Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1932 ο ιαπωνικός στρατός κατέσφαξε περισσότερους από 3.000 κατοίκους, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους, της περιοχής Πινγκντινγκσάν, στη βορειοανατολική Κίνα. Εξήντα τέσσερα χρόνια μετά, τρεις επιζώντες από τη σφαγή μαζί με τους πέντε Ιάπωνες δικηγόρους τους προσέφυγαν στα ιαπωνικά δικαστήρια ζητώντας να αποζημιωθούν. Οι προσφεύγοντες έχασαν την υπόθεση, αλλά δεν εγκατέλειψαν τις προσπάθειές τους έχοντας ως φωτεινό παράδειγμά τους τον αντίστοιχο αγώνα των κατοίκων του Διστόμου.
Οι τρεις Κινέζοι επιζώντες και οι Ιάπωνες δικηγόροι τους ζήτησαν από την ιαπωνική κυβέρνηση, εκτός από την αποζημίωση, να αναγνωρίσει τη σφαγή και να ζητήσει συγνώμη στις οικογένειες των θυμάτων, να δημιουργήσει ένα πάρκο στη μνήμη των θυμάτων στον τόπο της σφαγής και να ενσωματώσει στα ιστορικά βιβλία το χρονικό της σφαγής, ώστε να ενημερωθούν οι επόμενες γενιές για την αποτρόπαιη αυτή πράξη.
