Ο λόγος του Σταθά Στάθη προς τιμήν του συμπολίτη μας, Γιάννη Μπασδέκη. - 9-2-2020

«Ο Γιάννης Μπασδέκης υπήρξε ένα ακόμα ξεχωριστός Διστομίτης που έκανε περήφανη και αισιόδοξη την κωμόπολη μας και την Ελλάδα.

Δραστήριος, εφευρετικός, τολμηρός ως την διακύβευση της ζωής του, ανήσυχος, προβλεπτικός, πρωτοπόρος, πολυτάλαντος, αγωνιστής Λευτεριάς και Δικαιοσύνης. 

Προσπαθούσε να προλάβει το μέλλον η μάλλον το δημιουργούσε στον τόπο μας, στο δικό του μερίδιο.

Θυμηθείτε οι παλιότερες και νεώτερες γενιές το πρώτο καφενείο, τον κινηματογράφο Διάνα, την Disco amazons. Δεν στεκόταν στα μικρά και ασήμαντα αλλά τρύπωνε σαν αετόπουλο σ΄ όλες τις φωλιές του ήλιου.

Ο Γιάννης Μπασδέκης όπως τον γνώρισα, όπως τον βιώσαμε όλοι κορφολογούσε τα ροδάνια αγνοώντας τα αγκυλώματα των πουρναρόφυλλων.

Με ό,τι καταπιανόταν το έφερνε σε πέρας με χαρισματική τελειότητα και επίπονο ξόδεμα σώματος, πνεύματος και ψυχής. Ευθύβολος και ακιότευτος σ΄ όλες τις δραστηριότητες του σαν το σπαθί που κόβει φέτες τη φωτιά. Γενναίος μπροστά στην χαμέρπεια και στηθοπροβλήτης στην ανάγκη του αδικημένου.

Μ΄ ένα λόγο ο Γιάννης Μπασδέκης τέντωσε το τόξο της κοινωνικής του ύπαρξης και πέταξε το βέλος του ίσαμε τον ήλιο της θριαμβικής συναδέλφωσης και αρμονικής πολιτισμικής συμπλασίας ανθρώπων και λαών.

 Οι απόγονοί του είμαι βέβαιος πως αυτό το βέλος θα το φτάσουν στο στόχο του. Και αυτή θα είναι η δικαίωσή του “μέσα από φοβέρες και αίματα”.

- Θεώρησα χρέος και τιμή μου να διαβάσω και ένα λιτό βιογραφικό του καταθεμένο από τον ίδιο.

 «Γεννήθηκα στο Δίστομο Βοιωτίας 7/1/1927 και είμαι απόφοιτος τετάρτης Δημοτικού.

- 23 Απριλίου 1933 μένω ορφανός από μητέρα.

- 8 Σεπτεμβρίου 1943 συμμετείχα ως αντάρτης του ΕΛΑΣ όπου την 1 Ιουλίου 1944 τραυματίστηκα στη μάχη της Άμφισσας με τους Γερμανούς. Αρχές Νοέμβρη 1947 συμμετείχα στον Δημοκρατικό στρατό και τραυματίστηκα δεύτερη φορά.

- 10 Ιουνίου 1944 οι Γερμανοί σκοτώνουν την αδελφή μου Ελένη 3 ετών, την Μητριά μου, τον Παππού και την Γιαγιά μου. Τραυματίζουν τα δυο μου αδέλφια, Παναγιώτη 8 ετών και Γιώργο 6 ετών.

- 1952 καφενείο και αντιπροσωπείες ηλεκτρικών συσκευών και κινηματογράφος Άστρον.

- 1954 κατάστημα με κατεψυγμένα προϊόντα και ιδιωτική παραγωγή ρεύματος.

- 1957 μόνιμος κινηματογράφος σε Δίστομο και φορητός σε Αντίκυρα, Αράχοβα, Κυριάκι.

- 1958 πήρα μέρος ως ζωγράφος στην διακόσμηση του ιερού Ναού Αγίου Νικολάου.

- 1966 Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων του Δημοτικού σχολείου Διστόμου.

- 1967 έως 1979 κινηματογραφικές επιχειρήσεις στην Λειβαδιά, Χριστοδούλου 12 και Καραγιαννοπούλου 14 ως αντιπρόσωπος Στερεάς Ελλάδας.

- 1974 έως 1993 καφετέρια, πιτσαρία και disco στο Δίστομο.

- 1979 έως 1987 Δημοτικός σύμβουλος και Αντιδήμαρχος Διστόμου.

- 1981 Πρόεδρος του παραρτήματος Π.Ε.Α.Ε.Α Διστόμου.

- Ήμουν ο εμπνευστής του χορευτικού συλλόγου Διστόμου και της αναβίωσης του καρναβαλιού.

- 1985 έως 2002 μέλος εποπτικού συμβουλίου της Ε.Γ.Σ.Α.Θ.Π.Ε του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

- 1987 Πρόεδρος στην Ένωση Αναπήρων Θυμάτων Εθν. Αντίστασης 1941 – 1945 Βοιωτίας και Φωκίδας στην Λειβαδιά (Στρατ. Ιωάννου 34).

- Έκδοση βιβλίου «Δίστομο» για την σφαγή του Διστόμου.

- 1998 για να δημιουργηθεί μουσείο για την σφαγή δώρισα από την συλλογή μου 290 φωτογραφίες των θυμάτων και ντοκουμέντα καθώς και φωτογραφίες Orandour και Lidice.

- 2002 Γενικός Γραμματέας στην Ε.Γ.Σ.Α.Θ.Π.Ε του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Πήρα μέρος στις εκδηλώσεις στο Ελ Αλαμέιν  στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στο Κάιρο, στο Ρίμινι και την Ρώμη της Ιταλίας, στην Κύπρο και στο Κίεβο Ουκρανίας.

Παραιτήθηκα το 2004 για λόγους υγείας από ωχρά κηλίδα στην όρασή μου.