Μήνυμα συμφιλίωσης και αδελφοσύνης των λαών έστειλαν μαθητές του μαρτυρικού Διστόμου, οι οποίοι φιλοξενούν μαθητές από τη Γερμανία, αποδεικνύοντας πως οι νέοι μπορούν να αφήσουν πίσω τους τα λάθη του παρελθόντος.
«Δεν
υπάρχει κάτι να μας χωρίζει. Είμαστε φίλοι, κάνουμε τις ίδιες σκέψεις,
μοιραζόμαστε τις ίδιες απόψεις. Αυτό ακριβώς το μήνυμα θέλουμε να
περάσουμε. Οτι Ελληνες και Γερμανοί είναι κοντά, μπορούν να προσπεράσουν
τα λάθη της Ιστορίας και να δώσουν το παράδειγμα πως όλοι οι άνθρωποι
είναι ίσοι και μπορούν μαζί να καταφέρουν πολλά», λέει στα «ΝΕΑ» η
16χρονη Κατερίνα Παντίσκα.
Η πρωτοβουλία της ανταλλαγής μαθητών
άρχισε τα τέλη της δεκαετίας του ΄80 και ανήκει στην Ευαγγελική
Εκκλησία της Νυρεμβέργης, η οποία σε συνεργασία με τον Δήμο Διστόμου και
τον τοπικό Πολιτισμικό Σύλλογο κάθε χρόνο φέρνει κοντά τις δύο πόλεις.
Οι μαθητές φιλοξενούνται στα σπίτια των φίλων τους, μαθαίνουν την
ιστορία του τόπου και ανταλλάσσουν το μήνυμα της συναδέλφωσης των λαών.
«Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Το τι έγινε στο παρελθόν δεν
μπορεί να αμαυρώσει τις καλές σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ μας.
Αντίθετα, αντιλαμβανόμαστε τα λάθη της Ιστορίας, καταδικάζουμε τη βία
και την αιματοχυσία και στέλνουμε το μήνυμα πως πάνω από όλα είμαστε
νέοι άνθρωποι που μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά και να φέρουμε ένα
καλύτερο μέλλον», αναφέρει η επικεφαλής της ομάδας των γερμανών
μαθητών, Κλαούντια Μπούχερ.
Η ίδια είχε έρθει πριν από μερικά
χρόνια ως μαθήτρια και πλέον χαίρεται πολύ που επιστρέφει ως συνοδός.
Είναι, όπως λέει, η απόδειξη πως μέσα από αυτές τις συναντήσεις, η
φιλία μεταξύ των παιδιών παραμένει ζωντανή και αληθινή. Το μήνυμα αυτό
είναι ακόμα επίκαιρο, ιδιαίτερα στη δύσκολη περίοδο που διανύει η χώρα.
«Εμείς δεν είμαστε πολιτικοί. Είμαι η Κλαούντια και όχι η κ. Μέρκελ.
Αυτό που ξέρω είναι ότι έχω καλούς φίλους και πως επιθυμώ γι΄ αυτούς το
καλύτερο», σημειώνει.
«Ο τόπος μας δεν μπορεί να ξεχάσει τη
σφαγή. Οι μνήμες παραμένουν ζωντανές και αναλλοίωτες. Στόχος μας είναι
οι νέες γενιές να διατηρήσουν αυτήν την ιστορική μνήμη, αλλά και να
στείλουν ένα μήνυμα αγάπης και ισότητας μεταξύ των λαών. Τα παιδιά
χαίρονται για αυτήν την πρωτοβουλία, έχουν πολύ καλές σχέσεις, τις
οποίες διατηρούν και πέρα από την ανταλλαγή των επισκέψεων και αυτό
είναι ένα μεγάλο κέρδος για τις επόμενες γενιές», λέει στα «ΝΕΑ» η κ.
Μίνα Κώτσου, μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου και υπεύθυνη του
προγράμματος των ελλήνων μαθητών.
Το σήμερα και το χθες
Η ΣΦΑΓΗ του
Διστόμου, τον Ιούνιο του 1944, αποτελεί την πιο μαύρη σελίδα της
ιστορίας της περιοχής. Οι γερμανοί κατακτητές εκτέλεσαν 228 κατοίκους
του Διστόμου, στην πλειονότητά τους γυναίκες και παιδιά κάτω των 16
χρόνων, ως αντίποινα για την ενέδρα ανταρτών λίγες μέρες νωρίτερα, στην
οποία σκοτώθηκαν περίπου 40 Γερμανοί, ανάμεσα στους οποίους και ο
επικεφαλής αξιωματικός. Οι μνήμες παραμένουν ζωντανές και οι επόμενες
γενιές δεν ξεχνούν, ωστόσο αυτό που μεταφέρουν στο μέλλον είναι πως
ποτέ πια δεν πρέπει να επαναληφθούν οι φρικαλεότητες. Οι μαθητές από τη
Νυρεμβέργη επισκέφθηκαν το Μνημείο του Διστόμου, κατέθεσαν στεφάνι στη
μνήμη των θυμάτων της σφαγής, ενώ επισκέφθηκαν και την Αθήνα, όπου
ξεναγήθηκαν στον Ιερό Βράχο (φωτό) και το Νέο Μουσείο Ακρόπολης
Ο μεγάλος τροβαδούρος του Ρεμπέτικου, Μπάμπης Γκολές, θα τραγουδήσει στο εξοχικό κέντρο ''Καστανιά'' του δικού μας ρεμπέτη, ''Κακούργου''.
Όπως και πέρυσι, έτσι κι φέτος, ο σεμνός καλλιτέχνης με την κυματιστή φωνή, θα μας χαρίσει μιά υπέροχη βραδιά. Δείτε κι εδώ άρθα από άλλα blogs
Έρευνες για τον εντοπισμό ανεμόπτερου στην περιοχή του Αγίου Νικολάου στο Δίστομο, πραγματοποιούν δυνάμεις του Λιμενικού Σώματος μετά από πληροφορία κατασκηνωτή.
Στις έρευνες συμμετέχουν πλωτό σκάφος του Λιμενικού Σώματος, Ρυμουλκό, αλλά και κάτοικοι της περιοχής.
*Ελπίζουμε να είναι φήμη η πληροφορία, ή ανεπιβεβαίωτη εικασία
Συνάντηση φιλίας και ειρήνης στο μαρτυρικό Δίστομο είχαν σήμερα μαθητές του Διστόμου και της Νυρεμβέργης που φιλοξενούνται στο Δίστομο, κατόπιν πρωτοβουλίας της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Νυρεμβέργης, σε συνεργασία του Δήμου Διστόμου και του τοπικού Πολιτισμικού Συλλόγου .
Οι μαθητές επισκέφθηκαν το Μαυσωλείο του Διστόμου, όπου κατέθεσαν στεφάνι και απέθεσαν λουλούδια, τιμώντας τους σφαγιασμένους από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Στη συνέχεια επισκέφθηκαν το Μοναστήρι του Όσιου Λουκά, όπου τους υποδέχθηκε ο Ηγούμενος και τους παρέθεσε γεύμα.
Αύριο οι μαθητές, Έλληνες και Γερμανοί, θα επισκεφθούν τον Ιερό Βράχο και το νέο Μουσείο Ακροπόλης.
Για πολλοστή φορά προβάλλεται από την κρατική τηλεόραση ( ΕΤ1 ), το βιογραφικό και αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ του Stefan Haupt, '''Ενα τραγούδι για τον Αργύρη'', βασισμένο στη ζωή του συμπατριώτη μας Αργύρη Σφουντούρη.
Είναι πολύ σημαντικό και για την ιστορία του Διστόμου, αλλά και της Ελλάδας, να προβάλλονται τέτοια αριστουργήματα, που, αν μη τι άλλο, κάνουν και τον τόπο μας πιο γνωστό.
( ΚΛΙΚ ΕΔΩ )
Ακόμη μια επεισοδιακή καταδίωξη είχαμε τη νύχτα στην περιοχή της Λαμίας.
Πιο συγκεκριμένα στις 4 περίπου τα ξημερώματα οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής στην Δαμάστα - Ηράκλεια - Κρίκελο - Αλεπόσπιτα αναστατώθηκαν ακούγοντας τα λάστιχα των αυτοκινήτων και τις σειρήνες των περιπολικών. Η αστυνομία έκανε σήμα για έλεγχο σε ένα Renault ασημί στο οποίο επέβαιναν 3 άτομα. Ο οδηγός του δεν σταμάτησε και άρχισε η καταδίωξη από τα Αλεπόσπιτα μέχρι τη Δαμάστα, όπου οι άνδρες της Ασφάλειας και της ΟΠΚΕ κατάφεραν τελικά να ακινητοποιήσουν το όχημα και να συλλάβουν τους 2 από τους 3 επιβαίνοντες, οι οποίοι είναι Αλβανοί, περίπου 30 ετών, και είχαν κλέψει το αυτοκίνητο από την περιοχή του Διστόμου Βοιωτίας.
Στο αυτοκίνητο βρέθηκαν διαρρηκτικά εργαλεία.
Οι 2 συλληφθέντες κρατούνται και ανακρίνονται από την Ασφάλεια Λαμίας, ο δε τρίτος αναζητείται
Επέκταση σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα ανακοίνωσε η
αυστριακή Verbund προκειμένου να πουλήσει ιδιωτικό ηλεκτρικό ρεύμα σε μεσαίες
καταναλώσεις, όπως εστιατόρια, κινηματογράφοι, θέατρα και σουπερμάρκετ. Τo
γραφείο της Θεσσαλονίκης έχει υπό την ευθύνη του Μακεδονία, Θράκη, Θεσσαλία, ενώ
το γραφείο της Πάτρας τις περιοχές της Πελοποννήσου, της Δυτικής Ελλάδας, της
Ηπείρου και των Επτανήσων. Οι περιοχές της Κεντρικής Ελλάδας, της Αττικής και
της Εύβοιας καλύπτονται από την ομάδα που βρίσκεται στα κεντρικά γραφεία της
Verbund στην Αθήνα.
«Δείγμα από τα μελλοντικά μας σχέδια όσον αφορά την
εδραίωση της Verbund στην ελληνική αγορά αποτελεί η νέα μας αυτή επένδυση» είπε
χθες ο κ. Α. Φλώρος, διευθύνων της Verbund. Η μάχη για την αναδιανομή στην
ελληνική αγορά ενέργειας εντείνεται με τους ιδιωτικούς παρόχους να αποσπούν
κομμάτι της πίτας.
Πήρα μαζί με την «Ελευθεροτυπία» το τεύχος των «Ιστορικών», με θέμα τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Διακόσιοι εξήντα νεκροί και πυρπόληση ολόκληρου του Διστόμου, στις 10 Ιουνίου 1944 από τους Γερμανούς
Επειδή ασχολούμαι επί πολλά χρόνια με το θέμα αυτό ως γενικός
γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας
προς την Ελλάδα, θεωρώ υποχρέωσή μου να συμβάλω στη διευκρίνιση δύο
σοβαρών θεμάτων:
1) του θέματος των 155.000.000 μάρκων που μας κατέβαλε η Δυτική Γερμανία το 1960 και
2) της μεθόδευσης της ανατροπής της υπ' αριθ. 12/2000 απόφασης
της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου (αποζημιώσεις κατοίκων του Διστόμου) από
την τότε κυβέρνηση με τη βοήθεια του προέδρου του Αρείου Πάγου κ.
Ματθία.
Ειδικότερα:
1Το ποσόν των 155.000.000 μάρκων δεν αποτελεί μέρος των
αποζημιώσεων που μας οφείλει η Γερμανία εξαιτίας των εγκλημάτων που
διαπράχθηκαν σε βάρος του ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια της γερμανικής
εισβολής και κατοχής, αλλά μία ειδική αποζημίωση που υποχρεώθηκε η
Δυτική Γερμανία να καταβάλει στα «θύματα της εθνικοσοσιαλιστικής
ιδεολογίας, εξαιτίας της καταγωγής, της θρησκείας (Ισραηλιτών
Τσιγγάνων), των πολιτικών αντιλήψεών τους (κομμουνιστών) ή των ειδικών
συνθηκών διαβίωσής τους (ομοφυλοφίλων) και όσων άλλων οι ναζί θεωρούσαν
ανθρώπους Β' κατηγορίας.
Το θέμα αυτό ανακινήθηκε από τους Ισραηλίτες που υπήρξαν όμηροι
στα γερμανικά στρατόπεδα, αλλά δεν έφτασαν στα κρεματόρια, και μετά την
απελευθέρωσή τους κατέφυγαν στις ΗΠΑ, οι οποίες υποστήριξαν με σθένος το
αίτημά τους και υποχρέωσαν τη Δ. Γερμανία να τους καταβάλει την ειδική
αυτή αποζημίωση το 1960, μολονότι η Συμμαχική Διάσκεψη του 1953 στο
Λονδίνο είχε αναστείλει την καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων από τη
Γερμανία μέχρι την υπογραφή της οριστικής συνθήκης ειρήνης (η οποία, ως
γνωστόν, υπογράφηκε με μεγάλη καθυστέρηση στη Μόσχα το 1990, και μεταξύ
των άλλων όρων της υπήρχε και μία νέα πενταετής παράταση της παραπάνω
αναστολής, δηλ. μέχρι το τέλος του 1995).
Η καταβολή της ειδικής αυτής αποζημίωσης στα θύματα της
εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας που είχαν καταφύγει στις ΗΠΑ,
κινητοποίησε τους Ισραηλίτες και τα άλλα θύματα των παραπάνω κατηγοριών
που κατοικούσαν σε 18 χώρες (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα), οι οποίες
πέτυχαν την υπογραφή συμφωνίας για την καταβολή 13.730.000.000 μάρκων,
από τα οποία η τότε ελληνική κυβέρνηση «ελλείψει στοιχείων» περιορίστηκε
να λάβει το ποσό των 155.000.000 μάρκων. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό
ότι οι Γερμανοί, επωφελούμενοι από τις φιλογερμανικές δηλώσεις κορυφαίων
Ελλήνων πολιτικών (Π. Πιπινέλη, υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Κ.
Τσαλδάρη, Κ. Τσάτσου, υπουργού Επικρατείας της κυβέρνησης Παπάγου και
του ίδιου του Παπάγου), που αναφέρονται στις σελίδες 167, 172, 173 του
πρόσφατου τεύχους των «Ιστορικών», προσπάθησαν να προσθέσουν στο κείμενο
της σχετικής ελληνο-γερμανικής σύμβασης τον όρο ότι με το ποσό αυτό η
Γερμανία κάλυψε το σύνολο των υποχρεώσεών της προς την Ελλάδα, αλλ'
ευτυχώς ο πρεσβευτής μας Θωμάς Υψηλάντης, που υπέγραψε ως εκπρόσωπος της
χώρας μας αυτή τη σύμβαση, κατόρθωσε να προσθέσει πριν από την υπογραφή
του τη δήλωση ότι η Ελλάδα επιφυλάσσεται του δικαιώματός της να
διεκδικήσει όλες τις άλλες αποζημιώσεις που δικαιούται.
Εξαιτίας της ενδοτικότητας των ελληνικών κυβερνήσεων (Τσαλδάρη,
Παπάγου και Κων. Καραμανλή) ήταν αμφίβολη η υλοποίηση αυτής της
συμφωνίας, είχε όμως μεσολαβήσει η σύλληψη του διαβόητου εγκληματία Max
Merten που είχε στείλει τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης στα γερμανικά
κρεματόρια (αφού προηγουμένως τους λήστεψε), αλλ' είχε το θράσος να
έρθει στην Ελλάδα για να εξεταστεί ως μάρτυρας υπεράσπισης ενός άλλου
Γερμανού εγκληματία πολέμου (από τους ελάχιστους που είχαν συλληφθεί
κατά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων και διεξαγόταν εναντίον
του η σχετική ανάκριση). Ο τότε ανακριτής όμως Ανδρέας Τούσης τον
αναγνώρισε και διέταξε τη σύλληψή του. Οπως ήταν επόμενο παραπέμφθηκε σε
δίκη και καταδικάστηκε σε 25 ετών πρόσκαιρα δεσμά. Οι Γερμανοί
κατέβαλαν τεράστιες προσπάθειες να πείσουν την ελληνική κυβέρνηση για τη
μεταγωγή του στις γερμανικές φυλακές, αλλά και για την παραπομπή όλων
των εκκρεμών υποθέσεων κατά Γερμανών εγκληματιών στα γερμανικά
δικαστήρια, τα οποία θα τους επέβαλλαν τις προβλεπόμενες από το διεθνές
δίκαιο ποινές. Η ελληνική κυβέρνηση δέχτηκε το αίτημα αυτό κι έτσι οι
Γερμανοί εγκληματίες τιμωρήθηκαν «δι' απελάσεως»! Εννοείται ότι όλοι
αυτοί και ο Μέρτεν αφέθησαν ελεύθεροι από τα γερμανικά δικαστήρια.
Πάντως όμως είναι γεγονός ότι η σύλληψη και καταδίκη του Μέρτεν
συνετέλεσε στην καταβολή των 155.000.000 μάρκων. Αλλιώς οι Γερμανοί θα
μας όφειλαν και το ποσό αυτό μέχρι σήμερα, αφού καμία ελληνική κυβέρνηση
δεν θα κατέφευγε στο αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο για να υποχρεώσει τη
Γερμανία στην καταβολή του.
2Στη σελ. 124 των «Ιστορικών» γίνεται μια σύντομη αναφορά στην
υπόθεση του Διστόμου και σχολιάζεται το γεγονός ότι ο διοικητής του 7ου
τεθωρακισμένου Συντάγματος της Αστυνομίας Fritz Lautenbach ουδέποτε
τιμωρήθηκε.
Αλλά χειρότερη από το ποινικό μέρος της υπόθεσης αυτής υπήρξε η
διαδικασία ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων για την αποζημίωση των
κατοίκων του Διστόμου εξαιτίας των διαπραχθέντων σε βάρος τους φρικτών
εγκλημάτων (260 νεκροί και πυρπόληση ολόκληρου του χωριού τους), για την
οποία πρέπει να γίνει ειδική μνεία. Μετά τη λήξη της 55χρονης αναστολής
που είχε χορηγηθεί στη Γερμανία από τους συμμάχους μας και με δεδομένη
την αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων, τα θύματα της γερμανικής κατοχής
άρχισαν από την 1/1/1996 να καταθέτουν στα ελληνικά δικαστήρια αγωγές
κατά του γερμανικού Δημοσίου, το οποίο τις απέκρουσε με την ένσταση της
ετεροδικίας.
Τα περισσότερα ελληνικά δικαστήρια απέρριψαν την ένσταση αυτή.
Μεταξύ αυτών και το Πρωτοδικείο Λιβαδειάς, που δίκασε την ομαδική αγωγή
των κατοίκων του Διστόμου και τη δέχτηκε μόνον ως προς το αίτημα της
ψυχικής οδύνης (ενώ το αίτημα για τις υλικές ζημιές κρίθηκε ως αόριστο).
Ομοια υπήρξε και η απόφαση του Εφετείου Αθηνών, στο οποίο προσέφυγε το
γερμανικό Δημόσιο, και η υπόθεση ύστερα από αίτηση αναίρεσης έφτασε στον
Αρειο Πάγο και μάλιστα στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου μας
(εξαιτίας της σοβαρότητας της υπόθεσης), η οποία με την υπ' αριθ.
12/2000 απόφασή της απέρριψε την ένσταση της ετεροδικίας και επικύρωσε
κατά τα λοιπά την απόφαση του Εφετείου Αθηνών. Η απόφαση αυτή ελήφθη με
ψήφους 16 υπέρ και 4 κατά. Μεταξύ των τεσσάρων της μειοψηφίας ήταν και ο
πρόεδρος του Α.Π., Ματθίας.
Η ελληνική κυβέρνηση που είχε στηρίξει τις ελπίδες της για την
αναίρεση της απόφασης του Εφετείου Αθηνών και την απόρριψη της αγωγής
στον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, ανησύχησε πολύ για την εξέλιξη των
σχέσεών της με τη γερμανική κυβέρνηση και μεθόδευσε την ανατροπή της
ιστορικής απόφασης της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου ως εξής:
Παρέτεινε τη θητεία του Ματθία επί ένα χρόνο (ενώ έπρεπε να
προβεί στην εκλογή νέου προέδρου, όπως ορίζει το Σύνταγμα). Μέσα σ' αυτό
το χρονικό διάστημα υπολογίστηκε ότι θα ήταν δυνατή η διεκπεραίωση των
απαραίτητων για την ανατροπή της απόφασης της Ολομέλειας ενεργειών και
ειδικότερα:
-Ο προσδιορισμός της εκδίκασης μιας όμοιας υπόθεσης (κατοίκου του Λιδωρικίου) στο Α' τμήμα του Αρείου Πάγου.
-Η απόφαση του τμήματος αυτού ήταν αντίθετη προς εκείνη της
Ολομέλειας, κατά παράβαση του άρθρου 850 παρ. 5 της Πολιτικής
Δικονομίας, που επιβάλλει σε όλα τα δικαστήρια να συμμορφώνονται προς
τις αποφάσεις της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου (και κατά μείζονα λόγο τα
τμήματα του Αρείου Πάγου) για τα επιλυθέντα από αυτόν νομικά ζητήματα.
-Για την επιτυχία του σκοπού αυτού προήδρευσε στη συνεδρίαση του
Α' τμήματος ο κ. Ματθίας, ενώ σύμφωνα με απόφαση του Ευρωπαϊκού
Δικαστηρίου ο δικαστής που έχει εκφράσει τη γνώμη του επί του νομικού
θέματος μιας υπόθεσης δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής σε δικαστήριο που
δικάζει υπόθεση στην οποία κρίνεται το ίδιο νομικό ζήτημα (πρώτη
παρανομία).
Η συμμετοχή του υπήρξε αποφασιστική, γιατί κατόρθωσε ν'
ανατρέψει την εισήγηση του αρεοπαγίτη Λινού, που ήταν σύμφωνη με την
απόφαση της Ολομέλειας. Ετσι το Α' τμήμα δέχτηκε ότι για το θέμα της
ετεροδικίας και για άλλα νομικά θέματα υπάρχουν αντίθετες απόψεις στα
ελληνικά δικαστήρια και παρέπεμψε την υπόθεση στο Ανώτατο Ειδικό
Δικαστήριο (δεύτερη παρανομία).
Το δικαστήριο αυτό δέχτηκε ότι ήταν αρμόδιο να δικάσει την
υπόθεση, ενώ σύμφωνα με το άρθρο 100 του Συντάγματος του 1974 ιδρύθηκε
για να δικάζει όταν υπάρχει διάσταση μεταξύ των αποφάσεων των τριών
Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας (Αρείου Πάγου, Συμβουλίου της Επικρατείας
και Ελεγκτικού Συνεδρίου) και όχι μεταξύ των αποφάσεων της Ολομέλειας
και ενός τμήματος ανωτάτου δικαστηρίου (τρίτη παρανομία).
Το ΑΕΔ δεν αρκέστηκε στο να δεχτεί την ένσταση της ετεροδικίας,
αλλά προχώρησε ακόμα παραπέρα. Δέχτηκε ότι τα θύματα της γερμανικής
κατοχής δεν έχουν ατομικό δικαίωμα αγωγής, αλλά οι αποζημιώσεις τους
είναι θέμα διακρατικών διαπραγματεύσεων (οι οποίες ουδέποτε έγιναν και
ούτε θα γίνουν). Για τον λόγο αυτόν ιδρύσαμε το 1996 το Εθνικό Συμβούλιο
Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, με πρόεδρο τον
Μανώλη Γλέζο, αντιπρόεδρο τον Γ-Α. Μαγκάκη, γενικό γραμματέα εμένα και
μέλη του Δ.Σ. τους προέδρους όλων των Αντιστασιακών Οργανώσεων και
πιέζουμε συνεχώς τις ελληνικές κυβερνήσεις, δυστυχώς όμως χωρίς κανένα
μέχρι σήμερα αποτέλεσμα.
Εχω τη γνώμη ότι για τα παραπάνω θέματα έπρεπε να γίνει
ιδιαίτερη μνεία στα «Ιστορικά», αλλά δεν γνωρίζω αν και πώς είναι δυνατή
η τακτοποίηση, και επαφίεμαι στη δική σας απόφαση.
* Γ.Γ. του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
Τα Ιουλιανά,ο
αποστάτης Νόβας,οι κυβερνήσεις αποστατών,η δολοφονία του Σωτήρη
Πέτρουλα,η πανέμορφη ερμηνεία του τραγουδιού απ τον Βασίλη
Παπακωνσταντίνου,η κυβέρνηση "εθνικής σωτηρίας" της Κύπρου(15 Ιούλη
1974)
η τουρκική εισβολή στην Κύπρο,η ορκωμοσία του Σαμψών και το διάγγελμά
του στο ραδιόφωνο.
Στις 20
Ιουλίου1974,
σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι
στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού
εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού
χάρτη του Συμβουλίου
Ασφαλείας των Ηνωμένων
Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής
Δημοκρατίας. Τετρακόσια τέσσερα χρόνια μετά την οθωμανική
εισβολή, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου βρίσκεται μπροστά σε μία νέα εισβολή.
Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα
σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε σαν αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή
του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια
τους, έγιναν πρόσφυγες
στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι.
Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού
πλούτου, το 70% της βιομηχανίας,
το 80% των τουριστικών
εγκαταστάσεων [1].
Εγγυήτρια χώρα χρειάζεται να αμυνθεί σε
περίπτωση εισβολής από μια Τρίτη χώρα.
Τα Ηνωμενα Έθνη ζητήσουν ένοπλη παρέμβαση από
μια εγγυήτρια χώρα
Η Κυπριακή Δημοκρατία ζητήσει ένοπλη
παρέμβαση και το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εγκρίνει το
αίτημα.
Πότε δεν εγκρίθηκε τέτοιο αίτημα από το Συμβούλιο
Ασφαλείας, ποτέ η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ζήτησε από την Τουρκία να παρέμβει
στρατιωτικά και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που συνεδρίασε στη Νέα Υόρκη
στις 16 Ιουλίου, δεν είχε πάρει απόφαση[3].
Η Τουρκία, σύμφωνα με τις Ελληνικές θέσεις, ενέργησε με βάση τα προ πολλού
έτοιμα σχέδια της. Η Τουρκία υποστηρίζει ( άσχετα με την Συνθήκη Εγγυήσεως) ότι
ο Τουρκοκυπριακός λαός ζήτησε την επέμβαση, ο οποίος είχε αναγκαστεί να
μεταφερθεί σε καταφύγια και ήταν υπό διωγμό. Παρόλα αυτά, η Συνθήκη Εγγυήσεως
ρητώς αναφέρει πως στην προκειμένη περίπτωση που εγγυήτρια χώρα επέμβει, οφείλει
να το κάνει με απόλυτο στόχο την διαφύλαξη της ανεξαρτησίας και εδαφικής
ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αντίθετα, η Τουρκία εισέβαλε και έκτοτε
κατέχει τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δηλώνει ταυτόχρονα, πως δεν αναγνωρίζει
την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος. Επιπλέον, η Αγγλία, η τρίτη εγγυήτρια χώρα,
συνεχίζει να αναγνωρίζει φραστικά την Κυπριακή Δημοκρατία και την Συνθήκη
Εγγυήσεως. Δεν έχει όμως επέμβει μέχρι σήμερα για να διαφυλάξει την ανεξαρτησία
και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Κυπριακή Δημοκρατία κάλεσε την Τουρκία, να προσφύγουν
και οι δυο χώρες στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να γνωματεύσει κατά πόσο
νόμιμα εισέβαλε η Τουρκία στην Κύπρο. Η Τουρκία όμως αρνείται.[4].
Μίκη Θεοδωράκη σε σένα κράζω: «Από την Αυστραλία στον Καναδά κι’ από τη Γερμανία ως τη Τασκένδη διασκορπισμένοι οι Έλληνες». Και σήμερα «από την Αυστραλία στον Καναδά κι από τη Γερμανία ως τη Τασκένδη…καταχρεωμένοι οι Έλληνες». Κι εσύ σήμερα κράζεις: «Οι ξένοι …ονειρεύονται την καταστροφή της Ελλάδας». «Μια …Ιερή Γάτα μας έριξε στη Φάκα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου». «Η διαφθορά τώρα είναι…λαοπρόβλητη». «Όλα έχουν πολτοποιηθεί!». Αποκλειστική συνέντευξη αυτού του μεγάλου- της Ελλάδας και της Οικουμένης- στην Εspresso, με αφορμή την επετειακή συναυλία στο Λυκαβηττό, την Πέμπτη, 29 Ιουλίου,αφιερωμένη στα 85 χρόνια του.
Αγαπητέ μας Μίκη, από μικρό παιδί μέχρι και σήμερα και -ευχόμαστε- για πολλούς… αιώνες ακόμα, αγωνίζεσθε για μια καλύτερη Ελλάδα. Οι αγώνες σας, μαζί και με το ιδρώτα των εργαζομένων και των προοδευτικών επιχειρηματιών, οδήγησαν σε μια ανάπτυξη και ευημερία. Ξαφνικά όμως ήρθε η κατάρρευση. Πώς φθάσαμε στην Ελλάδα του ΔΝΤ; Ποιοί πολιτικοί και ποιες πολιτικές οδήγησαν στο να κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις ; Μ.Θ. Το ΔΝΤ είναι η Φάκα που μας περίμενε υπομονετικά μερικές δεκαετίες, από τότε που άρχισε να μας αλέθει το Μίξερ για να γίνουμε τελικά πολτός, ώστε ήσυχα και φρόνιμα να χυθούμε ως ανεξάρτητος και υπερήφανος λαός στο μεγάλο χωνί που είχε στηθεί για να μας οδηγήσει «ανεπαισθήτως» στη Φάκα! Τώρα είμαστε ένας μεγαλοπρεπής πολτός με δέκα εκατομμύρια ζευγάρια μάτια, μέσα στα οποία αρχίζει να διαφαίνεται κάποια υποψία ανησυχίας, καθώς γίνεται κάθε μέρα και περισσότερο εύληπτος ο ψίθυρος ότι δεν μπορεί να υπάρχει Φάκα χωρίς Γάτα! Στο σημείο αυτό ακριβώς αγαπητέ μου Κώστα, βρεθήκαμε εσύ, εγώ και η τόσο σημαντική ερώτησή σου, την οποία όπως είδες, απάντησα με τέσσερις λέξεις-κλειδιά με τις οποίες ακόμα κι ένας ημιλιπόθυμος, μπορεί να κατανοήσει, έστω και αργά, τα λάθη του και τις ευθύνες του: Φάκα, Μίξερ, Χωνί και Γάτα.
Eσεις τα είχατε πει, αλλά… ΜΘ . Και άλλοτε έτυχε να συνομιλήσω μαζί σου. Καθώς λόγω… ύψους και παραισθήσεων γνώριζα από τότε αυτό που κρύβεται από την άλλη πλευρά του λόφου και προσπαθούσα να περιγράψω την Φάκα - την οποία σαφέστατα και διαυγέστατα έβλεπα - με περίτεχνους πλην σαφείς τρόπους, όπως Δηλώσεις, Άρθρα, Πολιτικές Πρωτοβουλίες και Πράξεις. Ως και τραγούδια .Θυμάσαι λόγου χάρη τους Κύκλους Τραγουδιών «Επιβάτης» και «Ραντάρ» σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη, στα 1982-83. Φυσικά εγνώριζα την πραγματική ταυτότητα, δηλαδή όχι όπως σήμερα το περιτύλιγμα του ΔΝΤ, αλλά την αληθινή φύση αυτής της ουσιαστικής Φάκας που προόρισται - αφού προηγηθεί η πολτοποίηση του λαού από ένα σωρό «Μηχανικούς Ψυχών» ειδικευμένους στις διαδικασίες πολτοποιήσεως - να ικανοποιήσει τις ανεξάντλητες ορέξεις της ελλοχεύουσας Γάτας.
