Δίστομο. Σφαγή. Γερμανοί - Ένα κείμενο από τον Κριστόφ

Έστειλε ο Κριστόφ

Διπλα μας, στο κεντρο της ευρωπης, υπαρχει μια χωρα που λεγεται Γερμανια. Είναι πολύ πολιτισμενο κ τεχνολογικα ανεπτυγμενο εθνος. Μια μερα καποιος ονοματι χιτλερ τους φανατισε κ τους ειπε ότι είναι το πιο θεικό εθνος πανω στη γη κ τους εστειλε να κυριαρχησουν σε ολο τον κοσμο. Αυτοι πηγαν. Ότι αφησαν πισω τους δεν μπορει να περιγραφει με τιποτε. Δεν υπαρχει τροπος να περιγραφει το αισχος που αφησαν πισω τους.

Πολλες φορες συλλογιεμαι αν το ανθρωπινο ειδος αξιζει να ζει πανω στη γη, αν το αξιζουμε να ζουμε σαν ειδος, αν η γη, η φυση που μας κατασκευασε, εχει να κερδισει από μας. Θα την αφησω την απαντηση να την ψαξει ο καθενας μεσα του κ να βγαλει ο καθενας τα δικα του συμπερασματα.

Βρισκομαστε στο τελος του πολεμου κ οι γερμανοι χανουν.
Στο Διστομο εγιναν αντιποινα. Οι ανταρτες ειχαν κερδισει μια μαχη με τους γερμανους κ οι γερμανοι αποφασισαν να καταστρεψουν το Διστομο σαν αντιποινα. Σκοτωσαν γυναικοπαιδα, νεους γερους, εκαψαν, βιασαν. Απολογισμος  218 νεκροι. Δεν θα σου χαλασω την μερα σου περιγραφοντας ολο αυτό το μακελειο. Ολοι οι πολεμοι εχουν το ιδιο προσωπο. Από την στιγμη που σηκωνεις το οπλο κ απειλεις τον συνανθρωπο σου, από εκεινη την στιγμη παυεις να εισαι ανθρωπος, γινεσαι θηριο ανημερο. Γινεσαι κτηνος. Θα πρεπει σιγα σιγα ο ανθρωπος να εγκαταλειψει τα οπλα κ την βια. Θα πρεπει να καταργηθουν ολοι οι στρατοι, ολες οι αστυνομιες, όλα τα Ματ, ολοι οι σεκιουριταδες, ολοι οι μπραβοι, όλα τα οπλα. Δεν σου κανω μαθηματα κατηχητικου, σου μιλαω σαν ανθρωπο σε ανθρωπο. Κοιταξε μεσα σου κ κει μεσα θα βρεις ένα θηριο, θα βρεις έναν ανθρωπο ανισορροπο εκει μεσα. Για να μην τρελαθει ο ανθρωπος εχει αναγκη την βια για να εκτονωθει. Αν ο ανθρωπος δεν εκτονωθει με οπλα, εκτονωνεται με την εκμεταλευση του συνανθρωπου του σαν εργατης στα εργοστασια κ στις κάθε ειδους επιχειρησεις.

Στο Διστομο εγινε μακελειο.

«Η ΄Αμβροσσος ήταν μία από τις πόλεις που κατέστρεψε το 480 π.Χ. ο Περσικός στρατός του Ξέρξη στο πέρασμά του από την Φωκίδα. Αργότερα καταστράφηκε από τον Φίλιππο Β’ κατά τον Γ’ Ιερό Πόλεμο. Το 198 π.Χ. καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους και το 250 μ.Χ. καταστράφηκε από Γαλάτες και Κέλτες.
Στη διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου επήλθε και η αλλαγή της ονομασίας της από Άμβροσσος σε Δίστομο, κατά πάσα πιθανότητα από ένα πηγάδι με δύο στόμια που υπήρχε εκεί. Για μεγάλο χρονικό διάστημα συνυπήρχαν και τα δύο ονόματα».

2014 κ η γριουλα βγηκε εξω από την εκκλησακι του Αη Λια, εκει στο Διστομο. Σκουπιζαν τα τελευταια αιματα απο τους δρομους. Πιο κει κατι νεαροι γερμανοι τουριστες αγοραζαν κατι καρτες του Διστομου κ κάθε τοσο σιωπουσαν. Κοιταζαν κατι ασπρομαυρες φωτογραφιες κ σιωπουσαν. Κοιταζαν, κατι λεγαν κ μετα σιωπουσαν,

μετα σταυρωσαν τα χερια τους χαμηλα κ εμειναν σιωπηλοι,

σαν να ηταν αυτοι οι ενοχοι. Ετσι είναι. Οσο κ αν σου φαινεται παραξενο, κάθε νεα γενια κουβαλα κ την παλια μεσα της. Η ζωη είναι μια συνεχεια, το νέο εργο αρχιζει εκει που σταματησε το παλιο εργο. Οι γερμανοι κουβαλουν βαρυ φορτιο, ασηκωτο. Ότι εγινε εγινε θα πεις. Εχεις δικαιο, ότι εγινε δεν ξαναγινεται, δεν ξαναγυριζει πισω. Μακαρι να γινοταν να ξαναγυριζε, δεν γινεται όμως.

Η γριουλα που βγηκε εξω από το εκκλησακι κατευθυνθηκε τωρα για το κοιμητηριο. Δεν το λεω νεκροταφειο. Κοιμητηριο, οι νεκροι κοιμουνται κ ετσι χρειαζεται καμια φορα να πηγαινουμε από κει κοντα τους κ να του χαιδευουμε τα μαλλια, να λεμε κ μια κουβεντα μαζι τους. Την χρειαζονται, την χρειαζομαστε κ εμεις αυτή την κουβεντα, είναι ένας απολογισμος μεχρι εδώ που ειμαι. Παω καλα;

Πηγε η γριουλα μεχρι το κοιμητηριο του Διστομου. Πηρε μαζι της κ τα κολυβα κ το αντιδωρο που ειχε παρει από την εκκλησια. Εκατσε εκει στο πεζουλι, στο κοιμητηριο κ εβγαλε το αντιδωρο κ τα κολυβα κ τα σκορπισε στο χωμα,

κ ηλθε ένα τσουρμο πουλια κ τα εφαγαν. Ποιος ξερει μπορει αυτά τα πουλια να είναι…

Μπορει…Παρα κατω ηταν κ οι νεαροι γερμανοι τουριστες. Σιωπηλοι.

Ηταν ακριβως 10 Ιουνιου .Το ολοκαυτωμα στο Διστομο το 1944. Πριν 70 χρονια. Η χωρα μας για τον αλφα η βητα λογο περνα οικονομικη κριση κ οι γερμανοι χρωστουν σε αυτή τη χωρα κοντα στο 1 τρις ευρω σαν αποζημιωση από τις καταστροφες που εχουν κανει κ τους σκοτωμους κ το μεκελειο κ την πεινα που αναγκασαν αυτό τον λαο να υποφερει. Η επισημη κυβερνηση τους κανει τον κουφο. Το παιζει ανηξερη.

Εκατσε εκει η γριουλα κ εβλεπε τα πουλια που ερχοντουσαν κ τα επερναν τα ψιχουλα κ δεν τα μαλωνε. Φατε, φατε τους ελεγε. Μαλιστα τα φωναζε με διαφορα ονοματα, Σταθη μου, Λουκια μου, Γιαννη μου, Παναγιωτη μου, Μαρια μου..

Κ παρακατω οι νεαροι γερμανοι τουριστες ενιωσαν αμηχανα κ ηλθαν κοντα της. Κ τους καλεσε η γριουλα στο σπιτι της κ τους κερασε γλυκο κουταλιου,

Κ θελαν να μιλησουν κ δεν εβγαινε η γλωσα τους εξω να πει κατι. Τι να ελεγαν; Συγνωμη που σας σκοτωσαμε; Εμειναν σιωπηλοι μεχρι που εφυγαν. Κ η γριουλα ξανα μονη της με τις αναμνησεις της. Ταισε την γατα της κ μετα εκατσε στην ψαθινη πολυθρονα της χαιδευοντας την γατα της, μεχρι που αποκοιμηθηκαν κ οι δυο.

Γραφοντας τα πιο πανω, μπηκα στο διαδικτυο να δω που βρισκεται το θεμα των αποζημιωσεων. Ως συνηθως πουθενα. Ανακαλυψα όμως έναν δημοσιογραφο, ερευνητη, που μαχεται με κάθε τροπο για αυτό το ζητημα. Τον Αλεξανδρο Κουτσομητοπουλο. Διαβασα για τις προσπαθειες  που εχει κανει για αυτό το θεμα από το 1987, μπραβο του, ενας πατριωτης. Πατριωτης δεν είναι μονο αυτος που πολεμα με το οπλο στο χερι κ δεν αφηνει τον εχθρο να μπει μεσα στη χωρα του. Πατριωτης είναι κ ο γερος κ η βιασμενη γυναικα κ τα παιδια που δολοφουνται αναδρα από τον εχθρο κ το αιμα τους ποτιζει αυτά τα χωματα. Πατριωτες κ ανανδροι. Παντα ετσι ηταν η ζωη μας. Πας να κανεις ένα βημα να σηκωσεις κεφαλι κ σε κτυπουν πισωπλατα. Πρεπει να πληρωσουν. Τουτη η χωρα, η πολλαπλα βιασμενη. Πρεπει να πληρωσουν. Είναι θεμα διακαιοσυνης.Δεν ξερω που θα καταληξει αυτό το θεμα.

-Γεια σου Κολοκοτρωνη μου. Πως από δω; Τι σε φερνει στα μερη μας;

Δεν μου μιλησε πολύ, μονο ενα γεια σου κ μετα εμεινε σκεφτικος,

υστερα με εβαλε στην αγκαλια του.

Τωρα οι καμποι της χωρας ειναι γεματοι μαργαριτες. Παντου μαργαριτες,

που στρεφουν το προσωπακι τους στον ηλιο. Ηλιολουστη αυτή η χωρα,

ακομα κ αυτές που ειναι κατω από ισκιο καποιου κυπαρισιου, μιας ελιας,

ακομα κ αυτές οι μαργαριτες στρεφουν από ενστικτο το κεφαλι τους στον ηλιο.

Κ ποσο κρατα η ζωη μιας μαργαριτας; Πολύ λιγο, μια σταλια, μια σταλια από την ζωη του ανθρωπου. Ποσο χαρουμενη η μαργαριτα! Προσμενει τον ηλιο, να τον χαιρετησει:

-Γεια σου ηλιε μου!

Κ μπορει ποτε της να μην τον δει. Οι μαργαριτες. Οι μαργαριτες,

τα πεταλα τους ανοιγμενα διαπλατα, σαν να θελουν να πεταξουν. Μικροι ηλιοι που εχουν φτερα κ μεχρι το βραδυ θα εχουν φυγει. Τοσο ευαισθητη η ζωη κ η ομορφια εδώ πανω.

Ευαισθητη κ ομορφη. Ας είναι αυτά τα δυο οι οδηγοι σου ανθρωπε μου.

Ευαισθησια κ ομορφια.

*ηθελα να βαλω μια φωτογραφια με τον χιτλερ, με την μεργκελ κ με φοντο το μακελειο του Διστομου. Η φωτογραφια εγραφε: 1 τρις ευρω για αποζημιωση. Δεν την εβαλα. Μετα ηθελα να βαλω μια αλλη μαυροασπρη, με σκοτωμενα παιδακια απο το Διστομο. Τελικα εβαλα μια ζωγραφια παιδιων. Τα παιδακια πιασμενα χερι χερι κ να αγκαλιαζουν τον κοσμο. Μας δειχνουν το δρομο.Εχουμε ξεστρατησει, τα παιδια είναι οι σημαδουρες μας, εχουμε χαθει, μας δειχνουν το δρομο. Ειναι καιρος να μπουμε στην παρεα τους. Ευαισθησια κ ομορφια