Πηγή/Αναδημοσίευση: Capital.gr
Τo capital αποκαλύπτει τις πλήρεις
καταθέσεις δύο μαρτύρων, πρώην μελών της χρυσής Αυγής. Οι μάρτυρες, εκ
των οποίων η μία όπως προκύπτει από το κείμενο είναι γυναίκα,
αναφέρονται με λεπτομέρειες που σοκάρουν στις πρακτικές, τη στόχευση, τη
βία, τον εκφοβισμό και τον εγκληματικό χαρακτήρα της οργάνωσης.
Κατάθεση πρώτου μάρτυρα
Αντιμετώπιζα πρόβλημα απασχόλησης δηλαδή είχα οικογένεια και 2 παιδιά και φυσικά και τη σύζυγο και είχα όπως καταλαβαίνετε μεγάλες οικονομικές ανάγκες.
Ενας γνωστός μου στη Νίκαια, πριν ένα χρόνο, στον οποίο είχα εκμυστηρευτεί το πρόβλημά μου, μου υπέδειξε να απευθυνθώ στην τοπική οργάνωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ του Πειραιά, λέγοντας μου ότι θα με βοηθήσουν από δουλειά και ό,τι άλλο χρειαζόμουν.
Αντιμετώπιζα πρόβλημα απασχόλησης δηλαδή είχα οικογένεια και 2 παιδιά και φυσικά και τη σύζυγο και είχα όπως καταλαβαίνετε μεγάλες οικονομικές ανάγκες.
Ενας γνωστός μου στη Νίκαια, πριν ένα χρόνο, στον οποίο είχα εκμυστηρευτεί το πρόβλημά μου, μου υπέδειξε να απευθυνθώ στην τοπική οργάνωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ του Πειραιά, λέγοντας μου ότι θα με βοηθήσουν από δουλειά και ό,τι άλλο χρειαζόμουν.
Όπως ήμουν απελπισμένος και αφού το συζήτηση με τη γυναίκα μου πήγα
πράγματι στην πιο πάνω τοπική οργάνωση. Σημειώνω ότι ο πιο πάνω γνωστός
ήταν και είναι ακόμα μέλος στην τοπική της Νίκαιας.
Αφού μπήκα στο εσωτερικό των γραφείων όπου υπήρχαν ιδιαίτερα μέτρα φύλαξης (σωματοφύλακες, έλεγχος ταυτότητας), με υποδέχθηκε ο γενικός γραμματέας, που το όνομά του είναι Μ…, δίπλα στον οποίο, εν είδει σωματοφυλάκων, υπήρχαν τρία άτομα.
Αφού μου πήραν τα στοιχεία ταυτότητας, με ρώτησε ο Μ… αν θέλω να γίνω ενεργό μέλος της οργάνωσης.
Εγώ χωρίς να γνωρίζω τι σημαίνει ενεργό μέλος απάντησα καταφατικά. Εγώ βέβαια είχα την εντύπωση ότι το ενεργό μέλος ήταν αυτοί οι οποίοι πηγαίνουν στις συγκεντρώσεις για να ζητωκραυγάσουν τους ομιλητές, στις πορείες και όπου αλλού θα υπήρχε εκδήλωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, όπως στις Θερμοπύλες, στο Μελιγαλά και αλλού όπου εγώ συμμετείχα κρατώντας μια σημαία.
Εγώ ούτε διανοήθηκα ποτέ ότι σε αυτές τις εκδηλώσεις θα υπήρχαν βιαιοπραγίες, άλλωστε παρά τις διαστάσεις μου που είναι εμφανείς δεν έχω πειράξει μέχρι σήμερα μυρμήγκι.
Με το πέρασμα του χρόνου κατάλαβα ότι δεν επρόκειτο για ένα απλό κόμμα αλλά για μια οργάνωση που στόχευε στη βία. Και όχι απλή βία αλλά αυτοί ήταν α αποφασισμένοι ακόμα να αφαιρέσουν και ζωές αν θεωρούσαν ότι το θύμα ήταν αντίπαλός τους.
Στις συγκεντρώσεις που ήταν κάθε Τρίτη και Παρασκευή (Δευτέρα και Πέμπτη ήταν στη Νίκαια) γινόταν πλύση εγκεφάλου από τα ανώτερα στελέχη ότι μόνο η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι η υγιής δύναμη του τόπου που μπορούσε να σώσει τον τόπο, ενώ όλοι οι άλλοι (κόμματα, βουλευτές, δημοσιογράφοι, λοιπές εξουσίες του κράτους) ήταν προδότες, αλήτες, αδελφές.
Υπήρχε στρατιωτική οργάνωση και εκπαίδευση στη Μάνδρα και Μαλακάσα. Να σημειώσω ότι επέλεγαν σωματώδεις τύπους και κατά προτίμηση αυτούς που είχαν γνώσεις πολεμικών τεχνών. Όσοι είχαν γνωριμίες μέσα στην οργάνωση δεν πέρναγαν από εκπαίδευση, που ήταν ιδιαίτερα σκληρή και μάλιστα εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω τις κλωτσιές που έφαγα στο κεφάλι και κυκλοφορούσα με πρησμένο αυχένα.
Πιθανολογώ ότι κατέχουν όπλα χωρίς άδεια, μέσα στα γραφεία των οργανώσεων φροντίζουν να μην υπάρχουν όπλα, αλλά μόνο ρόπαλα και κανένα μαχαίρι, ενώ θεωρώ ότι ο μεγάλος οπλισμός φυλάσσεται καλά σε αποθήκες που βρίσκονται σε άγνωστη τοποθεσία.
Οι επιθέσεις σε αλλοδαπούς και Ελληνες ήταν προγραμματισμένες και δεν ήταν τυχαίες. Οι εντολές δίνονταν συνήθως με μηνύματα και πάντα στο τέλος υπήρχε η εντολή «διαγράψτε το μήνυμα».
Με τις εντολές αυτές κινητοποιούσαν τα λεγόμενα τάγματα εφόδου για να φέρουν σε πέρας την αποστολή κι όταν λέμε αποστολή εννοούμε άγριους ξυλοδαρμούς με σκοπό ή να φρονηματίσουν κάποιους απείθαρχους Ελληνες ή να εκφοβίσουν αλλοδαπούς που μπλεκόντουσαν στα πόδια τους.
Κι αυτό το λέω γιατί κατά βάση τους αλλοδαπούς τους έδιναν κάποιο χαρτζιλίκι ή και ρούχα, τα οποίοι αυτοί τα πούλαγαν και ένα ποσοστό που έφτανε το 90% από τις πωλήσεις το έδιναν στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.Είναι λοιπόν μύθος ότι όλοι οι αλλοδαποί ήταν στο στόχαστρο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο παζάρι του Πειραιά και του Σχιστού, όπου αλλοδαποί πουλάνε τα πιο πάνω προϊόντα που έχουν πάρει από τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, όχι μόνο δεν τους πειράζει κανείς αλλά αντίθετα τους προστατεύουν από τυχόν ενοχλήσεις άλλων.
Επίσης μύθος είναι και το δήθεν εθνικιστικό αφού, απ’ όσο ξέρω, υπάρχει βουλευτής της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ με Αλβανική καταγωγή.
Ως προς τη δομή και τη λειτουργία της οργάνωσης έχω να πω τα εξής:
Σε κάθε τοπική οργάνωση υπάρχουν δυο πυρήνες που αποτελούνται από πέντε άτομα ο καθένας. Ο ένας πυρήνας είναι ο λεγόμενος «ανοιχτός πυρήνας» και ο άλλος ο «κλειστός».
Στους πυρήνες υπάρχουν τα υψηλόβαθμα και καθοδηγητικά στελέχη.
Στον «κλειστό» πυρήνα είναι τα ανώτατα στελέχη και εκεί μέσα συζητιούνται όλα τα θέματα, όπως αν θα γίνει έφοδος, ποιοι είναι οι στόχοι, πότε θα γίνει, ποιες ομάδες θα συμμετάσχουν κτλ. Αυτοί οι πέντε του «κλειστού» πυρήνα δίνουν λόγο και μόνο στο βουλευτή της περιοχής ο οποίος λαμβάνει την τελική απόφαση και δίνει τη σχετική εντολή.
Στον «κλειστό» πυρήνα δεν μπαίνει οποιοσδήποτε αλλά μόνο επίλεκτα και πολύ έμπιστα στελέχη. Όσα λένε και αποφασίζουν μεταξύ τους, δεν τα ξέρει κανένας άλλος εκτός από τον ανώτερο ιεραρχικά.
Στο λεγόμενο «ανοιχτό» πυρήνα συμμετέχουν ουσιαστικά τα δόκιμα μέλη, δηλαδή πρόκειται για ένα δοκιμαστικό στάδιο, στο οποίο μπορεί να είναι αρχικά υποψήφιοι ακόμα και 50 άτομα, αλλά μόνο πέντε από αυτά θα επιλεγούν για τον «ανοιχτό» πυρήνα και από κει οι πιο κατάλληλοι και πιο έμπιστοι αναλαμβάνουν θέση στον «κλειστό» πυρήνα.
Τα άτομα του «κλειστού» πυρήνα είναι πλέον οι ιεράρχες της κάθε τοπικής οργάνωσης. Τα μηνύματα με τα οποία δίνονται οι τελικές εντολές προς τα μέλη για την υλοποίηση των αποφάσεων που έχουν ληφθεί όπως πιο πάνω ανέφερα, δίνονται από τον επικεφαλής του Περάματος.
Εκτός από τα 20 ευρώ που δίναμε για την εγγραφή στο κόμμα πληρώναμε και 5 ευρώ ο καθένας για να συμμετάσχουμε στις λεγόμενες «εκδρομές» όπως και έκτακτες συνδρομές διάφορων ποσών (2,3,4,5 ευρώ).
Δυστυχώς όμως για τα μέλη η συμμετοχή στην εκδρομή και η έκτακτη συνδρομή ήταν υποχρεωτική κι έτσι κατάλαβα ότι τελικά όχι μόνο δεν με βοήθησαν αλλά από εμένα και απ’ τα άλλα μέλη κέρδιζαν χρήματα.
Μετά από όλα αυτά που έζησα επί ένα χρόνο από κοντά κατηγορηματικά λέω ότι το σύνθημα «Αίμα τιμή, Χρυσή Αυγή» δεν είναι τυχαίο.
Δηλαδή πρόκειται για οργάνωση με εγκληματικούς σκοπούς, που έχει οργανωθεί γι’ αυτό το σκοπό, επιδιώκει τη σύγκρουση με όσους θεωρεί αντιπάλους της, ή εχθρούς της, η τιμή αφορά δήθεν στην εντιμότητά τους και η Χρυσή Αυγή ο σχηματισμός μέσα από τον οποίο θα επιτευχθούν όλα αυτά.
Εδώ και 2-3 μήνες άρχισα σταδιακά να αραιώνω την παρουσία μου στα γραφεία τους και τελικά μετά τη δολοφονία του Φύσσα αποφάσισα να διακόψω οριστικά κάθε επαφή με αυτή την οργάνωση και μάλιστα έσκισα και έκαψα τη μπλούζα και το τζόκερ που φορούσα της τοπικής οργάνωσης, γιατί εγώ δεν μπορούσα να συμμετέχω σε βάναυσες εκδηλώσεις ακόμα και εναντίον της ζωής των άλλων ανθρώπων.
Προσθέτω ότι κατά το διάστημα που είχα αραιώσει τις επαφές δέχθηκα οχλήσεις και τηλεφωνικές απειλές από διάφορα άτομα, με τις οποίες απειλούσαν εμένα και την οικογένειά μου σε περίπτωση που διακόψω μαζί τους.
Ξέχασα να αναφέρω πιο πάνω ότι όποιος τολμούσε να διαμαρτυρηθεί ή να εκφράσει κάποιο παράπονο δερνόταν ανηλεώς.
Είναι εύκολο να ενταχθείς στην οργάνωση αλλά μάλλον ακατόρθωτο να αποχωρήσεις. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν θέλουν να διαρρεύσουν προς τα έξω τις όποιες πληροφορίες είχαν από το εσωτερικό της οργάνωσης. Άλλο τίποτα δεν έχω να προσθέσω.
Η δεύτερη κατάθεση
Ορκίσθηκε, κατά τα άρθρα 218 και 219 του Κ.Ποιν.Δικ., αφού έβαλε το δεξί χέρι του στο Ιερό Ευαγγέλιο και κατέθεσε τα ακόλουθα:
Από το 2012 υπήρξε κάλεσμα μέσω του facebook με το οποίο η τοπική οργάνωση Νίκαιας της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ καλούσε κάθε Έλληνα να πάει να προστατεύσει τα γραφεία της οργάνωσης γιατί ήθελαν οι Πακιστανοί να πάνε και να τα καταστρέψουν.
Εγώ τότε αποφάσισα να πάω γιατί κι εγώ πίστευα ότι οι λαθρομετανάστες κάνουν κακό στη χώρα μας. Μ’ αυτο το πνεύμα πήγα κι εγώ στη Νίκαια. Θυμάμαι ότι ήταν αρχές καλοκαιριού και ήταν ημέρα Πέμπτη. Κι αυτό το θυμάμαι γιατί όταν ήθελα να γραφτώ την ίδια ημέρα μου είπαν από τα γραφεία «σήμερα δεν γίνεται, θα έρθεις την Κυριακή». Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τη συγκεκριμένη οργάνωση.
Πράγματι πήγα την Κυριακή, όπως μου είπαν. Πρώτα πρώτα μου ζήτησαν την ταυτότητα, την οποία και τους έδωσα, μου κατέγραψαν τα στοιχεία σε ένα έντυπο και αφού τους πλήρωσα 20 ευρώ για την έγγραφη, μου έδωσαν κάρτα υποστηρικτή, αντίγραφο της οποίας σας καταθέτω.
Με ρώτησαν αν θέλω να γίνω ενεργό μέλος κι εγώ απάντησα καταφατικά. Την ίδια ημέρα μου είπαν ότι το ειδικό παντελόνι «πάλευες» να πάω να το αγοράσω από κατάστημα με στρατιωτικά είδη κοντά στα village στου Ρέντη δίπλα στα jumbo, λέγοντας όμως ότι είμαι από την τοπική Νίκαιας γιατί έτσι θα μου έκαναν έκπτωση.
Πράγματι πήγα τη Δευτέρα στο συγκεκριμένο κατάστημα κι αγόρασα το παντελόνι και τη μαύρη ζώνη κι από ένα μαγαζί στην Αγία Βαρβάρα αγόρασα τις αρβύλες. Τη μπλούζα και το καπέλο μου τα έφεραν στα γραφεία της τοπικής, όπως γινόταν με όλους.
Όλα αυτά τα είδη τα πληρώναμε από την τσέπη μας. Επίσης, μετά από σύσταση της οργάνωσης, αγόρασα και αλεξίσφαιρο γιλέκο και τα ειδικά σήματα με την ελληνική σημαία και την ομάδα αίματος από ένα κατάστημα που πουλούσε στρατιωτικά και αστυνομικά είδη δίπλα στο Α.Τ. Αιγάλεω.
Μετά από μια βδομάδα παραλάβαμε από την τοπική οργάνωση και το σήμα με το μαίανδρο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ που το ράβαμε εμείς πάνω στο γιλέκο. Επίσης μας υποχρέωσαν να αγοράσουμε ατομικούς πυροσβεστήρες, που κόστιζε 15 ευρώ ο καθένας, τους οποίους θα τους χρησιμοποιούσαμε είτε για να σβήσουμε μικρή εστία φωτιάς, είτε ως όπλο τον ίδιο τον πυροσβεστήρα είτε το περιεχόμενό του.
Ακολούθως άρχισε το πρόγραμμα εκπαίδευσης και πειθαρχίας σε καθημερινή βάση.
Συγκεκριμένα μαζευόμασταν περίπου 30 άτομα κάθε φορά στα γραφεία της οργάνωσης, όπου ο Γιώργος ο Πατέλης μας έδινε οδηγίες ως προς τον τρόπο συμπεριφοράς, μας ανέλυε τι σημαίνει ιεραρχία και οτιδήποτε συμβεί, κάθε μέλος να δηλώνει «δεν γνωρίζω τίποτε, δεν ανήκω στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ».
Μας ανέλυε το πρόγραμμα δράσεων ενώ το θέμα της ιεραρχίας, που επαναλαμβανόταν συνεχώς, ήταν απαράβατος νόμος. Εξηγώ με αυτό ότι μας συνιστούσε την προσοχή ότι μόνο στον αμέσως ιεραρχικά προϊστάμενο μπορούσαμε να αναφερθούμε και όχι κατευθείαν παραπάνω απ’ αυτόν, γιατί αυτό αποτελεί σοβαρό παράπτωμα και είχε σοβαρές συνέπειες.
Κι αυτές δεν ήταν μόνο τυχόν διαγραφή αλλά επέφερε και σοβαρό ξυλοδαρμό. Όποιος τολμούσε ν΄ αντιμιλήσει είχε συνέπειες, όπως υπέστην εγώ όταν τόλμησα να εκφράσω την αντίρρησή μου στα απαξιωτικά σχόλια για τους Ποντίους (γιατί έχω Ποντιακή καταγωγή), όταν αμέσως με υποχρέωσαν να πέσω κάτω και να κάνω 30 κάμψεις, μπροστά σε όλους τους εκπαιδευόμενους, ταυτόχρονα δε ο Πστέλης με χτυπούσε με κλωτσιές στα πλευρά.
Όπως μας έλεγαν αυτοί για ό,τι και να γινόταν έπρεπε να ενημερώνουμε τον πυρηνάρχη, που ήταν ο ΓΙατέλης, ο Πατέλης ενημέρωνε το Λαγό, ο οποίος ήταν «η πλάτη της Νίκαιας» και ο Λαγός μιλούσε απευθείας με τον αρχηγό από τον οποίο και έπαιρνε την τελική έγκριση και σχετικές εντολές.
Πράγματι γινόταν στρατιωτικού τύπου εκπαίδευση σε διάφορες περιοχές της Αττικής, εγώ μάλιστα επρόκειτο να πάω σ΄ αυτή που θα γινόταν στη Σαλαμίνα, αλλά δεν πήγα γιατί μου έτυχε μια έκτακτη δουλειά, δηλ. να φυλάξω έναντι αμοιβής κάτι παιδάκια.
Γνωρίζω όμως ότι η στρατιωτική εκπαίδευση ήταν ιδιαίτερα σκληρή και επικίνδυνη, αφού γινόταν χρήση και πραγματικών όπλων.
Για να καταλάβετε η εκπαίδευση ήταν σε επίπεδο ΟΥΚ. Στα γραφεία της οργάνωσης κυκλοφορούσαν γκλομπς, στιλέτα και πτυσσόμενα μαχαίρια, όπως κι εγώ είχα. Αυτά όλα τα αντικείμενα, όταν γινόταν έφοδος της Αστυνομίας, τα μάζευε ο Πατέλης, τα έβαζε σε μια σακούλα τα έδινε στη μάνα του που κι αυτή ήταν ενεργό μέλος και ήταν εκεί και τα μετέφερε αυτή στο σπίτι της.
Τονίζω ότι κάθε φορά που γινόταν έφοδος της Αστυνομίας η οργάνωση είχε έγκαιρη ειδοποίηση από αστυνομικό του τμήματος Νίκαιας το ….. Ξέρω ότι αυτός ο συγκεκριμένος αστυνομικός στεγαζόταν στον … όροφο του τμήματος Νίκαιας και φορούσε πάντα πολιτικά ρούχα. Αλλά και γενικότερα σε κάθε εκδήλωση είχαμε τις πλάτες της αστυνομίας.
Η παρουσία μου στις εκδηλώσεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ήταν ενεργός και συνεχής, δηλαδή συμμετείχα και στις Θερμοπύλες και στο Μελιγαλά, στα εγκαίνια των γραφείων του Αγρίνιου, της Σαλαμίνας και σε διάφορα άλλα μέρη, όπου είχε εκδήλωση η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Η μετάβασή μας σ΄ όλες αυτές τις εκδηλώσεις γινόταν με πούλμαν που πληρώναμε εμείς οι ίδιοι και πάντα η εμφάνισή μας ήταν ομοιόμορφη και συντεταγμένη.
Όταν επρόκειτο να δράσουμε εναντίον αντιπάλων η εντολή που είχαμε ήταν να φοράμε από πάνω μέχρι κάτω μαύρα και χωρίς διακριτικά για να μη στιγματίζεται το «κίνημα» και χρησιμοποιώ τον όρο κίνημα γιατί ιδεολογικά η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ υποστήριζε ότι ήταν κίνημα και όχι κόμμα ή οργάνωση.
Κάθε οργάνωση είχε ένα «πενταμελές» που το αποτελούσαν πέντε άτομα, οι οποίοι έπαιρναν τις αποφάσεις της οργάνωσης και στη συνέχεια έφευγαν τα μηνύματα, εφόσον έπρεπε να γίνει μαζική εκδήλωση με τη συμμετοχή υποστηρικτών, καθώς είχαν και την οικονομική διαχείριση. Οι αποφάσεις για τις επιθέσεις λαμβάνονταν από το «κλειστό» πυρήνα δηλ. το πενταμελές.
Την κινητοποίηση την αναλάμβανε ο Πατέλης ως αρχηγός τοπικής οργάνωσης. Στο πενταμελές της Νίκαιας ήταν ο Γιώργος Πατέλης, η Νίτσα Σκαρπέλη που είναι η γυναίκα του, ο Γιώργος Ρουπακιάς, κάποια Αναστασία (δε γνωρίζω το επώνυμό της) που ήταν η γυναίκα του και ένας Βασίλης (πολύ παλιό μέλος που δεν γνωρίζω το επώνυμό του). Εγώ ανήκα στον «ανοιχτό» πυρήνα που ήταν κατά κάποιο τρόπο το προστάδιο, ώστε οι πλέον ικανοί και κυρίως όσοι αντέχουν να έμπαιναν στη συνέχεια, όχι βέβαια όλοι, στο «κλειστό» πυρήνα.
Βέβαια, επειδή από τον Οκτώβριο 2012 αποχώρησα, δεν μπήκα τελικά στον «κλειστό» πυρήνα, αν και μου είχαν πει ότι ήμουν υποψήφια.
Στην τοπική Νίκαιας κάτω από τον «κλειστό» πυρήνα λειτουργούσαν
1) η Ομάδα Πρώτων Βοηθειών (στην οποία κι εγώ ανήκα), με πλήρη ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό πρώτων βοηθειών,
2) η Μηχανοκίνητη Ομάδα που εμείς την ονομάζαμε INOVA,
3) η Πράσινη Πτέρυγα και
4) οι Κένταυροι.
Η Ομάδα Πρώτων Βοηθειών με υπεύθυνο το Ρουπακιά παρευρισκόταν πάντα όπου υπήρχε εκδήλωση ή επιθετική δράση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ για να βοηθήσει σε τυχόν τραυματισμό «συναγωνιστή», η Μηχανοκίνητη Ομάδα αναλάμβανε επιθετικές δράσεις εναντίον αντιπάλων ατόμων ή ομάδων αλλά τρομοκρατούσε ακόμα και μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ αμέσως μόλις αποχωρούσαν,
η Πράσινη Πτέρυγα ασχολείται με οικολογικά ζητήματα και οι Κένταυροι, των ανήλικων, και εννοώ παιδιά 14-17 ετών, τα οποία τα στρατολογούσουν και για τα οποία ήταν υπεύθυνος ο Τ…. Δεν γνωρίζω το επώνυμό του όπως και σχεδόν ποτέ δεν αναφερόταν εκεί επώνυμο.
Απλώς μπορώ να πω ότι το συγκεκριμένο άτομο είναι από το Πέραμα, είναι διαζευγμένος και έχει δυο ανήλικες κόρες και έχω δει ότι στο αριστερό του μπράτσο έχει περιμετρικά τατουάζ με απεικόνιση το…. Ξέχασα να πω ότι εκτός από τον Πατέλη «ιδεολογικό» όπως το ονομάζαμε εμείς μας έκανε ένας Τ… όπως άκουσα να τον λένε, όπως ακόμα και ο ανήλικος … (ο οποίος είχε άριστες γνώσεις ιστορίας) και στις γυναίκες «ιδεολογικό» μας έκανε η …, η οποία είναι Αλβανή και γκόμενα του Λαγού.
Όταν λέω ιδεολογικό εννοώ μια «ενημέρωση» μεταξύ των άλλων ότι ο Χίτλερ δεν διέπραξε ποτέ εγκλήματα, δεν πείραξε ποτέ Εβραίους, τα περί στρατοπέδων και κρεματορίων ήταν παραμύθια, και ότι στο Πολυτεχνείο δεν υπήρχαν θύματα, ότι ήταν δημιούργημα των αριστερών, όπως επίσης μας έλεγαν ποια ήταν η θέση της γυναίκας στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Όσα μας έλεγαν μας τα έδιναν και σε φωτοτυπίες να τα μελετάμε στο σπίτι μας και να ενημερώνουμε τους συγγενείς μας και ειδικά τα παιδιά μας. Εχω συμμετάσχει κι εγώ πολλές φορές σε μηχανοκίνητες δράσεις, στις οποίες συμμετείχαν 50 – 60 μηχανάκια στα οποία επέβαιναν οπωσδήποτε δυο άτομα (ποτέ μόνος ο οδηγός) εκ των οποίων ο συνεπιβάτης κράταγε τη σημαία με το κοντάρι της οποίας χτυπούσε όποιον Πακιστανό βρισκόταν μπροστά του.
Το κοντάρι ήταν ειδικά κατασκευασμένο δήθεν για τη σημαία όμως ήταν η κατασκευή του τέτοια (κοντόχοντρο) ώστε και να το ελέγχει αυτός που το κρατάει και να μπορεί να χτυπήσει αποτελεσματικά άνθρωπο και μ’ αυτό εννοούσαμε να του ανοίξουμε το κεφάλι.
Ένα μήνα πριν την τελική μου αποχώρηση είχα καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά γενικότερα, δηλαδή και ως προς τις επιλογές τους και ως προς τα χτυπήματα και ως προς την οικονομική διαχείριση και μάλλον είχα να κάνω με απατεώνες και φονιάδες και έτσι άρχισα να αραιώνω τις επισκέψεις μέχρι που τελικά τον Οκτώβριο 2012 αποχώρησα οριστικά.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όταν ο .... μια μέρα μας ανακοίνωσε ότι κάποια φορά που πήγανε με άλλους να ρίξουν με τα όπλα είδαν δυο Πακιστανούς, απ τους οποίους ο ένας πρόλαβε και τους ξέφυγε και τον άλλον αφού τον τσάκισαν στο ξύλο. στη συνέχεια κλώτσαγαν τo κεφάλι του και όπως μας είπαν «χτύπαγαν πέναλτι» και μάλιστα πρόσθεσε «παίζει και να πέθανε».
Τότε άρχισα να συνέρχομαι και να αναρωτιέμαι γιατί εγώ πρέπει να οπλοφορώ και να πάρω εντολή να χτυπήσω ή να σκοτώσω ανθρώπους χωρίς λόγο και πήρα την τελική μου απόφαση να αποχωρήσω.
Μετά την αποχώρησή μου δέχθηκα «επισκέψεις» από τα ΙNOVA για να με τρομοκρατήσουν για να μην πω αυτά που ήξερα γιατί πριν αποχωρήσω είχα τσακωθεί με το Γιώργο τον Πατέλη για όλους αυτούς τους λόγους που προανέφερα.
Γνωρίζω ότι ενώ μάζευαν ρουχισμό και τρόφιμα για να τα δώσουν σε φτωχές οικογένειες, τα τρόφιμα τα έπαιρναν αυτοί δηλ. οι ηγέτες της οργάνωσης, τον δε ρουχισμό τον έδιναν σε Πακιστανούς που δήθεν εμείς για τα μάτια του κόσμου κυνηγούσαμε, οι οποίοι τα πουλούσαν στα παζάρια και το μεγαλύτερο ποσοστό από τα έσοδα πήγαιναν στις τσέπες των επικεφαλής της οργάνωσης οι οποίοι σ’ εμάς έλεγαν μονίμως ότι δεν υπάρχουν λεφτά στο ταμείο.
Μ’ αυτόν τον τρόπο έπαιρναν και συνδρομές από τα μέλη για ενίσχυση του ταμείου της οργάνωσης. Αλλά και τα έσοδα από όλα τα αναμνηστικά που πουλούσαν μέσα στην οργάνωση (αναπτήρες, καρφίτσες, κούπες κλπ) πήγαιναν στις τσέπες των ίδιων.
Επίσης γνωρίζω ότι προκειμένου να αναλάβουν τον έλεγχο των μαγαζιών που δούλευαν και μετά τα μεσάνυχτα στην πλατεία Ελευθερίας και Μέμου στον Κορυδαλλό, την «ασφάλεια» των οποίων έχουν Αλβανοί, έκαναν νυχτερινές εφόδους εναντίον τους με την παρουσία του Λαγού, ο οποίος πάντα στις συγκεκριμένες εφόδους ήταν παρών, επειδή τα ήθελε ο ίδιος.
Ακόμα και μια δολοφονία όπως αυτή του Π. Φύσσα για τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι απλώς μια δουλειά, διότι ήταν «διαφορετικός» από εμάς, ενώ η κακοποίηση αλλοδαπών Πακιστανών ήταν διασκέδαση. Μη φαίνεται παράξενο σε κανένα η βιαιότητα των επιθέσεων και των χτυπημάτων γιατί ήταν τέτοια η πλύση εγκεφάλου που για ένα μέλος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ αυτά τα πράγματα ήταν πολύ απλά.
Από τη στιγμή που παίρναμε την εντολή δεν υπήρχε περίπτωση να ζητήσεις διευκρινίσεις, εξηγήσεις ή να ρωτήσεις για ποιο λόγο, έπρεπε να εκτελεστεί χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όποιος δε συμφωνεί με τις απόψεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στοχοποιείται, είτε κόμμα είτε φυσικό πρόσωπο. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις και της Νίκαιας και άλλων οργανώσεων ανά την Ελλάδα εντάσσονται σ΄ ένα ενιαίο σχεδίασμά στρατηγικής, λήψης και εκτέλεσης των αποφάσεων από την ηγεσία του «κινήματος».
Η εντολή διαβιβάζεται ιεραρχικά από τον αρχηγό στον υπαρχηγό και στη συνέχεια στους υπόλοιπους κατώτερους στην ιεραρχία μέχρι την τελική υλοποίηση της εν είδει ντόμινο. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από την ομοιομορφία του τρόπου λειτουργίας και δράσης των οργανώσεων σ όλη την Ελλάδα με πρότυπο και καμάρι της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ τα Τάγματα Εφόδου της Νίκαιας.
Τελειώνοντας θέλω να πω ότι καλό θα είναι να ελέγχονται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook κλπ) διότι μέσω αυτών γίνεται το κάλεσμα, η προπαγάνδα, οι συνεννοήσεις μέσω-«κλειστών ομάδων» ώστε να προστατευθεί ο ανυποψίαστος κόσμος και κυρίως η νεολαία.
Άλλο τίποτα δεν έχω να προσθέσω.
Αφού μπήκα στο εσωτερικό των γραφείων όπου υπήρχαν ιδιαίτερα μέτρα φύλαξης (σωματοφύλακες, έλεγχος ταυτότητας), με υποδέχθηκε ο γενικός γραμματέας, που το όνομά του είναι Μ…, δίπλα στον οποίο, εν είδει σωματοφυλάκων, υπήρχαν τρία άτομα.
Αφού μου πήραν τα στοιχεία ταυτότητας, με ρώτησε ο Μ… αν θέλω να γίνω ενεργό μέλος της οργάνωσης.
Εγώ χωρίς να γνωρίζω τι σημαίνει ενεργό μέλος απάντησα καταφατικά. Εγώ βέβαια είχα την εντύπωση ότι το ενεργό μέλος ήταν αυτοί οι οποίοι πηγαίνουν στις συγκεντρώσεις για να ζητωκραυγάσουν τους ομιλητές, στις πορείες και όπου αλλού θα υπήρχε εκδήλωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, όπως στις Θερμοπύλες, στο Μελιγαλά και αλλού όπου εγώ συμμετείχα κρατώντας μια σημαία.
Εγώ ούτε διανοήθηκα ποτέ ότι σε αυτές τις εκδηλώσεις θα υπήρχαν βιαιοπραγίες, άλλωστε παρά τις διαστάσεις μου που είναι εμφανείς δεν έχω πειράξει μέχρι σήμερα μυρμήγκι.
Με το πέρασμα του χρόνου κατάλαβα ότι δεν επρόκειτο για ένα απλό κόμμα αλλά για μια οργάνωση που στόχευε στη βία. Και όχι απλή βία αλλά αυτοί ήταν α αποφασισμένοι ακόμα να αφαιρέσουν και ζωές αν θεωρούσαν ότι το θύμα ήταν αντίπαλός τους.
Στις συγκεντρώσεις που ήταν κάθε Τρίτη και Παρασκευή (Δευτέρα και Πέμπτη ήταν στη Νίκαια) γινόταν πλύση εγκεφάλου από τα ανώτερα στελέχη ότι μόνο η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι η υγιής δύναμη του τόπου που μπορούσε να σώσει τον τόπο, ενώ όλοι οι άλλοι (κόμματα, βουλευτές, δημοσιογράφοι, λοιπές εξουσίες του κράτους) ήταν προδότες, αλήτες, αδελφές.
Υπήρχε στρατιωτική οργάνωση και εκπαίδευση στη Μάνδρα και Μαλακάσα. Να σημειώσω ότι επέλεγαν σωματώδεις τύπους και κατά προτίμηση αυτούς που είχαν γνώσεις πολεμικών τεχνών. Όσοι είχαν γνωριμίες μέσα στην οργάνωση δεν πέρναγαν από εκπαίδευση, που ήταν ιδιαίτερα σκληρή και μάλιστα εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω τις κλωτσιές που έφαγα στο κεφάλι και κυκλοφορούσα με πρησμένο αυχένα.
Πιθανολογώ ότι κατέχουν όπλα χωρίς άδεια, μέσα στα γραφεία των οργανώσεων φροντίζουν να μην υπάρχουν όπλα, αλλά μόνο ρόπαλα και κανένα μαχαίρι, ενώ θεωρώ ότι ο μεγάλος οπλισμός φυλάσσεται καλά σε αποθήκες που βρίσκονται σε άγνωστη τοποθεσία.
Οι επιθέσεις σε αλλοδαπούς και Ελληνες ήταν προγραμματισμένες και δεν ήταν τυχαίες. Οι εντολές δίνονταν συνήθως με μηνύματα και πάντα στο τέλος υπήρχε η εντολή «διαγράψτε το μήνυμα».
Με τις εντολές αυτές κινητοποιούσαν τα λεγόμενα τάγματα εφόδου για να φέρουν σε πέρας την αποστολή κι όταν λέμε αποστολή εννοούμε άγριους ξυλοδαρμούς με σκοπό ή να φρονηματίσουν κάποιους απείθαρχους Ελληνες ή να εκφοβίσουν αλλοδαπούς που μπλεκόντουσαν στα πόδια τους.
Κι αυτό το λέω γιατί κατά βάση τους αλλοδαπούς τους έδιναν κάποιο χαρτζιλίκι ή και ρούχα, τα οποίοι αυτοί τα πούλαγαν και ένα ποσοστό που έφτανε το 90% από τις πωλήσεις το έδιναν στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.Είναι λοιπόν μύθος ότι όλοι οι αλλοδαποί ήταν στο στόχαστρο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο παζάρι του Πειραιά και του Σχιστού, όπου αλλοδαποί πουλάνε τα πιο πάνω προϊόντα που έχουν πάρει από τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, όχι μόνο δεν τους πειράζει κανείς αλλά αντίθετα τους προστατεύουν από τυχόν ενοχλήσεις άλλων.
Επίσης μύθος είναι και το δήθεν εθνικιστικό αφού, απ’ όσο ξέρω, υπάρχει βουλευτής της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ με Αλβανική καταγωγή.
Ως προς τη δομή και τη λειτουργία της οργάνωσης έχω να πω τα εξής:
Σε κάθε τοπική οργάνωση υπάρχουν δυο πυρήνες που αποτελούνται από πέντε άτομα ο καθένας. Ο ένας πυρήνας είναι ο λεγόμενος «ανοιχτός πυρήνας» και ο άλλος ο «κλειστός».
Στους πυρήνες υπάρχουν τα υψηλόβαθμα και καθοδηγητικά στελέχη.
Στον «κλειστό» πυρήνα είναι τα ανώτατα στελέχη και εκεί μέσα συζητιούνται όλα τα θέματα, όπως αν θα γίνει έφοδος, ποιοι είναι οι στόχοι, πότε θα γίνει, ποιες ομάδες θα συμμετάσχουν κτλ. Αυτοί οι πέντε του «κλειστού» πυρήνα δίνουν λόγο και μόνο στο βουλευτή της περιοχής ο οποίος λαμβάνει την τελική απόφαση και δίνει τη σχετική εντολή.
Στον «κλειστό» πυρήνα δεν μπαίνει οποιοσδήποτε αλλά μόνο επίλεκτα και πολύ έμπιστα στελέχη. Όσα λένε και αποφασίζουν μεταξύ τους, δεν τα ξέρει κανένας άλλος εκτός από τον ανώτερο ιεραρχικά.
Στο λεγόμενο «ανοιχτό» πυρήνα συμμετέχουν ουσιαστικά τα δόκιμα μέλη, δηλαδή πρόκειται για ένα δοκιμαστικό στάδιο, στο οποίο μπορεί να είναι αρχικά υποψήφιοι ακόμα και 50 άτομα, αλλά μόνο πέντε από αυτά θα επιλεγούν για τον «ανοιχτό» πυρήνα και από κει οι πιο κατάλληλοι και πιο έμπιστοι αναλαμβάνουν θέση στον «κλειστό» πυρήνα.
Τα άτομα του «κλειστού» πυρήνα είναι πλέον οι ιεράρχες της κάθε τοπικής οργάνωσης. Τα μηνύματα με τα οποία δίνονται οι τελικές εντολές προς τα μέλη για την υλοποίηση των αποφάσεων που έχουν ληφθεί όπως πιο πάνω ανέφερα, δίνονται από τον επικεφαλής του Περάματος.
Εκτός από τα 20 ευρώ που δίναμε για την εγγραφή στο κόμμα πληρώναμε και 5 ευρώ ο καθένας για να συμμετάσχουμε στις λεγόμενες «εκδρομές» όπως και έκτακτες συνδρομές διάφορων ποσών (2,3,4,5 ευρώ).
Δυστυχώς όμως για τα μέλη η συμμετοχή στην εκδρομή και η έκτακτη συνδρομή ήταν υποχρεωτική κι έτσι κατάλαβα ότι τελικά όχι μόνο δεν με βοήθησαν αλλά από εμένα και απ’ τα άλλα μέλη κέρδιζαν χρήματα.
Μετά από όλα αυτά που έζησα επί ένα χρόνο από κοντά κατηγορηματικά λέω ότι το σύνθημα «Αίμα τιμή, Χρυσή Αυγή» δεν είναι τυχαίο.
Δηλαδή πρόκειται για οργάνωση με εγκληματικούς σκοπούς, που έχει οργανωθεί γι’ αυτό το σκοπό, επιδιώκει τη σύγκρουση με όσους θεωρεί αντιπάλους της, ή εχθρούς της, η τιμή αφορά δήθεν στην εντιμότητά τους και η Χρυσή Αυγή ο σχηματισμός μέσα από τον οποίο θα επιτευχθούν όλα αυτά.
Εδώ και 2-3 μήνες άρχισα σταδιακά να αραιώνω την παρουσία μου στα γραφεία τους και τελικά μετά τη δολοφονία του Φύσσα αποφάσισα να διακόψω οριστικά κάθε επαφή με αυτή την οργάνωση και μάλιστα έσκισα και έκαψα τη μπλούζα και το τζόκερ που φορούσα της τοπικής οργάνωσης, γιατί εγώ δεν μπορούσα να συμμετέχω σε βάναυσες εκδηλώσεις ακόμα και εναντίον της ζωής των άλλων ανθρώπων.
Προσθέτω ότι κατά το διάστημα που είχα αραιώσει τις επαφές δέχθηκα οχλήσεις και τηλεφωνικές απειλές από διάφορα άτομα, με τις οποίες απειλούσαν εμένα και την οικογένειά μου σε περίπτωση που διακόψω μαζί τους.
Ξέχασα να αναφέρω πιο πάνω ότι όποιος τολμούσε να διαμαρτυρηθεί ή να εκφράσει κάποιο παράπονο δερνόταν ανηλεώς.
Είναι εύκολο να ενταχθείς στην οργάνωση αλλά μάλλον ακατόρθωτο να αποχωρήσεις. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν θέλουν να διαρρεύσουν προς τα έξω τις όποιες πληροφορίες είχαν από το εσωτερικό της οργάνωσης. Άλλο τίποτα δεν έχω να προσθέσω.
Η δεύτερη κατάθεση
Ορκίσθηκε, κατά τα άρθρα 218 και 219 του Κ.Ποιν.Δικ., αφού έβαλε το δεξί χέρι του στο Ιερό Ευαγγέλιο και κατέθεσε τα ακόλουθα:
Από το 2012 υπήρξε κάλεσμα μέσω του facebook με το οποίο η τοπική οργάνωση Νίκαιας της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ καλούσε κάθε Έλληνα να πάει να προστατεύσει τα γραφεία της οργάνωσης γιατί ήθελαν οι Πακιστανοί να πάνε και να τα καταστρέψουν.
Εγώ τότε αποφάσισα να πάω γιατί κι εγώ πίστευα ότι οι λαθρομετανάστες κάνουν κακό στη χώρα μας. Μ’ αυτο το πνεύμα πήγα κι εγώ στη Νίκαια. Θυμάμαι ότι ήταν αρχές καλοκαιριού και ήταν ημέρα Πέμπτη. Κι αυτό το θυμάμαι γιατί όταν ήθελα να γραφτώ την ίδια ημέρα μου είπαν από τα γραφεία «σήμερα δεν γίνεται, θα έρθεις την Κυριακή». Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τη συγκεκριμένη οργάνωση.
Πράγματι πήγα την Κυριακή, όπως μου είπαν. Πρώτα πρώτα μου ζήτησαν την ταυτότητα, την οποία και τους έδωσα, μου κατέγραψαν τα στοιχεία σε ένα έντυπο και αφού τους πλήρωσα 20 ευρώ για την έγγραφη, μου έδωσαν κάρτα υποστηρικτή, αντίγραφο της οποίας σας καταθέτω.
Με ρώτησαν αν θέλω να γίνω ενεργό μέλος κι εγώ απάντησα καταφατικά. Την ίδια ημέρα μου είπαν ότι το ειδικό παντελόνι «πάλευες» να πάω να το αγοράσω από κατάστημα με στρατιωτικά είδη κοντά στα village στου Ρέντη δίπλα στα jumbo, λέγοντας όμως ότι είμαι από την τοπική Νίκαιας γιατί έτσι θα μου έκαναν έκπτωση.
Πράγματι πήγα τη Δευτέρα στο συγκεκριμένο κατάστημα κι αγόρασα το παντελόνι και τη μαύρη ζώνη κι από ένα μαγαζί στην Αγία Βαρβάρα αγόρασα τις αρβύλες. Τη μπλούζα και το καπέλο μου τα έφεραν στα γραφεία της τοπικής, όπως γινόταν με όλους.
Όλα αυτά τα είδη τα πληρώναμε από την τσέπη μας. Επίσης, μετά από σύσταση της οργάνωσης, αγόρασα και αλεξίσφαιρο γιλέκο και τα ειδικά σήματα με την ελληνική σημαία και την ομάδα αίματος από ένα κατάστημα που πουλούσε στρατιωτικά και αστυνομικά είδη δίπλα στο Α.Τ. Αιγάλεω.
Μετά από μια βδομάδα παραλάβαμε από την τοπική οργάνωση και το σήμα με το μαίανδρο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ που το ράβαμε εμείς πάνω στο γιλέκο. Επίσης μας υποχρέωσαν να αγοράσουμε ατομικούς πυροσβεστήρες, που κόστιζε 15 ευρώ ο καθένας, τους οποίους θα τους χρησιμοποιούσαμε είτε για να σβήσουμε μικρή εστία φωτιάς, είτε ως όπλο τον ίδιο τον πυροσβεστήρα είτε το περιεχόμενό του.
Ακολούθως άρχισε το πρόγραμμα εκπαίδευσης και πειθαρχίας σε καθημερινή βάση.
Συγκεκριμένα μαζευόμασταν περίπου 30 άτομα κάθε φορά στα γραφεία της οργάνωσης, όπου ο Γιώργος ο Πατέλης μας έδινε οδηγίες ως προς τον τρόπο συμπεριφοράς, μας ανέλυε τι σημαίνει ιεραρχία και οτιδήποτε συμβεί, κάθε μέλος να δηλώνει «δεν γνωρίζω τίποτε, δεν ανήκω στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ».
