Τριγύρναγες στης πόλης τα σκοτάδια, και γύρευες να βρεις την
γιατρειά,και γύρω σου σκορπούσες τα σημάδια που σου κοψαν στα δύο την καρδιά.
Αμέτρητα από σένα τα χαστούκια, αμέτρητες του πόνου οι στιγμές,
Αμέτρητα τα τραύματα που ήρθαν απ' τις δικές σου τις κακοτοπιές.
Ταξίδεψες σε μέρη που κανένας, ποτέ δεν θα μπορέσει να
βρεθεί,Κι όταν σου έκλεισαν όλες οι πόρτες, δεν πρόφτασες να μάθεις το γιατί.
Αμέτρητα από σένα τα χαστούκια, αμέτρητες του πόνου οι στιγμές,
Αμέτρητα τα τραύματα που ήρθαν απ' τις δικές σου τις κακοτοπιές.
Πως πέρασαν οι μέρες και οι ώρες, που έζησες στη μόνιμη ψευτιά,
Πώς να ελπίσω, όταν βλέπω μπόρες, λέω άλλη μια από σε λαβωματιά.
Αμέτρητα από σένα τα χαστούκια, αμέτρητες του πόνου οι στιγμές,
Αμέτρητα τα τραύματα που ήρθαν απ' τις δικές σου τις κακοτοπιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου