Σήμερα, προσπάθησα απεγνωσμένα να περάσω να πάω στη δουλειά μου που ήταν στον δρόμο που βλέπετε στην φωτογραφία.
Αυτόν τον δρόμο που κλείνουν αυτοί οι κρετίνοι οδηγοί σαν να είναι η αυλή τους.
Ο συγκεκριμένος οδηγός παράτησε το αμάξι του εκεί για αρκετή ώρα. Δεν ίδρωσε το αυτί κανένος.
Ο παρών δρόμος είναι μια πάροδος με κίνηση γιατί μένουν πολλοί μέσα εκεί. Σε βγάζει στον κεντρικό δρόμο του Διστόμου την 1οης Ιουνίου 1944, και τελειώνει - όταν τον διασχίσουμε ευθεία πάνω - στην Ιωάννου Λ.Μπάρλου.
Μια φορά πάλι ένας ασυνείδητος ηλίθιος με είχε κλείσει, κόρναρα γιατί δεν ήξερα που ήταν, ( κι ούτε ήμουνα υποχρεωμένος και να ήξερα να πήγαινα εγώ να τον βρώ), με αποτέλεσμα να χάσω το τρένο και την Θεσσαλονίκη που ήθελα να πάω.
Εξ' αιτίας ενός ηλίθιου ανθρώπου.
Κι η αστυνομία ξέρει να γράφει, όποτε παίρνει εντολή, αυτούς που δεν φταίνε, ή φταίνε αλλά όχι σε τόσο σημάντικά παραπτώματα.
Αν λοιπόν κάποιος αιμορραγεί ή ασθενεί και χρήζει περιθάλψεως, ή όπως την έπαθα εγώ να χάσει τρένο ή κάτι σημαντικό στην δουλειά του, τι φταίει να του τα καταστρέφει όλα ένας εγκληματικά καθυστερημένος;
Καλά κανένας δεν το βλέπει αυτό; Ποιά είναι η δουλειά τους τέλος πάντων;
Και όταν κορνάρεις και έρχονται, σου κάνουν και τον άγριο αντί να πουν συγγνώμη.
Αναγκαζόμαστε λοιπόν εμείς οι ανυπεράσπιστοι πολίτες να τα βγάζουμε πέρα με την βία.
Τα λόγια είναι περιττά. Αρκεί να σκεφτείτε πόσες φωτογραφίες με το συγκεκριμένο στενό κλεισμένο από ηλίθιους έχω αναρτήσει.
Αν δείτε κάτι τέτοιο μη διστάσετε να τηλεφωνήσετε στην αστυνομία, κι αν δεν δώσουν σημασία ( Κατά 80% έτσι θα γίνει ), τότε βγάλτε τα πέρα με καμιά κλωτσιά!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου