<< Εμείς, αδερφέ μου, δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε απ' τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο»

Έστειλε ο Πέτρος Δημητρίου

Ο εκπληκτικός πατριώτης Στάθης Σταυρόπουλος, ο «Ναυτίλος» της Ελευθεροτυπίας προ λουκέτου, και σήμερα η φωνή  «Πράβδα»  στη Real News –δυστυχώς, ένας αναγκαίος  συμβιβασμός που, νομιμοποιείται από την αναγκαιότητα να ακούγεται η φωνή του σε αυτούς τους καιρούς-  γράφει (17-2-2012) :

« Αφού λοιπόν όσον εφαρμόζουμε την πολιτική του Μνημονίου χρεωκοπούμε

κι αφού, αν δεν την εφαρμόσουμε, θα μας πάνε σε χρεωκοπία,

ο σχεδιασμός μιας άλλης πολιτικής, έξω απ’ το πλαίσιο που υπαγορεύει το Μνημόνιο, είναι εθνική ανάγκη,

αλλά προσέτι είναι και αναπόδραστη.

Η σωτηρία της πατρίδας προβάλλει εκ νέου ως ο Υπέρτατος Νόμος, χωρίς πλέον καμίαν άλλη αυταπάτη ή δυνατότητα υπεκφυγής

παρά μόνον όσων δυνάμεων έχουν από καιρό υποταχθεί. Και κατά τούτο καμιά απ’ αυτές τις δυνάμεις ούτε να αναλάβει μπορεί

ούτε να επιλεγεί πρέπει, για τον σχεδιασμό αυτής της νέας στρατηγικής που θα προσπαθήσει να βγάλει τη χώρα απ’ τη μέγγενη της υποδούλωσης.

Όλες οι δυνάμεις που υποστήριξαν τις Μνημονιακές Υπαγορεύσεις έχουν χάσει το ηθικό ειδικό βάρος που απαιτεί οποιαδήποτε αξιόπιστη και αποτελεσματική πολιτική.

Οι πιέσεις που ασκούν στην Ελλάδα οι Γερμανοί εταίροι μας είναι μέρα με τη μέρα κι ώρα με την ώρα τόσο παράλογες ώστε να καταντούν κωμικές.

Αν παίζουν παιχνίδι εντυπώσεων, παίζουν πλέον με εξαθλιωμένες ή εξαγριωμένες ψυχές Ελλήνων - αλλά όχι μόνον! Πολλοί Ευρωπαίοι έχουν αρχίσει πλέον να εξαγριώνονται με την τέτοια και τόση αχρειότητα.

Το ερώτημα «πού το πάει η Γερμανική κυβέρνηση και το υπόλοιπο Διευθυντήριο;» αρχίζει πλέον να εξακτινώνεται σε διάφορα υποερωτήματα:

Είναι σοβαροί;

Είναι ηλίθιοι;

Τι είναι;

Διότι ακόμα κι αν θέλουν να κάνουν την Ελλάδα «ζωτικό χώρο» υπό τη μορφή μιας «Ειδικής Οικονομικής Ζώνης», με τέτοιες εξτρεμιστικές απαιτήσεις υπονομεύουν τους στόχους τους.

Παράλογον!

Η τακτική (τους) να υπονομεύει τη στρατηγική (τους). Εκτός κι αν οι στόχοι τους είναι ακόμα χειρότεροι και φθάνουν ακόμα κι ως την αποσύνθεση της κοινωνίας και τον διαμελισμό της χώρας.

Σε αυτήν την πολιτική των Επικυριάρχων και των εξ ημών ραγιάδων τους η Ελλάδα πρέπει να απαντήσει με τη δική της πολιτική, τώρα.

Ποιες δυνάμεις μπορούν να συνθέσουν αυτήν την πολιτική; Οι  Αντιμνημονιακές. Είτε

είναι γενικότερα Αντικαπιταλιστικές αυτές οι δυνάμεις είτε μόνον Αντιμνημονιακές, είναι οι μόνες που μπορούν πλέον να αντιδράσουν  επωφελώς για τον λαό και την πατρίδα.

Πώς θα συμμαχήσουν;
Ας το βρουν οι ίδιες.
Οι πολίτες περιμένουν, αγωνίζονται, παρατηρούν, σκέφτονται, κρίνουν.

Είναι ώρες ευθύνης. Το ΚΚΕ επί παραδείγματι δεν μπορεί να καταφεύγει στο δόγμα «όσοι δεν είναι με μας είναι εναντίον μας» ούτε να «τιμωρεί» όσους δεν κατάλαβαν εγκαίρως, ακόμα και προ εικοσαετίας, το δίκιο του για το Μάαστριχτ.

«Εμείς, αδερφέ μου, δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε απ’ τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο», έλεγε ο Ρίτσος.

Θέσεις-όπλα για να στηριχθεί από εύρος δυνάμεων που να εκφράζουν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού η σύνθεση μιας πολιτικής σωτηρίας του λαού και της πατρίδας υπάρχουν:

α) Η στάση πληρωμών για εύλογο διάστημα. Όπως έκανε η Γερμανία το 1950. Προβλέπεται και από το Διεθνές Δίκαιο: «Τα κράτη υποχρεούνται να προστατεύουν τους πολίτες τους πρώτα απ’ όλα καθώς και τη λειτουργία τους (καταβολή μισθών, σχολεία, υγεία, άμυνα κ.τ.λ.) έναντι οποιουδήποτε πιστωτή».

β) Η εξέταση της νομιμότητας του χρέους. Από Διεθνή Επιτροπή, όπως έκαναν ο Ισημερινός κι άλλες χώρες. Παραπομπή όσων μας υπερχρέωσαν σκοπίμως και δολίως στο Ειδικό Δικαστήριο. Εδώ και τώρα.

γ) Απαίτηση έναρξης καταβολών από τη Γερμανία των Πολεμικών Επανορθώσεων, που η ίδια έχει αναγνωρίσει με Συνθήκες από το 1946.

δ) Σταμάτημα εδώ και τώρα όλων των εκβιασμών, με τη χρήση όλων των εθνικών πόρων. Ακόμα και με εθνικόν έρανο. Ανασυγκρότηση του κράτους με σταμάτημα της σπατάλης και σύλληψη της φοροδιαφυγής. Καταφυγή στο απέραντο απόθεμα φιλότιμου των Ελλήνων, όταν δουν τη Δικαιοσύνη να απονέμεται.

ε) Ανάπτυξη. Άμεση σύνδεση του πρωτογενούς τομέα παραγωγής με τον τουρισμό. Ενίσχυση του επιχειρείν. Αποκατάσταση της Εργασίας στο στάτους που είχε πριν από το Μνημόνιο (Συλλογικές Συμβάσεις, Ασφαλιστικό, όλα). Όλα! Πίσω στην Αξιοπρέπεια εδώ και τώρα. Κρατικοποίηση των Τραπεζών. Δημιουργία Λαϊκής Τράπεζας με χαμηλότοκα μικροδάνεια για όλους.

στ) Παραμονή στο ευρώ με τους δικούς μας όρους. Ή έξοδος από το ευρώ με τους δικούς μας όρους.

ζ) και τελευταίο (πλην όμως πρώτο) Επανατοποθέτηση της Ελλάδας στη γεωπολιτική σκακιέρα με όρους ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους. Αξιοποίηση των φυσικών μας συμμάχων, όπως η Ρωσία, ισότιμες σχέσεις με τους βάσει Συνθηκών εταίρους μας. Αξιοποίηση με στρατηγική διασφάλιση του φυσικού πλούτου της χώρας.

Έλληνες είμαστε που έλεγε «ωρέ, Έλληνες!» ο Κολοκοτρώνης, «Έλληνες εσμέν το γένος ως η πάτριος παιδεία μαρτυρεί» που έλεγε ο Πλήθων, Έλληνες είμαστε, έχουμε περάσει τόσα και τόσα.

Θα ξανασταθούμε στα πόδια μας.

Αλλά μόνον αν κρατήσουμε ψηλά το κεφάλι μας! »