Τι έχουμε μπροστά μας μετά τη Χρυσή Αυγή

Πηγή/Αναδημοσίσευση: Makisandronopoulosblogspot

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Η σύλληψη της πολιτικής ηγεσίας της Χρυσής Αυγής και η άσκηση ποινικής δίωξης  για διεύθυνση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση κλπ χωρίς αμφιβολία είναι το καλύτερο δώρο που έκαναν στον ελληνικό λαό οι Ευρωπαίοι εταίροι, οι οποίοι πίεσαν την κυβέρνηση Σαμαρά για δράση με την απειλή της στέρησης της Ελλάδας του δικαιώματος να προεδρεύσει στο α΄ εξάμηνο του 2014 της ΕΕ.

Χωρίς αμφιβολία, είναι μεγάλη τύχη για τον τόπο ότι την «εκκαθάριση» της ΧΑ υλοποίησε η κυβέρνηση της Δεξιάς και όχι μια μελλοντική κυβέρνηση της Αριστεράς.

Η επόμενη μέρα όμως ανοίγει πολλά ζητήματα εξαιρετικής σημασίας γύρω και πέρα από τη Χρυσή Αυγή που καταδεικνύουν πως τα δύσκολα έρχονται τώρα.

Πρώτον, η πολιτική διαχείριση του κοινοβουλευτικού- συνταγματικού ζητήματος της Χρυσής Αυγής έχει πολλές παγίδες σχετικά με την τύχη εδρών του κόμματος και την κάλυψή του με αναπληρωματικούς βουλευτές της ΧΑ ή με εκλογές, δεν είναι απλό πράγμα.
Η συγκρότηση νέου ακροδεξιού «σοβαρού» κόμματος στο οποίο θα προσχωρήσουν όσοι  βουλευτές απομείνουν είναι ένα άλλο θέμα.

Δεύτερον, θα έχουν μεγάλη σημασία η αποκάλυψη και η νομική διαχείριση των «χορηγών» της ΧΑ, που λέγεται ότι είναι εφοπλιστές, ιερωμένοι, άνθρωποι του θεάματος και κυρίως άλλοι υπεράνω πάσης υποψίας. Όλοι αυτοί θα «κελαηδήσουν» για να ελαφρύνουν τη θέση τους και η κόπρος του Αυγείου θα αποκαλυφθεί…

Τρίτον, οι έρευνες και η δίκη της ΧΑ θα αποκαλύψει τα «σταγονίδια» στον κρατικό μηχανισμό, ΕΥΠ, Αστυνομία, Αυτοδιοίκηση, κράτος.

Τέταρτον, υπάρχει το μείζον πολιτικό πρόβλημα της ανοχής και της υποκρισίας της κυβέρνησης Σαμαρά που κινητοποιήθηκε για να πράξει τα αυτονόητα μετά από πέντε φόνους και εκατοντάδες βιαιοπραγίες, όπως καταγγέλλει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η «ευκολία» με την οποία συνελήφθηκαν οι χρυσαυγίτες είναι το τεκμήριο της ένοχης αδράνειας της Δεξιάς του «συνταγματικού τόξου».  Όλα τα παραπάνω, συν το χρόνο, θα βγάλουν ζητήματα για  το σύστημα της ΝΔ.

Πέμπτον και σημαντικότατο είναι το σόου της αποσάθρωσης της ΧΑ και το δικαστικό σίριαλ που θα αρχίσει, να μην «εξορίσουν» από το πολιτικό προσκήνιο τις ευθύνες όσων μας έφεραν έως εδώ με την διαπλοκή και την υφαρπαγή του κρατικού χρήματος, την κομματικοποίηση του κράτους και την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και την εφαρμογή πολιτικών απορρύθμισης του κράτους και της κοινωνίας.

Με δυο λόγια το πολιτικό παίγνιο εισέρχεται πλέον στα βαθιά νερά. Στο προηγούμενο άρθρο μας με τίτλο «Ηκυβέρνηση των δύο άκρων» υπενθυμίζαμε ότι μπορεί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να ανήκουν στο αντιφασιστικό και συνταγματικό μέτωπο, αλλά η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου κυβερνά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου παρακάμπτοντας συστηματικά της Βουλή, εφαρμόζει  μια πολιτική ευθέως αντισυνταγματική και εκτός ευρωπαϊκών συνθηκών και παίρνει συχνά αποφάσεις αμφίβολης νομιμότητας που πλήττουν τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των πολιτών.

Ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος στο εξαιρετικό άρθρο του στο διαδικτυακό περιοδικό «Χρόνος» με τίτλο «με ποια στρατηγική θα αντιμετωπίσουμε τη Χρυσή Αυγή; - Ούτε συνταγματικό τόξο ούτε αντιμνημονιακό μπλοκ ούτε διπλό δημοψήφισμα» εξηγεί πως «Είναι εμφανής ο εργαλειακός τρόπος με τον οποίο ο Βενιζέλος χρησιμοποιεί το συνταγματικό τόξο παράλληλα με τη θεωρία των δύο άκρων, χωρίς να τον ενδιαφέρει αν πρόκειται για δύο έννοιες που ορίζουν εντελώς διαφορετικά την πολιτική γεωγραφία, δηλαδή δύο έννοιες αλληλοαποκλειόμενες από την άποψη αυτή. Σύμφωνα με τη θεωρία των δύο άκρων, όσοι διαμαρτύρονται για την πολιτική των μνημονίων είναι λαϊκιστές της Αριστεράς ή της Δεξιάς. Σύμφωνα με τη θεωρία του συνταγματικού τόξου, η Αριστερά οφείλει να υποστείλει την αντίθεση στο μνημόνιο και να ενταχθεί σε ένα σχήμα το οποίο καθοδηγείται από την κυβέρνηση (η πρόταση για κοινούς υποψηφίους σε ενδεχόμενες εκλογές στις κενές έδρες της Χ.Α.). Ρωτούν: Μα δεν είναι μείζον κακό ο ναζισμός σε σχέση με το μνημόνιο; Ένα ερώτημα όχι χωρίς σκοπιμότητες»… και προτάσσει την δημιουργία ενός μεγάλου μεταμνημονιακού Εμείς που επιδιώκει προοδευτικές μεταρρυθμίσεις στην κοινωνία και την οικονομία, μέσα από μια «σύνθετη πολιτική πρόταση που δεν θα μπαίνει σε διλήμματα που άλλοι έχουν επιλέξει, αλλά θα παίρνει την πρωτοβουλία να χαράξει η ίδια μια νέα πολιτική γεωγραφία και να βάλει με τον δικό της τρόπο διλήμματα στους άλλους».

Η μόνη ένσταση στο άρθρο είναι πως τα μνημόνια και η εποπτεία δεν τελειώνουν, παρά μόνο αν εξοφληθεί το 75% των δανεικών. Σε ότι αφορά την κοινωνία, είχαμε από το 2011 επισημάνει στο βιβλίο «Η Ελλάδαστο ντιβάνι» ότι η μνημονιακή απορρύθμιση θα οδηγήσει τα μεσαία κοινωνικά στρώματα τόσο στην ριζοσπαστικοποίηση, όσο και στη φασιστοποίηση. Τα δύο αυτά φαινόμενα βρίσκονται σε εξέλιξη και οι λόγοι παραγωγής τους δεν έχουν επαλειφθεί.