Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

Τα ιστορικά αίτια της Σφαγής του Δίστομου. Η ομιλία του Μιχάλη Λυμπεράτου κατά την παρουσίαση του βιβλίου ΔΙΣΤΟΜΟ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 - ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ



Ικανοποιούμε το αίτημα πολλών φίλων ανεβάζοντας την ομιλία του Μιχάλη Λυμπεράτου - ιστορικού, διδάκτορα στο Πάντειο Παν/μιο - που έγινε στο Μαυσωλείο του Διστόμου στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου μας ΔΙΣΤΟΜΟ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 - ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ακριβώς 66 χρόνια μετά την αγριότερη σφαγή του Β' παγκοσμίου πολέμου.

Τα ιστορικά αίτια της Σφαγής του Δίστομου (Ιούνιος 1944)*

Το βιβλίο του Γ. Θεοχάρη και του βιβλιοπωλείου Σύγχρονη Έκφραση συνέπεσε με μια συγκυρία που του προσδίδει μια ιδιαίτερη σημασία. Πρωτίστως, επειδή ανακινείται έμμεσα το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων και των καταστροφών που τις απαίτησαν. Παράλληλα, αναμοχλεύει το ζήτημα της ιστοριογραφίας που διέσωσε τα γεγονότα αυτά, αλλά και τις σημαντικές ελλείψεις που δεν κατόρθωσε να αναπληρώσει. Αλλά και βαθύτερα, το βιβλίο συνεισφέρει, με την επάνοδο σε ιστορικές στιγμές συνδεδεμένες με το αντιστασιακό φρόνημα των Ελλήνων, σε μια ζωτική ανάγκη, αυτή της ανασύνταξης της εθνικής αυτοπεποίθησης που υπέστη τριγμούς, συνεπεία των πρόσφατων οικονομικών εξελίξεων και των σχέσεων διεθνούς εξάρτησης που η οικονομική κρίση παρήγαγε.


Πράγματι, το βιβλίο δεν επαναφέρει απλά στην εκδοτική επικαιρότητα το γεγονός της σφαγής, αλλά το διερευνά κατά τρόπο που δεν έγινε ως σήμερα, ως ιστορικό γεγονός αλλά και ως διαχρονική συλλογική εμπειρία, ως δημόσια ιστορία. Με την έννοια αυτή, το βιβλίο ανασυνθέτει το γεγονός με το συνήθη τρόπο της αναδίφησης των πηγών αλλά, επιπλέον, και ως μνήμη, ως ιστορική παράδοση, όπως αυτή μεταφέρθηκε από γενιά σε γενιά, και επικαθορίστηκε από την ίδια την ιστορική πορεία της χώρας. Αναδεικνύει, δηλαδή, το γεγονός ως στοιχείο λειτουργίας μιας ολόκληρης κοινωνίας, που υφίσταται μια σύγκρουση μνήμης και λήθης, με δεσπόζουσες τις ιδεολογικές λαθροχειρίες, που παρήχθησαν στη μετεμφυλιακή περίοδο και δυστυχώς επιβιώνουν και σήμερα.[1]
Αλλά, επιπροσθέτως, προβάλει και την αναγκαιότητα συμπλήρωσης της μελέτης του γεγονότος, σε ερευνητική βάση, όταν αυτό δυστυχώς δεν έτυχε μιας ολόπλευρης επιστημονικής προσέγγισης. Να σημειωθεί ότι από το πλούσιο αρχείο της μεταπολεμικής Επιτροπής που συνέταξε τις δικογραφίες για τα εγκλήματα των Γερμανών στην Ελλάδα απέμεινε μόνο η έκθεση του διευθυντή της υπηρεσίας δικαστή Δημ. Κιουσόπουλου, που περιλαμβάνει το βιβλίο του Γιώργου Θεοχάρη. Τα υπόλοιπα υλικά δεν παραδόθηκαν ποτέ στους ιστορικούς αλλά καταστράφηκαν, αφού το ελληνικό κράτος στα 1975 «θεώρησε» όλες αυτές τις δικογραφίες ως υλικό άνευ σημασίας. [2]
Αναμφίβολα, η ιστοριογραφία του γεγονότος διατηρεί ακόμη σημαντικά κενά. Το κύριο πρόβλημα των ελλείψεων αυτών είναι ότι παρεμποδίζουν τη συγκρότηση της συλλογικής μνήμης, στο μέτρο που αποδίδουν συνήθως τα αίτια της σφαγής σε πνευματικές διαταραχές και ανθρώπινες έξεις. Δεν το αντιμετωπίζουν δηλαδή ως ιστορικό γεγονός που ανάγεται σε συγκεκριμένα αίτια, πολλά από τα οποία συνδέονται με εξίσου συγκεκριμένες σκοπιμότητες, που υποσκελίζουν τους ψυχολογικούς παράγοντες που και αυτοί βεβαίως είναι υπαρκτοί..


........ Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου