Αμιράς Βιάννου, 1.12.2014
Εκ μέρους της Ένωσης Θυμάτων του δεύτερου σε
αριθμό εκτελεσθέντων Ολοκαυτώματος της χώρας, που έλαβε χώρα τον μαύρο
Σεπτέμβρη του 1943 κι έχοντας δώσει από τις πρώτες μέρες αγωνιστικό παρών, αισθανόμαστε
την ανάγκη να παρέμβουμε και γραπτώς στο μείζον ζήτημα της βράβευσης του
Γερμανού Ιστορικού κ. Χ. Ρίχτερ από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του
Πανεπιστημίου Κρήτης. Ένα ζήτημα που δικαίως προκάλεσε την οργή της κρητικής
κοινωνίας, η οποία δεν ανέχεται την
προσβολή της Μάχης της Κρήτης και της Εθνικής μας Αντίστασης, των δύο, ίσως,
πιο φωτεινών ορόσημων της πάλης του ανθρώπου για ελευθερία και αξιοπρέπεια, της
πάλης ενάντια στον ναζισμό, το φασισμό και την βαρβαρότητα.
Εμείς, οι απόγονοι των θυμάτων της ναζιστικής
τρομοκρατίας, που πενθήσαμε ή δεν γνωρίσαμε καν τους αγαπημένους μας γονείς και
συγγενείς, που υποφέραμε τα πάνδεινα στα πιο ευαίσθητα χρόνια της ζωής μας,
χωρίς υποστήριξη από το κράτος και με προκλητικά απούσα την υπεύθυνη για το
δράμα μας Γερμανία∙
εμείς που, παρά την πίκρα μας για όσα
υποφέραμε και την δίκαιη αγανάκτησή μας για την αδιάλλακτη και περιφρονητική
απέναντί μας στάση του γερμανικού κράτους μεταπολεμικά, δεν διαπνεόμαστε από
αισθήματα μίσους κι εκδίκησης, αλλά, αντίθετα, υποδεχόμαστε και φιλοξενούμε
στον τόπο μας κάθε χρόνο Γερμανούς προσκυνητές και συναγωνιστές ή και απλούς
επισκέπτες, ∙ εμείς που προσπαθούμε να επουλώσουμε τις πληγές μας κρατώντας
παράλληλα άσβεστη τη φλόγα της δικαίωσης∙
εμείς που διεκδικούμε τις γερμανικές αποζημιώσεις και τις άλλες οφειλές ως
απόδειξη της ειλικρινούς μεταμέλειας του γερμανικού κράτους για όσα φοβερά μας
προκάλεσε το Γ’ Ράιχ - μια φλόγα που μεταλαμπαδεύουμε στις
επόμενες γενιές ως αγάπη για την πατρίδα, τη δημοκρατία και τις ανθρωπιστικές
αξίες και ως χρέος απέναντι στην Ιστορία μας· εμείς που παραμένουμε, όπως
άλλωστε και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, σταθερά ανυποχώρητοι απέναντι στο μίσος, τον αυταρχισμό, τον
φανατισμό και την αδικία∙
Όλοι εμείς, αισθανόμαστε την ανάγκη να
διαμαρτυρηθούμε για την απόδοση τιμής στον κ. Ρίχτερ, ο οποίος δεν τιμά την
Ιστορία μας αλλά αντίθετα παραγνωρίζει, υποτιμά ή και συκοφαντεί την Αντίσταση
και τη Θυσία του κρητικού λαού. Ενός
λαού, που έχει το θλιβερό αλλά και ηρωικό προνόμιο να είναι αυτός που πρώτος στα
παγκόσμια χρονικά όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στο κράτος – εισβολέα,
κάνοντας μία τομή στην παγκόσμια Ιστορία. Ενός λαού, που πολέμησε γενναία
στο πεδίο της μάχης αλλά και, με περισσή γενναιοψυχία, σεβάστηκε και τίμησε
τους νεκρούς εισβολείς και περιέθαλψε τους τραυματίες της Βέρμαχτ. Ενός λαού
όμως, που πρώτος απ’ όλους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δέχθηκε τη μανία του Γ’
Ράιχ με βάση το ναζιστικό δόγμα της συλλογικής ευθύνης. Ενός λαού, τέλος, που
πλήρωσε κατά τη διάρκεια της Κατοχής το βαρύτερο φόρο αίματος αναλογικά με τον
πληθυσμό του σε όλη την Ελλάδα.
Τι έχει
να πει ο κ. Ρίχτερ γι’ αυτά τα αδιάσειστα γεγονότα; Τι έχει επίσης να πει για το επί επτά δεκαετίες ανεξόφλητο
χρέος της Γερμανίας απέναντι στον ελληνικό λαό; Συμμερίζεται το δίκαιο του αγώνα
μας για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών; Εξεγείρεται με το γεγονός ότι η
Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες χώρες, δεν έλαβε καμία αποζημίωση ή επανόρθωση για
όσα υπέστη την περίοδο της Κατοχής; Στηρίζει τον αγώνα μας για επιστροφή του
κατοχικού δανείου και των πολιτιστικών θησαυρών που εκλάπησαν από την Ελλάδα; Αναγνωρίζει
άραγε το πρωτόγνωρο στη σύγχρονη Ιστορία κοινωνικό και ανθρωπιστικό δράμα του
ελληνικού λαού, που αντί να δεχθεί την αλληλεγγύη της «φίλης» και «εταίρου» μας
Γερμανίας υποχρεώθηκε να ανέβει τον Γολγοθά του μνημονίου, σταυρωμένος με τα
καρφιά των εγκληματικών λαθών των κυβερνώντων του αλλά και της αποικιοκρατικής
λογικής των δήθεν συμμάχων, φίλων και εταίρων του; Δυστυχώς, απ’ ό,τι προκύπτει από το επίμαχο
βιβλίο του και τις πιο πρόσφατες δηλώσεις του (ακόμα και κατά την τελετή της
βράβευσής του) φοβόμαστε πως όχι.
Εκφράζουμε την οδύνη μας και τη διαμαρτυρία μας για
το γεγονός ότι αυτή η ύψιστη τιμή αποδόθηκε από το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα
της Κρήτης, το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Ένα
δημόσιο ίδρυμα, που μαζί με όλο τον λαό αγωνιστήκαμε να ιδρυθεί και να
καταξιωθεί και αγωνιζόμαστε και σήμερα για να εξασφαλιστεί η επιβίωσή του, ο δημόσιος
χαρακτήρας και το υψηλό του επίπεδο, κόντρα σε όσους επιθυμούν τη μετατροπή του
σε επιχείρηση. Ένα πνευματικό ίδρυμα
- πυλώνας της Κρήτης, που το θέλουμε κοντά στην κοινωνία, κοντά στα όνειρα, τις
ευαισθησίες και τις ανάγκες του λαού μας.
Χαιρετίζουμε όσους αγωνίστηκαν και αγωνίζονται
εναντίον της παραχάραξης της Ιστορίας μας και εναντίον της γερμανικής προέλασης
στην Ελλάδα. Από τα μαρτυρικά χωριά της Βιάννου καλούμε όλους να στηρίξουν ενεργά τον αγώνα του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης
των Γερμανικών Οφειλών, των Αντιστασιακών Οργανώσεων, των Ενώσεων Θυμάτων, των
Μαρτυρικών Δήμων, των αντιφασιστών στη Γερμανία, των δημοκρατών όπου γης, όλων
όσων πασχίζουν για Δικαιοσύνη! Έναν αγώνα για την έμπρακτη καταδίκη των
ναζιστικών εγκλημάτων, έναν αγώνα για εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, ένα
ισχυρό και διαρκές διάβημα εναντίον του ναζισμού και του φασισμού και των
όψιμων ζηλωτών του. Καλούμε επίσης την κυβέρνηση να αναλάβει, επιτέλους, τις
ευθύνες της, προχωρώντας, χωρίς άλλη κωλυσιεργία, στη διεκδίκηση των γερμανικών
οφειλών. Αυτονοήτως σ’ αυτόν τον αγώνα θέλουμε κοντά μας και το Πανεπιστήμιο
Κρήτης.
Θεωρούμε, τέλος, ότι, σε αντίθεση με όσα κάποιοι
σπεύδουν να προδικάσουν, η επανεξέταση του ζητήματος από τις
αρμόδιες αρχές, με νηφάλιο, πλουραλιστικό και επιστημονικά οργανωμένο τρόπο, αποτελεί
απόδειξη υπευθυνότητας, θάρρους και σεβασμού των δημοκρατικών αξιών.
Σήμερα, 1η Δεκεμβρίου 2014, ανήμερα της
101ης επετείου της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα, στέλνουμε μήνυμα
αγωνιστικότητας, υπερηφάνειας και αλληλεγγύης στους απανταχού Κρητικούς και
Έλληνες αλλά και τους δημοκράτες όπου γης και δεσμευόμαστε ότι δεν θα
ησυχάσουμε μέχρι να δικαιωθούμε!
Για το Δ.Σ. της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου
Βιάννου
Ο Πρόεδρος Ο
Αντιπρόεδρος
Αριστομένης
A. Συγγελάκης Εμμανουήλ
Καρακωνσταντάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου