5 χρόνια Distomo.blogspot.gr- 5 χρόνια προσπάθειας για ενημέρωση, κριτική και αναζήτηση σπάνιου ιστορικού αρχειακού υλικού

Να μας ζήσεις Distomo.blogspot.gr

Σαν σήμερα περίπου, πριν πέντε χρόνια, καθισμένος στον υπολογιστή μου μέσα στο δωμάτιο που συνηθίζω να πιάνω το μπουζουκάκι μου για να κάνω τις πρόβες μου, και έχοντας μπροστά μου κάποια σπάνια βιβλία από την μακραίωνη ιστορία του Διστόμου και των πολλών προσωπικοτήτων του, κάτι μου τριβέλιζε το μυαλό με αφορμή την άγνοια και την ισοπέδωση σχετικά με τον τόπο μου.

Τα παιδιά που κατοικούν σ' αυτή την Κώμη, αλλά και πολλοί άλλοι κάτοικοι, είτε αγνοούσαν, είτε αδιαφορούσαν για την ιστορία του τόπου τους.

Άλλοι πάλι διακατέχονταν από ξενομανία και σνομπισμό. 

Εκείνη λοιπόν την εποχή, τον Μάρτιο του 2008, επηρεαζόμενος από τον καλό μου φίλο, Χάρη Τούμπα από το Μαρούσι και την καλή μου επίσης φίλη, Βίκη Μπακάλη που είχαν ήδη δική τους ιστοσελίδα, από τους πρώτους bloggers, μπήκε το μικρόβιο να κάνω κι εγώ κάτι τέτοιο.

Τους πήρα τηλέφωνο και με καθοδήγησαν. 

Στην αρχή δεν ήξερα τι θέμα να έχει το blog. Σκεφτόμουνα να το έκανα μουσικό σχετικά με το Ρεμπέτικο, αλλά με είχαν προλάβει άλλοι συνάδελφοι μουσικοί και πολύ καλοί φίλοι.

Σκέφτηκα ότι μ' αυτούς η ενημέρωση και η έρευνα του Ρεμπέτικου, έχει περάσει σε καλά χέρια. Άλλωστε εγώ εκείνη την περίοδο έγραφα άρθρα για το συγκεκριμένο μουσικό είδος σε τοπικές εφημερίδες της Πελοποννήσου και σε ιστοσελίδες ειδικές. Σ' αυτές γνώρισα τον Χάρη και την Βίκη.

Το άλλο θέμα που μ' ενδιέφερε, και που είχα κάνει άπειρες συζητήσεις με την οικογένειά μου και με τους κολλητούς μου, ήταν το Δίστομο.

Με πείραζε πολύ που δεν υπήρχε ένα ολοκληρωμένο βιβλίο για την ιστορία αυτού του τόπου. Με χαλούσε που κάποιοι εκλέγονταν από τον λαό για να έιναι στον Δήμο ως υπεύθυνοι πολιτισμού, και δεν ήξεραν τίποτα, και ούτε καν προσπαθούσαν, απλά τους τοποθετούσε η παραταξή τους σαν βιτρίνα.

Χρόνο εκείνη την περίοδο είχα πολύ. Δεν εργαζόμουνα σαν μουσικός τότε, και ο κολλητός μου έλειπε από το Δίστομο, έτσι το μικρόβιο της αλητείας και της καθημερινής εξόδου υπέβοσκε και δεν ήταν σε έξαρση.

Ξεκίνησα λοιπόν σιγά - σιγά. Στην αρχή έγραψα μία βιογραφία ενός Διστομίτη ευεργέτη που έχει δώσει το όνομά του στην κεντρική πλατεία της πόλης, του Δανιήλ Γαμβρίλη.

Μετά έβαζα σπάνιες φωτογραφίες από το μικρό φωτογραφικό μου αρχείο. Ανέβαζα δηλαδή άρθρα μόνο ιστορικά και αρχειακά. 

Σιγά - σιγά για να εισακουστώ στούς εκάστοτε υπευθύνους, έγραφα άρθρα για τα κακώς κείμενα και για τα έκτροπα για να τσιγκλίσω και να κινητοποίησω. Έκανα εκκλήσεις για βοήθεια από άλλους συμπολίτες να γράφουν τι τους απασχολεί, τι θα ήθελαν να διορθωθεί και τα σχετικά, αλλά η αντάποκριση ήταν και είναι ακόμη, απειροελάχιστη.

Με τον καιρό, κι αφού πέρασαν τα δύο περίπου πρώτα χρόνια, και απέκτησα κάποιους επικίνδυνους κόλακες και δήθεν υποστηρικτές της παρούσης ιστοσελίδας, γεννήθηκαν κι άλλα τοπικά blogs. Κάποια ήταν όντως αξιοπρεπέστετα αλλά κάποια άλλα επικίνδυνα, λαϊκίστικα και κομματικά. Εξυπηρετούσαν κάποιους.
Φτιάχτηκαν εν όψει του σχεδίου ''Καλλικράτης'',  από τους άγριους -στα όρια του φασισμού τοπικιστές όλων των χωριών- και από τα γνωστά - άγνωστα κομματόσκυλα της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης.

Την περίοδο εκείνη οι παραπάνω κόλακες που ανέφερα, πόνταραν στην αγάπη μου για τον τόπο μου, την οποία εκδήλωνα πολλές φορές με έντονο τρόπο, και σκέφτηκαν ότι θα ήμουνα εύκολη λεία γι αυτούς να με χρησιμοποιήσουν και να κάνουν το distomo.blogspot όργανο των χατζηαβατικών απόψεων τους. 

Με έπαιρναν τηλέφωνο ''δίνοντας'' κάποιους είτε από το κόμμα τους, είτε από το αντίπάλο κόμμα, και μου έλεγαν ότι θα γράψουν ένα σχόλιο και να τους το ανεβάσω. Φυσικά το σχόλιο ήταν πολύ αιχμηρό και ονομάτιζε τον κομματικά αντίπαλο, ότι είχε υπεξαιρέσει και τα σχετικά. Φυσικά οι ''κύριοι'' διαφύλασσαν την ανωνυμία τους. Ήξεραν ακόμη για τις γυναίκες ή τις κόρες των αντιπάλων τους. Οι πράκτορες και οι ρουφιάνοι έκαναν ανάσταση.

Μετά ανέβαζαν σχόλια, πάντα ανώνυμα, χωρίς να με ρωτήσουν, κι όταν τα απέρριπτα, μου τηλεφωνούσαν κι έλεγαν ότι δήθεν κάποιοι συμπολίτες κάνουν παράπονα ότι δεν ανεβάζω τα σχόλια τους.
Τι γυμνασιακού επιπέδου μπλόφες...!!

Μην τα πολυλογώ, με τον καιρό το αρχειακό blog έγινε εφημερίδα τοπική με καθημερινή ενημέρωση η οποία δεν κρύβει και δεν έκρυψε ποτέ τον ακομμάτιστο αριστερό και τον αντιδεξιό της χαρακτήρα.

Επειδή έχανε λοιπόν η ιστοσελίδα τον αρχειακό της χαρακτήρα, δημιούργησα κι ένα καθαρά αρχειακό blog, το Distomoarchives.blogspot.gr, κι εδώ θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον συντοπίτη μας από την Αράχωβα, τον Λουκά τον Παπαλεξανδρή, έναν μερακλή συλλέκτη, που με έχει βοήθησει πάρα πολύ, και που διατηρεί μία σπουδαία και σπάνια ιστοσελίδα αρχειακού τύπου, τα ''Ιστορικά του Παρνασσού''

Έμαθα πολλά αυτά τα πέντε χρόνια. 

• Καταρχήν απέκτησα γερό στομάχι.

• Κατάλαβα δυστυχώς ότι ο Έλληνας δεν είναι ακόμη έτοιμος να ακούσει μία άλλη άποψη από την δική του. Έχει έλλειμμα Δημοκρατίας και κομματικό οπαδιλίκι. Κι αυτό στο Δίστομο συγκεκριμένα είχε και έχει αντίκτυπο γιατί έχουν φτιαχτεί πολλές οικογένειες από τα κόμματα εξουσίας και δη από το ΠΑΣΟΚ

•  Λογοκρίθηκα και δέχτηκα επιθέσεις και απειλές μέσα από το facebook  αλλά και έξω στις καφετέριες του Διστόμου στα όρια να παίξω ξύλο.Κι όλα αυτά από τους ''δημοκράτες'' συμπολίτες μου που ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ, ένα φασιστικό κόμμα αμοραλιστικό, όπως αποδέιχτηκε, που ήθελε να αυτοαποκαλείται κεντροαριστερό. Κανείς απ' αυτούς δεν είχε το θάρρος να γράψει κάτι επώνυμα εντωμεταξύ. Τώρα λογοκρίνομαι και απειλούμαι από ακροδεξιά εμετικά ναζιστικά στοιχεία, αυτά που ξεφύτρωσαν τον τελευταίο καιρό.
• Έκανα πολλούς εχθρούς, αλλά πολλούς περισσότερους φίλους και μάλιστα επώνυμους και με προσωπικότητα σε αντίθεση με τους εχθρούς μου που είναι αρχοντοχωριάτες ημιμαθείς ρουφιάνοι. Το μόνο που κατάφεραν να μου κάνουν είναι να γράφουν για μένα υβριστικά ανώνυμα σχόλια στα άλλα blogs των γειτονικών χωριών, ή για να είμαι πιο ακριβής, σε κάποια blogs. Με κατηγόρησαν τοπικιστή αβασάνιστα και χωρίς αιτιολογία, και συμμάχησαν με άλλα αντιδιστομίτικα γειτονικά blogs. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να γράψουν ένα ιστορικό άρθρο ή κάτι που να έχει σχέση με το καλό του τόπου τους, παρά μόνο κοιτούσαν το κόμμα και το συμφέρον τους. Η παράταξη να είναι καλά, γιατί από εκεί ζούνε και δίνουν και....... ( Ας μην προχωρήσω )!! Από εδώ έχουν εξαφανιστεί πάντως και ο ιστότοπος είναι καθαρός και αμόλυντος.

Θα συνεχίσω επώνυμα να μάχομαι για την αλήθεια αλλά και την ανίχνευση της ιστορίας του Διστόμου, έστω και μόνος μου, γιατί ακόμη κι ένας μπορεί να κάνει πολλά.
Θέλω να ευχαριστήσω εδώ ,όσους με έχουν βοήθησει μέχρι στιγμής, αυτούς τους λίγους και σημαντικούς για μένα, Διστομίτες και μη.
Υπόσχομαι ότι σας περιμένουν πολλές εκπλήξεις και ότι θα συνεχιστεί αυτό το αξιοπρεπές κλίμα.
Υπόσχομαι επίσης ότι δεν θα λυγίσω,κι ότι θα συνεχίσουν και άλλοι αυτό που κάνουν εγώ.

ΙΔΟΥ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ ΑΡΘΡΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ λοιπόν DISTOMOBLOG, και να τα χιλιάσεις

Θεμιστοκλής Ν. Παπαϊωάννου