Πολλοί δεν έβλεπαν τη …Γάτα…Τι άλλο μπορείτε να δείτε σήμερα στο ελληνικό τοπίο; Μ Θ. Ας μην ξεχνάμε ότι η Γάτα υπήρξε ιερή θεότητα στις εποχές των Φαραώ, στις οποίες χωρίς να το συνειδητοποιούμε, έχουμε με την ευχή του θεού ξαναγυρίσει και επομένως ,ας μη παραπονούμεθα, διότι θα πρέπει όλοι οι λαοί να αισθανόμαστε ευτυχείς, όταν μεταποιούμεθα σε εκλεκτή τροφή της Ιερής Γάτας. Οπότε, καλώς ο κάθε βλάσφημος υπέστη όσα υπέστη, αφού προσπαθούσε να εμποδίσει την ευλογημένη διαδικασία της πολτοποιήσεως. Μόνο και μόνο γιατί είχε την ατυχία να δει λόγω … ύψους και παραισθήσεων την Φάκα και την Γάτα. Και η τιμωρία μου σήμερα είναι ότι με άφησαν μόνο και έρημο έξω από την Φάκα! Να κάνω τι ; Κοιτάζω γύρω μου να δω αυτό που είχα συνηθίσει να βλέπω. Δηλαδή την «ερημία του πλήθους». Όμως βλέπω μόνο ερημία… Γύρω μου βράχια και ξερόχορτα και ένας Ιερός Βράχος με ημικαταστρεμμένες κατασκευές που μου δίνει στα νεύρα καθώς επιμένει να παραμένει στη θέση του όρθιος, τη στιγμή που είναι πια θέμα χρόνου η έλευση της Γάτας. Η οποία είναι βέβαιο ότι αφού τελειώσει το φαγοπότι, θα σκεπάσει αυτόν τον Ιερό Βράχο με τα ιερά της λύματα, γιατί είναι αλήθεια ότι πολύ μα πάρα πολύ ενοχλεί, ακόμα και με τη σκιά του, όλες τις ιερές Γάτες του Κόσμου. Αν είχα την ευφράδεια του Καραϊσκάκη θα έλεγα «Θα μας φάνε και θα μας χέ….».
Τα είχαμε πει με το βιβλίο μου «Πίσω από τον Ήλιο»… Μ Θ. Αγαπητέ μου Κώστα. Κάποτε εσύ είδες τον «χάρτινο Ήλιο», όταν κανείς δεν τον έβλεπε. Έτσι κι εγώ από τότε και λίγο πριν είδα τη Φάκα και την Γάτα και κανείς δεν με πίστεψε. Βλέπεις, εμάς τους Χιώτες μας έχουν βάλει στο μάτι. Όταν όμως, όπως λένε, πάμε δυο-δυο μαζί, τότε κάνουμε θαύματα, που φυσικά κι αυτά τα βλέπουμε μόνο οι δυο μας. Κι όταν κάποτε τα δουν όλοι, τότε θα είναι πια αργά. Πολύ αργά… (* σσ. Να διευκρινίσω ότι ο Θεοδωράκης είναι γνωστός ως Κρητικός, ενώ λίγοι γνωρίζουν ότι γεννήθηκε στην Χίο δηλαδή στην ιδιαίτερή μου πατρίδα…).
Στο έργο σας, στο λόγο σας, ενυπάρχει το στοιχείο της Δικαιοσύνης. Πιστεύετε ότι οι ένοχοι της χρεοκοπίας θα πληρώσουν ; Μ.Θ. Θα πρέπει να έρθουν τα πάνω κάτω για να συμβεί κάτι τέτοιο στη σημερινή Ελλάδα. Άλλωστε, όπως ήδη θα είδες, η δική μου ανάλυση είναι εντελώς διαφορετική απ’ αυτήν που προβάλλεται με θαυμαστή ταυτοφωνία από τα …Ανεξάρτητα Εθνικά μας Κανάλια. Πιστεύω ότι: Πρώτον: Η βάση είναι πάντοτε ο «ξένος παράγων» σε ομοφωνία με την Ευρώπη των Τραπεζών. Δεύτερον: Η εκπόρθηση και αχρήστευση του ελληνικού λαού - από το πλέγμα των ντόπιων και ξένων «προστατών» του - ως κύριου παράγοντα για την διαμόρφωση των αποφάσεων εκείνων που καθορίζουν τη ζωή του, αφού απέτυχαν οι εκ των έξω απόπειρες - εμφύλιος πόλεμος, θρόνος, αστυνομικό καθεστώς, αποστασία, χούντα και γενικά διώξεις - αποφασίστηκε η «άλωση» του λαού εκ των έσω με το μίξερ και το χωνί και δια της μεθόδου της ψυχικής, συναισθηματικής, ιδεολογικής, πολιτικής και ηθικής πολτοποιήσεως. Λέξη-κλειδί! Τρίτον: Ως φαίνεται, αυτή η διαδικασία οδηγεί σε γενική ύπνωση με την βοήθεια φυσικά της στρατιάς των «πολτοποιητών», που έχουν από καιρό καταλάβει όλες τις θέσεις-κλειδιά της εθνικής μας ζωής: Κράτος, Κόμματα, Μεγάλες Ενώσεις και Συνδικάτα, Τύπος, Τηλεόραση και φυσικά Οικονομία. Έτσι, ζαλισμένοι και υπνοβατούντες οι Έλληνες δεν κατάλαβαν πώς περάσαμε ξαφνικά από μία σοβαρή , όμως συνήθη οικονομική κρίση ,που βασικά αντανακλούσε την γενικότερη διεθνή κρίση του καπιταλισμού, στη Φάκα του ΔΝΤ. Ούτε φυσικά υποψιάστηκαν πώς, γιατί, από πού και για ποιο σκοπό ξεσηκώθηκε όλη αυτή η θύελλα της πρωτοφανούς υβριστικής και εν πολλοίς βρώμικης και απαξιωτικής επίθεσης κατά της χώρας μας. Που περιέργως εκόπασε όταν αντί για μία, μπήκαμε σε τρεις Φάκες -συγκοινωνούσες βεβαίως- στη λεγόμενη «Τρόϊκα», μέσα στις οποίες ο πανέξυπνος και κατά τα άλλα πονηρός Έλληνας αισθάνεται σχεδόν ευτυχής! Αυτή λοιπόν η διεθνής επίθεση σε συνδυασμό λ.χ. με τις ενέργειες των κυρίων Παπακωνσταντίνου και Προβόπουλου - στις Τράπεζες της Ελλάδας- που καταγγέλλουν οι 15 Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με επί κεφαλής την Βάσω Παπανδρέου ,συνέτειναν στη δημιουργία αυτού του αρνητικού κλίματος, που μας οδήγησε στο ΔΝΤ και στην Τρόϊκα. Να λοιπόν πώς δημιουργήθηκε το χωνί που μας οδήγησε οικειοθελώς στη Φάκα. Πώς; Με την συνένωση ξένων και εγχώριων προσπαθειών. Σε επικύρωση των αποκαλύψεων των 15 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ σε κύριο άρθρο Αθηναϊκής εφημερίδας, στις 5 Ιουλίου, αναφέρονται κατά λέξη τα παρακάτω συγκλονιστικά: «Τι είναι οι καταγγελίες κατά του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Προβόπουλου και του Υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου; Αληθεύει ότι έκαναν ακριβώς το αντίθετο απ’ αυτά που έπρεπε, για να σωθεί η π α ρ τ ί δ α ;» Ή μήπως ήθελε να πει «πατρίδα»; Και συνεχίζει το δημοσίευμα: Αληθεύει ότι έκαναν ό,τι πέρναγε από το χέρι τους για να κερδίσουν ακόμα περισσότερο οι κερδοσκόποι; Αληθεύει ότι για το θέμα αυτό ο Γ. Προβόπουλος έκανε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που του συνέστησε το νομικό τμήμα της Τράπεζας ;» Τι απάντηση μπορεί να υπάρξει; Μ Θ. Πώς θα απαντήσει άραγε σ’ αυτές τις δημόσιες καταγγελίες ο κ. Πρωθυπουργός και η Δικαιοσύνη της χώρας; Πώς θα απαντήσει ο πολιτικός και νομικός κόσμος της χώρας; Τα κόμματα και τα συνδικάτα; Για να διαψευσθούν κάποιοι ,όπως ο υποφαινόμενος, που ισχυρίζονται ότι όλοι και όλα έχουν «πολτοποιηθεί» από τις κορυφές ως τη βάση του λαού μας. Σε απλά ελληνικά ,όσα δήλωσαν οι Βουλευτές, αναπαρήγαγε η εφημερίδα και τώρα εγώ, είναι ουσιαστικά κατηγορίες για βαρύτατες αντεθνικές ενέργειες, απέναντι στις οποίες δεν υπάρχουν παρά μονάχα δύο δρόμοι από την πλευρά της Πολιτείας και της Δικαιοσύνης: Ο ένας είναι εναντίον των καταγγελλομένων και ο άλλος εναντίον των καταγγελλόντων και προσυπογραφόντων τις καταγγελίες. Εάν δεν συμβεί ούτε το ένα ούτε το άλλο, τότε ομολογείται συνενοχή.
Η ευθύνη του λαού ποια είναι; ΜΘ. Γίνεται σαφές ότι η προσπάθεια να φορτώσουμε την κακοδαιμονία μας στους κλέφτες - που για ορισμένους βρίσκονται μόνο μεταξύ των Υπουργών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.- είναι απλώς μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού. Είναι μια παγίδα στην οποία πέσατε δυστυχώς κι εσείς με τα περί Δικαιοσύνης κλπ. Διότι η διαφθορά υπήρξε και είναι γενικευμένη. … «Λαοπρόβλητη» θα έλεγα! Μήπως οι υπερήφανοι ψηφοφόροι της Κυριακής δεν είναι αυτοί οι οποίοι προσφέρουν εκ περιτροπής την εξουσία στα δύο κόμματα των … σκανδάλων; Σε ποσοστό σχεδόν 90%; Και μη μου πείτε ότι δεν γνώριζαν την έκταση της διαφθοράς προς τα επάνω. Διότι προς τα κάτω, δηλαδή στο επίπεδο της καθημερινότητας, πόσοι και ποιοι είναι αυτοί που δεν ζητούν ρουσφέτια και δεν δίνουν και παίρνουν μπαξίσι… Και φυσικά δεν δηλώνουν την ακριβή τους περιουσία για να μην πληρώνουν τους νόμιμους φόρους. Με άλλα λόγια ψηφίζοντες και ψηφιζόμενοι σε ποσοστό 90% ήσαν και είναι ένας αχταρμάς. Οπότε ποιον να πρωτοδικάσει η Δικαιοσύνη; Που κι αυτή αναγκαστικά ζει μέσα στο ίδιο κλίμα … Κανείς δεν θα μπορούσε μέχρι το τέλος να κρύψει το πώς και από πού και πότε δημιουργήθηκε αυτό το υπέρογκο δημόσιο χρέος που μας έχει γονατίσει. Το Δημόσιο χρέος πολλών και μάλιστα πλουσιότερων χωρών είναι μεγαλύτερο από το δικό μας. Άρα ούτε αυτό ήταν η αιτία για να μπούμε στη Φάκα. Άρα οι λόγοι είναι άλλοι. Και ίσως τους βρούμε στο άρθρο που δημοσιεύθηκε την 1η Ιουλίου στα ΝΕΑ με τίτλο «Κασσάνδρες made in USA» και με υπότιτλο «Μαύρα σενάρια από αμερικανικό ινστιτούτο Στάτφορ που προβλέπει ακόμα και απώλεια του Αιγαίου».
Τι είναι αυτό που …ονειρεύονται οι ξένοι για την Ελλάδα; ΜΘ. Όπως φαίνεται, κάποιοι ονειρεύονται, προετοιμάζουν, επιδιώκουν και προσδοκούν: Την εσωτερική μας κατάρρευση! Κοινωνική έξαρση με βίαιες πρακτικές! Προδιαγεγραμμένη καταστροφή της Ελλάδας! Σ’ αυτά ακριβώς τα συμπεράσματα με είχε οδηγήσει από καιρό και η δική μου ανάλυση. Πιστεύω δηλαδή ότι όλα αυτά και συγκεκριμένα: Η απόπειρα φίμωσης του ζωντανού νεοελληνικού μας πολιτισμού και η εκστρατεία που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη για το χτύπημα της ιστορικής μας παράδοσης, την διαστροφή της ιστορικής αλήθειας και την απόκρυψη των ιστορικών γεγονότων και τέλος, το χτύπημα ακόμα και των λέξεων που θυμίζουν Έθνος -Πατρίδα, Μακεδονία και Αιγαίο (αναρωτηθήκατε άραγε πώς και γιατί εξαφανίστηκε η λέξη «εθνικός -ή -ό» από υπουργεία και δημόσιες υπηρεσίες, πώς και γιατί έφαγε το μαύρο σκοτάδι το υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης ή το υπουργείο Αιγαίου;) αποτελούν την προπαρασκευή για να πετύχει ο τελικός σκοπός, δηλαδή Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
Εκτός φυσικά κι αν ξαναβρούμε τον τρόπο - όπως μας συμβουλεύουν τα ξεφτέρια του αμερικανικού Ινσιτούτου στρατηγικής Στατφορ - να γίνουμε χρήσιμοι σε μια ή περισσότερες μεγάλες δυνάμεις! Δηλαδή γονατισμένοι, φρόνιμοι και υπάκουοι υπηρέτες με δουλική υποταγή σε ένα ή και περισσότερα αφεντικά. Πράγμα το οποίο φροντίζει σήμερα να πετύχει η Φάκα δια της εξαθλιώσεως και της απειλής της ιερής Γάτας… Αν όλα αυτά δεν συνιστούν καθαρά εχθρική απειλή από τους μεν και καθαρά προδοτική στάση όσων και όποιων συνεργάζονται μαζί τους, τότε πώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε αυτά που συμβαίνουν σήμερα γύρω μας;
Κόντρα στη θέληση των πολτοποιητών, θα σας ακούσομε στο Λυκαβηττό - και όχι μόνο… ΜΘ. Σταματώ εδώ, γιατί ήδη είπα πολλά και αιρετικά, που με εκθέτουν και πάλι στην οργή και την μανία των «πολτοποιητών, τη στιγμή μάλιστα που ετοιμάζομαι να ανεβώ στον Λυκαβηττό στις 29 Ιουλίου για ένα «λουτρό αγάπης» στην αγκαλιά των τελευταίων μου φίλων. Ως λαϊκός συνθέτης. Ως συμφωνικός θα σας περιμένω στο Μέγαρο Μουσικής στις 22 Ιουλίου, να παρακολουθήσουμε την συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, που αναβλήθηκε λόγω της πανελλαδικής απεργίας των εργαζομένων. Η Κρατική Ορχήστρα θα παρουσιάσει την «4η Συμφωνία» μου βασισμένη στα αθάνατα κείμενα του Αισχύλου και του Ευριπίδη, σε μια μουσική κατάδυση στις αθάνατες εθνικές μας ρίζες που θα μας βοηθήσουν τελικά να σαρώσουμε για άλλη μια φορά όλους τους παρείσακτους που μας μισούν και που επιβουλεύονται τη ζωή και την ακεραιότητα της χώρας μας.
Ιδιωτική οδός ο αιγιαλός στον Άγιο Νικόλαο στο Δίστομο; Κανείς δεν ξεριζώνει ακόμη την πινακίδα και την μπάρα;
Τι πράγματα είναι αυτά; Τι κατάλοιπα γαλλικής αποικιοκρατίας;
Γιατί τόσα χρόνια δεν την έχει ξεριζώσει ο Δήμος; Από τότε η παραλία έγινε ιδιωτική;
Πολλά δεν θέλουν αυτοί οι κύριοι; Τι άλλο δηλαδή;
Και μου έχουν και κάδο αποριμμάτων με την επιγραφή ''Άσπρα σπίτια'' (Κλικ εδώ ).
Τι δουλειά έχει το όνομα αυτό στον Άγιο Νικόλαο; Τον οικισμό δεν λένε έτσι;
Βάλτε στο Δίστομο, κύριοι υπεύθυνοι, πινακίδες και κάδους που να γράφουν ''Άμφισσα'' λοιπόν. Από παραλογισμό σε παραλογισμό!!
Λοιπόν παίδες .Όσοι είμαστε παλιοί ιδιοκτήτες, ελάτε να κόβουμε εισητήρια στους λουόμενους. Ίσως να κόβει κι ο Δήμος Διστόμου, όπως κάνουν στην Αττική.
Πάντως να ξέρετε ότι όλα αυτά γίνονται εξ' έργου, ''ξαργού'' που λέμε κι εδώ στο Δίστομο.
Ντροπή και αίσχος.
Ένα μεγάλο τραγούδι με την τεράστια και περίτεχνη ερμηνεία του μεγάλου Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Ερωτευτείτε και ακούστε μουσική, κι αφήστε τους άλλους, τους ευτελείς και τους υποτελείς να σέρνονται, όπως μόνο αυτοί ξέρουν.
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑΗρώ Διώτη και Βασίλης Μουλόπουλος κατέθεσαν
ερώτηση προς την υπουργό ΠΕΚΑ, κ. Τίνα Μπιρμπίλη για τη μονάδα
Αλουμινίου και για τις νέες ενεργειακές μονάδες του ομίλου Μυτιληναίου
στον Κορινθιακό κόλπο στην Παραλία Διστόμου.
Οι βουλευτές (το πλήρες κείμενο της
ερώτησης με κλικ ) αφού περιγράφουν τις επιπτώσεις αλλά και τις
σκανδαλώδεις εύνοιες προς τον όμιλο ερωτούν :
1. Γιατί η τόσο ευνοϊκή
και προκλητική μεταχείριση ως σήμερα του συγκεκριμένου ομίλου; Αγνοεί
τα προβλήματα που προκαλούν οι μονάδες του ομίλου Μυτιληναίου και τι
σκοπεύει να κάνει γι’ αυτά; Υπάρχει όριο για την φέρουσα ικανότητα της
περιοχής ή μπορούν να εγκαθίστανται απεριόριστα ενεργειακές μονάδες ή
άλλες δραστηριότητες;
2. Η περιοχή απαλλοτριώθηκε από το δημόσιο
αποκλειστικά για το Αλουμίνιο Ελλάδας ή γενικά για βιομηχανική χρήση;
3.
Πληρώθηκε το πρόστιμο των 300.000 ευρώ που επιβλήθηκε στον όμιλο για
σωρεία περιβαλλοντικών παραπτωμάτων και έγιναν επανέλεγχοι (πότε και
πόσοι) για να ελεγχθεί η συμμόρφωση του ομίλου;
4. Σε όλη την Ελλάδα η
μεταφορά φυσικού αερίου δεν αποκλείει και την οικιακή κατανάλωση. Ποιος
είναι ο σχεδιασμός και το χρονοδιάγραμμα για την ταχύτερη δυνατή
προώθηση στην οικιακή κατανάλωση; Γιατί πληρώθηκε με χρήματα που ανήκουν
στον Ελληνικό λαό, ένας αγωγός που τροφοδοτεί με αέριο μόνο μια
ιδιωτική μονάδα (που επιδοτήθηκε); Γιατί της επιτρέπεται να πουλά ρεύμα
σε υψηλότερη τιμή;
5. Η συγκεκριμένη μονάδα πουλάει ρεύμα χωρίς να
έχει άδεια λειτουργίας, όπως καταγγέλθηκε; Ποιός είναι ο αρμόδιος φορέας
να το εξετάσει και να πάρει μέτρα;
Αυτό είναι ΑΛΗΤΕΙΑ των ΜΜΕ και των δημοσιοκάφρων τους! Αιδώς Αργείοι, φαρισαίοι, υποκριτές και αρχιερείς!
Σεβασμό στη δολοφονία ενός ανθρώπου που ακόμη δεν κηδεύτηκε! (σίβυλλα)
Με αφορμή τη δολοφονία ενός ανθρώπου και μάλιστα δημοσιογράφου, οι καναλάρχες με τις παράνομες συχνότητες και χωρίς νόμιμες άδειες λειτουργίας των μαγαζιών τους, τα παπαγαλάκια τους “δημοσιογράφοι” και πολιτικοί όλων σχεδόν των κομμάτων, ξεκίνησαν μια βρώμικη «ιστορία»
Θέμα τους: η ανωνυμία των blogs!
Ακόμη κι αν δεχτούμε αυτό που προωθούν με κάθε τρόπο οι παπαγάλοι (πολιτικοί και “δημοσιογράφοι”), πως ο Σ. Γκόλιας δολοφονήθηκε για την αρθρογραφία του στο blog “troktiko”, που βασίζεται η επιχειρηματολογία τους για νομοθετικό πλαίσιο εναντίον της ανωνυμίας των blogs;
Ρε καραγκιόζηδες (τώρα που ο καραγκιόζης είναι και τουρκικό πολιτιστικό γεγονός, δεν θα παρεξηγηθούμε), δολοφονήθηκε -κατ’ εσάς- ένας άνθρωπος γιατί έγραφε, έκανε συνταρακτικές αποκαλύψεις, «ανώνυμα» εναντίον της διαφθοράς και τώρα ζητάτε τα ρέστα;
Δηλαδή τι ζητάτε; Να μην γράφεται τίποτα που δεν είναι ελεγχόμενο από εσάς και τα αφεντικά σας!
Πιο μαφιόζικη και ξεδιάντροπη «άποψη» δεν έχει εκφραστεί ποτέ σε μια πολιτισμένη κοινωνία!
Αν πιστεύεται ότι ο άτυχος δημοσιογράφος δολοφονήθηκε για αποκαλύψεις σε "ανώνυμο" blog, τότε θα περιμέναμε προστασία της ανωνυμίας, μιας και τα μαφιόζικα συμφέροντα τρέμουν τα blogs κι όχι τις πιο φασιστικές αντιλήψεις που με...
λογοδιάρροια περνάτε στα ΜΜΕ των εργολάβων αφεντικών σας!
Έτσι, θέλετε να οικειοποιηθείτε και το χώρο των ελεύθερων bloggers, που δεν είναι δημοσιοκάφροι, σαν του λόγου σας!
Ένα απλό παράδειγμα ΑΛΗΤΕΙΑΣ
Σήμερα το πρωί στο mega ο κύριος Χασαπόπουλος έσκιζε τα ιμάτια του απέναντι στον Βελόπουλο του ΛΑΟΣ, πως γράφει στην εφημερίδα και λέει στο κανάλι των εργοδοτών του τα πάντα! Δηλαδή, ακόμη κι αν έχει στοιχεία για δημόσια έργα και μίζες του εργοδότη του, αυτός επιτελεί «λειτούργημα» και μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας… Πως πρέπει να παρθούν μέτρα εναντίον της ανωνυμίας των blogs…
Εξαπτέρυγο, κάποια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ (Σ. Γιαννακά), δήλωνε κι αυτή δημοσιογράφος (βλέπε υπάλληλος των Λαμπράκη, Ψυχάρη), που αντί να μιλάει για τη δολοφονία, «απαιτούσε» ν’ ανοίξει διάλογος για την ανωνυμία των blogs…
Βέβαια, αυτή η κυρία, όταν στήριζε με νύχια και δόντια τον Ε. Βενιζέλο και έφτυνε δημοσίως τον Γιώργο Παπανδρέου, είχε ασκήσει δίωξη εναντίον blog της Αιτωλοακαρνανίας, γιατί μετέφερε την πολιτική της κωλοτούμπα: το βράδυ έβριζε τον ΓΑΠ και μετά την εσωκομματική του νίκη, τον εκθείαζε…
ΣΧΕΤΙΚΟ: Αφελής ερώτηση: Γιατί άραγε επέλεξαν τον Γκιόλια και όχι κάποιον άλλον;
Την
πανσέληνο του Ιουλίου, το Σάββατο στις 24 του μήνα και το αρχαιολογικό πάρκο
του Διστόμου,
επέλεξαν οι οργανωτές του “ΑειΦέρων” για μια βραδυά παρουσίασης των
περιβαλλοντικών και πολιτιστικών στόχων και των προτάσεων του Μη Κερδοσκοπικού
Οργανισμού.
Μετά από ένα χρόνο ίδρυσης, παρουσίας, γνωριμίας και ζυμώσεων,
ανακοινώθηκε πρόσφατα, επίσημα η δραστηριοποίηση του Μη Κερδοσκοπικού, Mη
Κυβερνητικού Οργανισμού «ΑειΦέρων», που κύριο στόχο έχει
την αφύπνιση και την επαγρύπνηση των συμπολιτών μας, για την ανάπτυξη του
Πολιτισμικού και του Περιβαλλοντικού επιπέδου της περιοχής μας.
Ο
Οργανισμός επιδιώκει την αφύπνιση και επαγρύπνηση των
συμπολιτών μας για πραγματικά ισόρροπη και βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη
με βάση την Αειφόρο ανάπτυξη του τόπου μας. με την ευρεία έννοια του όρου,
στοχεύοντας στην αρμονική συνύπαρξη του ανθρώπου με την φυσική και πολιτιστική
του κληρονομιά και με εξασφάλιση της Ποιότητας ζωής και της δίκαιης κατανομής
της ευημερίας που θα προκύψει από αυτήν, σε όλους τους πολίτες της Βοιωτίας.
Κατά τους αρμόδιους του Οργανισμού, είναι πιο επιβεβλημένο σήμερα
παρά ποτέ τώρα, που οι συνθήκες είναι ακόμη πιο δύσκολες για όλη την Ελλάδα και
ειδικά για τον τόπο μας, να αναπτύξουμε σε εθελοντική βάση, μακριά από
κομματικές ή άλλες αγκυλώσεις και τη σύσφιξη και τη ανάπτυξη υγιών και με
υψηλό επίπεδο, ανθρώπινων σχέσεων ενωμένων σε επαγγελματική βάση για το κοινό
στόχο.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας θα προηγηθεί περιβαλλοντικός
καθαρισμός της περιοχής, από εντόπιους εθελοντές, ενώ η εκδήλωση θα
κλείσει με καλλιτεχνικό πρόγραμμα με έντεχνο και ροκ ελληνικό πρόγραμμα,
ενώ θα υπάρξουν απαγγελίες επ' ευκαιρία της πανσελήνου.
Θα
ανακοινωθεί και ή ηδη αναληφθείσα πρωτοβουλία του Οργανισμού να υποστηρίξει την
τριήμερη νεολαιϊστικη εκδήλωση “BeachWave 2010” στις 6,7 και 8 Αυγούστου, στον οικισμό “Άσπρα
Σπίτια” στην Παραλία Διστόμου.
Σύντομα
θα ανακοινωθούν και άλλες πρωτοβουλίες του “Αειφέρων” που ήδη έχουν
δρομολογηθεί.
Μπορείτε να αντλήσετε περισσότερες πληροφορίες για τους στόχους
και τη δράση του Οργανισμού, στο site http://www.enviropol.org.gr
Tα συλλυπητήριά μας και κουράγιο στην οικογένεια του Σωκράτη Γκιόλια.
'Οσο κουράγιο μπορεί να κάνει μια νέα γυναίκα με ένα παιδί δυο χρονών κι άλλο ένα που κυοφορεί και χάνει τον άντρα της από σφαίρες πληρωμένων δολοφόνων!
Σήμερα κιόλας πρέπει να βρεθούν οι δράστες,φυσικοί και οι ηθικοί αυτουργοί.
Μην περάσουν τριάντα χρόνια...
όπως από τη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη που ακόμα δεν ξέρουμε ποιοι τον έβγαλαν από τη μέση.
Δεν είναι δυνατόν στην Ελλάδα του 2010 να δολοφονούνται δημοσιογράφοι και να λέμε πως έχουμε Δημοκρατία.
Η εν ψυχρώ δολοφονία ενός μαχητικού δημοσιογράφου που δεν προκαλούσε με την προσωπική του ζωή αλλά ενοχλούσε σφόδρα με το μικρόφωνο και την πένα του αποτελεί πλήγμα στην καρδιά της Δημοκρατίας.
Σε μια Δημοκρατία που βάλλεται πανταχόθεν ήρθε να προστεθεί κι αυτή η μαφιόζικη δολοφονία.
Δεν ξέρουμε αν οι δολοφόνοι είναι τρομοκράτες ή πληρωμένοι μαφιόζοι που εκτέλεσαν κάποιο συμβόλαιο.
Ξέρουμε όμως ότι ο Σωκράτης Γκιόλιας ήταν από τους λίγους που έβλεπε ακόμα τη δημοσιογραφία ως λειτούργημα κι αυτό είναι που προβληματίζει ακόμα περισσότερο.
Σίγουρα η αποκαλυπτική δημοσιογραφία που ασκούσε όλα αυτά τα χρόνια από εφημερίδες,κανάλια (τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά),καθώς και από τα blogs ενοχλούσε πολλούς σε όλα τα επίπεδα.
Δεν φιμώνονται όμως οι ελεύθερες φωνές με 15 ή 20 σφαίρες!
'Ενας στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα έλεγε ένα παλιό σύνθημα.
Κι αυτό πρέπει να γίνει τώρα,να μην τρομάξουν,να μη φοβηθούν όσοι πραγματικοί δημοσιογράφοι έχουν απομείνει σ' αυτή τη χώρα.
Να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ξεσκεπάσουν τους ενόχους απ' όποιο χώρο κι αν προέρχονται,όποιος κι αν ήταν ο αντικειμενικός σκοπός τους.
* Ποιός ξέρει τι στοιχεία θα έχει βρεί για νέα σκάνδαλα για τους εγκληματίες πολιτικούς αυτής της άθλιας χώρας.
Ποιοί θέλουν να φιμώσουν ποιούς;
Αρπακτές οι κλησεις που μας δίνατε εδώ και χρόνια σε μας του Διστομίτες;
Γιατί τώρα που έχει εγκατασταθεί ιταλική εταιρεία για λογαριασμό γνωστού επιχειρηματία της περιοχής ( τι κάνει νιάου - νιάου στα κεραμίδια; ) δεν δίνετε καμμία κλήση;
( κλικ στην φώτο να δέιτε μέρος από τον στόλο τους που ενοχλεί την
κυκλοφορία ).Είπαμε ή θα γράφετε κάθε μέρα ή καθόλου, αλλιώς είναι αρπακτή, αγαπητοί κύριοι υπεύθυνοι.
Είναι γνωστή η καλή σχέση ή ακόμη καλύτερα σχέση υποτέλειας, που έχουν οι υπεύθυνοι των ''κλήσεων'' με αυτόν τον επιχειρηματία, και έτσι όσο είναι εδώ η ιταλική εταιρεία με τον στόλο της δεν θα ανοίξει ρουθούνι, ενώ αν φύγουν θα ξαναρχίσουν οι κόρνες.
Μήπως τελικά εμείς οι ντόπιοι είμαστε άνθρωποι ενός κατώτερου θεού; Ντροπή!!!
Κλικ ΕΔΩκαθώς και ΕΔΩ για να δείτε και παλαιότερα σημαντικά άρθρα.
Πολλοί πολίτες, μεταξύ των οποίων κι εγώ φυσικά που το σπίτι μου είναι πάνω από αυτό το χάλι, διαμαρτύρονται τον τελευταίο καιρό γι' αυτήν την άθλια κατάσταση που έχει παραγίνει.
Αν μη τι άλλο, μας προσβάλλει και δίχνει μιά κατάσταση τριτοκοσμική, και το κυριότερο, επίκινδυνη για την υγεία.
Γνωρίζουμε ότι αυτοί οι κάδοι, δεν είναι του Δήμου Διστόμου, και ότι αναλαμβάνει την αποκομιδή η εταιρεία της ανακύκλωσης. ( Κλικ ΕΔΩ για παλαιότερο άρθρο )
Παρακαλούμε όμως, δώστε μας εξηγήσεις και κάντε κάτι γι' αυτό. Πολίτες είμαστε όχι κτήνη. Σεβαστείτε την οντότητά μας.
Και σεις ετεροδημότες, που τον χειμώνα μένετε αλλού δυσφημώντας μας, και τώρα που σας έχει πιάσει η ζεστή - γιατί εκεί που μένετε σκάτε σαν τα ποντίκια - κατασκηνώνετε εδώ, προσέξτε λίγο τα σκουπίδια σας, και μην χρησιμοποιείτε τους κάδους ανακύκλωσης.
Θα το κάνατε αυτό στον τόπο που μένετε;
Του Παναγιώτη Κουνάδη
Ο Σπύρος Περιστέρης, είναι γόνος μιας από τις παλαιότερες και ιστορικές οικογένειες των Αθηνών, που τα ίχνη της χάνονται μεταξύ μύθου και ιστορίας, στην περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Η προφορική παράδοση της οικογένειας, μεταφέρει απο γενιά σε γενιά, γεγονότα που σχετίζονται με την αντιπαράθεση της οικογένειας προς τους Τούρκους κατακτητές, αρκετές φορές στην ιστορία. Μάλιστα πρόγονος - με το ίδιο όνομα Σπύρος- κυνηγήθηκε από τις τουρκικές αρχές, πολύ πριν την επανάσταση του 1821, επειδή έγραψε ύμνο - θούριο, υπέρ της εξεγέρσεως του τούρκου κατακτητή. Τα γεγονότα είναι περισσότερο γνωστά από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά, όταν ο πατέρας του Σπύρου, Αριστείδης Περιστέρης, γνωστός και σπουδαίος μουσικός, αποφασίζει να εγκατασταθεί στην Κωνσταντινούπολη, όπου οι συνθήκες εργασίας, σαν μουσικός, ήταν πολύ καλύτερες την περίοδο εκείνη.
Η εγκατάστασή του αυτή πρέπει να έγινε μεταξύ 1880 και '85.
Στην Πόλη γνωρίζεται με τους Έλληνες μουσικούς και στις αρχές της δεκαετίας του 1890, συνεργάζεται με τον Φαναριώτη Βασίλειο Σιδέρη, στην ίδρυση του πρώτου γνωστού συγκροτήματος, που πήρε το όνομα "Τα πολιτάκια" ή Εστουδιαντίνα του Β.Σιδέρη ή Εστουδιαντίνα του Αριστείδη. Στην πρώτη αυτή ορχήστρα ήταν ακόμη ο Γ.Πασχάλης ή Τσαγκάρης, ο Γιώργος Σαβαρής, ο Παναγιώτης Βαινδιρλής (γνωστοί απ' τη δισκογραφία στην Ελλάδα μετά το 1922), ο Γ. Ελισαίος, ο Α.Βόιλας, ο Χ. Μεριγκλής και ο Ι. Χαλάκος.
Η Εστουδιαντίνα "Τα πολιτάκια" εγκαταστάθηκε οριστικά στη Σμύρνη το 1898 και "επέζησε" μέχρι τη χρονιά της Μικρασιατικής καταστροφής, δηλ το 1922, δημιουργώντας ένα μύθο γύρω από το όνομά της, αφού έγινε διεθνώς γνωστή με περιοδείες στην Αγγλία, Γαλλία και αλλού, σαν "Σμυρνέικη Εστουδιαντίνα". Το 1908 έλαβε μέρος και στις γιορτές για τη στέψη του βασιλιά Εδουάρδου της Αγγλίας.
Ο Αριστείδης Περιστέρης, γνωρίζει στην Πόλη και νυμφεύεται την Δέσποινα (ή Πέπα ή Πιπίνα) Μπέκου, ιταλικής υπηκοότητος Ελληνίδα,από τα ελληνόφωνα χωριά της Κορσικής, που είχε εγκατασταθεί με την οικογένειά της - και αυτή - στην Κωνσταντινούπολη.
Από το γάμο αυτό γεννήθηκαν τέσσερα παιδιά: Πρώτη η Μαρία Περιστέρη (1888-;) η οποία γύρω στο 1910 παντρεύτηκε τον επιχειρηματία Κώστα Χανιώτη, αναχώρησαν στις ΗΠΑ, εγκαταστάθηκαν στην Οκλαχόμα και οι επαφές με τα υπόλοιπα παιδιά σιγά-σιγά μειώθηκαν, μέχρι που διακόπηκαν, με το πέρασμα του χρόνου.
Δεύτερο παιδί ο Στέλιος (1891-1973), ο οποίος σπούδασε μουσική, εξελίχτηκε σ' ένα σπουδαίο βιολιστή κλασικού ρεπερτορίου, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1919 και εργάστηκε σαν καθηγητής στο Εθνικό Ωδείο, είτε στην Αθήνα, είτε σε επαρχιακά παραρτήματα, βγάζοντας πολλούς μαθητές, από τους κατοπινά γνωστούς σολίστες της κρατικής ορχήστρας Αθηνών, αφήνοντας δε σημαντικά συγγράμματα μουσικής. Τρίτο παιδί ήταν ο Αλέξανδρος (1895-1907) που πνίγηκε σε ατύχημα στο Βόσπορο σε ηλικία μόλις 12 ετών και τέλος το 1900, έχοντας μετακομίσει στη Σμύρνη, ο Αριστείδης και η Πιπίνα έκαναν τον Σπύρο Περιστέρη.
Ο Σπύρος, μαθαίνει από την παιδική του ηλικία μαντολίνο και η πρόοδός του είναι τέτοια, ώστε αφήνει άφωνους τους καθηγητές του, ιδιαίτερα τον Ιταλό δάσκαλό του στη Σμύρνη, όταν σε ηλικία μόλις 13 ετών εκτελεί μ' ένα "ιδιότροπο" όργανο (το μαντο-τσέλο) ένα κομμάτι για μαντολίνο, αγγίζοντας για πρώτη φορά το όργανο αυτό.
Λίγο πριν το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου η οικογένεια επανέρχεται στην Κωνσταντινούπολη (τέλος 1913 ή αρχές του 1914), όπου λόγω των Βαλκανικών πολέμων και του πρώτου μεγάλου πολέμου που ακολούθησε, ο πατέρας του Σπύρου -μέσα στη γενικότερη κρίση - και φοβούμενος για το μέλλον του, τον εξαναγκάζει να στραφεί σε μία τέχνη και τον στέλνει να γίνει σιδεράς. Ευτυχώς αυτό κράτησε μόνο λίγους μήνες. Έτσι ο Σπύρος Περιστέρης συνέχισε τις σπουδές του στο ιταλικό σχολείο (πότε στη Σμύρνη, πότε στην Κωνσταντινούπολη), με την ιδιαίτερη φροντίδα της μητέρας του. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μάθει τέλεια Ιταλικά, σε βάρος των Ελληνικών, που μιλούσε βέβαια θαυμάσια, αλλά έγραφε με πολλά ορθογραφικά λάθη(!). Ο θάνατος του Βασίλη Σιδερή (μάλλον το 1918), τον επαναφέρει στη Σμύρνη, για να αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση της Σμυρνέικης Εστουδιαντίνας "Τα πολιτάκια", δηλαδή σε ηλικία μόλις 18 χρόνων. Εκεί γνωρίζεται με όλα τα σημαντικά πρόσωπα της μουσικής ζώνης της Σμύρνης, που θα ξαναβρεθούν στην Ελλάδα μετά τη μεγάλη καταστροφή του 1922 (Ογδοντάκηδες, Ελευθέριος Μενεμενλής, Γιώργος Βιδάλης, Γιώργος Σαβαρής, Lucien και Τζων Μηλιάρης, Δημήτρης Σέμσης, Παναγιώτης Τούντας, Βαγγέλης Παπάζογλου κ.λπ., κ.λ.π.). Ακολούθησαν τα τρία "ευτυχισμένα χρόνια της ελευθερίας" για τους Έλληνες της Σμύρνης και μετά το "σκοτάδι της προσφυγιάς".
Ο συνθέτης Κώστας Τζόβενος (Νάξος 1889 - Αθήνα 28/10/1985), μας μίλησε για τη γνωριμία του, το 1923, στο καφενείο των μουσικών "η Μικρά Ασία" στην οδό Αθηνάς (το κτίριο υπάρχει ακόμα), με τον νεαρό "μαντολίστα" (τότε πρωτοπαρουσιάστηκε με μαντόλα) και την έκπληξη που προκαλούσε σε όλους η ικανότητα στα όργανα και οι γνώσεις του στη μουσική.
Για πολλά χρόνια μεταξύ 1923-1933 παίξαν σε διάφορα σχήματα με τον Σπύρο Περιστέρη και οι: Αντώνης Διαμαντίδης ή Νταλγκάς (τραγούδι- κιθάρα- ούτι), Γιάννης Δραγάτσης (ή Ογδοντάκης), βιολί, Δημήτρης (Μήτσος) Αραπάκης (τραγούδι-σαντούρι), Κώστας Σκαρβέλης (κιθάρα-τραγούδι), Κώστας Καρίπης (κιθάρα-τραγούδι) και άλλοι.
Το 1929-32, επανασυστήνει την Εστουδιαντίνα "Τα πολιτάκια" με μια ομάδα φημισμένων μουσικών, μεταξύ των οποίων είναι οι γνώριμοι από τη Σμύρνη και Πόλη: Στέφανος Μακρής, Γιώργος Σαβαρής, Τζων Μηλιάρης και εργάζονται, περιοδικά, στο υπεροκειάνειο "Βασιλεύς Αλέξανδρος" που έκανε το ταξίδι Ελλάδα -Αμερική.
Σε κάποιες καθόδους στη Νέα Υόρκη ηχογράφησε ορισμένα μουσικά κομμάτια και τραγούδια, χρησιμοποιώντας, για άγνωστους λόγους, το ψευδώνυμο Σ .Γεωργιάδης.
Βέβαια η συμμετοχή του στη δισκογραφία, άρχισε αμέσως μετά το 1924, όταν εμφανίστηκαν στην Ελλάδα, οι πράκτορες των Ευρωπαικών εταιρειών δίσκων και άρχισαν τις ηχογραφήσεις ελληνικών τραγουδιών.
Το ξεκίνημα του εργοστασίου της Columbia και γενικά της μονάδος παραγωγής δίσκων στον Περισσό, από την αγγλική Grammophone, βρίσκει τον Σπύρο Περιστέρη στους επί κεφαλής μουσικούς, σαν μαέστρο-οργανοπαίχτη και επιλογέα ρεπερτορίου. Το 1932 θα γνωρίσει και θα συνεργαστεί με τον Μάρκο Βαμβακάρη στην ηχογράφηση των πρώτων του τραγουδιών, με τα σήματα της Columbia και His Master' Voice.
Την ίδια χρονιά συνδέεται οικογενειακά και επαγγελματικά με τον επίσης νεαρό στιχουργό Μίνωα Μάτσα ο οποίος αναλαμβάνει τη διοίκηση και δύο άλλων δισκογραφικών εταιρειών Odeon και Parlophone.
Από τότε ο Σπύρος Περιστέρης θα παραμείνει -μέχρι τον θάνατό του - ο μουσικός "καθοδηγητής" των μουσικών τεκταινομένων και μαζί με τους Παναγιώτη Τούντα, Γιάννη Δραγάτση (ή Ογδοντάκη), Κώστα Σκαρβέλη και Δημήτρη Σέμση, θα "ορίσουν" τη μοίρα του νεώτερου ελληνικού λαικού τραγουδιού, αφού από τα χέρια τους θα περάσουν για έγκριση, βελτίωση και ενορχήστρωση, όλα τα τραγούδια των μεγάλων δημιουργών του ρεμπέτικου.
Φαίνεται όμως και από τις αφηγήσεις των επιζώντων, αλλά και από τη δισκογραφία, ότι η θετική παρέμβαση του Σπύρου Περιστέρη, στο θέμα του "Πειραιώτικου ρεμπέτικου" ήταν ιδιαίτερα καθοριστική.
Διότι παρά το γεγονός ότι ο Μάρκος Βαμβακάρης μεταξύ 1932-33 ηχογράφησε 24 από τα πρώτα του τραγούδια, ελάχιστα κυκλοφόρησαν. Και μόνο όταν παρενέβησαν οι Μίνως Μάτσας και Σπύρος Περιστέρης, (τέλος του 1933 αρχές του 1934), έγινε η δισκογραφική "έκρηξη" του Πειραιώτικου ρεμπέτικου με τα μπουζούκια και τους μπαγλαμάδες.
Ο ρόλος του Σπύρου Περιστέρη στα χρόνια του μεσοπολέμου είναι ακόμα πιο αποφασιστικός και στη δισκογραφία και στο πάλκο.
Μαθαίνει αμέσως μπουζούκι και γίνεται ο καλύτερος εκτελεστής των τραγουδιών του Μάρκου Βαμβακάρη, του Κώστα Σκαρβέλη, (ιδιαίτερα αυτών που τραγουδά ο Γιώργος Κάβουρας), του Βασίλη Τσιτσάνη (στη πρώτη περίοδο με την Odeon και Parlophone), του Γιάννη Παπαιωάννου, του Απόστολου Χατζηχρήστου και όλων των άλλων συνθετών του ρεμπέτικου που συνεργάστηκαν με τις δύο εταιρείες. Ανάλογα με τις ανάγκες της ορχήστρας παίζει όποιο όργανο χρειάζεται. Είναι βέβαιο ότι έπαιζε όλα τα έγχορδα όργανα με τάστα και ακόμη, ακορντεόν, πιάνο, τσέλο και κόντρα μπάσο.Δεν γνωρίζουμε αν έπαιζε βιολί.
Η εμφάνισή του στη δισκογραφία -σαν συνθέτη- αρχίζει τέλος 1933,αρχές του 1934 με μια σειρά εκπληκτικά ρεμπέτικα, όπως "Ο ιππότης", με τον Κώστα Ρούκουνα, "Η μποέμισσα" και το "Εντάξει", με τη Ρόζα Εσκενάζυ, το "Οφ αμάν", "Τα μπελεντέρια", ο "Τεκετζής" και ο "Μάγκας του Βοτανικού" με τον Σμυρνιό τραγουδιστή, κιθαρίστα και συνθέτη Ζαχαρία Κασιμάτη. Παρά τις ασχολίες του στη διεύθυνση των εταιρειών και τη μόνιμη απασχόλησή του στο πάλκο, στα επόμενα χρόνια, μέχρι το 1941, που κλείνει -με την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα -το εργοστάσιο της Columbia, εκατό τραγούδια του εκδίδονται στις 78 στροφές.
Ο Σπύρος Περιστέρης νυμφεύτηκε το 1921 στην Κωνσταντινούπολη την Ευαγγελία Μωραίτη (1904-1974) και μετά την εγκατάστασή τους στην Αθήνα (1923), κάνουνε δύο παιδιά τον Αργύρη (1925) και τον Δημήτρη (1937), οι οποίοι ακολουθώντας την πολύχρονη παράδοση της οικογένειας ασχολήθηκαν ολόψυχα με τη μουσική, παίζοντας πιάνο ο Αργύρης και κόντρα μπάσο και πιάνο ο Δημήτρης. Στο όνομα της συζύγου του Ε. Μωραίτη είναι περασμένα μερικά τραγούδια του, γεγονός που εντοπίσαμε στις ετικέττες των δίσκων των 78 στροφών, αλλά και στα αρχεία της Α.Ε.Π.Ι. Τα πρώτα χρόνια μετά τη καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Αγ.Παρασκευή, σε ένα από τα μικρά σπιτάκια, σ' ένα μεγάλο οικόπεδο, που νοίκιαζε ο ιδιοκτήτης τους, που διατηρούσε μέσα και εξοχικό κέντρο όπου έπαιζε με άλλους γνωστούς μουσικούς τα πρώτα καλοκαίρια (Δημήτρης Σέμσης, Αγάπιος Τομπούλης κ.λ.π.).
Γύρω στο 1934 μετακόμισε στην οδό Λασκάρεως 24 και το '38, στο δικό τους σπίτι, στη πλατεία Γκύζη, όπου και έμεινε μέχρι τον θάνατό του τον Μάρτιο του 1966. Σ' αυτό το σπίτι- κέντρο διδασκαλίας θα λέγαμε σήμερα -έγραψε τα περισσότερα τραγούδια του, εκεί έγιναν οι πρόβες και από εκεί πέρασαν όλοι σχεδόν οι συνεργάτες του, μουσικοί, στιχουργοί, συνθέτες, τραγουδιστές για να τους μεταδώσει τις ατελείωτες γνώσεις του. Για να φανεί η απλότητα, πραότητα και σεμνότητα του Σπύρου Περιστέρη, ομολογημένη μέχρι σήμερα, απ' όλους όσους έζησαν μαζί του, σημειώνουμε ένα χιουμοριστικό περιστατικό: Ο μέγας αυτός μουσικός και μαέστρος, για να πηγαίνει στην Columbia από τις κάθε φορά κατοικίες του, χρησιμοποιούσε ένα ποδήλατο Hercules, που ήταν τότε από τα "επιτεύγματα" της τεχνολογίας, το οποίο τελικά κάποιος του το έκλεψε. Φανταστείτε ένα παρόμοιο γεγονός σήμερα (!)
Η συμβολή του Σπύρου Περιστέρη στη διαμόρφωση του ύφους στο νεώτερο λαικό τραγούδι των πόλεων, δεν περιορίζεται μόνο στις επιλογές του ρεπερτορίου. Η ικανότητά του να αναγνωρίζει τις φωνητικές δυνατότητες του κάθε ερμηνευτή, μας έδωσε αξεπέραστους φωνητικούς συνδυασμούς, που χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχαν. Υπενθυμίζουμε τις διφωνίες Μάρκου Βαμβακάρη -Στράτου Παγιουμτζή, Μάρκου Βαμβακάρη -Απόστολου Χατζηχρήστου, Μάρκου Βαμβακάρη -Κώστα Ρούκουνα, Στράτου Παγιουμτζή -Κώστα Ρούκουνα, Στράτου Παγιουμτζή -Γιώργου Κάβουρα, Γιώργου Κάβουρα-Στελλάκη Περπινιάδη, Μάρκου Βαμβακάρη -Ρόζας Εσκενάζυ, Μάρκου Βαμβακάρη -Πρόδρομου Τσαουσάκη και δεκάδες άλλους συνδυασμούς που έχουν αποτυπωθεί στη δισκογραφία.
Το γεγονός ότι τα τραγούδια του δεν έχουν ενιαίο ύφος, όπως και αυτά του Παναγιώτη Τούντα, οδήγησε κάποιους "καλοπροαίρετους μελετητές" να βγάλουν αβασάνιστα το συμπέρασμα ότι κάποια τραγούδια του δεν είναι δικά του γιατί μοιάζουν μ' αντίστοιχα των Μάρκου Βαμβακάρη, Απόστολου Χατζηχρήστου, Γιάννη Παπαιωάννου κ.λ.π.
Θα πρέπει να πούμε ότι η ευρυγνωσία του Σπύρου Περιστέρη, πάνω σε θέματα συνθέσεως κλπ. -όπως και αυτή του Παναγιώτη Τούντα, του Δημήτρη Σέμση, του Γιάννη Δραγάτση - ήταν τέτοια, που γι' αυτούς ήταν εύκολο να μεταπηδήσουν από το ένα είδος στο άλλο (δημοτικά, ελαφρά, ρεμπέτικα, επιθεωρησιακά), καθώς και από το ένα στύλ στο άλλο (σμυρνέικα, πειραιώτικα κλπ.). Επομένως , το αν κάποια τραγούδια για λόγους που δεν ξέρουμε -ακόμα δεν ξέρουμε αν κάτι τέτοιο συνέβη -άλλαξαν ιδιοκτήτη, αυτό αφορά τους ίδιους τους δημιουργούς. Από τη στιγμή που δεν καταγγέλθηκε το γεγονός από κανέναν από τους δύο, ισχύει, ό,τι η ιστορία κατέγραψε. Και επί πλέον, αποτελεί και προσβολή της μνήμης των παλαιών δημιουργών, τέτοιες θέσεις και γεγονότα.
Ο Σπύρος Περιστέρης, μας έδωσε επίσης και πλήθος ενορχηστρωτικών διατάξεων και "διεξόδων", με τη ποικιλία των οργάνων που χρησιμοποίησε και στα δικά του, αλλά και στα τραγούδια των συναδέλφων του, για τα οποία είχε την ευθύνη. Πιστεύουμε ότι μπορούν να αποτελέσουν χρήσιμο οδηγό για τους σημερινούς ενορχηστρωτές.
Μετά τον πόλεμο, ήταν ο μόνος από τους μεγάλους προπολεμικούς μαέστρους, που παρέμεινε στο πόστο του για είκοσι ακόμη χρόνια, αφού ο Παναγιώτης Τούντας και ο Κώστας Σκαρβέλης έφυγαν από τη ζωή το 1942, ο Γιάννης Δραγάτσης αποσύρθηκε και πέθανε το 1958, ενώ ο τελευταίος, ο Δημήτρης Σέμσης, έμεινε στην His Master's Voice μέχρι το θάνατό του το 1950.
Από τη θέση του αυτή ο Σπύρος Περιστέρης, συνέβαλε στην ανάδειξη νέων συνθετών, στιχουργών και τραγουδιστών, αν και το μεταπολεμικό -μετεμφυλιακό κλίμα έβαλε σοβαρούς φραγμούς στη πνευματική -μουσική δημιουργία με τη παράταση και συνέχιση της λογοκρισίας της μεταξικής δικτατορίας και αυτή της περιόδου της γερμανικής κατοχής.
Παρ' όλα αυτά και παρά την υποχώρηση του ρεμπέτικου στη 10ετία του 1950, ο Σπύρος Περιστέρης πέρασε στη δισκοπγραφία των 78 στροφών άλλα 100 τραγούδια του, προσαρμοσμένα βέβαια στις επιταγές και το κλίμα της εποχής. Απ' αυτά τα περισσότερα είναι ρεμπέτικα, ενώ υπάρχουν μερικά δημοτικά και ελαφρά.
Ο Σπύρος Περιστέρης παρέμεινε, παρά τις διοικητικές αλλαγές στις εταιρείες Odeon-Parlophone -μέχρι το θάνατό του, πλάι στο φίλο της νεότητάς του Μίνωα Μάτσα, με τον οποίο γράψανε μία μεγάλη σειρά τραγουδιών, μερικά των οποίων χιουμοριστικού περιεχομένου, πολλά των οποίων σήμερα -με την επανακυκλοφορία τους - μαθαίνουμε την πατρότητα των στίχων.
Πίσω από τα ψευδώνυμα Τσάμας, Σαλαχώρας, Μαργαρίτης και Π.Οικονόμου, κρυβόταν -από σεμνότητα- ο σπουδαίος αυτός στιχουργός του Ελληνικού τραγουδιού, ο Μίνως Μάτσας, που πολύ πριν ασχοληθεί με τα διοικητικά της δισκογραφίας, είχε διαπρέψει γράφοντας στίχους ελαφρών και επιθεωρησιακών τραγουδιών. Ήταν τέτοιο το δέσιμο αυτό των δύο φίλων-συνεργατών που όσοι παραβρλεθηκαν στην κηδεία του Σπύρου Περιστέρη, θυμούνται την απέραντη θλίψη του Μίνωα Μάτσα για το θάνατο του αγαπημένου του φίλου.
Ο Σπύρος Περιστέρης, σεμνός, ηθικός, συμπαραστάτης όλων των νέων μουσικών-αφού δεχόταν να παίξει ακόμα και στις ηχογραφήσεις των "μουσικών εγγονών του", όπως ο Χρήστος Λεοντής- έφυγε από τη ζωή τον Μάρτιο του 1966, σε ηλικία 66 χρόνων, αφήνοντας ένα πραγματικά δυσαναπλήρωτο κενό ή μάλλον ένα κενό που δεν θα μπορέσει, μάλλον, ποτέ να αναπληρωθεί.
ΠΗΓΗ
Παναγιώτης Κουνάδης
Φεβρουάριος 1997
ΥΓ: Από τη θέση αυτή ευχαριστώ θερμά τα μέλη της ευγενούς οικογένειας του Σπύρου Περιστέρη, που με πληροφόρησαν σε ό,τι τους ζήτησα. Ιδιαίτερα τους γιούς του Αργύρη και Δημήτρη και τον ανηψιό, γυιό του Στέλιου, τον Αριστείδη.
