Πηγή/αναδημοσίευση: 902
Με μια λιτή και συγκινητική εκδήλωση η Kομματική Οργάνωση Βερολίνου του ΚΚΕ απότισε την Πέμπτη, 12 Ιούνη, φόρο τιμής στα θύματα της σφαγής του Διστόμου,
70 χρόνια μετά τη θηριωδία της φασιστικής Βέρμαχτ. Η εκδήλωση έγινε στο
Μνημείο των Αγωνιστών της Αντίστασης κατά του Φασισμού και των Θυμάτων
του Ναζισμού, που είχε ανεγερθεί από τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία
στις αρχές της δεκαετίας του 50.
Στην ομιλία του ο Κώστας Σαρρής
αναφέρθηκε στα ιστορικά γεγονότα γύρω από το ματοκύλισμα του Διστόμου,
ενός από τα πιο φρικιαστικά ναζιστικά εγκλήματα του Β' Παγκοσμίου
Πολέμου, και τόνισε: «Οι αστικές κυβερνήσεις και τα επιτελεία τους έχουν
ως στόχο να σβηστούν τα εγκλήματα του φασισμού, να λησμονηθεί η
ουσιαστική υπόθαλψη της ναζιστικής επιθετικότητας κατά τη μεγαλύτερη
περίοδο του πολέμου, και να αποκρυφτεί η αμέριστη βοήθεια που παρείχαν
στους Ναζί τόσο τα γερμανικά όσο και διεθνή μονοπώλια, και φυσικά να
υποβαθμιστεί - αν όχι να εξαφανιστεί - η μεγάλη και καθοριστική προσφορά
της Σοβιετικής Ένωσης στην Αντιφασιστική Νίκη.
Η σφαγή στο Δίστομο μας
υπενθυμίζει και σήμερα, 70 χρόνια μετά, πόσο επίκαιρο και αναγκαίο είναι
να καταδικάσει και να απομονώσει ο ελληνικός λαός τα σύγχρονα
πνευματικά και πολιτικά τέκνα του Ναζισμού και του Φασισμού. Τους
Χρυσαυγίτες υμνητές του Χίτλερ που γεννά και υποθάλπει το σάπιο
καπιταλιστικό σύστημα στην πατρίδα μας. Όπως και τότε έτσι και σήμερα,
οι εγκληματίες φασίστες είναι απαραίτητοι για τη διάσπαση της εργατικής
τάξης, για την ισοπέδωση λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Το Δίστομο
απευθύνει κάλεσμα προς τον ελληνικό λαό – αλλά και όλους τους άλλους
λαούς - να γυρίσει την πλάτη στη φασιστική θεωρία και πρακτική, να
τιμωρήσει παραδειγματικά όλους αυτούς τους πολιτικούς απόγονους των ναζί
και των συνεργατών τους κατά την Κατοχή, που ματοκύλισαν το Δίστομο
πριν από 70 χρόνια».
Η σεμνή τελετή ολοκληρώθηκε με την απαγγελία του «Επιγράμματος» του Γιάννη Ρίτσου για το Δίστομο, από νεαρό κορίτσι, με τη συμβολική σημασία του ότι η θυσία του Διστόμου δεν θα ξεχαστεί από τις νέες γενιές.
«Εδώ 'ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου.
Ω, εσύ διαβάτη, όπου πατήσεις να προσέχεις -
εδώ πονά η σιωπή, πονάει κι η πέτρα κάθε δρόμου
κι απ' τη θυσία κι απ' τη σκληρότητα του ανθρώπου.
Εδώ μια στήλη απλή, μαρμάρινη, όλη κι όλη
με ονόματα σεμνά, κι η Δόξα τα ανεβαίνει
λυγμό - λυγμό, σκαλί - σκαλί, μεγίστη σκάλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου