Για το βιβλίο ΔΙΣΤΟΜΟ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 – ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ, κριτική κι απ' την εφημερίδα ''΄Εθνος''

*Ευχαριστώ θερμά τον Νίκο Λαμπρόπουλο για την δημοσίευση του άρθρου αυτού

Κλικ ΕΔΩ
Για το βιβλίο ΔΙΣΤΟΜΟ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 - ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ του Γιώργου Θεοχάρη κριτική στο ΕΘΝΟΣ

«Ο,τι έγινεν έγινεν...»


Η «θεατρική» απεργία πείνας του υπολοχαγού των Ες-Ες Χάιντς Ζάμπελ, σφαγέα του Διστόμου, προκειμένου ν’ αποφύγει την έκδοσή του στις ελληνικές αρχές το 1949

Δίστομο, Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού: Καρλ Σίμερς. Διοικητής 7ου Συντάγματος SS. Κουρτ Ρίκερτ, Διοικητής 1ου Τάγματος SS. Φριτς Λαούτενμπαχ, Διοικητής 2ου Λόχου SS.

Το »Ολοκαύτωμα» (εκδόσεις Σύγχρονη Εκφραση) είναι συγκέντρωση κειμένων, μαρτυριών, ρεπορτάζ, λογοτεχνικών και ιστορικών κειμένων που αναφέρονται στο τρομερό γεγονός. Θα αναδημοσιεύσουμε ένα απόσπασμα της εφημερίδας «Ελευθερία» της 13ης Μαΐου 1951:



Απόσπασμα

«Οταν η χιτλερική Γερμανία κατέρρευσεν, ο υπεύθυνος διά τας φρικαλεότητας αυτάς υπολοχαγός των Ες-Ες Χάιντς Ζάμπελ, ο οποίος είχε καταφύγει εν τω μεταξύ εις την πατρίδα του, εδραπέτευσε και από αυτήν. Και μετέβη εις την Γαλλίαν, όπου εκρύπτετο. Ανεκαλύφθη μόλις το 1949 εις μίαν γαλλικήν πολίχνην κατόπιν ενεργειών του Ελληνικού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου και της Γαλλικής Αστυνομίας.
Η γαλλική κυβέρνησις ενέκρινε την έκδοσίν του εις τας ελληνικάς αρχάς, αλλ’ ο Ζάμπελ, τρέμων προ των ευθυνών του και διά ν’ αποφύγη την έκδοσίν του, εκήρυξε μίαν θεατρικήν απεργίαν πείνης, την οποίαν όμως ανάνδρως έσπευσε να εγκατάλειψη.
Τώρα, το τέρας αυτό ευρίσκεται εις χείρας της ελληνικής δικαιοσύνης και επρόκειτο να λογοδοτήση ενώπιόν της την 9ην Ιουνίου, δηλαδή επτά ακριβώς έτη από της ημέρας κατά την οποίαν διέπραξε το έξω πάσης σκοπιμότητος στυγερόν έγκλημά του. Παρενέβη όμως προστάτης του και συνήγορός του -φανταζόμεθα όχι ατομικώς, αλλ’ υπό την επίσημον ιδιότητά του- ο γενικός πρόξενος της Γερμανίας.
Να μη δικασθή ο Χάιντς Ζάμπελ (ο χιτλερικός εγκληματίας πολέμου), ζητεί ο γενικός πρόξενος της αποναζιστικοποιηθείσης δημοκρατικής Δυτικής Γερμανίας; Διότι ακόμη και εις την Γαλλίαν έπαυσαν αι δίκαι κατά Γερμανών. Ο,τι έγινεν έγινεν... Και η σχετική είδησις αναφέρει ότι ο Ελλην υπουργός της Δικαιοσύνης (πού να ευρίσκετο άραγε το 1944;) θα υπόδειξη -κατόπιν του προξενικού αυτού διαβήματος- ν’ αποσυρθή από τον επίτροπον του Ειδικού Δικαστηρίου Εγκληματιών Πολέμου η υπόθεσις Ζάμπελ, έως ότου επιληφθή του ζητήματος το Υπουργικόν Συμβούλιον, διά ν’ αποφανθή αν θα συνεχισθή ή θα παύση τελικώς η δίωξις κατά του κτήνους αυτού, που ευρίσκεται με τας πράξεις του όχι μόνον έξω από την γερμανική κοινότητα, αλλά και έξω από την κοινωνίαν των ανθρώπων.
Σκανδαλίζουν και εξοργίζουν, αλλά και εκπλήσσουν τον ελληνικόν λαόν αι ενέργειαι αυταί του Γερμανού γενικού προξένου. Διότι κανένας Ελλην δεν ημπορεί να φαντασθή ότι το γερμανικόν έθνος (το οποίον υπήρξε τόσον αυστηρόν προς τα χιτλερικά κτήνη, ώστε να εισαγάγη επανειλημμένως εις δίκην Γερμανούς αθωωθέντας από συμμαχικά δικαστήρια), αγωνίζεται ν’ απόσπαση από τας χείρας της ελληνικής δικαιοσύνης έναν τερατώδη εγκληματίαν πολέμου, ωσάν τον υπεύθυνον των σφαγών του Διστόμου...».



Σοφία Ταράντου