 | |||
| Παμπάλαιο το Εκκλησάκι του Άη Γιώργη φρεσκοβαμμένο και προσεγμένο |
Μου έλεγε η γιαγιά μου, αλλά και ο Πατέρας μου που θυμάται καλά, για τον Άη Γιώργη, το ξωκλήσι στην Βερβά στις πλαγιές του Ξηροβουνίου στο δρόμο που πάμε για Αράχωβα, μετά τον δρόμο που σε πάει στην Δαύλεια.
Ομολογώ ότι δεν είχα ανέβει ποτέ μου εκεί. Σήμερα που ανέβηκα ήταν μαγευτικό το τοπίο που βρίσκεται στις νότιες υπώρειες του Παρνασσού.
Θυμούνται τα αγωνίσματα με την άρση της πέτρας και το τρέξιμο στην πλαγιά, γιατί όπως θα δείτε η πλαγιά εδώ ενδείκνυται για κάτι τέτοιο, και φυσικά ο αγώνας τον γερόντων. Αυτά τα βρίσκει κι ένας περιηγητής ευρωπαίος που έρχεται στο Δίστομο στα 1760 περίπου, θα βρω το βιβλίο και θα σκανάρω.
Αυτό είναι ένα πανάρχαιο έθιμο που δυστυχώς εδώ εξέλειψε. Τελευταίοι από τους νικητές της άρσης βαρών ήταν ο Γιώργος ο Μίχας ή Κούφας, παππούς ενός ενός αδερφικού μου φίλου, που ήταν ψηλός πολύ και γεροδεμένος και τον είχα προλάβει εν ζωή βέβαια, καθώς και ο Γιώργος ο Λούκας ή Κοτσαρίκος που σήκωνε τις πέτρες στο αγώνισμα της άρσης. Επίσης γεροδεμένος με σωματότυπο που φαίνεται η δύναμή του ακόμη και τώρα, ήταν ο Γιάννης ο Λούκας ή Μουσολίνης
 |
| Αυτή είναι η πλαγιά που έτρεχαν οι αγωνιζόμενοι |
 |
| Διακρίνεται ο δρόμος Διστόμου - Αράχωβας καθώς ο Πάρνασσος |
 |
| Η θέα ανατολικότερα. Στο βάθος διακρίνεται το Στείρι |
 |
| Το μνημείο των ιπτάμενων της Πολεμικής μας Αεροπορίας που έπεσαν στον Άη Γιώργη για την Ελλάδα |
Κάντε κλικ στις εικόνες για μεγέθυνση
Όμως εδώ στο Δίστομο πολιούχος Άγιος δεν είναι ο Άγιος Γεώργιος, αλλά ο Άγιος Νικόλαος ένεκα της θάλασσας που ανέκαθεν είχε στην γή του. Θα κάνω αφιέρωμα και σ' αυτό. Δεν είναι τυχαίο ότι στα αρχαία χρόνια το Δίστομο - ( Άμβρυσσος ) τιμούσε την Δικτυνναία Αρτέμιδα, προστάτιδα του κυνηγιού και του ψαρέματος, οπώς και η αρχαία Αντίκυρα άλλωστε, και είχαν κοινό ιερό κάπου στο σημείο που βρίσκεται τώρα το Κέντρο Υγείας Το άγαλμα της θεάς κοιτούσε στον Κορινθιακό μιά και από κει φαίνεται η θάλασσα του Κορινθιακού.
Αράχωβα και πανηγυράκι
Η Αράχωβα όμως έχει πολιούχο τον Άη Γιώργη, και κάθε χρόνο γίνεται αυτές τις μέρες ένα από τα πιο αυθέντικα και εξαιρετικά πανηγύρια της Ελλάδος, με συμμετοχή όλου του Χωριού όπου ντύνονται με παραδοσιακές ρουμελιώτικες ενδυμασίες και τελούνται από αυτούς τα πανάρχαια αυτά έθιμα των αγωνισμάτων, αυτά που ανέφερα παράπανω και τα οποία εδώ εξέλειψαν.
Σε αντίθεση με περισσότερα πανηγύρια που τα χαρακτηρίζει το κίτς και η ευτέλεια, το πανηγυράκι της Αράχωβας, ίσως μαζί με κάποια της Ηπείρου, παραμένει αυθεντικό, σέβεται τον επισκέπτη, και βλέπει κανείς πράγματα που δεν θα τα δει πουθενά αλλού.
Ακόμη και η μουσική παίζεται από ντόπιους οργανοπαίκτες με τις πανάρχαιες πίπιζες και τα σουραύλια.
Αναβιώνονται έθιμα που αναπαριστούν τις μέρες που πολεμούσε εκεί στην Αράχωβα και στο Δίστομο ο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Γίνεται χορός γερόντων και αγώνισμα γερόντων σε πλαγιά.
Δεν θυμίζει λοιπόν τίποτα από τα υπόλοιπα πανηγύρια, που είναι κοινότοιπα με μιά περιφορά της εικόνας και μετά ανεξέλεγκτες κιτς καταστάσεις.
Γι αυτό λοιπόν πρέπει να έρθετε του χρόνου να το δείτε και δεν θα χάσετε.
Συγχαρηήρια λοιπόν, και του χρόνου να είμαστε καλά να το δούμε.
 |
| Οι γέροντες της Αράχωβας - Εικόνα από το blog ntefi |
Για περισσότερες λεπομέρειες μπείτε στα blog της Αράχωβας να δείτε πολλά άλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου