Του Σίμου Ανδρονίδη
Οι σχέσεις μεταξύ κυβέρνησης ή μερίδας κυβερνητικών στελεχών και Χρυσής Αυγής ήρθαν στο προσκήνιο ξανά μετά από τις αποκαλύψεις του δημοσιογράφου Δημήτρη Ψαρρά στην εφημερίδα των συντακτών. Ο Δημήτρης Ψαρράς, έφερε στην επιφάνεια τις σχέσεις που είχε αποκτήσει ο πρώην γενικός γραμματέας της κυβέρνησης και εξ απορρήτων συνεργάτης του Πρωθυπουργού, Τάκης Μπαλτάκος. Μάλιστα, φαίνεται ότι ο ίδιος ο πρώην γενικός γραμματέας της κυβέρνησης δίνει κατευθυντήριες γραμμές στην κοινοβουλευτική ομάδα του νεοναζιστικού μορφώματος, έχοντας ως βασικό δίαυλο «διείσδυσης» (στην κοινοβουλευτική ομάδας αλλά και στο νεοναζιστικό μόρφωμα) τον υπόδικο Ηλία Κασιδιάρη.
Ο βασικός στόχος ήταν η συγκρότηση ενός συμπαγούς συντηρητικού-εθνικιστικού μετώπου στη Βουλή, (Ν.Δ-Χρυσή Αυγή) που θα αναλάμβανε την προώθηση και ψήφιση νομοσχεδίων που άπτονταν ενός ευρύτερου «πατριωτικού» ιδεώδους. (Βλ. το νομοσχέδιο για την εισαγωγή Ελλήνων (το γένος) στις στρατιωτικές σχολές). Η συγκρότηση ενός συμπαγούς και αρραγούς κοινοβουλευτικού μετώπου μεταξύ Ν.Δ και Χρυσής Αυγής θα ερχόταν σε άμεση και δομική αντιπαράθεση αφενός μεν με το «έμμεσο» κοινοβουλευτικό μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜ.ΑΡ, αφετέρου δε με τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝ.ΕΛΛ).
Η ώσμωση και η διάδραση μεταξύ ηγετικών «πυρήνων» της κυβέρνησης και του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής εδράζεται πάνω στους εξής άξονες δράσης: 1. Η ώσμωση λαμβάνει τα χαρακτηριστικά μίας προσίδιας πολιτικής και ιδεολογικής «κινητοποίησης» που τείνει να ενσωματώσει χαρακτηριστικά μίας εν γένει «εθνικής» καθαρότητας που στρέφεται ενάντια στους φυλετικά και ιδεολογικά «διαφορετικούς». Σε αυτό το πλαίσιο «διεκδικεί» τις «δάφνες» της συγκρότησης μίας «εθνικής» αντιπολίτευσης που θα αποκρυσταλλωθεί πρωτίστως σε κοινοβουλευτικό επίπεδο (Ν.Δ-Χρυσή Αυγή). Ένας συμπαγής συντηρητικός-εθνικιστικός άξονας θα προτάσσει το «εθνικό» ιδεώδες και συμφέρον και θα κινείται «δομικά» με στόχο την πολιτική και ιδεολογική «επικάλυψη» των υπόλοιπων κοινοβουλευτικών πολιτικών δυνάμεων.
2. Αυτή η ώσμωση μεταξύ κυβερνητικών «μερίδων» και νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής αποκαλύπτει τις προσπάθειες ενός προσίδιου «εισοδισμού» από πλευράς Χρυσής Αυγής. Και ακριβώς το ότι διατηρούσε προνομιακές σχέσεις και επαφές με ανώτερους κυβερνητικούς-κρατικούς αξιωματούχους αναδεικνύει και καταδεικνύει ταυτόχρονα την «διείσδυση» της σε τμήματα του κρατικού μηχανισμού. Η όλη λειτουργία και δραστηριοποίηση του νεοναζιστικού μορφώματος την εποχή της βαθιάς οικονομικής-καπιταλιστικής κρίσης δείχνει ότι το νεοναζιστικό μόρφωμα αφενός μεν «διείσδυσε» σε τμήματα του αστικού κράτους, ιδίως στους κατασταλτικούς-καταπιεστικούς μηχανισμούς του (σώματα ασφαλείας, ένοπλες δυνάμεις), αφετέρου δε επεδίωξε και κατάφερε εν μέρει να διαχύσει την ρατσιστική ιδεολογία, την ιδεολογία του μίσους, σε ένα σημαντικό κομμάτι των παραπάνω κρατικών μηχανισμών. Έτσι, διαμορφώνονται οι όροι και οι προϋποθέσεις για την οργανική σύμφυση Χρυσής Αυγής και μηχανισμών του αστικού κράτους με κύριο στόχο την διασφάλιση των συμφερόντων του άρχοντος αστικού συγκροτήματος εξουσίας.
3. Η ώσμωση κυβέρνησης-Χρυσής Αυγής μετασχηματίζεται σε πολιτική-ιδεολογική ώσμωση των κομματικών μηχανισμών της Ν.Δ και της Χρυσής Αυγής. Αποφεύγοντας μία απλουστευτική αντίληψη, μία ταυτολογία που εκκινεί από την αντίληψη ότι η «όλη» Ν.Δ ενστερνίζεται και εγκολπώνεται φασίζουσες αντιλήψεις, θα λέγαμε πως η ώσμωση μεταξύ του σημαντικού τμήματος του κομματικού «κυττάρου» της Ν.Δ με την Χρυσή Αυγή αποκρυσταλλώθηκε σε μία προσίδια και ευρύτερη άρθρωση ενός ρατσιστικού αντιμεταναστευτικού λόγου που συνέβαλλε και στη διαμόρφωση ενός ταυτοτικού λόγου κοινωνικού αποκλεισμού του πιο ευάλωτου τμήματος της εργατικής τάξης (μετανάστες). Η σύγκλιση ενός σημαντικού τμήματος της οργανωτικής-κομματικής δομής της Ν.Δ με την Χρυσή Αυγή νοείται ως προσπάθεια διαμόρφωσης ενός ιδεολογικού υποσυνόλου που σταδιακά μετασχηματίζεται σε οργανικό συμπλήρωμα της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας, ενώ την ίδια στιγμή, καθορίζει και «επικαλύπτει» το όλο αστικό μπλοκ, οι παθογένειες και οι αντιφάσεις του οποίου, εν μέσω κρίσης, ανήλθαν στην κοινωνική και πολιτική «επιφάνεια».
Παρά την απομάκρυνση του Τάκη Μπαλτάκου από την θέση του γραμματέα της κυβέρνησης, θεωρούμε πως οι «επαφές» μεταξύ κυβερνητικών στελεχών και Χρυσής Αυγής συνεχίζονται. Ένα χρόνο μετά από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα το νεοναζιστικό μόρφωμα επιδιώκει την περαιτέρω διεύρυνση των όρων κοινωνικής και πολιτικής του απεύθυνσης, σε συνδυασμό φυσικά με την προσπάθεια διάχυσης του λόγου του μίσους και του φόβου.
«Η «Χ.Α.» δεν περιορίζεται να ποζάρει ανοιχτά και προκλητικά σαν ναζιστικό κόμμα με φουστανέλα, υμνώντας τη φρίκη του Άουσβιτς, τη βαρβαρότητα του Τρίτου Ράιχ, μαζί και τα αποτρόπαια εγκλήματα των προγόνων τους Γερμανοτσολιάδων και των Χιτών της Κατοχής. Το χειρότερο είναι ότι βρίσκει απήχηση σε εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, τρέφεται και παχαίνει από την κοινωνική σήψη, προσπαθεί και προσδοκά να μετατραπεί σε μαζικό κίνημα».[1]
Χρειάζεται και απαιτείται συστηματική και μεθοδική δουλειά «από τα κάτω», με στόχο φυσικά την «ολική» και δομική κοινωνική και πολιτική εκρίζωση του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής. Ένα ταξικά οργανωμένο και διαρθρωμένο ταξικό κίνημα μπορεί να διαδραματίσει καίριο ρόλο και να υποδείξει με ακρίβεια και με σαφήνεια το βασικό επίδικο. Η επίκληση των αντιφασιστικών αντανακλαστικών από μόνη της δεν αρκεί στο βαθμό που χρειάζεται η στέρεα οργανωμένη και «βαθιά» ριζωμένη κοινωνική έδραση και διάρθρωση ακριβώς διότι η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή αναζητά και έχει πετύχει ως ένα βαθμό, την κοινωνική νομιμοποίηση των «από κάτω», η οποία, μετασχηματίζεται σε πολιτική νομιμοποίηση που αυτή την φορά δίδεται «από τα πάνω», διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις για την συγκρότηση ενός μορφώματος που αντλώντας «δύναμη» μέσω της στήριξης λαϊκών κοινωνικών τάξεων και μερίδων τάξεων μεταβάλλεται σε τύποις «αυτόνομο κομματικό δρώντα» που επηρέαζε και επηρεάζει την όλη κίνηση του κομματικού-πολιτικού συστήματος.
Είναι πραγματικά εξαιρετικές οι εμβριθείς αναλύσεις του Νίκου Πουλαντζά για την ταξική βάση και σύνθεση του Εθνικοσοσιαλιστικού (ναζιστικού) κόμματος Γερμανίας. Αναφερόμενος ειδικά στη σύνδεση Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και μικροαστικής τάξης επισημαίνει: «Οι σχέσεις εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και μικροαστικής τάξης φαίνονται επίσης και στις μορφές οργάνωσης που παίρνει το κόμμα αυτό: α) Είναι κόμμα εκ πρώτης όψεως ισχυρά συγκεντρωτικό, οργανωμένο ουσιαστικά κατά συνοικίες και γειτονιές, όπου εφαρμόζεται αυστηρά η «αρχή των φύρερ» σε κάθετη ιεραρχική διάταξη. Ωστόσο, ο συγκεντρωτισμός του λειτουργεί μάλλον κατά τομείς γιατί, για μεγάλο διάστημα, οι διάφοροι μηχανισμοί του κόμματος και οι διάφοροι γεωγραφικοί τομείς διατηρούν ευρύτατη αυτονομία».[2]
Η συγκεντρωτική διάρθρωση της Χρυσής Αυγής, διαφαίνεται ουσιαστικά μέσω της λειτουργίας και της δράσης των ταγμάτων εφόδου-καταστολής. Η παραπάνω εξαιρετική ανάλυση προσιδιάζει στην μορφή και στον τύπο οργάνωσης της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.
[1] Βλ.σχετικά, Σάββας Μιχαήλ, ‘Η Φρίκη μιας Παρωδίας, Τρεις ομιλίες για τη «Χρυσή Αυγή», Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα, 2013, σελ.14. [1]Βλ.σχετικά, Πουλαντζάς Νίκος, ‘Φασισμός και Δικτατορία. Η Τρίτη Διεθνής αντιμέτωπη στον Φασισμό΄, Μετάφραση: Αγριαντώνη Χριστίνα, Θεώρηση-Επιμέλεια: Ελεφάντης Άγγελος, Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα, 2006, σελ.287.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου