Στο Δίστομο του πόνου.........Ένα ποίημα -θρήνος του συμπατριώτη μας Γιάννη Αν. Λουκά

        

Στο Δίστομο του πόνου…

                                                                  Του Γιάννη Αν. ΛΟΥΚΑ

 Ω! σεις βουνά της Ρούμελης

της Λιάκουρας, της Γκιώνας

το Ξεροβούνι το μικρό

αντάμα κι ο Ελικώνας.

Πέστε μας ένδοξα βουνά

χιλιοτραγουδισμένα

αν πάλε τέτοιο φονικό

είχατε ιδωμένα.

Κι εκείνα εδακρύσανε

κι ευθύς  ο κάμπος ’βράχη

και τούτο τ’ αλμυρό νερό

εσμίλεψε τα βράχη.

Και τότες αναστέναξαν

τ’ αμπέλια του Διστόμου

ο Κούκος και οι χωραφιές

ο μόχθος του ατόμου.

Όπως καταλαβαίνετε 

όλα εβουβαθήκαν ^.

τέτοιο μεγάλο φονικό

δε ξαναθυμηθήκαν.

Ήταν κατακαλόκαιρο

του Θεριστή του μήνα

μα όλα επαγώσανε

στις δέκα αυτού του μήνα.

Τα στίφη ξεχυθήκανε

σκορπίζοντας τη φρίκη

στον άμαχο τον πληθυσμό

άδικη καταδίκη.

Μήτ’ ο παπάς εγλύτωσε

μα μήτε και τα βρέφη

σφάχθηκαν όπως ο Αμνός

Θεός να τους σχωρέσει.

Οι λύκοι εφοβηθήκανε

απ’ το πολύ το αίμα.

Μα όσοι εγλυτώσανε

χάσαν μυαλό και πνέμα.

Τα όρνια εσαστίσανε

σ’αυτή την τραγωδία

Ήθελαν να ξεσκίσουνε

του Ες-Ες τη διμοιρία.

Τώρα, όλα τελειώσανε

ο ήλιος βασιλεύει.

Θρήνος, οργή και κοπετός

τα πάντα κυριεύει.

Μήπως τα ονειρεύθηκα;

Μήπως δεν ειν’ αλήθεια;

Δεν το χωράει ανθρώπου νους

ούτε στα παραμύθια.

Μα όλα αυτά συνέβησαν

δεν είναι παραμύθια.

Ούτ’ οι γιαγιές εγλύτωσαν

Να λεν τα παραμύθια.

Και μόνη απόδειξη τρανή

τα τρύπια τα κρανία

μικρών αγγέλων κείτονται

ψηλά στα Μαυσωλεία.

Άραγε σε τι έφταιξαν

όλοι αυτοί οι ανθρώποι;

Ποιο κρίμα επληρώσανε

σ’ αυτή την ανθρωπότη;

Άραγε τι να σκέφθηκαν

πριν φύγουν απ’ τη ζήση;

Ποιος είχε το δικαίωμα

Ζωή να τους στερήσει;

Κι αυτά τα κτήνη οι Ναζί

Χριστιανοί στην πίστη

άραγε πώς θα απολογηθούν

όταν θα βρουν τον Κτίστη;

Μα μήπως έβαλε μυαλό 
κι η κτίση όλη κι όλη                                                                                

Θηριωδίες, σκοτωμό

έχει η πλάση ακόμη.

Αγαπητοί μου αδελφοί

τη μέρα αυτή του χρόνου

όλοι να ανταμώνουμε

στο Δίστομο του πόνου…

Και μια ευχή να υψώσουμε

ψηλά στο Μαυσωλείο:

Στη γη μας να κυριαρχεί

Ειρήνης Μεγαλείο!

Κλίνων ευλαβικά το γόνυ

           ΙΑΛ

ΥΓ1: Το ποίημα εστάλη για δημοσίευση ( με το συμβολισμό που αυτό εμπεριέχει) από κοινού στα φιλόξενα blogs: «ΔΙΣΤΟΜΟ»  και «Ο ΤΣΟΠΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΡΑΧΩΒΑΣ».

ΥΓ2: Για όποιον ενδιαφέρεται για περισσότερα στοιχεία, παραπέμπω στο περσινό άρθρο, που δημοσιεύθηκε στο αξιολογότατο blog«Ο ΝΤΕΛΑΛΗΣ ΤΗΣ ΑΡΑΧΩΒΑΣ» .