Από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου
Ο Αμερικανός καθηγητής οικογενειακής και
κοινοτικής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του New Mexico HOWARD WAITZKIN ( Κυρ. Ελευθεροτυπία 18.10.2011 )
γράφει: «Όπου πήγε το ΔΝΤ είχαμε αρνητικές
επιδράσεις στην υγεία» . Το ίδιο γράφει ο Κώστας Βεργόπουλος στο βιβλίου το
‘’ΜΕΓΑΛΟ ΡΗΓΜΑ’’. Έτσι λοιπόν η συρρίκνωση του Νοσοκομείου της Θήβας
ήταν δεδομένη με βάση το 1ο
Μνημόνιο. Τα περί του αντιθέτου
λεγόμενα και γραφόμενα από τις δύο κυρίες βουλευτίνες του ΠΑΣΟΚ ότι
όχι μόνο δεν έπειθαν αλλά προκαλούσαν την ανασφάλεια και την
θυμηδία. Θυμάμαι ότι σε μια δημόσια
συζήτηση τότε τους είπα να παραιτηθούν ή
να καταψηφίσουν. Άρχισαν λοιπόν να το
‘’κουρεύουν ‘’όλο και πιο βαθιά ώστε
να το εγκαταλείπει ο κόσμος και το συνέπτυξαν με το της Λιβαδειάς με διοικητή τον εκεί κ. Γκιζίμη. Αναπληρωτή διοικητή με έδρα τη Θήβα ο κ. Λοβέρδος διάλεξε τον κ.Σβίγγο και ενώ ήταν ακόμη νωπή η ευρεία αποδοκιμασία
του ως υποψηφίου δημάρχου κατά τις δημοτικές εκλογές του 2010. Αίφνης ο κ. Σβίγγος μόλις ο κ. Γκιζίμης
μετακίνησε κάποιους υπαλλήλους από εδώ στη
Λιβαδειά σήκωσε λάβαρο της
αντίστασης φέρνοντας το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο ως θέμα υποβάθμισης της
Θήβας έναντι της Λιβαδειάς και όχι ως εγγεγραμμένο στον κύκλο των μνημονίων . Σήμερα η Ελλάδα σαρώνεται . Μισθοί ,συντάξεις, υγεία είναι στην πρέσα. Ενώ αυτά
γράφει η γνωστή συστημική ‘’ναυαρχίδα’’ της ελληνικής
δημοσιογραφίας ‘’ΤΟ ΒΗΜΑ’’ της Κυριακής 29.7.2012, ο κ. Σβίγγος ως επικεφαλής
της μείζονας δημοτικής αντιπολίτευσης
συνεχίζει ένθερμος υποστηρικτής των
μνημονίων
. Κατά τη συζήτηση που
έγινε στην αίθουσα συνεδριάσεων του
Δημοτικού Συμβουλίου την 1.8.2012 επιμελώς και
καλώς εγκατέλειψε την ’’ αντιλεβαδειακή ‘’ του στάση , παρέκαμψε όμως το
‘’δάσος’’ πού είναι το καταρρέον σύστημα
Υγείας . Επικεντρώθηκε στο ‘’δέντρο’’ της μετακίνησης των υπαλλήλων και σε
κάποια διαχειριστικά ζητήματα κατώτερα της ιστορικής συγκυρίας . Ο κ. Γκιζίμης έκανε ό,τι
χειρότερο έστω και με την κάλυψη του νόμου, γιατί: 1) αστόχαστα
διατάραξε την ισορροπία μεταξύ των δύο
τέως Επαρχιών 2) αναζωπύρωσε σβησμένες
φωτιές τοπικισμού που είχαν ανάψει στις αρχές του περασμένου αιώνα . Ακόμη και ο Δημήτριος Παπασπύρου προ
30ετίας είχε δηλώσει ότι δεν θα χωρίσουμε τη Βοιωτία σε Ανατολικό και Δυτικό
Βερολίνο. 3) έδωσε την αφορμή στον
κ.Σβίγγο προ της αντικατάστασης
του ως σύγχρονος Ετεοκλής να πέσει ηρωικά επί
των επάλξεων της Θήβας. Εν όψει
διάρρηξης του Πασοκικού ασκού του Αιόλου και της εκδήλωσης ηγετικών φιλοδοξιών στη μετα-ΠΑΣΟΚ εποχή ,εξοφλεί
αξιοπρεπώς ως ευγνώμων το γραμμάτιο
υποστήριξης στον κ. Λοβέρδο που αν ήταν
υπουργός θα τραβούσε το αυτί του Κώστα
Γκιζίμη. Μπροστά στο αδιέξοδο και
θέλοντας να σπεκουλάρει πολιτικά-ως έχει αναφαίρετο δικαίωμα- δήλωσε ότι δεν είναι επαγγελματίας διοικητής νοσοκομείου και προτίθεται να παραιτηθεί αν το Νοσοκομείο
μας δεν ενταχθεί στο της Χαλκίδας.
Είναι όμως προσφιλής και γνωστή η
τακτική του. Άλλη μια φορά που βρέθηκε
σε αδιέξοδο μέσα σε αυτή την αίθουσα αποκάλεσε
τον κ. Περγαντά Νομάρχη Λιβαδειάς - είναι γραμμένα στον τοπικό τύπο- γιατί
σαν νομάρχης Βοιωτίας νομίμως δεν ενέκρινε το φιάσκο (παταγώδη αποτυχία) του έργου: ‘’
Εκσυγχρονισμός-Συμπλήρωση της Σφαγειοτεχνικής Υποδομής με Μετεγκατάσταση ‘’ στη
θέση ‘’Κότσικα΄΄ Θήβας Ν. Βοιωτίας.
Υπογραμμίζω ότι ενώ τον Νοέμβρη του 2010
διεκδικούσε πλησίστιος την ψήφο του διευρυμένου Δήμου Θηβαίων ο τότε ΥΠΑΑΤ κ. Σκανδαλίδης με το από 19.09.2010 και
την Κ.Α.98205/05Γ 2320/363
απένταξε το έργο. Αντί λοιπόν να
κατατεθούν προτάσεις ιδέες για κινητοποίηση των πολιτών πέρα των παραδοσιακών
μεθόδων και με τη σύγχρονη τεχνολογία-υπάρχουν
πετυχημένα παραδείγματα-αναλώθηκαν σε ένα ανιαρό πινγκ-πονγκ μεταξύ του
κ. Γκιζίμη και του κ. Σβίγγου ως επισπεύδοντος.
Σε αυτό το παιγνίδι εντυπώσεων , ο Δήμος με ‘’ τσιμπημένο το δόλωμα’’ από θεσμικός πρωταγωνιστής έγινε
διαιτητής. Οι πολίτες υποψιασμένοι αντί να ’’γονατίσουν ‘’ την αίθουσα με την προσέλευσή τους, προτίμησαν τα
απέναντι υπαίθρια τραπεζοκαθίσματα. Τελειώνοντας υπογραμμίζω ,
αμφότερες οι τρόικες οφείλουν να καταλάβουν ότι η ενδεχόμενη κατάργηση έστω ενός
νοσηλευτικού ιδρύματος δεν αποτελεί μία απλή διοικητική πράξη, καθώς τα
νοσοκομεία του ΕΣΥ, πολύ πιο εμφανώς στην περιφέρεια, είναι πλήρως ενσωματωμένα
στον ευρύτερο κοινωνικό ιστό, με όλες τις υπηρεσίες που προσφέρουν και δεν
καταργούνται με νόμους και διατάγματα .
Η δημιουργία ενός νοσοκομείου στην οποιαδήποτε περιοχή της χώρας αναδιατάσσει
ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό, σε βαθμό που η κατάργηση του ιδρύματος απειλεί να
ανατρέψει ολόκληρο το κοινωνικό οικοδόμημα εκείνης της περιοχής, χωρίς,
μάλιστα, να συνυπολογίζει κανείς τις άδηλες προς το παρόν επιπτώσεις στη
δημόσια υγεία. (Ίσως επανέλθω μετά τις διακοπές) 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου