Η Επιστολή ενός Διστομίτη προς τον Μίκη Θεοδωράκη. Μια εμπειρία ζωής

Πάνε δέκα χρόνια από τότε που με παρακίνησε μια μεγάλη δύναμη να στείλω ένα mail στον μεγάλο μας μουσουργό και στοχαστή, Μίκη Θεοδωράκη. Κάτι με πίεζε έντονα να το κάνω. Κι ακόμη κάθε μέρα που βλέπω αυτά που εκτιλίσσονται γύρω μου, και σε τοπικό άλλα και σε πανελλαδικό και παγκόσμιο επίπεδο, θέλω να τα πω σ' αυτόν τον μεγάλο άνθρωπο, γιατί νομίζω ότι είναι ο μόνος που μπορεί να μας βρει μια λύση. Τι να πρωτοπώ σ' αυτόν τον ογκόλιθο. Για την μόλυνση του Διστόμου; Για την συνεγασία ορισμένων Βοιωτών πολιτευτών με τους βιομήχανους που έχουν εξοντώσει, για το αισχρό τους κέρδος, τόσο κόσμο; ( Ασωπός-Αλουμίνιο κλπ ). Όταν έστειλα το mail, μετά από μιά εβδομάδα περίπου, δέχτηκα ένα μήνυμα που με καλούσε να πάω στα γραφεία της ''Λαϊκής ορχήστρας Μίκη Θεοδωράκη''. Ήταν η Έμμυ Χριστούλα, που την ευχαριστώ θερμά, και η κόρη του η Μαργαρίτα Θεοδωράκη που την ευχαριστώ επίσης βαθύτατα. Την ξανασυνάντησα και στους Δελφούς σε μιά συναυλία που κάνανε εκεί. Με γέμισαν δώρα, dvd, πολυτελείς εκδόσεις βιβλίων του, cd's και απέραντη φιλοξενία. Από τότε επικοινωνούμε ηλεκτρονικά, κι έχω ανοίξει τους δικούς μου φακέλους με τα κείμενα που αφορούν θέματα, όπως η Παλαιστίνη, η Δραγώνα και ό,τι πρέπει να ξέρει κάποιος για να ανοίξει τα μάτια του. Τους ευχαριστώ πολύ, και θέλω πολύ να ξαναπάω. Μπορώ να πω ότι ήταν η μεγαλύτερη εμπειρία της ζωής μου.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2005

''Αγαπητέ, ή μάλλον πολυαγαπημένε μας ( πάντα ταπεινά ), Μίκη Θεοδωράκη.
Έχω την τιμή μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ( η τεχνολογία στην θετική της πλευρά ), να σας στέλνω και να σας γράφω ό,τι αισθάνομαι για σας.
Από καιρό ήθελα να σας στείλω το πως νιώθω για την παρουσία και την οντότητά σας, αλλά δεν τολμούσα, γιατί αισθανόμουν πολύ μικρός, κι ακόμη είμαι μουδιασμένος, αλλά ορμώμενος από την εκπομπή σας στην ΝΕΤ, που διαπίστωσα την δωρικότητα και την απλότητά σας, αποφάσισα να επικοινωνήσω μαζί σας.
Όνειρο μου απ' τα παιδικά μου χρόνια ήταν να σας γνωρίσω, να σας πω δυό λόγια γι΄αυτά που αισθάνομαι και με πνίγουν.
Δεν θα μπορούσα να βρω σοφότερο άνθρωπο άνθρωπο από εσάς.
Είστε όλος ο ελληνισμός, όλη η παράδοσή μας.
Είμαι 31 χρονών, μουσικός και μένω στο πολύπαθο και μαρτυρικό Δίστομο, που οι πληγές απ' την σφαγή που προκάλεσαν χωρίς λόγο και αιτία οι φασίστες, ακόμη είναι ανοιχτές.
Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με τα δικά σας ακούσματα απ' τα πρώτα μου βήματα.
Μάλιστα ο πατέρας μου, είχε τολμήσει να βάλει δίσκους σας στην περίοδο της χούντας, κοροϊδεύοντας τους χαφιέδες της εποχής λέγοντας ότι είναι άλλη μουσική, κι αυτοί, αμόρφωτοι και απολιθωμένοι, το πίστευαν. Βέβαια το πλήρωσε κάποια στιγμή.
Τώρα οι καιροί άλλαξαν, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο; Ιδού η απορία!!
Για μένα, διάγουμε μία περίοδο στέρφων τραγουδιών και κακών, χωρίς να σημαίνει ότι δεν παράγονται καλές μουσικές.
Παράγονται, αλλά δεν παίζονται στα ραδιόφωνα, είναι για τους λίγους.
Ο νεοελληνικός νεοπλουτισμός, η αποκοπή απ' τις ρίζες, και οι εταιρείες δίσκων, παράγουν και προωθούν, απ' τα ιδιωτικά κυρίως κανάλια, με σκοπό το κέρδος, απαίσια τραγούδια, και χτίζουν είδωλα γεμάτα αλαζονεία και αβασάνιστο, χωρίς υπόβαθρο εγωϊσμό.
Μάλιστα γνώρισα έναν μπουζουξή πριν λίγο καιρό, που αγνοούσε τον Βαμβακάρη.
Εμείς εδώ στο Δίστομο αμυνόμαστε, λειτουργούν τα αντανακλαστικά και τα αντισώματά μας.
Μάλιστα σε ένα από τα στέκια μας, που ''τρώμε'' τις ώρες μας σαν μικρή κοινωνία, παίζεται ανελλιπώς η μουσική σας, η οποία έχει μια αναλλοίωτη φρεσκάδα.
Νιώθουμε όλοι ( ίσως και απ' την ευαισθησία μας που είναι πιο έντονη λόγω σφαγής ), ότι τα τραγούδια σας κάθε φορά που ακούγονται, αντιλαμβάνεσαι σαν ακροατής και κάτι καινούργιο.
Ειδικά, και λόγω του αναγλύφου μας, αντιλαμβανόμαστε τα '' πυρωμένα λιθάρια'' του μεγάλου Γιάννη Ρίτσου.
Λατρεύουμε επίσης τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, που με τόση ευλάβεια και γλυκύτητα ερμήνευσε τα έργα σας.
Είχαμε την τιμή επίσης, στις 10 Ιουνίου ( 2005 ), που είναι το μνημόσυνο της σφαγής, να έχουμε κοντά μας και την επίσης μέγιστη, Μαρία Φαραντούρη, που μας ξεσήκωσε με τα τραγούδια της.
Γνωρίζω επίσης τον Μανώλη Γεωργοστάθη της ορχήστρας σας, γιατί ήμουν στην σχολή του Αριστείδη Μόσχου.
Ας ελπίσουμε ότι τα ελληνόπουλα θα αμυνθούν στα τετριμμένα, κι αντί να ερωτεύονται με τα χυδαία καψουροτράγουδα, θα ερωτεύονται ακούγοντας την Μυρτιά.
Αλλά ως γνωστόν, η ποσότητα δεν συμβαδίζει με την ποιότητα.''

ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ, ΔΕΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ
ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ
ΔΙΣΤΟΜΟ