Βραβείο απ' το ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων στον Διστομίτη Δημοσιογράφο, Λουκά Δημάκα.

Υπερήφανους μας κάνει κι αυτή η διάκριση σε ακόμη έναν συμπατριώτη μας που διαπρέπει.
Είναι ο Λουκάς Δημάκας, μάχημος δημοσιογράφος των Ενόπλων Δυνάμεων. Συνεργάζεται με την Ελληνική ραδιοφωνία και εμφανίζεται και στην τηλεόραση για σοβαρά θέματα, όχι συχνά, από πεποίθηση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που βραβεύεται.
Θα αναφερθούμε εκτενέστερα σ' αυτήν την προσωπικότητα.
Σας παραπέμπω ατόφιο το άρθρο απ' την εφημερίδα ''Τα νέα'', απ' όπου πήρα και την πηγή.

''Ένα ιδιαίτερο βραβείο πήρε χτες ο πολιτικός συντάκτης των «ΝΕΩΝ» και υπεύθυνος του ρεπορτάζ υπουργείου Εθνικής Άμυνας Λουκάς Δημάκας. Από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία έλαβε το Βραβείο Γιάννης Ε. Διακογιάννης, του δημοσιογράφου των «ΝΕΩΝ» που έφυγε πρόωρα από τη ζωή τον Δεκέμβριο του 2006.
Η Βουλή, για πρώτη φορά από φέτος, καθιέρωσε στη μνήμη των τέως κοινοβουλευτικών συντακτών Αντώνη Κορόβηλα, Οδυσσέα Ζούλα, Θωμά Μιχαλάκου, Γιάννη Διακογιάννη και Σπύρου Φαναριώτη πέντε βραβεία- συνοδεύονται από το μετάλλιο της Βουλής με την προσωπογραφία του Μακρυγιάννη καθώς και από χρηματικό ποσό -, που θα διανέμονται κάθε χρόνο σε δημοσιογράφους της Αθήνας και της περιφέρειας οι οποίοι έχουν διακριθεί σε διάφορους τομείς του ρεπορτάζ. Τα άλλα βραβεία έλαβαν ο Δημήτρης Ράντος από τον «Αδέσμευτο Τύπο», ο Θόδωρος Πηλιώτης από την Ένωση Δημοσιογράφων Χίου, ο διευθυντής της εφημερίδας «Θεσσαλία» και ανταποκριτής των «ΝΕΩΝ» Θανάσης Σαμαράς, ενώ από κοινού οι Άγγελος Κολοκοτρώνης και Μιχάλης Στρατάκης από την Ένωση Δημοσιογράφων Θεσσαλονίκης.''

*Ευχαριστώ τον συμπατριώτη μας Λουκά Πανουργιά για την πολύτιμη βοήθειά του

Φωτογραφικό άλμπουμ 7 - Εικόνες του παρελθόντος απ' το Δίστομο

Συνεχίζοντας την αναδρομή στο παρελθόν του Διστόμου, ανάρτησα φωτογραφίες σχετικά νεώτερες απ' τις προηγούμενες ( μπορείτε να τις δείτε κοιτώντας τα άρθρα με τίτλο ''Εικόνες του παρελθόντος απ' το Δίστομο 1 - 7 ).

Ξεκινάω λοιπόν την περιγραφή όσο μπορώ κι όσο γνωρίζω βέβαια.

Στην πρώτη εικόνα που είναι που είναι απ' το Μοναστήρι του Οσίου Λουκά, διακρίνονται οι Διστομίτες Νικόλαος Θ. Παπαϊωάννου, όρθιος, τρίτος από αριστερά, ο Ιωάννης Ε. Μίχας, τέταρτος από αριστερά, έβδομος από αριστερά ο Πέτρος Ι. Γαμβρίλης, και δίπλα του ο Δάσκαλος που μεγάλωσε πολλές Διστομίτικες γενιές, ο Διστομίτης Λεονάρδος Ευθυμίου, και θείος του πρόσφατα χαμένου ηθοποιού Χρήστου Ευθυμίου.

Η δεύτερη εικόνα είναι από τάξη του νηπιαγωγείου 1978 -79, και είναι η τάξη μου. Διακρίνεται το ''σινέ Αμβρυσσεύς'' που μας είχε χαρίσει ανεπανάληπτες στιγμές, και μια αφίσα ( μόνο με ζουμ θα την δείτε ), που αναγγέλει συναυλία με την Μαρία Δημητριάδη που χάθηκε πρόωρα. Συναυλία σε εποχές δύσκολες με έντονο τον χουντικό αποηχό και την μη πλήρη αποκατάσταση της Δημοκρατίας ακόμη, λόγω δεξιάς διακυβέρνησης.

Παρακινδυνευμένο λοιπόν να φέρει τότε κάποιος την Δημητριάδη, και συγχαρητήρια στον τότε ακμαίο και κυνηγημένο Πολιτιστικό σύλλογο Διστόμου ( στον τότε )!!!

Σιγά - σιγά μεγαλώνουμε και πάμε Δημοτικό (Τρίτη φώτο ) ποζάροντας μπροστά στον πλάτανο της Πλατείας Δανιήλ Γαμβρίλη ( Κάτω πλατεία ). Είμαι εγώ με την οικογένειά μου.

Στην τέταρτη φωτογραφία, η ''σειρά'' μου στην τελευταία τάξη του Λυκείου πλέον, καθισμένοι στα παγκάκια των παραρτημάτων του Μπαρλείου Λυκείου Διστόμου.

Στην πάνω σειρά όρθιοι από αριστερά ο Παναγιώτης Χ.Μπάρλος και ο Γεώργιος Τ. Σφουντούρης.

Στην κάτω σειρά, πάλι απο αριστερά προς τα δεξιά, ο Γεώργιος Α. Πράππας, ο Θανάσης Δ. Καρούζος, ο Θεμιστοκλής Γ. Καστρίτης, εγώ και ο Ιωάννης Θεοδωρόπουλος.

Μπορείτε και σεις να στείλετε τις δικές σας φώτο και όχι μόνο στα εξής mail

katsabin@otenet.gr , themispap@internet.gr .

''Να ζεστάνουμε τις πέτρες στις πλαγιές του Διστόμου''. Ένα βιβλίο της συμπατριώτισσάς μας, Καίτης Μανωλοπούλου.

Ένα βιβλίο που αξίζει να το έχει κάποιος Διστομίτης και όχι μόνο, είναι το βιβλίο της Καίτης Μανωλοπούλου, με τίτλο ''Να ζεστάνουμε τις πέτρες στις πλαγιές του Διστόμου'' από τις εκδόσεις Βεργίνα με την χορηγία του Δήμου Διστόμου.
Ένα βιβλίο με έντονα λαογραφικά στοιχεία για τον αρχέγονο τόπο του Διστόμου, και με πολλές μαρτυρίες, όπως άλλωστε και το προηγούμενο βιβλίο της που έχουμε ήδη παρουσιάσει, κλίκ εδώ.
Μπορείτε να βρείτε μέσα παροιμίες, τραγούδια, σπάνιο φωτογραφικό υλικό των κατοίκων και απ' το Μουσείο Μπενάκη, καθώς και προσωπογραφίες ατόμων που στιγμάτισαν το Δίστομο.
Δείτε και προηγούμενο άρθρο για τους Διστομίτες λογοτέχνες και για την λογοτεχνία για το Δίστομο.

''Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισε τον ''

Δανείζομαι τα λόγια απ' το τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου σε στίχους του Φώντα Λάδη, ερμηνευμένο άψογα και με αριστουργηματικό τρόπο απ' την σπουδαία Μαρία Δημητριάδη που έφυγε απ' την ζωή προχθές πρόωρα, απ' τον δίσκο ''Τραγούδια της λευτεριάς'', θέλοντας να θίξω τα τελευταία φρικτά γεγονότα στην χώρα μας που δυστυχώς χειροτερεύουν, και έχω προαίσθημα ότι θα έχουμε κι άλλες εξεγέρσεις και χειρότερες εξελίξεις.
Σαν Διστομίτης νεώτερης γενιάς εγώ,όπως και όλοι, θα πρέπει να προβληματιζόμαστε άλλος λίγο κι άλλος πολύ, γιατί βιώσαμε τον φασισμό στο πετσί μας.
Γεννημένος στα χρόνια της μεταπολίτευσης, και μην έχοντας βιώσει φρικτά γεγονότα σ' αυτή την χώρα, παρά μόνο τον απόηχό τους στα πρώτα σχολικά μου χρόνια, πίστευα μέχρι τώρα - η μάλλον ήθελα να πιστεύω- και με προβλημάτιζε, η ύπαρξη της έννοιας δεξιά - κέντρο - αριστερά κλπ, και μου έλεγαν κάποιοι συνομιλητές ότι πλέον δεν υπάρχουν τέτοιες διαχωριστικές γραμμές και ότι άλλαξαν οι εποχές ή δεν πρέπει να υπάρχουν.
Για ένα διάστημα που όλοι μαζί ενωμένοι έσκυβαν πάνω απ' τα σεντούκια και τα αρπάζανε, είπα κι εγώ, τώρα κυβερνά το χρήμα και εγώ μένω ακόμη στον εμφύλιο. Όντως δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές. Η μήπως υπάρχουν;Ήρθε λοιπόν ο καιρός και απέδειξε ότι υπάρχουν,( βλέπε και το προηγούμενο άρθρο του Σπύρου Γαλάνη ) και ότι ο φασισμός τους σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές βγαίνει στην επιφάνεια. Έπεσαν οι προσωπίδες της λαίλαπας που ονομαζόταν, ονομάζεται και θα ονομάζεται, αν δεν αγωνιστούμε, δεξιά.
Η βία της αστυνομίας, που θυμίζει άλλες εποχές, με το πρόσφατο θλιβερό γεγονός του Αλέξη Γρηγορόπουλου που ξεχείλισε το ποτήρι, καθώς και ο ύπουλος βαρύς τραυματισμός του νεαρού αστυνομικού, αντί να μας κάνει όλους αντιφασίστες, βγάζει ξανά στα παράθυρα τους γλοιώδεις πολιτικούς ηγέτες και τα τσιράκια τους, να αντιπαρατίθενται για το ποιός υποκινεί, ποιός φταίει, και βάζουν τον Αλέξη στην αντιπαράθεση με τον τραυματισμένο αστυνομικό, λες και αν ζούσε θα ήθελε να σκοτώσει ο ίδιος αστυνόμους.
Βγαίνουν και κάποιοι ανεγκέφαλοι και λένε γιατί δεν ξεχύνονται τώρα στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν για τον αστυνομικό.
Δηλαδή θέλουν πάλι να γίνει κομμάτια η Αθήνα; Πάψτε πια να εκμεταλλεύεστε τα πάντα ψηφοθηρικά.
Στο κάτω - κάτω η μία περίπτωση εκτόνωσε προς το παρόν την οργή.
Ας βγέιτε εσείς που τα λέτε λοιπόν να διαδηλώσετε για τον αστυνομικό, αν δούμε αν βαστάνε τα κότσια σας.
Εσείς που τα έχετε και καλά με την αστυνομία!!
Η μία περίπτωση δεν μοιάζει με την άλλη. Έχουμε να κάνουμε για μία περίοδο συνεχόμενης υποκρισίας και οικονομικής βίας, πχ Βατοπέδι κλπ, που ξεχείλισε με την εν ψυχρώ δολοφονία ενός αθώου παιδιού χωρίς λόγο και αιτία, την οποία δολοφονία κάποιοι, που θα έπρεπε να ντρέπονται, την αποκαλούν θανάσιμο τραυματισμό.
Η άλλη απαίσια και θλιβερή, κι αυτό το ξέρει μόνο η οικογένεια του αστυνομικού, αλλά είναι τρομοκρατική επίθεση.
Δεν έχουν καλάσκινοφ οι μαθητές κύριοι δεξιοί πολιτευτές.
Αλλά και να είχαν κάποιος από τους άνωθεν θα τα προωθούσε.
Στο κάτω - κάτω η δράση φέρνει αντίδραση.
Το ένα είναι δολοφονική επίθεση και το άλλο θανάσιμος τραυματισμός λοιπόν!!!
Τι ηλίθιοι, κακοήθεις και μικροί που είστε τελικά. Αυτή είναι η λαίλαπα της δεξιάς.
Βλέπουμε λοιπόν τελευταία να συμπίπτουν τέλεια οι απόψεις δεξιάς και ακροδεξιάς, αμαυρώνοντας την μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Μέσα σ' όλο αυτό το χάος εισχωρούν και κάποιοι γνωστοί - άγνωστοι ''κουκουλοφόροι'', που δεν ξέρουμε αν είναι προβοκάτορες ή όχι, και διαλύουν την Αθήνα και την περιουσία αθώων πολιτών.
Η κυβέρνηση χάνει έδαφος, βλέπει απ' τις δημοσκοπήσεις ότι τελειώνουν τα ψωμιά της, και κάνει - τι γελοίο!! - ανασχηματισμό, να ανακατέψει στην κατσαρόλα την δεξιά θρησκόληπτη ιδεολογία του αυταρχισμού και της βίας, και να βγάλει άλλη συνταγή δεξιών στρατιωτών.
Μέσα σ΄όλα διατάχθηκε να γίνει πιο σκληρή η αστυνομία. Άκουσον - άκουσον. Σε μιά περίοδο που είναι τεταμένη η ατμόσφαιρα.
Και βέβαια το εφαρμόζει.
Και γίνεται σήμερα μια ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας για την παιδεία και την Παλαιστίνη, και οι μπάτσοι χτυπούν όποιον βρουν, μέχρι και δημοσιογράφους με τους τεχνικούς τους, και εύκολες λείες όπως κοπέλες και περαστικούς.
Και βέβαια να πούμε ότι πάλι εισχώρησαν οι λεγόμενοι ''κουκουλοφόροι'' ( βλέπε προηγούμενο άρθρο του Στάθη Σταθά ) και αμαύρωσαν και αυτήν την πορεία.
Μήπως θα μας απαγορεύσετε και τις πορείες τώρα;
Σ' όλο αυτό το καθαρό φασιστικό κλίμα, και αφού η αστυνομία σκλήρυνε, γιατί δεν κάνει μια γενική εκστρατεία να καθαρίσει το ποδόσφαιρο απ' τη βία; Γιατί δεν βάζει φυλακή τους εμπόρους ναρκωτικών παρά συνεργάζεται μαζί τους;
Να χτυπάει κοπελίτσες ξέρει μόνο; Οι κοπελίστες δεν φορούν κουκούλες, κύριε Φασιστόπουλε υπουργέ μου που τώρα ανασχηματίστηκες.
Κλείνοντας θέλω να σας θέσω δύο απορίες μου.
Δεν νομίζετε ότι ξεχάσαμε το θέμα του Βατοπεδίου που είναι ένα απ΄τα πιο μεγάλα και φρικτά οικονομικά εγκλήματα στα χρονικά; Μήπως η επίθεση στην διμοιρία έγινε εσκεμμένα για να γείρει η συμπάθεια της κοινής γνώμης στους μπάτσους;


Αφιερωμένο αυτό το άρθρο στην μνήμη της πρόωρα χαμένης μεγάλης τραγουδίστριας και αγωνίστριας της αριστεράς, Μαρίας Δημητριάδου

Θεμιστοκλής Νικολάου Παπαϊωάννου

Επανειλημμένη εγκατάλειψη κατοικιδίων στο Δίστομο από κατοίκους διπλανού Χωριού

Χρονιά πολλά σε όλους κατ' αρχήν.
Ποδαρικό με άρθρο που δεν μας τιμά σαν ανθρώπους κάναμε, αλλά πρέπει να λέγονται κάτι τέτοια, γιατί αυτός είναι άλλωστε ο στόχος αυτής της ιστοσελίδας, ή μάλλον ένας απ' τους στόχους.
Εδώ και μια τετραετία περίπου, στις παρυφές του Μαυσωλείου, του λόφου ''Κάναλες'' δηλαδή, είχαν δει κάποιοι που μένουν εκεί, έναν ασυνείδητο πολίτη γ' κατηγορίας όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, να εγκαταλείπει σκυλιά και να φεύγει με το αυτοκίνητό του για το Χωριό του.
Ένα απ' αυτά τα σκυλιά, το πιο μικρόσωμο και ράτσα που δεν επιβιώνει στους δρόμους, γιατί είναι σκυλί συντροφιάς, το υιοθέτησε κάποιος φίλος μου και κατόπιν εγώ οπού το έχω μέχρι σήμερα και έχω δεθεί μαζί του.
Όταν βλέπεις ότι ένα κατοικίδιο σε πιστεύει και δένεται μαζί σου, πως είναι δυνατό να εγκληματείς μ' αυτόν τον τρόπο;
Παίρνουν τα σκυλάκια όσο είναι μικρά και χαριτωμένα για παιχνιδάκια στα παιδιά τους και μετά τα βαριούνται και τα αφήνουν στο Δίστομο.
Το έκανε ένας και τώρα το βρήκαν το κόλπο οι ''φιλόζωοι'' κάτοικοι του ίδιου μέρους, που δεν θέλω να αναφέρω τώρα για να μην δημιουργηθεί ένταση.
Είναι κι αυτή η ελληνική νομοθεσία 50 χρόνια πίσω απ' τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Νόμος υπάρχει καθώς και κυρώσεις, αλλά δεν εφαρμόζεται ποτέ.
Χάνει κανείς και το δίκιο του όταν αναφέρει κάτι τέτοιο, και τον λένε και γραφικό γιατί σ' αυτήν την χώρα του τσιφτετελιού, αυτά ακόμη θεωρούνται ανήκουστα.
Εδώ είναι ανίκανη, θα μου πείτε, γι' άλλα σημαντικότερα και θα ασχοληθούμε με ζώα;
Ναι αλλά οι νόμοι είναι νόμοι και θα πρέπει να εφαρμόζονται εξ' ίσου. Δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι νόμοι παρά νόμοι και μόνο.
Βλέπετε τα ζώα δεν μιλάνε για να μπορέσουμε να τα αντιμετωπίσουμε και να μας ξεφτιλίσουν, κι έτσι δεν τα φοβόμαστε.
Τέλος θέλω να πω ότι τα άλλα τα ''ζώα'' που εγκαταλείπουν ζώα στο Δίστομο, έχουν εντοπιστεί.
Ξέρουμε ποιοί είναι, κι αν ξανασυμβεί θα ισχύσει άλλου είδους νομοθεσία.
Μέχρι και άλογο εγκατέλειψαν στην Παραλία Διστόμου, στον ελαιώνα του Διστόμου!!
Αυτός ο ''κύριος'' που άφησε σκυλιά τώρα αυτές τις μέρες, τα εγκατέλειψε στην περιοχή Βερβά Διστόμου και τον είδαν, αλλά δεν περίμεναν ότι θα έφευγε ύπουλα με το αυτοκίνητό του. Νόμιζαν ότι βγήκε βόλτα.
Τώρα εσείς, αν θέλετε να αναφέρετε κάτι που είδατε και να πιάσει τόπο η καταγγελία σας, απευθυνθείτε στο περιοδικό ''Κ'' της εφημερίδας ''Καθημερινή'', στον Γιώργο Φραντζεσκάκη στο mail k9mailbox@yahoo.com
Το συναίσθημα, η ευαισθησία, η μόρφωση και η παιδεία είναι που φτιάχνουν νόμους τελικά.
Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι λοιπόν.

*Ευχαριστώ θερμά τους Διστομίτες Γιάννη Καστρίτη και Γιώργο Σφουντούρη για την πολύτιμη βοήθειά τους