Δημοσιεύθηκε στο Free
Press Weekend το Σάββατο 28/07/2012
Συνέντευξη
στην Μάρα Μπέκα.
Οραματίζεται
μια Ελλάδα ανεξάρτητη και ελεύθερη, επιθυμεί το έργο του να υιοθετηθεί από όσους
το αγαπούν και θυμώνει με εκείνους που το παρερμηνεύουν. Το όνομά του βαρύ σαν
ιστορία και το έργο του αδιάλειπτο και διαχρονικό. Η ζωή του πλούσια σε
εμπειρίες και λαμπερές δημιουργίες και η ψυχή του μοναχική σαν τον αετό. Τα δύο
του χέρια αγάπησαν το ρυθμό και τη μελωδία, ταξιδεύοντάς τη σε όλο τον κόσμο.
Γνώρισε ηγέτες χωρών, φιλοσόφους, πολιτικούς, καλλιτέχνες, τραγουδιστές, μα και
απλούς πολίτες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης και αγαπήθηκε από τους
Έλληνες για την πορεία του στο χρόνο, γιατί απλώς κανείς δεν κατάφερε να του τη
σταματήσει… Σαν «παρεξηγημένος» πατέρας μαλώνει τα παιδιά του και εξοργίζεται
όταν αυτά κοιμούνται και κωφεύουν, δεν ξεχνά όμως ότι πάνω από όλα είναι ο
μεγάλος μουσικοσυνθέτης. Το όνομά του είναι Μίκης Θεοδωράκης και, σαν άνθρωπος
που στο αίμα του ρέει αίμα κρητικό, μίλησε στην «W» και ομολόγησε ότι το Α και
το Ω στη ζωή του, με βάση την αγωγή του, είναι να κρατά στα χέρια του… την
Ελλάδα.
Μουσικοσυνθέτης,
πολιτικός, άνδρας. Ποιος ρόλος θεωρείτε ότι είναι ο πιο
επιτυχημένος;
«Επιτυχημένος»
για ποιον; Για εσάς; Για τον κόσμο; Για μένα; Σε ό,τι με αφορά, ξέρω μόνο ότι
έκανα όσα μπορούσα να κάνω, με βάση τις ικανότητες και τα πιστεύω
μου.
Όπως λέει μια
ποιητική έκφραση, «κρατάς στα χέρια σου την Ελλάδα». Νιώθετε αυτό το βάρος,
ειδικά σε περιόδους κρίσης της χώρας, όπως αυτή που διανύουμε
τώρα;