Παρουσίαση του βιβλίου ''και βέβαια αλλάζει'', στο εντευκτήριο του περιοδικού ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ στα Άσπρα Σπίτια της Παραλίας του Διστόμου

Μεταπολίτευση, 1974. Μετάβαση στη δημοκρατία. Έκρηξη των προσδοκιών. Πολιτικοποίηση. Ένα κορίτσι μεγαλώνει στην Αθήνα. Μόλις που καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω της, συμμετέχει ωστόσο σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Εντάσσεται σε μαθητική παράταξη και σε οργάνωση νεολαίας. Αρχίζει να σχηματίζει άποψη για τον κόσμο. Μαθαίνει ότι «ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει καθόλου». Γνωρίζει επίσης: τη φιλία, τη συντροφικότητα, την ομαδική προσπάθεια, καθώς και τον «ναρκισσισμό των μικρών διαφορών». Μαθητεύει στα μυστικά της γλώσσας και της γραφής. Ταυτόχρονα αναζητά εναγωνίως κάποιον να αγαπήσει.

Η ιστορία της πρωταγωνίστριας εμπλουτίζεται με τις αφηγήσεις άλλων προσώπων, που προσφέρουν στοιχεία από διαφορετικούς χώρους και διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα.
Πρόκειται για αφήγημα που κινείται στα όρια μεταξύ αυτοβιογραφίας, μαρτυρίας και μυθοπλασίας. Με μία έννοια θα μπορούσε να θεωρηθεί μυθιστόρημα μαθητείας. Ζητά να αποδώσει το κλίμα της κρίσιμης εποχής στο επίπεδο της πολιτικής, του πολιτισμού και των νοοτροπιών, εκεί όπου το προσωπικό συναντιέται με το πολιτικό. Συγχρόνως προσπαθεί να απαντήσει σε ερωτήματα: Τι κληροδότησε η Μεταπολίτευση στη σημερινή εποχή; Μπορούμε άραγε, απαλλαγμένοι από τις αφέλειες εκείνων των χρόνων, να ξαναβρούμε τον αέρα της δημιουργικότητας που έπνευσε τότε; Μπορούμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας και την κοινωνία;