Της συμπατριώτισσάς μας, Καίτης Μανωλοπούλου
ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΒΛΑΣΤΟΥΣ
( Της Κύπρου )
Εγώ είμαι ο νέος βλαστός
Ένας μικρός ήλιος
Στο κέντρο του σπιτιού μου.
Δεν προφταίνω να επιθυμήσω
Οι υποτελείς μου αέναα δουλεύουν
Κινώντας με πάνω σε τροχούς.
Φορώ τα ωραία μου σινιέ αθλητικά.
Από την καθημερινή πανδαισία
Έχω ψηλώσει
Ξεπερνώντας τα παλιά χαμηλά όρια.
Φοιτώ σε αγγλικά πανεπιστήμια
Ντρέπομαι λίγο για τον παππού μου
Που ήταν δουλευτής
Όμως τώρα στα καρπερά χωράφια του
Χτίστηκαν όμορφα ξενοδοχεία
Κι οι τουρίστες μεταφέρουν το μαυρισμένο κορμί τους
Ακριβώς δίπλα στη διαχωριστική γραμμή
Αγνοώντας πως είναι ένα θέατρο
Που κάνουν πρόβες για την Τρίτη πράξη.
Οι γονιοί όλο παραπονιούνται πως θα ξεχάσω.
Το πατρικό τους σπίτι, λέει,
Είχε μιάν όμορφη αυλή με δέντρα
Ξεπερασμένα πράγματα.
Πάντως εγώ αισθάνομαι
Τέλεια βολεμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου