράσταση με το νέο αίμα των μικρών Διστομιτόπουλων να μιλάνε με την βαριά ρουμελιώτικη ντοπιολαλιά τους, δηλαδή με τον τρόπο που γράφτηκε το έργο, πράγμα που έκανε την παράσταση πιο οικεία και σπαρακτική.
Ξεκίνησε από τις καθημερινές ενασχολήσεις των παιδιών και των κατοίκων, που τους βρήκε ξαφνικά ο θάνατος, και συνεχίσε με το πως αυτοί οι άνθρωποι συνέχισαν την ζωή τους με απόλυτη αξιοπρέπεια και αδιάκοπο θρήνο, που συνεχίζει ακόμη και σήμερα, και είναι αντιληπτός στην ατμόσφαιρα του Διστόμου και μας μαστίζει συνεχώς, γιατί δεν γυρίζει πίσω ο χρόνος.
Παρενέβησαν μοιρολόγια, τραγούδια - θρήνοι, και προσκλητήριο των νεκρών παιδιών, των οποίων τα κρανία ήταν λίγα μέτρα πιο πάνω, στο οστεοφυλάκιο, κι αυτό έκανε την ατμόσφαιρα πιο σπαρακτική.
Νιώθω λοιπόν την ανάγκη να συγχαρώ όλα τα παιδάκια που είναι και το άιμα του Διστόμου, καθώς και την Γεωργία την Καπετάνιου, που τυγχάνει να είναι και φίλη μου...
Οι πίνακες είναι του συμπατριώτη μας Θοδωρή Ζάκκα.
Οι πίνακες είναι του συμπατριώτη μας Θοδωρή Ζάκκα.
Επισυνάπτω φωτογραφίες και δύο βίντεο στο τέλος
Και τώρα λίγο σιωπή!!Λίγο περισυλλογή..Μόνο για να μην ξεχνάμε....!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου