Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Θέατρο Τέχνης – Χούλιγκανς : 0-4. Άνετη εκτός έδρας επικράτηση. Βαριά ήττα του Πολιτισμού. Από τον Γιάννη Αν. Λουκά







               
Αγαπητό Δίστομο Blog,
Η ανάρτησή σου με παρακίνησε να γίνω για λίγο σχολιαστής αυτού του πρωτοφανούς ποδοσφαιρικού αγώνα που έληξε με συντριβή του Θεάτρου Τέχνης, το οποίο όμως είχε πολλά αμυντικά κενά έναντι των επιθετικών και επιτιθεμένων…Διάβασα και τη δήλωση του Υπουργού Πολιτισμού ότι «το θέατρο δεν είναι γήπεδο». Προφανώς ο Υπουργός έχει δίκιο, είναι όμως πάντα έτσι;

Ομοιότητες και διαφορές

Οι έννοιες ποδόσφαιρο και θέατρο δεν είναι εντελώς ξένες μεταξύ τους. Όποιος έχει πάει στο γήπεδο ξέρει ότι οι φράσεις ‘παίζει θέατρο’ ή ‘κάνει θέατρο’, χρησιμοποιούνται σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις:
·        Όταν ο επιθετικός προσπαθεί να ‘σκηνοθετήσει’ και κερδίσει πέναλτυ.
·        Όταν προς το τέλος του αγώνα παρατηρούνται οι συχνότεροι τραυματισμοί, που μετατρέπονται αυτόματα σε τρελούς πανηγυρισμούς με το σφύριγμα της λήξης.
Επίσης η πιο συνηθισμένη προσφώνηση προς το διαιτητή και άρχοντα του αγώνα είναι αυτή του πρωταγωνιστή του Θεάτρου Σκιών, δηλαδή «ρε Καραγκιόζη»!
Επομένως δεν μπορεί να ισχυρισθεί κανείς ότι οι οπαδοί (και μάλιστα οι πιο σκληροπυρηνικοί) δεν έχουν καθόλου θεατρική παιδεία. Έχουν, έχουν και μάλιστα αρκετή!
Και πολλές άλλες μικρο-ομοιότητες υπάρχουν, όπως το κοινό, το διάλειμμα – ημίχρονο (ημιχρόνιο), οι πρωταγωνιστές, οι ρόλοι, τα ρεσιτάλ, οι (επιθετικοί) μονόλογοι, η μουσική υπόκρουση, τα εισιτήρια κλπ.
Υπάρχουν βέβαια και πάρα πολλές διαφορές, που ο καθένας μπορεί να τις σκεφθεί. Θα αναφέρω μόνο μία : ενώ στο θέατρο μετά το φινάλε οι πρωταγωνιστές παρατείνουν την παραμονή τους στη σκηνή, για να ‘εισπράξουν’ χειροκροτήματα , στο γήπεδο πολλές φορές οι ‘πρωταγωνιστές’ (αν είναι φιλοξενούμενοι) τρέχουν προς τα αποδυτήρια με ταχύτητα κατοστάρη, για να μην ‘εισπράξουν’ κέρματα επί κεφαλής. Επίσης ενώ στη μια περίπτωση μεταξύ θεατών και πρωταγωνιστών υπάρχει η κουρτίνα της σκηνής (αυλαία), στην άλλη υπάρχει η προστατευτική φισούνα .
Επομένως και ομοιότητες και διαφορές…

Η τοπική πραγματικότητα
Όταν είδα τις σκηνές είπα μέσα μου ; «Ευτυχώς που στην περιοχή μας δεν διαθέτουμε κλειστά θέατρα και έτσι δεν κινδυνεύουμε…». Ουδέν κακόν αμιγές καλού! Κάτι ήξεραν οι κατά καιρούς και κατά τόπους άρχοντες και δεν ασχολήθηκαν ποτέ με την κατασκευή χώρων εκδηλώσεων γενικά για τη χειμερινή περίοδο. Σου λέει: «να εμφανισθούν τίποτα χούλιγκανς από το πουθενά, να τα κάνουν γυαλιά -καρφιά και να κινδυνέψει και ο κοσμάκης; Άσε καλύτερα». Ενώ αν βρισθούν και πλακωθούν οι τοπικοί χούλιγκανς μέσα στο γήπεδο, εκεί είναι ο φυσικός τους χώρος. Σωστό!

Προειδοποίηση και συμβουλή προς συνδημότες Διστομίτες και πατριώτες Στειριώτες
Αγαπητοί μου, αφού έγινε η αρχή και το είδαμε κι αυτό, παρακαλώ την προσοχή σας . Έχετε μεγάλη ενασχόληση με το θέατρο (θεατρικές ομάδες, ερασιτεχνικοί θίασοι, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, μουσικοί κλπ), ανεβάζετε κάθε χρόνο θεατρικές παραστάσεις, οπότε μεγάλη προσοχή! Όχι έργα με τίτλο και υπόθεση σχετικές με το ποδόσφαιρο. Άντε να τολμήσεις να ανεβάσεις ας πούμε το έργο «Η ΦΑΝΕΛΑ ΜΕ ΤΟ 9» από το βιβλίο του Μένη Κουμανταρέα. Παράτολμο και επικίνδυνο στις ημέρες μας, όπου προστατεύεται μόνο η ανώνυμη υβρεολογία του διαδικτύου. Επίσης πλήρης αποφυγή των έντονων και χτυπητών χρωμάτων (κόκκινο, πράσινο. κίτρινο, μαύρο).
Οι ‘θρησκείες’ των χούλιγκανς απαιτούν σεβασμό! Η άλλη, υπό διωγμό και κατασυκοφάντηση!

Θέατρο Τέχνης ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ
Γι’ αυτόν τον ιερό χώρο και θεσμό του θεάτρου αλλά και του πολιτισμού γενικότερα δε χρειάζεται να πω εγώ τίποτα, παρά μόνο το όνομα του ιδρυτή του. Στεγάζεται σε δύο κτήρια, το ένα στην Πλάκα, Φρυνίχου 4, όπου εξελίχθηκαν τα γεγονότα και το δεύτερο στο ιστορικό υπόγειο, Πεζμαζόγλου 4 στη στοά.
Ως μια στοιχειώδη πράξη επανόρθωσης και εξιλέωσης , οι θεατρόφιλοι ας προσπαθήσουμε να παρακολουθήσουμε μια παράσταση. Ακόμη καλύτερα αν οργανωνόταν μια ομαδική εκδρομή. Πέρσι μια τάξη του Δημοτικού Σχολείου Αράχωβας με την εμπνευσμένη καθοδήγηση μιας δασκάλας-πρότυπο, της κυρίας Δανάης, παρακολούθησε μια παιδική θεατρική παράσταση , ακριβώς στο χώρο που βεβήλωσαν οι χούλιγκανς.

                                                                                                    Ευχαριστώ,
                                                                                                    
                                                                                                         ΙΑΛ

ΥΓ1: Οι παραπάνω αναφορές στο ποδόσφαιρο ασφαλώς αφορούν μόνο το χουλιγκάνικο τμήμα του. Άλλωστε είμαι κι εγώ φίλαθλος και νομίζω ότι αυτό φάνηκε στο κείμενο.
ΥΓ2: Το σκορ του τίτλου (0-4) προέκυψε από το χρόνο που χρειάσθηκαν (4 λεπτά) για να πετύχουν την ιστορική τους νίκη, οι φιλοξενούμενοι που διέθεταν 30-40 ‘ακραίους επιθετικούς’. Η αντίπαλη ομάδα δεν διέθετε ούτε τερματοφύλακα. Ευχόμαστε ο Πολιτισμός τελικά  να μην αποκλεισθεί από την εποχή μας.

6 σχόλια:

  1. Καταπληκτικό..Καυστικό και όπως πάντα τέλεια γραμμένο..
    Λογοτέχνημα με πολλές αλήθειες...
    Δυστυχώς...
    Συγχαρητήρια.
    Θα πω στην ομάδα ''θεατροφρένεια'' να προσέχει τι ανεβάζει!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ, ΔΗΛ. Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ, Ο ΟΠΑΔΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΤΥΦΛΗ ΒΙΑ ΕΠΩΑΖΕΤΑΙ ΑΠ' ΤΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΚΤΡΕΦΕΙ ΑΥΛΟΚΟΛΑΚΕΣ,ΒΟΛΕΜΕΝΟΥΣ,ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΥΣ ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΟΥΣ...
    ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΤΩΝ ΠΡΟΑΓΩΓΩΝ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ (ΒΛΕΠΕ ΦΡΑΓΚΑ)...Η ΣΑΠΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ ΤΟΥΣ "ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΥΣ" ΚΑΙ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΤΗΧΗΤΕΣ" ΣΦΥΡΙΖΕΙ ΜΕ ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΕΙ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Διστομίτης Γιώργος Κ9 Φεβρουαρίου 2011 στις 9:02 π.μ.

    Τέλειο κέιμενο....Άψογο και γραμμένο όχι σαν ευθυμογ΄ραφημα, αλλά σκληρά και ειρωνικά, και βέβαια με τέλειο λόγο....
    Είχε μείνει μόνο η φωτογραφία του Κάρολου Κουν στον τοίχο...Αυτοί οι ανεγκέφαλοι τραμπούκοι, μπορεί και να νόμιζαν ότι ο Κουν ήταν κανένας παλαίμαχός του ΠΑΟΚ...
    Εντωμεταξύ, Γιάννη Λουκά και Θέμη...Ακόμη και καποιοι βλακες της περιοχης, που το μυαλό δεν φτάνει μακριά, μπορεί να σας κατηγορήσουν οτι ειστε αλλη ομαδα και τα βαζετε με τον ολυμπιακο.
    Να!! Ως εκει φτανουμε .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εύγε για μία ακόμη φορά, κ Λουκά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ διαχειριστή,
    Σχετικά με τη συμβουλή σου προς την ομάδα, έχεις παρατηρήσει σε τι διαφέρει η θεατροΦΡΈΝΕΙΑ από τη σχιζοΦΡΈΝΕΙΑ; Μόνο μερικά γράμματα ή μισή λέξη. Εγώ πάλι θυμήθηκα την προφητική ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (του πρεσβύτερου και σοφότερου) ότι η "η Ελλάδα έχει καταντήσει ένα απέραντο ΦΡΕΝΟκομείο". Και ποιός θα βρεθεί άραγε να βάλει ΦΡΕΝΟ στην κατρακύλα μας...
    Και μια ιστοριούλα περί θεατρικής παιδείας:
    Όταν πρωτοείχα έρθει στο Δίστομο ως φοιτητής στα μεταλλεία της Εταιρίας για την καλοκαιρινή πρακτική Άσκηση της Σχολής, γυρίζοντας ένα μεσημέρι στο Συνεργείο άκουσα κάποιον να μιλάει για αρχαία τραγωδία και παραστάσεις της Επιδαύρου, έχοντας καταπληκτικές γνώσεις. Ομολογουμένως εντυπωσιάσθηκα και ένιωσα αμήχανα. Με τον άνθρωπο αυτό μιλήσαμε πολλές φορές στη συνέχεια για το Αρχαίο Θέατρο και αυτό συνεχίσθηκε μέχρι που πήρε σύνταξη. Από τότε διαπίστωσα (και το επιβεβαιώνω συνεχώς) ότι η παιδεία και η ευαισθησία δεν συμπορεύονται συνήθως με τα πτυχία και την κοινωνική επίδειξη!
    Α! θα παρέλειπα να αναφέρω ότι ο ειδήμων του Αρχαίου Θεάτρου είναι ο Γιώργος Καστρίτης (Άνεμος). Τα χαιρετίσματά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι...Τον Γιώργο τον Καστρίτη τον ξέρω καλά. Θυμάμαι που δεν έχανε παραστάσεις στους Δελφούς τα καλοκαίρια.
    Με τους γιούς του, τον Θέμη και τον Στάθη, ήμασταν πολύ φίλοι στο σχολείο.
    Με τον μεγάλο γιο του τον Σταθη και συμμαθητές. Τώρα είναι ενας λαμπρός γιατρός ογκολόγος. Εχει γυρίσει όλο τον κόσμο.
    Τις προάλλες ήταν Αμερίκη. Τώρα πρέπει να είναι Ιταλία.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή