Των καιρών μας η ανίατη πανδημία - Ένα ποίημα - σκέψη από τον συμπατριώτη μας, ανυπότακτο Κ.Π

Στους δικούς μας καιρούς, που τα προβλήματα λένε λυμένα είναι,
εγώ ψάχνω αδιάκοπα εσένα, κι εσύ εμένα.
Ο ένας για τον άλλον μιλάει με απάθεια,
μόνο στην δίνη του ρευστού υπάρχει συμπάθεια.
Τα προβλήματα του διπλανού, για εμένα είναι μπελάς,
μόνο σαν περάσει το κατώφλι μου, νιώθω τι εστί γολγοθάς.
Κατάθεση ψυχής και σπιουνιά, είναι πλέον τα ίδια,
άλλοι πατάνε σε μάρμαρο κι άλλοι σε σάπια σανίδια.
Χωρίστηκε η φυλή μας σε δήμιους και θύματα.
Οι πολλοί κρατούν την ικανοποίηση, και οι λίγοι τα χρήματα.
Το ''πέθανε εσύ να ζήσω εγώ'' τελικά δεν είναι παροιμία,
αλλά των καιρών μας η ανίατη πανδημία.
Παλεύω κάτι ν' αλλάξει, να σταματήσω την μοιρολατρεία,
να κοιμηθώ κάποτε σε κρεββάτι, όχι πάλι στο παγκάκι στην πλατεία.
Οι γύρω μου λένε ''σκέψου και λίγο το αύριο''.
Δεν φταίω εγώ η Ανέχεια του σήμερα με κάνει μακάβριο..

Κ.Π