Αμέσως
με την κηρυξη του πόλεμου στις 28 Οκτωβρίου 1940 χτίστηκε - το κρυμμένο'' ( και ξεχασμένο... ) σήμερα - εικονοστάσι στην Παραλία
Διστόμου ( σημερινός οικισμός εργαζομένων '' Άσπρα Σπίτια'' ), μπροστά στο σημερινό
εστιατόριο-καφετέρια ''Περοκέ'',δίπλα στο κύμα, και αφιερώθηκε
στην
Παναγία, για να ευλογεί και να προστατεύει τους Ελληνες φαντάρους που μάχονταν
κατα των Ιταλών του άξονα στα
ελληνο-αλβανικά σύνορα!
Το Εικονοστάσι αυτό χτίστηκε
εθελοντικά και στην ανέγερση- με πρόχειρα υλικά ουσιαστικά- πρωτοστάτησαν ο
Τιμολέων Σφουντούρης, (κάτοικος τότε Παραλίας),ο Λουκάς Περγαντάς
(που είχε δίπλα μαγαζί), τα αδέλφια Λουκάς και Βασίλης Καρούζος (που δούλευαν
στον Λ.Περγαντά), ενω βοήθησαν ο Νίκος Χαραλάμπους (από τον Άγιο Νικόλαο) και ο
Κ. Μίστηλης.
Το σημείο που επιλέχτηκε ήταν ''κεντρικό'' καθώς ήταν στην γωνία του κεντρικού παραθαλάσσιου δρόμου με αυτόν που οδηγούσε στην πίσω σειρά σπιτιών, (με κοντινότερο αυτό του Καλέγκα), δίπλα στο, ας το πούμε με σημερινούς όρους, ''εμπορικό κέντρο'' και ακριβώς δίπλα στο μεγάλο πετρόκτιστο πηγάδι με τις δυο κορίτες (ποτίστρες για τα ζώα).Το πηγάδι αυτό πρέπει να είναι περίπου ''κάτω'' από το τωρινό γήπεδο του βόλεϋ.
Το ότι το Εικονοστάσι χτίστηκε , λόγω του πολέμου, ''βιαστικά'' - αλλά με μεράκι και πίστη- φαίνεται και από το ότι δεν έχει τις ''μαστοριές'' των ειδικών...Ούτε καλά καλά χώρο για εικόνες- ουσιαστικά μόνο ένα καντήλι χωρά... Την συντήρηση είχε ο Λ.Περγαντας- κατα πως θυμάται η κορη του Κονδυλία, ενώ το άναμμα του καντηλιού ήταν δουλειά των γυναικών που μέναν εκεί ή αυτών από το Δίστομο που πήγαιναν για μάζεμα ελιών ή βόλτα στην θάλασσα.
Το σημείο που επιλέχτηκε ήταν ''κεντρικό'' καθώς ήταν στην γωνία του κεντρικού παραθαλάσσιου δρόμου με αυτόν που οδηγούσε στην πίσω σειρά σπιτιών, (με κοντινότερο αυτό του Καλέγκα), δίπλα στο, ας το πούμε με σημερινούς όρους, ''εμπορικό κέντρο'' και ακριβώς δίπλα στο μεγάλο πετρόκτιστο πηγάδι με τις δυο κορίτες (ποτίστρες για τα ζώα).Το πηγάδι αυτό πρέπει να είναι περίπου ''κάτω'' από το τωρινό γήπεδο του βόλεϋ.
Το ότι το Εικονοστάσι χτίστηκε , λόγω του πολέμου, ''βιαστικά'' - αλλά με μεράκι και πίστη- φαίνεται και από το ότι δεν έχει τις ''μαστοριές'' των ειδικών...Ούτε καλά καλά χώρο για εικόνες- ουσιαστικά μόνο ένα καντήλι χωρά... Την συντήρηση είχε ο Λ.Περγαντας- κατα πως θυμάται η κορη του Κονδυλία, ενώ το άναμμα του καντηλιού ήταν δουλειά των γυναικών που μέναν εκεί ή αυτών από το Δίστομο που πήγαιναν για μάζεμα ελιών ή βόλτα στην θάλασσα.
Η ιστορία για αρκετούς από τους
παλιούς Παραλιώτες, Διστομίτες αλλά και παραθεριστές από Λειβαδιά κλπ,
θα ξυπνήσει κάποιες μνήμες. Ίσως θα έπρεπε να είχε έρθει στο φως η ιστορία του
πιο νωρίς, καθώς αρκετοί σημερινοί κάτοικοι μάλλον ούτε θα το έχουν προσέξει
καλά -καλά , έτσι κρυμμενο'' που είναι μέσα στον θάμνο-φράχτη του
''Περοκέ''!Και σίγουρα κανένας ή ένας -δυο θα ξέρουν μέσες -άκρες την ηλικία και
μάλλον κανένας τον λόγο που χτίστηκε... Η πιο κοντινή ''γειτόνισσα'' δεν
ήξερε καν που είναι αφιερωμένο, αν και το καντηλι εκεινη την ημέρα ήταν αναμμένο
...
Στην Παραλία Διστόμου υπάρχουν ακόμα
μερικά ''κρυμμένα'' σημάδια της ζωής και της ιστορίας του μικρού
αυτού τόπου πριν
την απαλλοτρίωση για να γίνει η νέα πόλη προκειμένου
να στεγάσει τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο Αλουμινίου. Πρόθεση αρκετών είναι
αυτά να τα αναδείξουν σιγά -σιγά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου