Ένα κείμενο του Τάσου Σταθά, σχετικά με το Θεατρικό Εργαστήρι ''Θεατροφρένεια''

Από τον Τάσο Σταθά

Καλησπέρα σε όλους.
Πρώτη φορά γράφω με ''ηλεκτρονική'' γραφή, και ομολογώ πως νοιώθω πολύ αμήχανα και μουδιασμένα.
Διακατέχομαι από έναν δυνατό δονκιχωτισμό όταν πρόκειται να εκφέρω την γνώμη μου σχετικά με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή και το διαδίκτυο γενικότερα.
Όχι πως δεν εκτιμώ την χρήση και την χρησιμότητα του, αλλά αρέσκομαι να ζω με τις προσωπικές μου ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Ποιός δεν το κάνει άλλωστε;
Ευτυχώς η ανάγκη να ευχαριστήσω τον Θεμιστοκλή Παπαϊωάννου, τον φίλο μου, από καρδιάς, κέρδισε τις αναστολές που είχα.
Κι αυτό γιατί μέσω του διαδικτύου μπορεί να ακουστεί η φωνή μας, να διαπιστώσει κάποιος τις συνεχείς προσπάθειες, που αν και δεν καρποφορούν πάντα, είναι αποστάγματα ειλικρίνειας, πάθους και αγαπής προς την κοινωνία και τον συνάνθρωπό μας.
Ενοικιάσαμε το κτίριο της Μαργαρίτας Τ. Σφουντούρη για να κατασκεύασουμε ένα Θέατρο κυρίως, που θα συστεγάζει κινηματογράφο και θα φιλοξενεί ποικίλες εκδηλώσεις.
Παρατηρώντας, αφουγκραζόμενοι τον ήχο της εποχής μας, θέλαμε να ορθώσουμε τα στήθια μας ενάντια στην εθνική μας κατρακύλα, την απαξίωση κάθε σταθερής αξίας, την καθημερινή αλλοτρίωσή μας, την αποξένωση, την μοναξιά, τα αδιέξοδα τα κοινωνικά, την ανεργία, την ερήμωση και τον μαρασμό του Διστόμου που το λατρεύουμε ( για ό,τι καλό και ό,τι κακό επιφέρει το βάρος της έννοιας ), τον ωχαδερφισμό, τα σύγχρονα ''ναρκωτικά'',
( τζόγος εθνικός - κρατικός ) και φυσικά να προστατεύσουμε την φιλία και τον έρωτα.
Τα στοιχεία αυτά είναι αρκετά για να μας κάνουν να μεταβούμε σ' αυτό το διάβημα.
Δεν πρόκειται ποτέ να κάνουμε Θέατρο για να ικανοποιήσουμε τις προσωπικές υποκριτικές φιλοδοξίες μας, αλλά για να συμπαρασύρουμε, να αφυπνίσουμε, να αντιδράσουμε με τον κόσμο που μας παρ - ακολοθουθεί!
Οι βοηθείες είναι ελάχιστες.
Τα χρήματα επίσης. Αλλά τα χρήματα δεν έχουν πάντα αξία.
Άλλωστε πόσο κοστίζει ένα όνειρο που πραγματώνεται;
Γιατί αυτό θα γίνει. Το μικρό μας Θέατρο, το θεατράκι τσέπης, θα είναι σύντομα στην διάθεση όλων εκείνων που θέλουν να αντιστέκονται και να ελπίζουν.
Στόχος μας να αποτελέσει μια στέγη για ανθρώπους όλων των παθών, λαθών και αντιθέσεων.
Είναι όμορφο όταν κάνουμε την αντίθεση, σύνθεση.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καλό μου φίλο Θεμιστοκλή, τον δικό σας άνθρωπο και ιδιοκτήτη του Blog, και να του πω πως τον ευχαριστώ για την προσωπική ( κυρίως ) στήριξη και για τις επικοδομητικές μας διαφωνίες.
Να ευχαριστήσω επίσης που δεν μας βοήθησαν γιατί μας....βοήθησαν επί της ουσίας.
Μας διογκώνουν το κίνητρο και φαντάζει πελώριο σαν βράχος.
Προσοχή. Να μην στέκονται από κάτω!!
Όσο γι' αυτούς που βοηθούν, θα κάνω εκτενή αναφορά στον σωστό τόπο και χρόνο.
Δεν τους λέω ''ευχαριστώ'', γιατί ακούγεται τόσο φτωχό για το ανθρώπινο μεγαλείο που επιδείχνουν.
Ευχαριστούμε την γειτονιά μας για το κονιάκ και τα γλυκίσματα που μας φίλεψαν.
Αυτά...Νομίζω πως είναι αρκετά.
Συγγνώμη αν σας κούρασα.

ΜΕ ΤΙΜΗ
ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΘΑΣ

ΥΓ1 : Θα ήθελα να σας αφιερώσω δύο ποιήματα του Κώστα Βάρναλη

1: ''Αν ζητάς Ανθρωπιά και δίκιο νόμο,
δεν είναι εκεί που πας. Ν' αλλάξεις δρόμο''

''Αν λαχταράς τον ήλιο, ανασηκώσου,
και με δαυλό άναψε τον δικό σου''

2:'' Ό,τι ακούω με το δεξιό αυτί,
με μάτι αριστερό το βλέπω. Κι ό,τι
καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί,
οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι''

Κώστας Βάρναλης

Φίλε μου να είσαι πάντα γερός.....