γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
Από την αρχαιότητα, οι φτωχές κοινωνικές τάξεις δεν έτρωγαν,
πάντα, το πολυπόθητο ψωμί αλλά βολεύονταν, συνήθως, με την πιο φτηνή εκδοχή
του, τα "κρίθινα" ή τις "κριθαρίδες" (άρτος με κριθάλευρο).
Μάλιστα, κατά τον α' αιώνα μ.Χ, ο Λόγιος Παξαμάς ή Πάξαμος από τη Βοιωτία
πρότεινε να ψήνεται δύο φορές ο άρτος (άρτος διπυρίτης), ώστε να αποβάλλει όλο
το νερό και να επιτευχθεί η μακροχρόνια διατήρηση του.
Με αυτό τον τρόπο θα
χόρταινε ψωμί τόσο ο φτωχός κοσμάκης όσο και οι ναυτικοί, οι ταξιδιώτες και
όσοι εργάζονταν μακριά από το σπίτι τους. Προς τιμή του "εφευρέτη",
Παξάμου, το αρτοπαρασκεύασμα αυτό ονομάστηκε "παξαμάς",
"παξαμάτιον", “παξιμάδιον", "παξαμίδα". Ο Αndrew Dalby,
στο βιβλίο του «Siren Feasts», υποστηρίζει ότι από την ελληνική λέξη παξιμάδι
δημιουργήθηκαν: η Αραβική: bashmat ή basquimat, η Τούρκικη: beksemad, η
Σερβοκροατική: peksimet, η Ρουμάνικη: pesmet και η Βενετσιάνικο: pasimata (στη
διάλεκτο της Τοσκάνης το pasimata προσδιορίζει ένα παραδοσιακό γλυκό). O
δίπυρος ή διπυρίτης άρτος στα Λατινικά μεταφράστηκε ως pane biscoctus<
pane: ψωμί, bis: δύο φορές, coctus: ψημένο > biscoctus >
biscotto> μπισκότο ή, κατά τους αρχαίους Έλληνες,
"διπυρίτης"
(για την ιστορία του μπισκότου δες εδώ).
Ο Λόγιος και Γραμματικός Παξαμάς ή Πάξαμος έγραψε τα
“Οψαρτυρικά κατά στοιχείον”, το Δωδεκάτεχνον, έστι δε περί αισχρών
σχημάτων: Βαφικά βιβλία , Γεωργικά κ.ά. Το περιεχόμενο των έργων είναι
άγνωστο σε μας. Γνωρίζουμε, μόνο τους τίτλους των έργων του από το λεξικό Σούδα
(ή Σουίδα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου