«Εδώ υπήρχε η Κάνδανος. Κατεστράφη προς εξιλασμόν της δολοφονίας 25 Γερμανών στρατιωτικών»,
Στην
παραπάνω, τρίτη στη σειρά, αποκρουστική πινακίδα που ανήρτησαν οι
Γερμανοί ναζί στην ολοκαυτωθείσα Κάνδανο βρίσκεται η ουσία της υπόθεσης
Ρίχτερ. Ο περιβόητος, πλέον, Γερμανός καθηγητής στο έργο του, που στην
γερμανική έκδοση φέρει τον αποκαλυπτικό των προθέσεων του συγγραφέα
τίτλο: «Operation Merkur:Die Eroberung der Insel Kreta im Mai 1941», δηλαδή «Επιχείρηση Ερμής: η κατάκτηση της νήσου Κρήτης τον Μάιο του 1941» (ενώ αντίθετα, στην ελληνική αγορά το ίδιο βιβλίο τιτλοφορείται ως «Η Μάχη της Κρήτης», προφανώς
για να αποκρυβεί ο προπαγανδιστικός του χαρακτήρας), κρυπτόμενος πίσω
από την ελευθερία της επιστημονικής έρευνας, δεν επιχειρεί κάτι
διαφορετικό από ό,τι οι υπεύθυνοι της σφαγής και καταστροφής της
Κανδάνου και εκατοντάδων χωριών της Κρήτης: στόχος του δεν είναι άλλος
παρά η νομιμοποίηση των φοβερών ναζιστικών εγκλημάτων στην Κρήτη και
παράλληλα η απαλλαγή των αλεξιπτωτιστών για τις ανήκουστες βαρβαρότητες
που διέπραξαν αλλά και η ενοχοποίηση του κρητικού και ελληνικού λαού για
τις θηριωδίες που υπέστη από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Αυτό που
ενοχλεί τους αναθεωρητές της Ιστορίας και φοβίζει τους σύγχρονους
ιμπεριαλιστές είναι η μεγαλειώδης Αντίσταση του Λαού μας κατά του
κατακτητή, τόσο στη Μάχη της Κρήτης όσο και καθ' όλη την περίοδο της
Κατοχής, σε ολόκληρη την Ελλάδα το ανυπότακτο πνεύμα του Λαού μας είναι
που ενοχλεί και πρέπει να παταχθεί.
Του Αριστομένη I. Συγγελάκη
Για να «νομιμοποιηθούν» τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας των γερμανικών στρατευμάτων, που ως στόχο είχαν να εκδικηθούν και να τρομοκρατήσουν τον Κρητικό λαό,
κατασκευάζεται,
πριν ακόμη τελειώσει η Μάχη της Κρήτης, μια εξ ολοκλήρου πλαστή εικόνα
«αγριοτήτων» στις οποίες, δήθεν, επιδόθηκαν οι Κρητικοί. Αυτή η
πρακτική, της συστηματικής σύνταξης χαλκευμένων αναφορών προκειμένου να
δικαιολογηθούν οι ναζιστικές θηριωδίες, ακολουθήθηκε από τη Βέρμαχτ, τα
SS και όλες τις δυνάμεις του Γ' Ράιχ καθ' όλη την περίοδο της Κατοχής,
με πλέον χαρακτηριστικά το τηλεγράφημα για τη σφαγή της Βιάννου, την
αναφορά για το Ολοκαύτωμα του Κομμένου και το
Ψέμα για το Δίστομο.Στην
περίπτωση της γερμανικής προπαγάνδαςπερί δήθεν «βασανισμών» και
«ακρωτηριασμών» Γερμανών αλεξιπτωτιστών κατά τη Μάχη της Κρήτης, ήταν
τόσο τερατώδη και προκλητικά τα ψεύδη των ναζί, που συνάντησαν τον
χλευασμό και την αποδοκιμασία ακόμη και του τότε Συνταγματάρχη και
μετέπειτα Στρατηγού και Διοικητή του «Φρουρίου Κρήτη» Bruno Braüer. Το
πόρισμα άλλωστε των ίδιων των οργάνων του Γ' Ράιχ (δικαστής Rudel)
ομολογεί ότι ήταν ελάχιστες οι περιπτώσεις ακρωτηριασμών Γερμανών
στρατιωτών. Καταλυτική είναι η μαρτυρία του Στρατηγού Αντρέ,
Στρατιωτικού Διοικητή Κρήτης, ενός εκ των πλέον αρμοδίων στο εν λόγω
ζήτημα: όπως ομολόγησε στην κατάθεσή του της 25
ης Απριλίου 1944 «
δεν έχει καμμίαν θετικήν απόδειξη περί των δήθεν ωμοτήτων των Κρητών», συμπληρώνοντας ότι «
αι τυχόν αλλοιώσεις πτωμάτων Γερμανών Στρατιωτών ωφείλοντο εις την θερμοκρασίαν και τα σαρκοβόρα όρνεα»!
Ευκόλως δε, καταρρίπτεται και ο ισχυρισμός ότι
δήθεν η αντίσταση των Κρητών πολιτών ήταν αντίθετη με το Διεθνές Δίκαιο
καθώς δεν έφεραν ειδικά σήματα, όπως προέβλεπε το άρθρον 1 της ειδικής
σύμβασης της Χάγης του 1907. Σύμφωνα με τον Διεθνολόγο Σ. Σεφεριάδη, οι
Κρήτες «εφ' όσον έφεραν τα όπλα φανερά (ως ουδείς Κρητικός
καταδέχεται να πράξη άλλως) και εφ' όσον εσεβάσθησαν τα πολεμικά έθιμα
(και είναι γνωστή η μεγαλοψυχία και ο σεβασμός της ανθρωπίνης
αξιοπρέπειας εκ μέρους των Κρητών), νομίμως ενήργησαν, διότι το δικαίωμά
των να αμυνθούν της ελευθερίας των εκτός του αγράφου δικαίου, τους το
παρέχει και το άρθρον 2 του αυτού ως άνω πρωτοκόλλου, κατά το οποίον οι
πολίται δύνανται αυθορμήτως να λάβωσι τα όπλα, αρκεί να τηρούν τους
κανόνας του πολέμου.». Και συνεχίζει τους κεραυνούς του ο Σ. Σεφεριάδης: «Δια τους ανωτέρω λόγους είναι τελείως αβάσιμοι και αδικαιολόγητοι οι ισχυρισμοί των Γερμανών εναντίον των Κρητών πολεμιστών. Προβάλλονται
δε απλώς και μόνον δια να ελαττώσουν το μέγεθος του εγκλήματος που
διέπραξαν εν Κρήτη κατά του πληθυσμού κινουμένοι από μίσος και
εκδικητικήν μανίαν δια την ηρωικήν του αντίστασιν υπέρ της ελευθερίας
του».
Τα έφερε όμως έτσι η τύχη και ανήμερα της 73ης
επετείου της ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοποτάμου θα λάβει χώρα η
δίκη του κ. Ρίχτερ. Αλήθεια, τι ειρωνεία! Ο κ. Ρίχτερ, που ως πιστός
στρατιώτης της αναθεωρητικής σχολής της Ιστορίας στο αμέσως προηγούμενο
βιβλίο του, σκοπίμως και συστηματικά, μεγεθύνει υπέρμετρα τις
αντιπαραθέσεις μεταξύ των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων,
υποβαθμίζει τα αποτελέσματα της δράσης τους εις βάρος του κατακτητή και
χρεώνει στην Αντίσταση, εμμέσως πλην σαφώς, την ευθύνη για τα ναζιστικά
εγκλήματα, έμελλε να δικαστεί την ημέρα που τιμάται η πιο λαμπρή ίσως
επιτυχία της ενωμένης Ελληνικής Εθνικής Αντίστασης: η καταστροφή μίας
από τις πιο στρατηγικές και καλύτερα φυλασσόμενες γέφυρες σε όλη τη
Βαλκανική! Ένα ιστορικής σημασίας επίτευγμα των δυνάμεων του ΕΛΑΣ και
του ΕΔΕΣ, του Άρη Βελουχιώτη και του Ναπολέοντα Ζέρβα, με τη στήριξη των
συμμαχικών δυνάμεων, που προκάλεσε βαρύτατο πλήγμα, ουσιαστικό και
συμβολικό στον Άξονα!
Με την ευκαιρία της δίκης του κ. Ρίχτερ, αξίζει να διευκρινίσουμε κάποια ζητήματα, που σκοπίμως διαστρεβλώνονται:
1. Ο κ. Ρίχτερ παραμπέφθηκε σε δίκη από τον
αρμόδιο Εισαγγελέα με βάση το νόμο 4285/2014, θεωρώντας ότι οι επίμαχες
αναφορές στο βιβλίο του συνιστούν «άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε
βάρος του κρητικού λαού με υβριστικό περιεχόμενο», μετά τις πρωτοφανείς
αντιδράσεις που ξεσήκωσε στη Μεγαλόνησο αλλά και στους Κρήτες όπου γης η
βράβευσή του. Είναι ξεκάθαρο ότι οι εισαγγελικές αρχές πρέπει να
κινούνται βάσει των νόμων, ανεξαρτήτως αν είναι άδικος ή υπερβολικός
ένας νόμος. Η αλλαγή ενός νόμου είναι ευθύνη της νομοθετικής εξουσίας
που ασκείται από τη Βουλή, την οποία δημοκρατικά εκλέγουν οι πολίτες.
2. Η ακαδημαϊκή ελευθερία είναι απολύτως σεβαστή.
Ωστόσο, δεν πρέπει να παραγνωρίζονται οι εθνικές, δημοκρατικές και
κοινωνικές ευαισθησίες ενός Λαού, που στη συντριπτική του πλειοψηφία
ένιωσε βαθύτατα προσβεβλημένος από τις ανιστόρητες αναφορές του κ.
Ρίχτερ, των οποίων αντικειμενικός στόχος είναι η υπεράσπιση της λογικής
του κατακτητή και η νομιμοποίηση των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας,
που διέπραξε το Γ' Ράιχ, κατά τη διάρκεια επεκτατικού πολέμου μάλιστα.
Αποτελεί επίσης προσβολή προς τη μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων του
ναζισμού, σε όλο τον κόσμο αλλά και στην ίδια τη Γερμανία και επικίνδυνο
μήνυμα, την εποχή μάλιστα δυναμικής επανεμφάνισης φασιστικών
εκτρωμάτων, η προσπάθεια του κ. Ρίχτερ να εξωραΐσει την εικόνα των
αλεξιπτωτιστών, που δεν ήταν παρά φανατικοί εθνικοσοσιαλιστές και
στυγεροί δολοφόνοι αμάχων.
3. Ο αγώνας για τη διάσωση και ανάδειξη της ιστορικής μνήμης κόντρα στους επίδοξους παραχαράκτες της λαμβάνει το χαρακτήρα Αντίστασης στον ιστορικό αναθεωρητισμό και την προσπάθεια συμψηφισμού των ευθυνών του θύματος και του θύτη. Αντίστασης στην προσπάθεια σπίλωσης του ηρωικού αγώνα των Κρητών και
συνολικά του ελληνικού Λαού για την υπεράσπιση της πατρίδας και της
ελευθερίας του. Στο σημείο αυτό, επισημαίνουμε, για άλλη μια φορά, την ευθύνη των αρμόδιων αρχών του Πανεπιστημίου Κρήτης, τόσο για τη βράβευση του Ρίχτερ όσο και για τη μη ανάκλησή της, παρά την δημόσια δέσμευση του τέως Πρύτανη για επανεξέταση του ζητήματος.
Σε πείσμα των καιρών και των μνημονίων επιμένουμε
να αντιστεκόμαστε στην λήθη και την παραχάραξη της Ιστορίας μας. Στο
πλαίσιο αυτό, ο αγώνας για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών για τις
σφαγές, τις καταστροφές, τη συστηματική ληστεία και λεηλασία του
δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου των Ελλήνων καθώς και των πολιτισμικών
μας θησαυρών, αποτελεί αγώνα για δικαιοσύνη, ιστορική μνήμη και εθνική
αξιοπρέπεια και δεν πρόκειται να ανακοπεί από τις γερμανικές μεθοδεύσεις, όσο κι αν το επιθυμεί αυτό σφόδρα το Βερολίνο αλλά και κάποια «ιδιοτελή καθάρματα» (κατά την έκφραση του Χίτλερ) στην Ελλάδα.
*Ο κ. Αριστομένης I. Συγγελάκης είναι
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου
Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και της Ένωσης
Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου