Έφυγε απ' την ζωή ο δικός μας Στάθης Σταθάς ο ''Μουρλοστάθης''!

Έφυγε απ' την ζωή ο δικός μας Στάθης Σταθάς ο ''Μουρλοστάθης''.

Πάλεψε σκληρά με τον καρκίνο και με άλλα προβλήματα υγείες που τον ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια.

Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 15.30.

Παραπέμπω ένα κείμενο που έγραψε στην μνήμη του, ο συμπατριώτης μας, Πάνος Περγαντάς, που νομίζω ότι τα λέει όλα γι' αυτόν.

Ένα μεγάλο Αντίο.

Μια Φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου· ένα πύρινο πουλί, πηδάει από κλαρί σε κλαρί, από κεφάλι σε κεφάλι, και φωνάζει: «Δεν μπορώ να σταθώ, δεν μπορώ να καώ, κανένας δεν μπορεί να με σβήσει!»

Δέντρο φωτιά γίνεται ολομεμιάς το Σύμπαντο. Ανάμεσα από τους καπνούς κι από τις φλόγες, αναπαμένος στην κορυφήv της πυρκαγιάς, κρατώ αμόλευτο, δροσερό, γαλήνιο, τον καρπό της φωτιάς, το Φως.

Ασκητική, Ν. Καζαντζάκης

Γεννήθηκε τη μέρα ρίψης της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, ένα χρόνο μετά τη σφαγή στο Δίστομο.

Και πέθανε λίγο πριν την Άνοιξη, στο τέλος του χειμώνα, ανήμερα της επετείου του εγκλήματος των Τεμπών. Είχε κάτι απ' τη μέθη του Διονύσου και την ασκητική των πρωτοχριστιανών!

Άνθρωπος λιτός, απλός, μεστός, ιδιαίτερος και ξεχωριστός. Παλαβός! Κατακαλόκαιρο με ένα μπορντό σακάκι να παίζει τάβλι στο καφενείο του Σπαθούλα και να πειράζει τους πάντες.

Χειμώνα με ένα καπέλο, να τρέχει αλαφιασμένος και να μην αφήνει τίποτα ασχολίαστο!

Δάσκαλος. Πόσοι

επιστήμονες άραγε πέρασαν απ' τα χέρια του και πόσοι έφτασαν ψηλά, χάρη στα μαθήματα του "παλαβού", που προτιμούσε να μην έχει φαΐ, πάρα να μην έχει βιβλία;

-Παναγιώτη αυτοί οι υπαρξιστές που διαβάζεις δεν είναι ακόμα για σένα!

- Και τι να διαβάσω ρε Στάθη; Τον ξενέρωτο τον Αριστοτέλη της μεσότητας;

-Τον Αριστοτέλη και το Θουκυδίδη και τον Όμηρο να διαβάσεις. Τον Επίκουρο που σου έκανα δώρο να διαβάσεις. Μην βιάζεσαι, σε όλα βιάζεσαι! θα'ρθει για όλα η ώρα τους... Είχε δίκιο...

Πολύτροπος. Ένας homo universalis της εποχής μας! Μέγας γνώστης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αλλά και της σύγχρονης. Της ιστορίας, της τέχνης ,της φιλοσοφίας. Μ' ένα τσιγάρο στο στόμα μελετούσε ώρες ατέλειωτες και έγραφε ποτάμια κειμένων. Ο πιο πλούσιος άνθρωπος του χωριού, είχε μια τεράστια βιβλιοθήκη και αρχείο εφημερίδων την οποία την χάρισε σε όλους. Πόσο ταπεινός, ο σοφός; Και πόσο ένας τέτοιος, ως άλλος Σωκράτης, αρνείται πάντα έναν τέτοιο τίτλο;

Θυμάμαι κάθε χρόνο τέτοια εποχή που πηγαίναμε στο νεκροταφείο του χωριού να βαρέσουμε τα κουδούνια

στους νεκρούς. Στον τάφο του πατέρα σου, στους δικούς μας νεκρούς, να τους αναγγείλουμε το ξύπνημα των ζωογόνων δυνάμεων της φύσης και της απελευθέρωσης των ροών της ζωής. Τώρα πλέον κάθε χρόνο οι κουδουναραίοι του Διστόμου, θα ξεκινούν την ξέφρενη πορεία τους προς την ανά(σ)ταση από τοn τάφο σου! Δικαιωματικά ήσουν ο ηγέτης τους!

Ποιητής και κυνικός

Ψάλτης και ψυχοπομπός

Καλλιτέχνης και ενωτικός

Τρελός και σοφός!

Πόσα λιγότερα θα ξέραμε χωρίς εσένα για τη σφαγή στο Δίστομο, τα διονυσιακά έθιμα, το θάνατο του Γ. Καΐλη από τη Χούντα και τόσα άλλα! Πόσο λιγότερα θα ξέραμε;

Διάλεξε να μείνει σε μια κλειστή κοινωνία, της δόθηκε ολόθυμα και εκείνη τον αγκάλιασε. Να πεθάνεις έχοντας τον σεβασμό όλων. Αυτό είναι μακαριότητα!

Το όνομά σου θα μείνει συνώνυμο στο Δίστομο, του πολιτισμού, της γνώσης και της δημιουργίας, της σάτιρας και του θεάτρου, της τέχνης και της Ιστορίας. Της μνήμης κόντρα στη λήθη και της ενέργειας κόντρα τη παράλυση.

Αντίο Στάθη ! Είναι η ώρα να αναπαυθείς δίπλα στον αδερφό σου το Λουκά, στην προαιώνια γη της Αμβρυσσού κάτω απ' τη σκιά του Παρνασσού, που τόσο λάτρευες! Είναι ώρα να γένεις φως! Όλοι ερχόμαστε απ' τα σκοτάδια, αλλά κάποιοι στην πορεία γίνονται φως!

Οι ζευγάδες φεύγουν, αλλά η σπορά μένει!