Μας ανέλυε το πρόγραμμα δράσεων ενώ το θέμα της ιεραρχίας, που επαναλαμβανόταν συνεχώς, ήταν απαράβατος νόμος. Εξηγώ με αυτό ότι μας συνιστούσε την προσοχή ότι μόνο στον αμέσως ιεραρχικά προϊστάμενο μπορούσαμε να αναφερθούμε και όχι κατευθείαν παραπάνω απ’ αυτόν, γιατί αυτό αποτελεί σοβαρό παράπτωμα και είχε σοβαρές συνέπειες.
Κι αυτές δεν ήταν μόνο τυχόν διαγραφή αλλά επέφερε και σοβαρό ξυλοδαρμό. Όποιος τολμούσε ν΄ αντιμιλήσει είχε συνέπειες, όπως υπέστην εγώ όταν τόλμησα να εκφράσω την αντίρρησή μου στα απαξιωτικά σχόλια για τους Ποντίους (γιατί έχω Ποντιακή καταγωγή), όταν αμέσως με υποχρέωσαν να πέσω κάτω και να κάνω 30 κάμψεις, μπροστά σε όλους τους εκπαιδευόμενους, ταυτόχρονα δε ο Πστέλης με χτυπούσε με κλωτσιές στα πλευρά.
Όπως μας έλεγαν αυτοί για ό,τι και να γινόταν έπρεπε να ενημερώνουμε τον πυρηνάρχη, που ήταν ο ΓΙατέλης, ο Πατέλης ενημέρωνε το Λαγό, ο οποίος ήταν «η πλάτη της Νίκαιας» και ο Λαγός μιλούσε απευθείας με τον αρχηγό από τον οποίο και έπαιρνε την τελική έγκριση και σχετικές εντολές.
Πράγματι γινόταν στρατιωτικού τύπου εκπαίδευση σε διάφορες περιοχές της Αττικής, εγώ μάλιστα επρόκειτο να πάω σ΄ αυτή που θα γινόταν στη Σαλαμίνα, αλλά δεν πήγα γιατί μου έτυχε μια έκτακτη δουλειά, δηλ. να φυλάξω έναντι αμοιβής κάτι παιδάκια.
Γνωρίζω όμως ότι η στρατιωτική εκπαίδευση ήταν ιδιαίτερα σκληρή και επικίνδυνη, αφού γινόταν χρήση και πραγματικών όπλων.
Για να καταλάβετε η εκπαίδευση ήταν σε επίπεδο ΟΥΚ. Στα γραφεία της οργάνωσης κυκλοφορούσαν γκλομπς, στιλέτα και πτυσσόμενα μαχαίρια, όπως κι εγώ είχα. Αυτά όλα τα αντικείμενα, όταν γινόταν έφοδος της Αστυνομίας, τα μάζευε ο Πατέλης, τα έβαζε σε μια σακούλα τα έδινε στη μάνα του που κι αυτή ήταν ενεργό μέλος και ήταν εκεί και τα μετέφερε αυτή στο σπίτι της.
Τονίζω ότι κάθε φορά που γινόταν έφοδος της Αστυνομίας η οργάνωση είχε έγκαιρη ειδοποίηση από αστυνομικό του τμήματος Νίκαιας το ….. Ξέρω ότι αυτός ο συγκεκριμένος αστυνομικός στεγαζόταν στον … όροφο του τμήματος Νίκαιας και φορούσε πάντα πολιτικά ρούχα. Αλλά και γενικότερα σε κάθε εκδήλωση είχαμε τις πλάτες της αστυνομίας.
Η παρουσία μου στις εκδηλώσεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ήταν ενεργός και συνεχής, δηλαδή συμμετείχα και στις Θερμοπύλες και στο Μελιγαλά, στα εγκαίνια των γραφείων του Αγρίνιου, της Σαλαμίνας και σε διάφορα άλλα μέρη, όπου είχε εκδήλωση η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Η μετάβασή μας σ΄ όλες αυτές τις εκδηλώσεις γινόταν με πούλμαν που πληρώναμε εμείς οι ίδιοι και πάντα η εμφάνισή μας ήταν ομοιόμορφη και συντεταγμένη.
Όταν επρόκειτο να δράσουμε εναντίον αντιπάλων η εντολή που είχαμε ήταν να φοράμε από πάνω μέχρι κάτω μαύρα και χωρίς διακριτικά για να μη στιγματίζεται το «κίνημα» και χρησιμοποιώ τον όρο κίνημα γιατί ιδεολογικά η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ υποστήριζε ότι ήταν κίνημα και όχι κόμμα ή οργάνωση.
Κάθε οργάνωση είχε ένα «πενταμελές» που το αποτελούσαν πέντε άτομα, οι οποίοι έπαιρναν τις αποφάσεις της οργάνωσης και στη συνέχεια έφευγαν τα μηνύματα, εφόσον έπρεπε να γίνει μαζική εκδήλωση με τη συμμετοχή υποστηρικτών, καθώς είχαν και την οικονομική διαχείριση. Οι αποφάσεις για τις επιθέσεις λαμβάνονταν από το «κλειστό» πυρήνα δηλ. το πενταμελές.
Την κινητοποίηση την αναλάμβανε ο Πατέλης ως αρχηγός τοπικής οργάνωσης. Στο πενταμελές της Νίκαιας ήταν ο Γιώργος Πατέλης, η Νίτσα Σκαρπέλη που είναι η γυναίκα του, ο Γιώργος Ρουπακιάς, κάποια Αναστασία (δε γνωρίζω το επώνυμό της) που ήταν η γυναίκα του και ένας Βασίλης (πολύ παλιό μέλος που δεν γνωρίζω το επώνυμό του). Εγώ ανήκα στον «ανοιχτό» πυρήνα που ήταν κατά κάποιο τρόπο το προστάδιο, ώστε οι πλέον ικανοί και κυρίως όσοι αντέχουν να έμπαιναν στη συνέχεια, όχι βέβαια όλοι, στο «κλειστό» πυρήνα.
Βέβαια, επειδή από τον Οκτώβριο 2012 αποχώρησα, δεν μπήκα τελικά στον «κλειστό» πυρήνα, αν και μου είχαν πει ότι ήμουν υποψήφια.
Στην τοπική Νίκαιας κάτω από τον «κλειστό» πυρήνα λειτουργούσαν
1) η Ομάδα Πρώτων Βοηθειών (στην οποία κι εγώ ανήκα), με πλήρη ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό πρώτων βοηθειών,
2) η Μηχανοκίνητη Ομάδα που εμείς την ονομάζαμε INOVA,
3) η Πράσινη Πτέρυγα και
4) οι Κένταυροι.
Η Ομάδα Πρώτων Βοηθειών με υπεύθυνο το Ρουπακιά παρευρισκόταν πάντα όπου υπήρχε εκδήλωση ή επιθετική δράση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ για να βοηθήσει σε τυχόν τραυματισμό «συναγωνιστή», η Μηχανοκίνητη Ομάδα αναλάμβανε επιθετικές δράσεις εναντίον αντιπάλων ατόμων ή ομάδων αλλά τρομοκρατούσε ακόμα και μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ αμέσως μόλις αποχωρούσαν,
η Πράσινη Πτέρυγα ασχολείται με οικολογικά ζητήματα και οι Κένταυροι, των ανήλικων, και εννοώ παιδιά 14-17 ετών, τα οποία τα στρατολογούσουν και για τα οποία ήταν υπεύθυνος ο Τ…. Δεν γνωρίζω το επώνυμό του όπως και σχεδόν ποτέ δεν αναφερόταν εκεί επώνυμο.
Απλώς μπορώ να πω ότι το συγκεκριμένο άτομο είναι από το Πέραμα, είναι διαζευγμένος και έχει δυο ανήλικες κόρες και έχω δει ότι στο αριστερό του μπράτσο έχει περιμετρικά τατουάζ με απεικόνιση το…. Ξέχασα να πω ότι εκτός από τον Πατέλη «ιδεολογικό» όπως το ονομάζαμε εμείς μας έκανε ένας Τ… όπως άκουσα να τον λένε, όπως ακόμα και ο ανήλικος … (ο οποίος είχε άριστες γνώσεις ιστορίας) και στις γυναίκες «ιδεολογικό» μας έκανε η …, η οποία είναι Αλβανή και γκόμενα του Λαγού.
Όταν λέω ιδεολογικό εννοώ μια «ενημέρωση» μεταξύ των άλλων ότι ο Χίτλερ δεν διέπραξε ποτέ εγκλήματα, δεν πείραξε ποτέ Εβραίους, τα περί στρατοπέδων και κρεματορίων ήταν παραμύθια, και ότι στο Πολυτεχνείο δεν υπήρχαν θύματα, ότι ήταν δημιούργημα των αριστερών, όπως επίσης μας έλεγαν ποια ήταν η θέση της γυναίκας στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Όσα μας έλεγαν μας τα έδιναν και σε φωτοτυπίες να τα μελετάμε στο σπίτι μας και να ενημερώνουμε τους συγγενείς μας και ειδικά τα παιδιά μας. Εχω συμμετάσχει κι εγώ πολλές φορές σε μηχανοκίνητες δράσεις, στις οποίες συμμετείχαν 50 – 60 μηχανάκια στα οποία επέβαιναν οπωσδήποτε δυο άτομα (ποτέ μόνος ο οδηγός) εκ των οποίων ο συνεπιβάτης κράταγε τη σημαία με το κοντάρι της οποίας χτυπούσε όποιον Πακιστανό βρισκόταν μπροστά του.
Το κοντάρι ήταν ειδικά κατασκευασμένο δήθεν για τη σημαία όμως ήταν η κατασκευή του τέτοια (κοντόχοντρο) ώστε και να το ελέγχει αυτός που το κρατάει και να μπορεί να χτυπήσει αποτελεσματικά άνθρωπο και μ’ αυτό εννοούσαμε να του ανοίξουμε το κεφάλι.
Ένα μήνα πριν την τελική μου αποχώρηση είχα καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά γενικότερα, δηλαδή και ως προς τις επιλογές τους και ως προς τα χτυπήματα και ως προς την οικονομική διαχείριση και μάλλον είχα να κάνω με απατεώνες και φονιάδες και έτσι άρχισα να αραιώνω τις επισκέψεις μέχρι που τελικά τον Οκτώβριο 2012 αποχώρησα οριστικά.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όταν ο .... μια μέρα μας ανακοίνωσε ότι κάποια φορά που πήγανε με άλλους να ρίξουν με τα όπλα είδαν δυο Πακιστανούς, απ τους οποίους ο ένας πρόλαβε και τους ξέφυγε και τον άλλον αφού τον τσάκισαν στο ξύλο. στη συνέχεια κλώτσαγαν τo κεφάλι του και όπως μας είπαν «χτύπαγαν πέναλτι» και μάλιστα πρόσθεσε «παίζει και να πέθανε».
Τότε άρχισα να συνέρχομαι και να αναρωτιέμαι γιατί εγώ πρέπει να οπλοφορώ και να πάρω εντολή να χτυπήσω ή να σκοτώσω ανθρώπους χωρίς λόγο και πήρα την τελική μου απόφαση να αποχωρήσω.
Μετά την αποχώρησή μου δέχθηκα «επισκέψεις» από τα ΙNOVA για να με τρομοκρατήσουν για να μην πω αυτά που ήξερα γιατί πριν αποχωρήσω είχα τσακωθεί με το Γιώργο τον Πατέλη για όλους αυτούς τους λόγους που προανέφερα.
Γνωρίζω ότι ενώ μάζευαν ρουχισμό και τρόφιμα για να τα δώσουν σε φτωχές οικογένειες, τα τρόφιμα τα έπαιρναν αυτοί δηλ. οι ηγέτες της οργάνωσης, τον δε ρουχισμό τον έδιναν σε Πακιστανούς που δήθεν εμείς για τα μάτια του κόσμου κυνηγούσαμε, οι οποίοι τα πουλούσαν στα παζάρια και το μεγαλύτερο ποσοστό από τα έσοδα πήγαιναν στις τσέπες των επικεφαλής της οργάνωσης οι οποίοι σ’ εμάς έλεγαν μονίμως ότι δεν υπάρχουν λεφτά στο ταμείο.
Μ’ αυτόν τον τρόπο έπαιρναν και συνδρομές από τα μέλη για ενίσχυση του ταμείου της οργάνωσης. Αλλά και τα έσοδα από όλα τα αναμνηστικά που πουλούσαν μέσα στην οργάνωση (αναπτήρες, καρφίτσες, κούπες κλπ) πήγαιναν στις τσέπες των ίδιων.
Επίσης γνωρίζω ότι προκειμένου να αναλάβουν τον έλεγχο των μαγαζιών που δούλευαν και μετά τα μεσάνυχτα στην πλατεία Ελευθερίας και Μέμου στον Κορυδαλλό, την «ασφάλεια» των οποίων έχουν Αλβανοί, έκαναν νυχτερινές εφόδους εναντίον τους με την παρουσία του Λαγού, ο οποίος πάντα στις συγκεκριμένες εφόδους ήταν παρών, επειδή τα ήθελε ο ίδιος.
Ακόμα και μια δολοφονία όπως αυτή του Π. Φύσσα για τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι απλώς μια δουλειά, διότι ήταν «διαφορετικός» από εμάς, ενώ η κακοποίηση αλλοδαπών Πακιστανών ήταν διασκέδαση. Μη φαίνεται παράξενο σε κανένα η βιαιότητα των επιθέσεων και των χτυπημάτων γιατί ήταν τέτοια η πλύση εγκεφάλου που για ένα μέλος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ αυτά τα πράγματα ήταν πολύ απλά.
Από τη στιγμή που παίρναμε την εντολή δεν υπήρχε περίπτωση να ζητήσεις διευκρινίσεις, εξηγήσεις ή να ρωτήσεις για ποιο λόγο, έπρεπε να εκτελεστεί χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όποιος δε συμφωνεί με τις απόψεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στοχοποιείται, είτε κόμμα είτε φυσικό πρόσωπο. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις και της Νίκαιας και άλλων οργανώσεων ανά την Ελλάδα εντάσσονται σ΄ ένα ενιαίο σχεδίασμά στρατηγικής, λήψης και εκτέλεσης των αποφάσεων από την ηγεσία του «κινήματος».
Η εντολή διαβιβάζεται ιεραρχικά από τον αρχηγό στον υπαρχηγό και στη συνέχεια στους υπόλοιπους κατώτερους στην ιεραρχία μέχρι την τελική υλοποίηση της εν είδει ντόμινο. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από την ομοιομορφία του τρόπου λειτουργίας και δράσης των οργανώσεων σ όλη την Ελλάδα με πρότυπο και καμάρι της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ τα Τάγματα Εφόδου της Νίκαιας.
Τελειώνοντας θέλω να πω ότι καλό θα είναι να ελέγχονται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook κλπ) διότι μέσω αυτών γίνεται το κάλεσμα, η προπαγάνδα, οι συνεννοήσεις μέσω-«κλειστών ομάδων» ώστε να προστατευθεί ο ανυποψίαστος κόσμος και κυρίως η νεολαία.
Άλλο τίποτα δεν έχω να προσθέσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου