Το δικό μας δώμα. Ένα ποίημα από έναν νέο Διστομίτη λογοτέχνη

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΔΩΜΑ

Κλειστές οι γρίλιες του παραθύρου. Το φως χαμηλό μες στο δικό μας δώμα. Το αγαπημένο σου τραγούδι παίζει ανελλιπώς.
Θυμάμαι τα κάτασπρα μακριά σου δάχτυλα πάνω στα λευκά σεντόνια να γνέθουν το κάλεσμα
Λατρεύω, κοπέλα μου, την γεύση σου και την μυρωδιά του κορμιού σου.
Δεν είσαι πλέον στην σοφίτα μας. Τα πράγματα έχουν μείνει απείραχτα απ' την τελευταία Φορά που γεύτηκα την σάρκα σου
Οι όρκοι μας αντηχούν στο μυαλό μου και τρέχουν ειρωνικά και βασανιστικά γρήγορα στο δωμάτιο σαν Ερινύες.

''Κομμάτια και θρύψαλα'' - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΘΕΑΤΡΟΥ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΣΤΑΘΑ

Σε βλέπω. Ο πιο νικημένος απ' όλους

είσαι συ. Μέσα απ' τις χίλιες ζωές

τις δικές μας, η δικιά σου κομματιάζεται

χίλια κομμάτια.

Δ.ΧΑΤΖΗΣ

Ήταν Αύγουστος όταν άρχισα να σκέφτομαι τα παλιά και μεγάλα μου απωθημένα.

Σκέψεις δυνατές και ζωντανές πλημμύριζαν κάθε γωνιά του μυαλού μου.

Ένας δυνατός καφές και το μεγάλο μου ελάττωμα που λέγεται τσιγάρο, πρόσφεραν στις σκοτεινές, και μη, περιπλανήσεις του νου μου, την γεύση που τους άρμοζε. Πικρή!

Θυμάμαι πως είχαμε ανεβάσει το ‘’Καληνύχτα Μαργαρίτα’’ με το Θεατρικό Εργαστήρι Διστόμου, ένα έργο που με τσάκισε, και 3 κωμικά μονόπρακτα με τον Πολιτιστικό σύλλογο Στειρίου.

Πάντα πίστευα πως η πιο δύσκολη στιγμή ήταν η επόμενη μέρα της παράστασης. Ακόμη το πιστεύω.

Διότι οι ηθοπο

Οι νέοι του Διστόμου ξέρουν να τιμούν το Πολυτεχνείο και τους αγώνες για την ελευθερία

Συγχαρητήρια στα παιδιά που την Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008, οργάνωσαν μία εκδήλωση για να τιμήσουν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου.
Δείχνει ότι το Δίστομο, είναι ευαισθητοποιημένο σε τέτοιου είδους θέματα που δεν πρέπει, όχι μόνο να ξεχνάμε, αλλά να μένουν χωρίς να τιμώνται απ' τη νεολαία.
Γιατί η νεολαία είναι εκείνη που θα αλλάξει αυτόν τον τόπο με την πάσχουσα Δημοκρατία του και με όλα αυτά τα σκανδαλοειδή και τα μη έχοντα προορισμό έκτροπα, που πραγματώνονται στον τόπο τούτο που λέγεται Ελλάδα.
Εγώ δυστυχώς απουσίαζα λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, αλλά με εξέπληξε το αποτέλεσμα.

Ανέβηκαν τρία μονόπρακτα από την θεατρική ομάδα, που δεν είναι πρώτη φορά που εργάζεται για μας, με τους ηθοποιούς του Τάσου Σταθά που σκηνοθέτησε, και με την υπέροχη φωνή της Σταυρούλας Τζιτζώκου και την κιθάρα του Αντρέα Μπέρδου.

Στο βίντεο και στις φωτογραφίες που ανάρτησα έπαιξαν μουσική οι :
Κωνσταντίνος Βέργος - Ηλεκτρική κιθάρα και φωνή
Λεονάρδος Παντίσκας - Ηλεκτρικό μπάσο
Νίκος Λεμονής - Ντραμς

Ας μιλήσει η ποίηση και τα τραγούδια για τους αγωνιστές της λευτεριάς

ΠΑΛΗΣ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες
οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί
Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες
οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί

Όχι άλλα δάκρυα, κλείσαν οι τάφοι
λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί

Λουλούδι φωτιάς βγαίνει στους τάφους
μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί

Απάντηση θα πάρουν, ενότητα κι αγώνα
για να ’βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί

Μουσική/στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης/Αλέκος Παναγούλης

Ο ρηξικέλευθος λόγος του Στάθη Σταθά στην μνήμη του Διστομίτη ζωγράφου Γιάννη Καΐλη που δολοφονήθηκε απ' τους δήμιους της χούντας

Μέρες που είναι -και δεν πρέπει να ξεχνάμε-έχω χρέος να αναφερθώ στον αγώνα που έκαναν κάποιοι, και το πλήρωσαν με τη ζωή τους, για να είμαστε ελεύθεροι και για να ρίξουν το ολιγαρχικό φασιστικό ακροδεξιό καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών.
Στις προσωπικότητες του Διστόμου, του πνεύματος, της τέχνης και της Δημοκρατίας, είναι και ο Γιάννης Καΐλης.
Ο Γιάννης Καΐλης σπούδαζε στη σχολή καλών τεχνών στο Πολυτεχνείο. Πήρε μέρος στην εξέγερση και δολοφονήθηκε αφού βασανίστηκε βάναυσα, για να πουν ύστερα οι φασίστες ότι αυτοκτόνησε.
Χρειάστηκε να γίνει εκταφή με πρωτοβουλία της αγωνίστριας Δικηγόρου Κυρίας Ψυρρή, που ήταν παρούσα στην εκδήλωση που έγινε στην μνήμη του Γιάννη Καΐλη απ' τον Πολιτισμικό σύλλογο Διστόμου πρίν δύο χρόνια τον Φεβρουάριο.
Ήμουν εκεί και απομαγνητοφωνόντας τον λόγο του Στάθη Σταθά ( βλέπε προηγούμενο άρθρο ), σας τον μεταφέρω ατόφιο.
Στην εκδήλωση αυτή παρευρέθηκαν και μίλησαν αρκετοί. Θα αναφερθώ πάλι σ' αυτό γιατί οι αγώνες δεν πρέπει να σταματούν ποτέ. Μακάρι να είναι αναίμακτοι αλλά δεν είναι πάντοτε εφικτό αυτό.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ λοιπόν.
Τον λόγο έχει ο Στάθης Σταθάς:

ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΑΘΑΣ

Μια από τις χιλιάδες γυναίκες που επέζησαν από την κόλαση του Άουσβιτς, έγραψε:

‘’Η συγχώρεση δεν έχει να κάμει τίποτα με τον θύτη, έχει να κάμει το παν με τα θύματα. Τους δίνει πίσω τη ζωή τους’’.

Λογοτεχνία για το Δίστομο και Διστομίτες λογοτέχνες

ΔΙΣΤΟΜΟ

Διαβάζοντας το ''Χρονικόν'' του Τάκη Λάππα,
για τη ''Σφαγή του Διστόμου'' ηύρα τόση
στην καρδιά του Γερμανού ωμή αγριάδα,
που ξάφνου και η δική μου είχε πετρώσει.


Ένα δάκρυ δεν μου κύλησε απ' τα μάτια.
Πέτρωσε ο πόνος, μέσα μου και η φρίκη.
Τόσο λοιπόν οι άνθρωποι απάνθρωποι είναι,
όσο δεν είναι τα τσακάλια μήτε οι λύκοι;

Μα νά που ένας καλός πονόψυχος στρατιώτης
και καθόλου της πατρίδας του προδότης,
με χέρι στοργικό χαϊδεύει ένα παιδάκι
στο χλωμό φοβισμένο κεφαλάκι.


Σαν της Ειρήνης το άσπρο περιστέρι,
στή φοβερή, την άγριαν ώρα της σφαγής,
ήρθε, θαρρείς, την ανθρωπιά να ξαναφέρει.
Γνέφει ''σιωπή'' και δείχνει με το χέρι
οι μελλοθάνατοι να πέσουν καταγής.

Και τότε αδειάζει το όπλο του του όλο στον αγέρα,
και, για να πάρει μαζί του τη φοβέρα,
βγαίνει αστραπή στο δρόμο και την πόρτα κλεί,
και σκοτώνει στην πόρτα απέξω ένα σκυλί.
Σημάδι πως τα πάντα εγίνηκαν με τάξη.


Πως μπορεί την καρδιά να μη σπαράξει
η πράξη αυτή της ομορφιάς και του ελέους,
που βγαίνει μόνο απ' τους καλούς και τους
γενναίους;

Οι μαύροι εθαμποφέξανε οι ουρανοί
ένα βεργί κερί φωτάει, θαρρείς, τα σκότη.
Ποτάμι ετρέξαν των δακρύων μου οι κρουνοί,
για την τόση καλωσύνη του στρατιώτη,
που για μάρτυρές της άφησε στην γη
απομεινάρια από την άγρια σφαγή.

Διαλεχτή Ζευγώλη - Γλέζου

Ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο, μέσα στις πολυσήμαντες και πολυπρόσωπες προς όλες τις κατευθύνσεις του πολιτισμού και της επιστήμης προσωπικότητες του Διστόμου, είναι και οι Διστομίτες λογοτέχνες.

Βέβαια σήμερα θα αναφέρω περιληπτικά του Διστομίτες λογοτέχνες καθώς κι εκείνους που έγραψαν για μας, θα γίνει μια περιληπτική μνεία, έτσι για να στρώσω έδαφος για τα επόμενα άρθρα.

Ας αρχίσω από έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο, τον Στάθη τον Σταθά.

Ο Στάθης Σταθάς είναι μια τεράστια προσωπικότητα κι ένα μεγάλο κεφάλαιο για το Δίστομο και όχι μόνο. Οι γραμματικές του γνώσεις είναι απεριόριστες. Τον συμβουλεύονται συχνά καθηγητές Πανεπιστημίου και τον ρωτούν γλωσσικά και ιστορικά ζητήματα για τα οποία έχουν αμφιβολίες, και εμπιστεύονται την κρίση του.

Θα γίνει αφιέρωμα αναλυτικό σε όλους αυτούς που θα αναφερθούν στο σημερινό άρθρο. Βέβαια για τον Στάθη Σταθά χρειάζονται πολλές σελίδες βιογραφικού και έργων του.

Θα δημοσιεύσω κάποια ποιήματά του, δοκίμια και κάποιους ρηξικέλευθους λόγους του που έχω μαγνητοφωνήσει εγώ ο ίδιος, ενάντια στο κατεστημένο και στις φασίζουσες συμπεριφορές της φύσης μας, σε επόμενα άρθρα.

Άλλος λογοτέχνης, που εκτός από δικά του ποιήματα, έχει μεταφράσει στο εξωτερικό όπου διαμένει - στην Ελβετία συγκεκριμένα - μεγάλους Έλληνες ποιητές, όπως Ρίτσο, Βρεττάκο, Λειβαδίτη και άλλους, είναι ο *Αργύρης Σφουντούρης, που προσφάτως γυρίστηκε για τη ζωή του και βραβεύτηκε η ταινία με τίτλο ''Ένα τραγούδι για τον Αργύρη''. '

Έχω δημοσιεύσει άρθρο στο παρόν blog γι' αυτόν τον τεράστιο άνθρωπο.

Ο Αργύρης Σφουντούρης είναι αστροφυσικός, λογοτέχνης, και μέγιστος αγωνιστής για τα δικαιώματα των ανθρώπων. Έντονη ήταν η δράση του εναντίον της χούντας που μάστισε τη χώρα μας.

Θα συνεχίσω και γι' αυτόν αναλυτικά, γιατί είναι λίγα όσα έχω γράψει γι' αυτόν.

Λογοτέχνιδα με μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές και δοκίμια είναι και η Καίτη Μανωλοπούλου, που εκτός των άλλων έχει γράψει και τα εξής βιβλία για το Δίστομο : ''Αναμνήσεις και μαρτυρίες'', απ' όπου και το ποίημα που έχω δημοσιεύσει, και ''Να ζεστάνουμε τις πέτρες στις πλαγιές του Διστόμου''.

Και να μην ξεχάσουμε και το ποίημα που έχει φιλοξενηθεί πριν καιρό σ' αυτήν εδώ την ιστοσελίδα, του Νίκου Ξυνού, κι αυτό με τίτλο ''Δίστομο''.

Σημαντικός ποιητής και λογοτέχνης είναι και ο Τάσος ο Βασιλαράκος, ο οποίος ζει με την σύντροφο του στο Δίστομο. Θα ήθελα να κάνω και σ' αυτόν ένα ξεχωριστό αφιέρωμα.

Επίσης προσφορά σε ιστορικά θέματα, έχουν και οι Γεώργιος Νικολάου και Ιωάννης Μπασδέκης, που έχουν γράψει βιβλία για την σφαγή αλλά και για την ιστορία του Διστόμου απ την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Στην λογοτεχνία βέβαια για το Δίστομο, και αυτό πρέπει να μας κάνει ιδιαίτερα υπερήφανους γιατί είναι υπέρτατη τιμή, δεν πρέπει να ξεχνάμε τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές με παγκόσμια αναγνωρισιμότητα, όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ο Νίκος Γκάτσος, ο Νίκος Καββαδίας και άλλοι.

Βοιωτοί επίσης ιστορικοί και λογοτέχνες είναι ο Ανδρέας Τσούρας και ο Τάκης Λάππας, ο οποίος κατάγεται απ' την πλευρά της μητέρας του απ' το Δίστομο κι έχει γράψει το ''χρονικό της σφαγής'' καθώς και άλλα ιστορικά βιβλία για το Δίστομο αλλά και για όλη την Βοιωτία.

Απ' την άλλη ο Ανδρέας Τσούρας, εκτός από λογοτέχνης είναι και θεατρικός συγγραφέας, και έχει γράψει το έργο ''Δίστομο-ματωμένη ανθρωπότητα'' και άλλα πολλά.

Επίσης η λογοτέχνιδα *Βίκη Μπακάλη έχει γράψει για μας πολύ σπουδαία ποιήματα, τα οποία έχω δημοσιεύσει και σε προηγούμενα άρθρα.

Πολλοί νέοι Διστομίτες όμως, επώνυμα ή ανώνυμα, γράφουν κι αυτοί σπουδαία λογοτεχνικά έργα και ποιήματα, και δεν τα δημοσιεύουν, έιτε γιατί δεν πιστεύουν στις δυνατότητες τους, είτε γιατί θέλουν να παραμείνουν στην ανωνυμία τους. Θα κάνω βέβαια μια προσπάθεια να δημοσιεύσω κάποια έργα, έστω και ανώνυμα.

Θα γίνει αφιέρωμα και αναλυτική αναφορά σε όλους τους παραπάνω.

Σημαντικό είναι και το βιβλίο που προσφάτως κυκλοφόρησε και δημοσιεύνται συγκλονιστικές περιγραφές απ' το ημερολόγιο του Διστομίτη *Μιλτιάδη Νικολάου που έγραψε στο μέτωπο, εκείνες τις φρικτές μέρες του πολέμου.

Γύρισε σώος στο Δίστομο για να σφαγιασθεί μετά από λίγο απ' του φασίστες Γερμανούς. Μπράβο στους απογόνους του που το έκαναν βιβλίο

*Κλικ στους συνδέσμους για να δείτε στοιχεία και παλαιότερες δημοσιεύσεις

*Προσεχώς σπάνια βιβλιογραφία για το Δίστομο απ' την αρχαιότητα μέχρι σήμερα

Ως πότε πια τα 'ιδια και τα 'ιδια. Επιτέλους ας λύσει κάποιος αυτό το θέμα.

Εκεί που έλεγα να μην ασχοληθώ πάλι με παράπονα και ανικανότητες των αρχών ( Κλικ εδώ για να δείτε παλαιότερο άρθρο ), και να συνεχίσω με ιστορικά στοιχεία και προσωπικότητες του Διστόμου, κάτι έγινε πάλι και με αναστάτωσε.

Χωρίς να υπάρχει πινακίδα απαγορευτική που να λέει από το τάδε σημείο μέχρι εκείνο απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση, ''τρώω'' εγώ μάζι με άλλα τριάντα και πάνω άτομα, κλήση των 80 € , τη στιγμή κάτα την οποία η μόνη πινακίδα που δεν είναι ευδιάκριτη γιατί-ω τι γελοίο!!!!- είναι τοποθετημένη -όπως βλέπεται στη φώτο4- , σε τσιγκέλι κρεοπωλείου.

Παρ' όλα αυτά γράφει ότι μέχρι τις 21.00 απαγορεύεται. Οι κλήσεις όμως γράφτηκαν χτες βράδυ Κυριακής απο 22.30 μέχρι 23.00, έτσι ύπουλα και απροειδοποίητα.

• Που υπάρχει πάρκινκ να παρκάρει ένας ξένος;
• Γιατί δεν γράφουν όταν γίνεται συμφυρμός απ' την πολυκοσμία και στις ώρες που λέει η -( ο θεός να την κάνει)-πινακίδα;
• Γιατί διώχνετε τον ξένο κόσμο που είχε έρθει χτες λόγω Κυριακής γραφοντάς τους, αφήνοντας άλλους που κάνουν παραπτώματα βαριά, όπως παρκάρισμα σε στροφή, κλείσιμο στενών και άλλα;
• Γιατί δεν γράφεται κάθε μέρα, αν απαγορεύεται, αναρτώντας πινακίδες να καταλάβει ο κόσμος και να αδειάσει ο δρόμος ;
• Γιατί τα μαγαζιά όποτε θέλουν φορτώνουν και ξεφορτώνουν και κλείνουν τον δρόμο με τελάρα; Εκεί δεν θέλει ωράριο;

Μήπως πρέπει να αναλάβουμε εμείς αφου είναι ανίκανοι οι των πραγμάτων ;

Α ξέχασα οι υπάλληλοι του ''Κυρίου'' Μυτιληναίου που έμεναν στα ξενοδοχεία του Διστόμου, αυτοί του φυσικού αερίου έφυγαν, οι οποίοι πάρκαραν κι αυτοί στο δρόμο. Τότε δεν άνοιγε ρουθούνι, τώρα που δεν είναι εδώ λοιπόν μπορούμε να ξαναρχίσουμε.

Το αυτοκίνητο στην δεύτερη φωτογραφία, είναι παρκαρισμένο στην στροφή της πλατείας και εμποδίζει την ορατότητα καθώς και τα μεγάλα οχήματα ΚΤΕΛ. Καμία κύρωση.

Στην εικόνα 2 ξεφορτώνουν σε μαγαζί σε ώρα αιχμής δίπλα στην πινακίδα που λέει απαγορεύεται η στάση και στάθμευση. Επίσης τίποτα.

Και η πιο βαριά παρανομία. Το αγροτικό ( εικόνα 3 ), κλέινει δρόμο και δεν μπορεί να βγει ούτε να μπει κανείς. Κι αν κάποιος έχει ανάγκη;

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ....

Πολιτικοί ελιγμοί-έλλειψη πυγμής και θάρρους, και το θράσος των ηλιθίων

Ασχολούμαστε εδώ και κάμποσες μέρες, με το εργοστάσιο της ντροπής που στήθηκε χωρίς τη συγκατάθεσή μας στην Παραλία Διστόμου, απολλοτριώνοντας βάναυσα και φρικτά, τα καλύτερα Διστομίτικα οικόπεδα, και καταστρέφοντας έναν απ' τους πιο εύφορους ελαιώνες.
Ευθύνη είχε η τότε δεξιά κυβέρνηση του σκοταδισμού με την γαλλική κυβέρνηση που φημίζεται για τα αποικιοκρατικά της αίσχη. Επίσης ευθύνες έφεραν και οι τότε πολιτικοί του τόπου, Δήμος, πολιτευτές και οι αυλικοί τους.
Το πρόσχημα είναι ότι ιδρύθηκε βιομηχανία, ήρθε δουλειά και πολιτισμός και τέτοιες μεγαλόστομες αηδίες!!!
Ναι ήρθε εξέλιξη, αλλά όχι για το Δίστομο, αλλά για τα γύρω χωριουδάκια που ζουν κατά το 98% από αυτό το αποικιοκρατικό εργοστάσιο, χωρίς να χάσουν ούτε ένα στρέμμα γης, παρά μόνο την υγεία τους απ' τα απόβλητα και τα φουγάρα, που με την συγκατάθεση και το ''ράψιμο κουστουμιών'' απ' τις συνεργασίες πολιτικών και στελεχών του εργοστασίου, φιμώθηκαν και το παρέβλεψαν.
Ξεχνούν οι αχάριστοι ότι αν δεν ήταν ο Ιωάννης Μπάρλος να αποκαλύψει τον βωξίτη στην Ελλάδα με την επιστήμη και το Διστομίτικο πείσμα του, δεν θα υπήρχε αυτό το εργοστάσιο της ντροπής, γιατί δεν θα υπήρχε πρώτη ύλη.
Παρεμπιπτόντως οι Αφοί Μπάρλου ήταν βέροι Διστομίτες, κι όχι κάποιος ξένος που ήρθε με το έτσι θέλω να μας προσλάβει.
Πέρασαν λίγα μόλις χρόνια απ' την παγκόσμια τραγωδία της σφαγής 1944-1962, και μας έκαναν τη ζημιά, χωρίς να σεβαστούν σε τι χώματα πατάνε. Κι αυτό για να ζήσει το 3% του Διστόμου που είχε πάει για δουλειά εκεί.
Με τον καιρό ήρθαν εσωτερικοί μετανάστες για δουλειά, και τους πότισαν με μίσος και έχθρα εναντίον του Διστόμου, που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα ( πολιτική γενιτσαρισμού ).
Είναι δηλαδή σαν να πάω εγώ για δουλειά αλλού ( γιατί έτσι έχουν τα πράγματα τώρα ), να βρίζω τους ιθαγενείς μπροστά τους απροκάλυπτα και παραποιώντας την ιστορία τους, να πάω πχ στην Άρτα και να την πω Δίστομο!!!!!!!!
Όπως μετονόμασαν αυτοί, την Παραλία Διστόμου σε Άσπρα σπίτια ( όνομα που υπήρχε απ' τον μεσαίωνα και λειτουργούσε σαν ταρσανάς χωρίς κατοίκους, και βρίσκεται εκεί που χτίστηκε σήμερα απ' τους Δεσφινιώτες το χωριό Αντίκυρα ).
Οι ανιστόρητοι Βοιωτοί γείτονες μας το υιοθέτησαν αβασάνιστα, και τώρα που έχουν αλλάξει οι γενιές έχει ριζώσει δυστυχώς, και μετά θέλουνε να ευαισθητοποιηθούμε εμείς σε θέματα εύθραστα όπως πχ Μακεδονία και Σκόπια, που στο κάτω-κάτω είναι θέμα των λαμογιών που λέγονται πολιτικοί να το λύσουν.
Εδώ δεν μπορούμε να λύσουμε τοπικά θέματα.
Έρχεται λοιπόν ο καιρός και αποφασίζουν τα κόμματα εξουσίας λόγω πολλών συμφερόντων, να κλείσουν τα μεταλλεία του Διστόμου με πρόσχημα το περιβάλλον-αν είναι δυνατόν-όντας μια Εταιρεία που έκανε εξορύξεις χωρίς κανένα φουγάρο και χωρίς να αγγίξουν την άλλη Εταιρεία που έκανε και κάνει το ίδιο, την θυγατρική του Αλουμινίου ''Δελφοί-Δίστομο'' με το ίδιο πρόσχημα που βρήκαν σε μας!!!!! ( Πρωήν Βωξίται Διστόμου ).
Τότε που θα πέθαινε το Δίστομο κατά 97%, μια και δούλευε σχεδόν όλη η Κώμη εκεί-για να φτάσω στο ζητούμενο-δεν βοήθησε κανείς, ούτε η τότε Δημοτική αρχή, ούτε η αντιπολίτευση ούτε κανείς γείτονας ( έχει σημασία αυτό ), αντιθέτως ξεφύτρωσαν εκατοντάδες σύλλογοι και υπέγραψαν να κλείσει. Βλέπετε ήταν ευαισθητοποιημένα καθοδηγούμενοι απ' τον ρουφιάνο πολιτικό τους να νοιαστούν για το......περιβάλλον.
Έρχεται, έρχεται και κυλά ο χρόνος-σημειωτέον κανείς Διστομίτης δεν βγήκε στην επαιτία μετά το λουκέτο των Εταιρειών και την μεταφορά των γραφείων Δελφοί-Δίστομο στην Άμφισσα-και ξαφνικά, μετά από κρίσεις και αλλαγή χεριών στο εργοστάσιο της ντροπής, έρχεται στα χέρια του πολιτικοθρεμμένου Μυτιληναίου που τολμά να ενεργήσει και να έχει στα σκαριά την εγκατάσταση θανατηφόρων μονάδων λιθάνθρακα με την ανοχή των τοπικών κοινωνιών και των ρουφιάνων ανθελλήνων πολιτικάντιδων της Βοιωτίας.
Έγιναν κάποιες ''κινητοποιήσεις'' εκ του ασφαλούς, αλλά μόλις ζόρισαν τα πράγματα, το βούλωσαν ξαφνικά όλοι, και πρώτοι και καλύτεροι οι πολίτες που είχαν ιδρύσει την ''κίνηση πολιτών''.
Όλως τυχαίως το 99% αυτών των πολιτών εργαζόντουσαν στο εργαστάσιο.
Ο Μυτιληναίος αλλάζει γνώμη και παγώνει αυτήν την ενέργεια αφού κέρδισε την κατασκευή και την λειτουργειά μονάδων φυσικού αερίου εξ' ίσου ή λίγο λιγότερες βλαβερές. Βλαβερές όμως.
Πάλι το βουλώνουν όλοι και χαμογελούν νομίζοντας ότι κάτι κατάφεραν. Δεσμεύεται επίσης ότι δεν θα ξαναχύσει λάσπη μέσα στον Κορινθιακό κόλπο, πράγμα που όχι μόνο δεν έγινε, αλλά μια πρόσφατη έρευνα πανεπιστημιακή, απ' τις λίγες αδιάφθορες, το απέδειξε ότι οι ζημιές συνέχιζονται και είναι μεγάλες και ανεπανόρθωτες.
Και φτάνουμε τώρα στο ζητούμενο.
Που είναι όλοι αυτοί οι σύλλογοι και οι φορείς που το 1997 αυγάτισαν ξαφνικά;

Γιατί ο Δήμος Διστόμου συνεργάζεται με ο σωματείο που ήταν ανέκαθεν εχθρικό, κι όταν έκλεινε η Εταιρεία του Διστόμου δεν βοήθησε, παρά έλεγε ότι τα κατάφερε και έκλεισε τον Μπάρλο και ότι σκόπος τους είναι να γίνει να γίνει το Δίστομο Λαύριο; Και τώρα τους βοηθάτε; Για ποιούς; Για πέντε οικογένειες; Στραφείτε σε άλλους δρόμους και πηγές εργασίας. Μήπως περίμενε ολόκληρο Δίστομο ότι θα κλέισει ο Μπάρλος; Αν θέλετε να μείνουν εδώ οι νέοι μην στηρίζεστε στα εργοστάσια, γιατί σήμερα είναι κι αύριο δεν είναι. Σκεφτείτε κάτι και μεις μαζί σας.


Γιατί τότε δεν κάνατε τέτοιον αγώνα εσείς, τοπική κυβέρνηση και αντιπολίτευση, και τώρα σκίζεστε;

Γιατί συνεργάζεστε με τον κύριο ''Θα σας κάνω Λαύριο'', που το παίζει και εργατοπατέρας και είναι και κοινοτάρχης σε γειτονικό αλουμινιοχώρι; Εμείς ότι ήταν να πάθουμε το πάθαμε. Άλλοι θα βγουν στην επαιτία.

Γιατί δέχεστε ,δεν απαιτείτε με τσαμπουκά και εκβιασμό ( μην ξεχνάτε ότι απ' το Δίστομο περνάν όλοι οι δρόμοι και ο οικισμός είναι του Δήμου επίσης ), και κατεβαίνετε στα γραφεία του σωματείου και δεν τους φέρνετε εδώ που είναι και έδρα;

Γιατί δεν αλλάζετε την φιλοαλουμίνια πολιτική των προηγούμενων Δημάρχων;
Τι θα βγει αν βρουν δουλειά με έντονο ρατσισμό απ' τα αφεντικά τους, που βγάζουν την χολή τους πάνω στα Διστομόπουλα, πέντε ακόμη παιδιά; Δεν είναι οι σίγουρες ψήφοι λύση για τον τόπο. Για τους αυλικούς σας μπορεί να είναι.
Που ήταν τα χωριουδάκια τότε που τώρα δέχεστε να πάτε μαζί για το ρεύμα που εκβιάζουν να κόψουν και έχουν πανικοβληθεί; Αυτά τα χωριουδάκια θα χαθούν απ' το χάρτη αν κλείσει το αλουμίνιο, γιατί εξαρτώνται 100%, ενώ εμείς 3%. Που ήταν αυτοί όταν εμάς μας διέλυαν; Αντέξαμε όμως. Δεν αντέχουμε άλλα πράγματα!!!!!!
Με τιμή Γ.Σ
Διστομίτης

Τι παράξενο καράβι/τι κουστούμι να μας ράβει

έτσι λέγαν οι ρουφιάνοι/το βλεπαν από καιρό

Άστε το για να βουλιάξει/να καεί και να ρημάξει

Το πολύ-πολύ να μείνουν/τα συντρίμμια στο γιαλό

Στίχοι/μουσική Βαγγέλης Κορακάκης-Το καράβι

*Στην πρώτη φώτο που απεικονίζει τα πρώτα χρόνια των μεταλλείων στο Δίστομο, με τα τότε πρωτόγονα μέσα, διακρίνεται ο Γιώργος Μίχας ή Κούφας. Είναι ο ψηλότερος στην φωτογραφία. Υπήρξε πολύ δυνατός στην δουλειά του. Μία απ' τις δημοκρατικότερες και πιό γλυκές μορφές του Διστόμου