Αντίο, ρε φιλαράκο.........Σε λάτρευα, δεν σ' αγαπούσα απλά.

Σήμερα αποχαιρέτησα και έθαψα με τα ίδια μου τα χέρια, τον Ρόρη. Ένα σκυλί τερριέ που ήταν ο κολλητός μου οκτώ ώρες την ημέρα για πέντε χρόνια. Είχαμε αναπτύξει μια κοινή γλώσσα και ήξερα τι ήθελε. Είχε ζωή επτά χρόνια ακόμη και ήταν υγιέστατος. Τον σκότωσε ένα ανθρωποειδές ζώο με το αυτοκίνητο του πηγαίνοντας στο Χωριό του. Έτρεχε, δεν πήγαινε κανονικά, αλλιώς δεν θα γινόταν τίποτα. Το θέμα είναι ότι είδα ποιός είναι, καθώς και όλη την σκηνή, γιατί ήμουν από ψηλά, εκεί που είναι τα γραφεία όπου εργάζομαι. Εκεί είχα τον Ρόρη. Ο ''άνθρωπος'' αυτός, είδε δύο σκυλιά να μαλώνουν μέσα στη μέση του δρόμου. Ο Ρόρη είχε βγει για να απομακρύνει από την περιοχή του ένα άλλο σκυλί. Δεν πετάχτηκε για να πεις ότι τον σκότωσε απρόοπτα μην μπορώντας να κάνει κάτι. Βλέποντας δύο σκυλιά στον δρόμο, έπρεπε να κόψει ταχύτητα.

Αφού τον χτύπησε, ανέπτυξε κι άλλη ταχύτητα και συνέχισε την πορεία του χωρίς να δει πίσω του τίποτα.

Σε αυτόν τον δρόμο, πάλι από υπερβολική ταχύτητα, μου είχε σκοτώσει ένας οδηγός φορτηγού άλλο ένα σκυλί. Εκεί όμως δεν ήμουν μπροστά και το έμαθα όταν ήδη τον είχαν θάψει, ακόμη δεν ξέρω που είναι θαμμένος.

Τώρα όμως ήμουνα παρών. Του πήρε όλο το σαγόνι, την κάτω γνάθο. Θα πέθαινε μαρτυρικά από ασιτεία και δίψα.

Μέχρι να πάω να φωνάξω ενισχύσεις, κατάφερε και ήρθε μόνος του στο γραφείο μου, στην καρέκλα μου, εκεί που ήταν η αγαπημένη του θεσούλα.

Τον πήγα στον κτηνίατρο, όπου διαπιστώθηκε ότι δεν γινόταν τίποτα. Του κάναμε ευθανασία, ενώ αυτός πάλευε με αξιοπρέπεια ως το τέλος.

Είχε μαρτυρικό θάνατο και φρικτούς πόνους.

Το θέμα είναι ότι κάποια στιγμή εκεί θα σκοτωθεί άνθρωπος. Έχουν ήδη σκοτώσει μιά παλιά μας συμμαθήτρια όταν πηγαίναμε νήπιο. Πάλι από υπερβολική ταχύτητα.

Τον Ρόρη τον βρήκα με έναν φίλο μου που όλοι ξέρετε, τον Τάσο τον Σταθά, όπου και τον βάφτισε, το καλοκαίρι του 2005. Αμέσως καταλάβαμε ότι πρόκειται για χαρισματικό σκυλί. Είχε γίνει η μασκότ του Διστόμου. Τον αγαπούσαν όλοι.

Κατά ομολογία πολλών, και ιδιαίτερα ενός αστυνομικού της κατοίκου της Παραλίας Διστόμου, τον είχαν αφήσει κάποιοι που έμεναν εκεί.

Συνεχίζουν και αφήνουν ( αυτή την φορά δεν ξέρουμε ποιοί είναι ). Έρχονται σε μένα και ταΐζω όσα μπορώ. Άλλωστε αυτό ήταν και η αφορμή να βγει σήμερα το πρωί έξω ο Ρόρη. Ήθελα να κυνηγήσει τους αντίζηλούς του.

Τώρα έχω ένα άλλο, κι αυτό εγκαταλελειμμένο. Μεγάλο σε μέγεθος και στειρωμένο. Το βρήκα το καλοκαίρι ετοιμοθάνατο, και για να σωθεί πηδούσε μέσα στο αμάξι μου με άλμα για να το πάρω μαζί μου.

Πάντως κι αυτό έτσι θα πάει. Κάποιος από αυτούς που τρέχουν σαν τρελλοί μπροστά από το δρόμο μου, θα το σκοτώσει.

Αν την στήσει εκεί η αστυνομία του Διστόμου κάποια μέρα, θα βγάλει πολλά λαβράκια.

Αντίο ρε φίλε......Σ' ΑΓΑΠΑΩ ΡΕ ΜΠΑΓΑΣΑ.......ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ.

Το κρίμα στο λαιμό τους. Και σ' αυτά τα κτήνη, στον έναν που το σκότωσε αλλά και πιο πολύ σ' αυτόν που τον είχε τότε παρατήσει, εύχομαι κάποια μέρα να καταλάβουν τι σημαίνει να είσαι ΆΝΘΡΩΠΟΣ.

Όσο για τον νομό Βοιωτίας που ζούμε, τι να περιμένω; Ένας νομός βιομηχανικός που γεννά τσιράκια και ρουφιάνους σε αλουμίνια και εργοστάσια, ένας λαός που γλεντά με απαίσια παραμορφωμένα κλαρίνα και ιδρωτίλες, ένας λαός που τρέχει και σκοτώνεται μεθυσμένος. Από αυτόν περίμενα να έχει φιλοζωϊκή συνείδηση, πόσω μάλλον φιλοζωϊκή εταιρεία;

Ένας λαός που θεωρεί - και εδώ δανείζομαι το ρητό ενός πολύ στενού μου φίλου - το τραγούδι ''το άγαλμα'' του Πλέσσα ως ύψιστη κουλτούρα.

Ένας λαός που γλείφει και κολακεύει πολιτικάντηδες.

Πως λοιπόν αυτός ο λαός να αγαπήσει τις ζωούλες των σκύλων που σου δίνουν αγάπη χωρίς αντάλλαγμα;

Ένας λαός που εύχεται να μας είχαν σφάξει εδώ όλους οι γερμανοί.
Σήμερα παρκάρισα έξω από τον κτηνίατρο με τα αλάρμ αναμμένα, ενοχλώντας ομολογουμένως τους διερχόμενους οδηγούς καθώς δυσκολεύονταν να περάσουν. Με βλέπει με το σκυλάκι γεμάτο αίματα και ταραγμένο λοιπόν ένας μαλάκας οδηγός, κι αντί να δείξει κατανόηση έβρισε. Πως δεν τον άρπαξα. Λες και σταμάτησα να πιω καφέ.

Αλλά όχι ρε πούστηδες, όχι....Εδώ θα είμαι, μέχρι να πεθάνω...Θα' μαι τσίμπλα στο μάτι σας, θα με βλέπετε πάντοτε μπροστά σας. Η μόνη σχέση που έχετε με τα σκυλιά, είναι τα σκυλάδικα που ακούτε...!!!

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ,ΡΟΡΗ ΜΟΥ. Θα λείψεις από όλους. Από την πιάτσα των ταξί, από τις καφετέριες κι από παντού.
Και πού είσαι. Να έρχεσαι που και που στα όνειρα μου, φιλαράκι ε;