ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ για τη δράση της Χρυσής Αυγής εξέπληξαν και πάλι τους συνήθεις πίπτοντες από τα σύννεφα. Αυτούς που έχουν πέσει τόσο πολλές φορές, που αποτελεί θαύμα το πώς είναι ακόμη αρτιμελείς (αν και μάλλον κάποια βλάβη στην εγκεφαλική λειτουργία τους θα την έχουν πάθει. Δεν εξηγείται αλλιώς...).
Όπως και οι ψηφοφόροι τής κατ' ευφημισμόν Χρυσής Αυγής, αφού το όνειρό της είναι να ξημερώσει μαύρη αυγή για τη χώρα, έτσι και οι συνήθεις πίπτοντες δεν είχαν πάρει χαμπάρι τι γινόταν...
Δεν είχαν δει τις συγκεντρώσεις στα πρότυπα του Γ' Ράιχ, δεν είχαν ακούσει τους ύμνους για το ναζισμό και τη χούντα, δεν ήξεραν για τις δολοφονικές επιδρομές, δεν είχαν καταλάβει ότι επιθυμούν την κατάλυση της Δημοκρατίας. Λίγο ακόμη και θα μας έλεγαν ότι δεν γνώριζαν και για την ύπαρξη του συγκεκριμένου κόμματος!
Και όμως, υπήρχε και κάτι που δεν ήταν ευρέως γνωστό. Οι καλλιτεχνικές ανησυχίες των χρυσαυγιτών! Ναι, πίσω από τις δηλώσεις και πράξεις βίας κρύβονται ευαίσθητοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι που τους συγκινεί η μουσική και τους θέλγει το θέατρο. Αρκεί, βεβαίως, να μην προσβάλλονται τα εθνικιστικά ιδεώδη τους...
Τροβαδούρος, όχι της αγάπης, αλλά του μίσους, ο βουλευτής Αρτέμης Ματθαιόπουλος, ο οποίος με το τραγούδι του «Πογκρόμ» θα μπορούσε να διαγωνιστεί στη Γιουροβίζιον των φασιστικών κομμάτων. Με μουσική που θα ζήλευαν ακόμη και ο Βάγκνερ με τον Καρβέλα (ιδίως αυτός...) και κυρίως με στίχους που δεν είχε σκεφτεί ούτε ο Γκέμπελς, το τραγούδι του θα γινόταν η μεγαλύτερη επιτυχία στη ναζιστική Γερμανία. Δυστυχώς, όμως, στις μέρες μας οι εθνικιστικές μουσικές αξίες δεν αναγνωρίζονται...
Ο χρυσαυγίτης τραγουδοποιός «αγαπά το Αουσβιτς» και «γ... την Αννα Φρανκ». Με-γελοιώδεις στίχοι ενός ποιητή που εμφανώς αδικείται. Και χωρίς ρίμα (και ντροπή...) καταλήγει στο τραγούδι του «Μίλα ελληνικά ή ψόφα»! Κάτι, βεβαίως, που θα έπρεπε να ξανασκεφτεί, αφού οι της Χρυσής Αυγής δεν φημίζονται για τα ελληνικά τους... Και αν η προσταγή του εκτελεστεί, κινδυνεύει με αφανισμό το κόμμα του!
Αυτό το εξαίσιο τραγούδι άκουσε και η Ουρανία, η γλυκομίλητη θυγατέρα του αρχηγού Μιχαλολιάκου, και τον ερωτεύτηκε παράφορα. «Μπαμπά, αυτόν θέλω για άντρα μου!» του είπε και αυτός έσπευσε να ικανοποιήσει την επιθυμία της, διατάζοντας το βουλευτή του να συνάψει σχέσεις με την κόρη του...
Διότι, μπορεί ο άνθρωπος να είναι φασίστας, αλλά δεν ξέρουμε πόσο ευτυχής είναι που ξυπνάει κάθε πρωί και έχει δίπλα του την Ουρανία! Θυσιάστηκε, όμως, για το καλό του κόμματος και ως καλλιτέχνης που είναι ίσως συνθέσει -εμπνεόμενος από το προσωπικό του δράμα- το μιούζικαλ «ο αγαπητικός της φασιστούλας»!
Και κοντά του, η κόρη Μιχαλολιάκου θα πραγματοποιήσει και το μεγάλο της όνειρο. Να παίξει στο θέατρο. Αλλωστε, από μικρή τη γοήτευε η θεατρική σκηνή. Στο σχολείο μάλιστα είχε συμμετάσχει και σε μία παράσταση. Είχε κάνει τις καρέκλες (όλες μαζί...) στο ομότιτλο έργο του Ιονέσκο!
Ρόλος δύσκολος και απαιτητικός, που έμελλε, όμως, να είναι και ο τελευταίος της. Οχι επειδή δεν τα πήγε καλά. Ισα ίσα που έκτοτε όλοι τη φώναζαν καρέκλα (κάποιοι τολμηροί είχαν επιχειρήσει και να καθίσουν πάνω της...).
Ο λόγος ήταν ότι της το απαγόρευσε ο πατέρας της, διότι πρόσβαλε τα οικογενειακά ιδεώδη συμμετέχοντας σε αναρχοκομμουνιστικό έργο...
ΚΑΙ ΟΠΩΣ είδαμε σε φωτογραφίες της, ήδη ξεκίνησε πρόβες για το φασιστοπαραμύθι «Η Χιονάτη και οι επτά ναζί»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου