Αναδημοσίευση: documentonews.grΔεν είναι μόνο η φρίκη του αίματος των αθώων που αναδύεται από τις σελίδες του αφιερώματος το οποίο κυκλοφορεί στις 10 Ιουνίου. Τη μέρα που πριν από 74 χρόνια οι Γερμανοί κατακτητές σφαγίασαν με τυφλή αγριότητα 218 κατοίκους του Διστόμου.
Είναι η υπόμνηση της ναζιστικής θηριωδίας που άφησε πίσω της
πάνω από 100 αναγνωρισμένα μαρτυρικά χωριά στην Ελλάδα και χιλιάδες σε όλη την
Ευρώπη.
Στο Λίντιτσε της Τσεχοσλοβακίας όπου στις 10 Ιουνίου 1942 οι
χιτλερικοί κατέσφαξαν εκατοντάδες ανθρώπους, ανάμεσα τους και 82 παιδιά. Γιατί
νόμιζαν – εσφαλμένα – πως εκεί είχαν βρει καταφύγιο οι δυο κομάντος που είχαν
σκοτώσει τον Χάιντριχ, τον «δήμιο της Πράγας». Συνολικά 1.300 άνθρωποι
δολοφονήθηκαν στα «αντίποινα».
Στο Οραντούρ της Γαλλίας όπου (πάλι) στις 10 Ιουνίου 1944 οι
SS εκτέλεσαν τους άνδρες και έκαψαν στην εκκλησία 247 γυναίκες και 205 παιδιά.
Δύο κοινά χαρακτηριστικά: Και στα τρία χωριά στα θύματα
συμπεριλαμβάνονταν παιδιά. Στο Δίστομο, ακόμη και βρέφη δύο μηνών! Η ουσιαστική
ατιμωρησία των σφαγέων. Κανείς δεν έμεινε στη φυλακή μετά το 1953. Μόνο οι
Τσεχοσλοβάκοι πρόλαβαν και οδήγησαν στην αγχόνη τον αρχηγό των SS.
Το τεύχος αποτελεί επίσης μια υπόμνηση του ανεξόφλητου
χρέους της Γερμανίας. Ηθικού, οικονομικού και πολιτικού.
Τέλος μέσα από έγγραφα – ακόμη και γερμανικά – καταρρίπτεται
ο μύθος πως τα «αντίποινα» έγιναν λόγω της δράσης των ανταρτών. Μοναδικός,
προσχεδιασμένος, στόχος των ναζί ήταν να απομονώσουν την Αντίσταση από τον
τοπικό πληθυσμό. Και σε αυτό απέτυχαν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου