Ζούμε σε μια πολύ άχαρη εποχή. Εποχή χωρίς όνειρα και
ελπίδες. Εποχή γκρίζα, διαβρωμένη από την αναξιοπιστία, το ψέμα, την υποκρισία,
τη διγλωσσία και την αναξιοκρατία. Δείγματα γραφής του σήμερα είναι η πτώση των
αξιών, η κατάρρευση των ιδεολογιών, η αμφισβήτηση των προτύπων, η υποχώρηση της
συλλογικής δράσης προς όφελος του ατομισμού, η εξαφάνιση των ηρώων και η
υποκατάστασή τους από τους star, το κυνήγι του βολέματος με πλάγιους τρόπους, η
επιδίωξη του εφήμερου κέρδους και της δόξας που ασφαλώς δεν έχουν σχέση με το
μεγαλείο.
Οπως κι αν έχουν τα πράγματα, σήμερα "ζητείται ελπίς", όπως θα
έλεγε και ο Αντώνης Σαμαράκης. Και αλίμονο αν αυτό δε γινόταν. Αλίμονο αν οι
νέοι δεν ψάχνουν, έστω κι αν δε βρίσκουν. Τότε το μέλλον θα μοιάζει πρώιμα
γερασμένο. Είναι γνωστό ότι ο Αριστοτέλης έχει επισημάνει ότι ο άνθρωπος είναι
ον πολιτικό, συνδεδεμένο με την κοινωνική ζωή και υποκείμενο στο νόμο της
γέννησης, της ανάπτυξης και του θανάτου.
Αυτόν τον κανόνα δεν μπορεί να τον
αγνοήσουν ή να τον ανατρέψουν οι νέοι. Εκείνο που μπορούν και οφείλουν να
επιδιώξουν είναι η ανανέωση της πολιτικής με βαθιές τομές στο περιεχόμενο και
τη λειτουργία της. Η ισοπέδωση της πολιτικής, η ταμπέλα ότι όλοι πολιτικοί
είναι ίδιοι, είναι μια εύκολη άρνηση που μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες
καταστάσεις. Αν επικρατήσει αυτή η λογική ότι δηλ. όλοι οι πολιτικοί είναι
ίδιοι, τότε όσοι παραμένουν ακόμη υγιείς και αλώβητοι από τις σειρήνες της
παρακμής, είτε θα συμμαχήσουν με το σύστημα, είτε θα αποχωρήσουν. Και τότε ο
στίβος της πολιτικής θα παραμείνει ελεύθερος στους χειρότερους και αδίστακτους
εκπροσώπους της. Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για την πολιτική, και το μέλλον
της κοινωνίας που ανήκει έτσι κι αλλιώς στους νέους.
Η νεολαία και ιδιαίτερα το πιο
πεφωτισμένο κομμάτι της, η σπουδάζουσα νεολαία, δεν μπορεί να αφήσει την
πολιτική στα χέρια των αμοραλιστών, των αδίστακτων διαχειριστών της. Γιατί τότε
η νεολαία δε θα έχει μέλλον. Ούτε μπορεί να ελπίζει. Και αν χωρίς ελπίδα τα
οράματα πεθαίνουν, είναι βέβαιο ότι χωρίς αγώνες κινδυνεύει η ελπίδα.
Χρειάζεται η προσπάθεια που είναι δύσκολο πράγμα, όπως λέει ο Γιούγκ, αλλά
είναι το μόνο που έχουμε. Οι νέοι οφείλουν να αντιστέκονται και να προτείνουν.
Να αντιστέκονται στην πτώση των αξιών, στην αναξιοκρατία, στο ψέμα, στην
υποκρισία, στην αναντιστοιχία λόγων και έργων που είναι παρακμιακά φαινόμενα
της κοινωνίας μιας προηγούμενης γενιάς. Κι αν το παλιό δεν έχει ακόμα πεθάνει,
οι νέοι οφείλουν να γίνουν οι γεννήτορες του καινούριου. Οι νέοι
δεν έχουν άλλο δρόμο μπροστά τους, εκτός από το δρόμο τον καλό, το δύσκολο, τον
ανηφορικό. Εκεί που στο τέλος του υπάρχουν οι καρποί της ανθρώπινης
ολοκλήρωσης. Αυτός ο δρόμος περνά μέσα απ' την αλήθεια και το δίκιο που έχουν
μεγαλύτερη δύναμη από το ψέμα και το άδικο όπως έχει πεί ο Αριστοτέλης.
Όλα τα παραπάνω είναι βαθύτατες πολιτικές διαδρομές, με τη
σωστή διάσταση του ζητήματος, όπου η πολιτική αποτελεί λειτούργημα και όχι μέσο
προσωπικής επιβολής και αμοιβής. Οι νέοι οφείλουν και μπορούν να αντισταθούν
στην πτώση των αξιών, στο θάνατο της ελπίδας, οφείλουν να προτείνουν
και να υλοποιούν τους τρόπους με τους οποίους το μέλλον αυτό μπορεί να γίνει
καλύτερο.
Όποιος με ρωτήσει αν είμαι αισιόδοξη ή απαισιόδοξη για το
μέλλον, για τους νέους, για την πολιτική, δεν μπορώ παρά να διαλέξω την αισιοδοξία.
Έστω και συγκρατημένη. Η αισιοδοξία, η ελπίδα, η προσπάθεια, ο αγώνας ο μακρύς
είναι ο μονόδρομός μας!!!!Το ταξίδι μου στην πολιτική μόλις άρχισε, δεν ξέρω
πως θα τελειώσει αλλά σημασία για εμένα έχει το ταξίδι και όχι ο
προορισμός.
Τέλος νοιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τον κ Γιαννάκη(
υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη Βοιωτίας),τον άνθρωπο που με την επιλογή του
προσπαθεί να δώσει φωνή στους νέους του νομού μας.
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΤΖΟΒΑΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου