Δίστομο-Oradour. Μιά τραγική σύμπτωση 10 Ιουνίου 1944

Δίστομο-Οραντούρ

Η αδελφοποίηση δύο ιστορικά τραγικών κωμοπόλεων
με βίους παράλληλους.
Το πρωί της 10ης Ιουνίου του 1944, πράκτορες του γερμανικού στρατού σταματούν στο Oradour-sur-Glane.
Αυτό το ειρηνικό χωριό, βρίσκεται είκοσι χιλ. περίπου βορειοδυτικά της Limoges, και συμπεριλαμβάνει στο σύνολό του 1200 κατοίκους.
Εκτός από τους πράκτορες που χρέος έχουν την κατόπτευση του χωρίου και την αναφορά τους για τις ανταρτικές γαλλικές ομάδες, ακολουθούν και στρατιωτικές δυνάμεις.
Οι Γερμανοί στρατιώτες που έρχονται προς το Οραντούρ, ανήκουν στο τμήμα 2ης Mεραρχίας Tεθωρακισμένων με την επωνυμία «Tο Pάιχ» (DAS Reich) της Βάφεν SS με επί κεφαλής τον στρατηγό Lammerding.
Οι Γερμανοί έχουν ήδη επιτεθεί τις προηγούμενες ημέρες στα αντάρτικα σώματα των Γάλλων Μακί (maquis).
Ο στρατηγός Lammerding διατάσσει την καταστροφή της κωμόπολης Oradour-sur-Glane για αντίποινα καθ’ όσον οι Γάλλοι παρτιζάνοι προβάλλουν σθεναρή αντίσταση κατά των Γερμανών.
Οι κάτοικοι εργάζονται στα χωράφια, τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο και τίποτε δεν προμηνύει την επερχόμενη φρίκη.

Στην αρχή του απογεύματος, η κωμόπολη περικυκλώνεται και από τους Γερμανούς και ο πληθυσμός της μαζεύεται από αυτούς στην κεντρική πλατεία με την πρόφαση μιας επαλήθευσης ταυτοτήτων.
Οι άντρες ξεχωρίζονται από τα γυναικόπαιδα τα οποία κλείστηκαν στην κοντινή εκκλησία.
Οι άντρες χωρίζονται σε έξι ομάδες, και οδηγούνται κάτω από αυστηρότατη φύλαξη προς μια σιταποθήκη εντός της οποίας οι Γερμανοί έχουν εγκαταστήσει προηγουμένως πολυβόλα.
Στις 4 και λίγα λεπτά το απόγευμα τα πολυβόλα χτύπησαν τόσο απροσδόκητα που οι άντρες χτυπημένοι κεραυνοβόλα έπεφταν χωρίς να καταλάβουν το γιατί.
Όσοι σπαρταρούσαν ακόμα δέχτηκαν την χαριστική βολή. Τότε οι Γερμανοί, σκεπάζουν τα κορμιά με εύφλεκτο υλικό και βάζουν φωτιά όχι μόνο στον τόπο του μαρτυρίου αλλά και στις πέριξ οικείες.
Μόνο πέντε άνδρες θα μπορέσουν να βγουν ζωντανοί απ’ την σιταποθήκη ξεφεύγοντας σαν από θαύμα από τους δημίους τους.
Στις πέντε η ώρα το απόγευμα, έρχεται δυστυχώς η σειρά των γυναικών και των παιδιών (400 άτομα εν συνόλω) που βρίσκονται κλεισμένα στην μικρή εκκλησία.
Οι Γερμανοί τοποθετούν στη μέση του πλήθους και ακριβώς στη μέση του κτιρίου (του ναού) ένα κιβώτιο.
Από το κιβώτιο ξεπροβάλλει ένα φυτίλι το οποίο ανάβουν.
Το κιβώτιο περιέχει ασφυξιογόνες και εκρηκτικές ύλες που σε λίγο θα μετατρέψουν τα πάντα γύρω σε κόλαση.
Κι όμως η ασφυξία δεν έρχεται όπως είχαν προβλέψει ίσως γιατί η ποσότητα της ύλης δεν ήταν επαρκής. Τότε οι Γερμανοί ανοίγουν πυρ κατά των γυναικών και των παιδιών.
Μέχρι σήμερα μπορεί να δει κανείς τα σημάδια των βλημάτων στους τοίχους της εκκλησίας, που χαράχτηκαν εκεί την ώρα του μακελειού.
Διάφορα εύφλεκτα αντικείμενα πετιούνται πάνω στα θύματα και η φωτιά γενικεύεται.
Η πυρκαγιά που ξεσπά είναι τόσο δυνατή που οι καμπάνες της εκκλησίας πυρακτώνονται και κοκκινίζουν σαν να είχαν μπει στο φούρνο.
Η θερμότητα είναι τόσο ανυπόφορη που οι καμπάνες λιώνουν.
Μια γυναίκα, η μαντάμ Ρουφάνς, προλαβαίνει να ξεφύγει μέσα από ένα σπασμένο βιτρώ. Την ακολουθεί μία άλλη γυναίκα με το μωρό της. Οι φωνές του μωρού όμως κινητοποιούν τους Γερμανούς που γαζώνουν με τα πολυβόλα μητέρα και παιδί. Η μαντάμ Ρουφάνς αν και σοβαρά τραυματισμένη και η ίδια από τις βολές, επιζεί κρυμμένη μέσα σε μια συστάδα από μπιζέλια στον κήπο του Πρεσβυτερίου.

Στο σύνολο, ο φρικτός απολογισμός είναι 642 θύματα. Μεταξύ των οποίων 246 γυναίκες και 207 παιδιά, 6 από αυτά, κάτω των 6 μηνών.
Το Oradour-sur-Glane όπως και το Δίστομο έχουν γίνει στην Ευρώπη τα σύμβολα της ναζιστικής βαρβαρότητας.
Παρά ταύτα, ο καταδικασθείς για τη συμμετοχή του στη σφαγή του Οραντούρ και φυλακισμένος στο Bραδεμβούργο, σήμερα 77 ετών, (1994) παλαιός εγκληματίας πολέμου X. Mπαρθ, λαμβάνει μηνιαίως σύνταξη 800 μάρκων (περίπου 130.000 δρχ.).
Οι στρατιώτες της 2ης Mεραρχίας Tεθωρακισμένων δολοφόνησαν μέσα σε διάστημα πέντε ωρών 642 άτομα.
Η ηλικία των θυμάτων αρχίζει από ένα βρέφος 8 ημερών μέχρι γέροντες και 90 ετών.

Oradour n'a plus de femmes Το Οραντούρ δεν έχει πια ούτε γυναίκες
Oradour n'a plus un homme Το Οραντούρ δεν έχει πιά ούτε έναν άντρα
Oradour n'a plus de feuilles Το Οραντούρ δεν έχει ούτε φύλλα
Oradour n'a plus de pierres Το Οραντούρ δεν έχει ούτε πέτρες
Oradour n'a plus d'église Το Οραντούρ δεν έχει ούτε εκκλησία
Oradour n'a plus d'enfants Το Οραντούρ δεν έχει πιά παιδιά.
Plus de fumée plus de rires Μήτε καπνός, μήτε γέλια,
Plus de toîts plus de greniers μήτε στέγες και σιταποθήκες
Plus de meules plus d'amour ούτε λιθάρια, ούτε έρωτας
Plus de vin plus de chansons. ούτε κρασί και τραγούδια.
Oradour, j'ai peur d'entendre Οραντούρ, φοβάμαι ν’ ακούσω
Oradour, je n'ose pas Οραντούρ, δεν τολμώ
Approcher de tes blessures να πλησιάσω τα τραύματα,
De ton sang de tes ruines, το αίμα, τα ερείπια,
je ne peux je ne peux pas δεν μπορώ, δεν μπορώ
Voir ni entendre ton nom. ούτε καν να δω και ν’ ακούσω το όνομά σου.
Oradour je crie et hurle Οραντούρ, φωνάζω και ουρλιάζω
Chaquefois qu'un coeur éclate Κάθε φορά που σπάζει μια καρδιά
Sous les coups des assassins κάτω απ’ τα χτυπήματα των δολοφόνων
Une tête épouvantée ένα τρομακτικό κεφάλι
Deux yeux larges deux yeux rouges με κόκκινα τεράστια μάτια
Deux yeux graves deux yeux grands δύο μάτια σοβαρά, δύο μεγάλα μάτια
Comme la nuit la folie όπως η νύχτα, η τρέλα
Deux yeux de petits enfants: δύο παιδικά μάτια
Ils ne me quitteront pas. δεν θα μ’ εγκαταλείψουν.
Oradour je n'ose plus Οραντούρ δεν τολμώ πιά
Lire ou prononcer ton nom. να διαβάσω και να προφέρω το όνομά σου.
Oradour honte des hommes Οραντούρ ντροπή των ανθρώπων
Oradour honte éternelle Οραντούρ αιώνια ντροπή
Nos coeurs ne s'apaiseront οι καρδιές μας δεν θα ανακουφιστούν
Que par la pire vengeance παρά απ’ την χειρότερη εκδίκηση
Haine et honte pour toujours. έχθρα και ντροπή για πάντα.

Jean Tardieu: Oradour

Η επιμέλεια της παρούσας δημοσίευσης καθώς και η μετάφραση, ανήκει αποκλειστικά στη Βίκυ Μπακάλη