Ένα ποιητικό έργο που θυμάμαι στις εκδηλώσεις μνήμης του 2007 γραμμένο από τη Βίκη Μπακάλη, μου άρεσε πολύ και ήθελα να το δημοσιεύσω.
Και να λοιπόν που έκανε την τιμή να μου το δώσει-μαζί με την άδεια της δημοσίευσης.
Βίκη μου να είσαι πάντα καλά και να δημιουργείς.
Σε ευχαριστούμε όλοι!!!
IN MEMORIAM
(Αφιερωμένο στη Διστομίτισσα Μητέρα)
Γιέ μου, έχουν περάσει χρόνια
που μίσεψες κι είσαι μακριά μου,
έκατσαν στα μαλλιά μου χιόνια,
μα εσύ, κοιμάσαι στην καρδιά μου.
Έμεινα μόνη μου στο χάος
ενός απωλεσθέντος κόσμου
να αγναντεύω προς τα άστρα
που έκλεψαν ό,τι είχα εντός μου,
προσμένοντας κάποιαν αχτίδα
στιλπνού φωτός, για να σε φέρει
στα αιώνια μέρη της ψυχής μου,
ανθέ μου, γιέ μου, περιστέρι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου