Δανείζομαι τα λόγια απ' το τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου σε στίχους του Φώντα Λάδη, ερμηνευμένο άψογα και με αριστουργηματικό τρόπο απ' την σπουδαία Μαρία Δημητριάδη που έφυγε απ' την ζωή προχθές πρόωρα, απ' τον δίσκο ''Τραγούδια της λευτεριάς'', θέλοντας να θίξω τα τελευταία φρικτά γεγονότα στην χώρα μας που δυστυχώς χειροτερεύουν, και έχω προαίσθημα ότι θα έχουμε κι άλλες εξεγέρσεις και χειρότερες εξελίξεις.
Σαν Διστομίτης νεώτερης γενιάς εγώ,όπως και όλοι, θα πρέπει να προβληματιζόμαστε άλλος λίγο κι άλλος πολύ, γιατί βιώσαμε τον φασισμό στο πετσί μας.
Γεννημένος στα χρόνια της μεταπολίτευσης, και μην έχοντας βιώσει φρικτά γεγονότα σ' αυτή την χώρα, παρά μόνο τον απόηχό τους στα πρώτα σχολικά μου χρόνια, πίστευα μέχρι τώρα - η μάλλον ήθελα να πιστεύω- και με προβλημάτιζε, η ύπαρξη της έννοιας δεξιά - κέντρο - αριστερά κλπ, και μου έλεγαν κάποιοι συνομιλητές ότι πλέον δεν υπάρχουν τέτοιες διαχωριστικές γραμμές και ότι άλλαξαν οι εποχές ή δεν πρέπει να υπάρχουν.
Για ένα διάστημα που όλοι μαζί ενωμένοι έσκυβαν πάνω απ' τα σεντούκια και τα αρπάζανε, είπα κι εγώ, τώρα κυβερνά το χρήμα και εγώ μένω ακόμη στον εμφύλιο. Όντως δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές. Η μήπως υπάρχουν;Ήρθε λοιπόν ο καιρός και απέδειξε ότι υπάρχουν,( βλέπε και το προηγούμενο άρθρο του Σπύρου Γαλάνη ) και ότι ο φασισμός τους σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές βγαίνει στην επιφάνεια. Έπεσαν οι προσωπίδες της λαίλαπας που ονομαζόταν, ονομάζεται και θα ονομάζεται, αν δεν αγωνιστούμε, δεξιά.
Η βία της αστυνομίας, που θυμίζει άλλες εποχές, με το πρόσφατο θλιβερό γεγονός του Αλέξη Γρηγορόπουλου που ξεχείλισε το ποτήρι, καθώς και ο ύπουλος βαρύς τραυματισμός του νεαρού αστυνομικού, αντί να μας κάνει όλους αντιφασίστες, βγάζει ξανά στα παράθυρα τους γλοιώδεις πολιτικούς ηγέτες και τα τσιράκια τους, να αντιπαρατίθενται για το ποιός υποκινεί, ποιός φταίει, και βάζουν τον Αλέξη στην αντιπαράθεση με τον τραυματισμένο αστυνομικό, λες και αν ζούσε θα ήθελε να σκοτώσει ο ίδιος αστυνόμους.
Βγαίνουν και κάποιοι ανεγκέφαλοι και λένε γιατί δεν ξεχύνονται τώρα στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν για τον αστυνομικό.
Δηλαδή θέλουν πάλι να γίνει κομμάτια η Αθήνα; Πάψτε πια να εκμεταλλεύεστε τα πάντα ψηφοθηρικά.
Στο κάτω - κάτω η μία περίπτωση εκτόνωσε προς το παρόν την οργή.
Ας βγέιτε εσείς που τα λέτε λοιπόν να διαδηλώσετε για τον αστυνομικό, αν δούμε αν βαστάνε τα κότσια σας.
Εσείς που τα έχετε και καλά με την αστυνομία!!
Η μία περίπτωση δεν μοιάζει με την άλλη. Έχουμε να κάνουμε για μία περίοδο συνεχόμενης υποκρισίας και οικονομικής βίας, πχ Βατοπέδι κλπ, που ξεχείλισε με την εν ψυχρώ δολοφονία ενός αθώου παιδιού χωρίς λόγο και αιτία, την οποία δολοφονία κάποιοι, που θα έπρεπε να ντρέπονται, την αποκαλούν θανάσιμο τραυματισμό.
Η άλλη απαίσια και θλιβερή, κι αυτό το ξέρει μόνο η οικογένεια του αστυνομικού, αλλά είναι τρομοκρατική επίθεση.
Δεν έχουν καλάσκινοφ οι μαθητές κύριοι δεξιοί πολιτευτές.
Αλλά και να είχαν κάποιος από τους άνωθεν θα τα προωθούσε.
Στο κάτω - κάτω η δράση φέρνει αντίδραση.
Το ένα είναι δολοφονική επίθεση και το άλλο θανάσιμος τραυματισμός λοιπόν!!!
Τι ηλίθιοι, κακοήθεις και μικροί που είστε τελικά. Αυτή είναι η λαίλαπα της δεξιάς.
Βλέπουμε λοιπόν τελευταία να συμπίπτουν τέλεια οι απόψεις δεξιάς και ακροδεξιάς, αμαυρώνοντας την μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Μέσα σ' όλο αυτό το χάος εισχωρούν και κάποιοι γνωστοί - άγνωστοι ''κουκουλοφόροι'', που δεν ξέρουμε αν είναι προβοκάτορες ή όχι, και διαλύουν την Αθήνα και την περιουσία αθώων πολιτών.
Η κυβέρνηση χάνει έδαφος, βλέπει απ' τις δημοσκοπήσεις ότι τελειώνουν τα ψωμιά της, και κάνει - τι γελοίο!! - ανασχηματισμό, να ανακατέψει στην κατσαρόλα την δεξιά θρησκόληπτη ιδεολογία του αυταρχισμού και της βίας, και να βγάλει άλλη συνταγή δεξιών στρατιωτών.
Μέσα σ΄όλα διατάχθηκε να γίνει πιο σκληρή η αστυνομία. Άκουσον - άκουσον. Σε μιά περίοδο που είναι τεταμένη η ατμόσφαιρα.
Και βέβαια το εφαρμόζει.
Και γίνεται σήμερα μια ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας για την παιδεία και την Παλαιστίνη, και οι μπάτσοι χτυπούν όποιον βρουν, μέχρι και δημοσιογράφους με τους τεχνικούς τους, και εύκολες λείες όπως κοπέλες και περαστικούς.
Και βέβαια να πούμε ότι πάλι εισχώρησαν οι λεγόμενοι ''κουκουλοφόροι'' ( βλέπε προηγούμενο άρθρο του Στάθη Σταθά ) και αμαύρωσαν και αυτήν την πορεία.
Μήπως θα μας απαγορεύσετε και τις πορείες τώρα;
Σ' όλο αυτό το καθαρό φασιστικό κλίμα, και αφού η αστυνομία σκλήρυνε, γιατί δεν κάνει μια γενική εκστρατεία να καθαρίσει το ποδόσφαιρο απ' τη βία; Γιατί δεν βάζει φυλακή τους εμπόρους ναρκωτικών παρά συνεργάζεται μαζί τους;
Να χτυπάει κοπελίτσες ξέρει μόνο; Οι κοπελίστες δεν φορούν κουκούλες, κύριε Φασιστόπουλε υπουργέ μου που τώρα ανασχηματίστηκες.
Κλείνοντας θέλω να σας θέσω δύο απορίες μου.
Δεν νομίζετε ότι ξεχάσαμε το θέμα του Βατοπεδίου που είναι ένα απ΄τα πιο μεγάλα και φρικτά οικονομικά εγκλήματα στα χρονικά; Μήπως η επίθεση στην διμοιρία έγινε εσκεμμένα για να γείρει η συμπάθεια της κοινής γνώμης στους μπάτσους;
Αφιερωμένο αυτό το άρθρο στην μνήμη της πρόωρα χαμένης μεγάλης τραγουδίστριας και αγωνίστριας της αριστεράς, Μαρίας Δημητριάδου
Θεμιστοκλής Νικολάου Παπαϊωάννου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου