Το βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
το Κέντρο Λογοθεραπείας, Ειδικής Αγωγής και Αυτισμού ΕΠΙ-ΛΕΚΤΟΝ
και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
σας προσκαλούν
στην παρουσίαση του νέου βιβλίου
του Νίκου Σιδέρη
την Κυριακή, 21 Απριλίου 2013, στις 8:15 μ.μ.,
στο βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
(Δημάρχου Ι. Ανδρεαδάκη 47, πρώην Πεσ. Μαχητών, Λιβαδειά).
Ο ψυχαναλυτής και συγγραφέας Νίκος Σιδέρης
εξηγεί πότε και πώς θα μιλήσει ο μεγάλος στο παιδί για την κρίση.
Ποιοι είναι οι ψυχολογικοί
μηχανισμοί της
κρίσης;
Γιατί οι άνθρωποι μοιάζουν
μουδιασμένοι ή
«τρελαμένοι»;
Τι σημαίνει απόγνωση; Τι
φόβος;
Πώς ζουν την κρίση οι
μεγάλοι;
Πώς τη ζουν τα
παιδιά;
Πώς μπορούν να μιλήσουν οι
μεγάλοι στα παιδιά;
Η συστηματική, αυστηρή και ρηξικέλευθη
ανάλυση των ψυχολογικών μηχανισμών της κρίσης πλαισιώνει συγκεκριμένες
προτάσεις για τον τρόπο συνομιλίας των μεγάλων
με τα παιδιά σχετικά με το
εφιαλτικό νεφέλωμα της εμπειρίας.
Η κρίση είναι για όλους, μεγάλους και μικρούς,
δοκιμασία. Υλική και ψυχική. Ιδιαίτερα μέσα στην καταιγίδα, το παιδί περιμένει
από τους μεγάλους να του παράσχουν ασπίδα και χάρτη. Προστασία και
προσανατολισμό. Ομπρέλα και λόγια. Να σταθούν πλάι του και να μιλήσουν μαζί
του.
Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της συνομιλίας; Πότε
θα μιλήσει ο μεγάλος στο παιδί για την κρίση; Τι θα του πει; Και, το
σπουδαιότερο, πώς θα του μιλήσει;
Το βιβλίο αυτό προσεγγίζει τέτοια ερωτήματα με
τρόπο κατανοητό και άμεσα εφαρμόσιμο στην πράξη. Οι απαντήσεις του βασίζονται
σε διεισδυτικές αναλύσεις των ψυχολογικών πτυχών της κρίσης και σε βαθιά γνώση
του κόσμου των παιδιών. Παρέχοντας πολύτιμα εργαλεία σε γονείς,
δασκάλους, παιδαγωγούς, αλλά και σε κάθε μεγάλο που έχει ζωτική σχέση με το
παιδί ή ευθύνη για την εξέλιξή του: ειδικούς ψυχικής υγείας, κοινωνικούς
λειτουργούς, διαμορφωτές της κοινής γνώμης, συγγραφείς βιβλίων για παιδιά…
Βοηθώντας τους να μιλήσουν με το παιδί κατά τρόπο που προστατεύει τον ψυχικό
του κόσμο από τα πλήγματα και τις απειλές και μετουσιώνει τη δοκιμασία σε
πολύτιμα μαθήματα ζωής. Ενώ ταυτόχρονα παρέχει σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη,
τροφή για σκέψη και βαθύτερη κατανόηση των ανθρώπινων πλευρών και των
ψυχολογικών μηχανισμών της κρίσης. Συμβάλλοντας στην προσωπική και συλλογική
μας αυτογνωσία. Και στο να μετατραπούν οι εμπειρίες της αντιξοότητας σε πλαίσιο
αναβάθμισης για όλους: Τα παιδιά, τους μεγάλους, την κοινωνία και τον πολιτισμό
μας.
Απόσπασμα από το βιβλίο:
"Οι ψυχές των ανθρώπων
βλέπουν σαστισμένες, ό,τι θεωρούσαν δεδομένο ως παρόν και ό,τι προσδοκούσαν από
το μέλλον, να σωριάζονται. Νιώθουν ανήμπορες να συλλάβουν τη φύση, την έκταση
και την εξέλιξη του κακού που τις έχει βρει. Ανίκανες ν’ αποχαιρετήσουν ό,τι
αγκάλιαζαν και πάνω του στηρίζονταν και τώρα χάνεται. Ανίκανες και να βρουν πού
να σταθούν-να κρατηθούν για να τα βγάλουν πέρα με τις απειλές που ελλοχεύουν
παντού −ιδίως με κάποιες απ’ αυτές που δεν έχουν στ’ αλήθεια μορφή σαφή,
αντιληπτή και λογική, αλλά σέρνονται γύρω και μέσα τους σαν τον μπαμπούλα. Ο
χρόνος της ψυχής έχει χάσει την επαφή του με τον χρόνο της ιστορίας, κι απλά
σέρνεται δίχως πυξίδα όπου φυσούν οι άνεμοι – οι αταίριαστοι μεταξύ τους άνεμοι
της προσωπικής οδύνης και απορίας, της συλλογικής αποδιάρθρωσης και αμηχανίας,
της προπαγανδιστικής καταιγίδας και σοφιστείας, της εξάχνωσης των αναφορών και
της καταβύθισης των στηριγμάτων σε κινούμενη άμμο. Μέσα σ’ αυτή την κακόφωνη,
κακοφορμισμένη, κακοήθη και (για όσους έχουν το κουράγιο να το δούνε κι έτσι)
κακόγουστη σκηνοθεσία μιας εικονικής πραγματικότητας, με έντονη μια αίσθηση
κανιβαλισμού και βαμπιρισμού, σκέψη και συναίσθημα μοιάζουν να αιμορραγούν, να
χάνουν την ενέργειά τους και τον προσανατολισμό τους, να παθητικοποιούνται, να
λιμνάζουν. Να μουδιάζουν. Η ζωή εν κρίσει όλο και πιο έντονα μοιάζει με ζωή εν
τάφω –δίχως σοβαρή ελπίδα ανάστασης. Ή, λιγότερο μεταφορικά, θυμίζει ένα όνειρο
που ίσως το ‘χει δει κάθε άνθρωπος: Να βρίσκεσαι, λέει, μπροστά σε μεγάλο
κίνδυνο• να πρέπει να τρέξεις να ξεφύγεις ή να ορμήσεις να παλέψεις• και να μην
μπορείς να κινηθείς –ή οι κινήσεις σου να είναι βραδύτατες, ανολοκλήρωτες,
ανίκανες να σε προφυλάξουν και να σε γλυτώσουν από την απειλή• και να βρίσκεσαι
κολλημένος σ’ αυτόν τον κολασμένο τόπο, πνιγμένος από συναισθήματα ακατέργαστα,
σχεδόν ακατονόμαστα, εξοντωτικά, εφιαλτικά."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου