Ένα τραγουδάκι για τις μέρες μας. Ειδικά με όλα αυτά που συμβαίνουν με τις νέες μίζες και τα νέα οικονομικά εγκλήματα.

Από τον Διστομίτη Ν.Ζ

Δείτε ένα τραγούδι από τους ''The Prince Oliver Band'', με τίτλο:
ΜΑΥΡΕΣ ΨΥΧΕΣ:
Σε λίγο έρχονται τα χειρότερα σ' αυτή τη χώρα!!





Ένα εξαιρετικό ποίημα του Αλέξανδρου Ζήβα σχετικό με τα παραπάνω, και αφιερωμένο στη μνήμη του Αλέκου Παναγούλη.

Αλέξανδρος Ζήβας

( ….. Αφιερωμένα στον Αλέκο Παναγούλη….. κι όπου ταιριάζουν….! )


* Ήττα νίκη….!



….. Ίνδαλμα είχε τα Πουλιά….,

πάσχιζε να τα μοιάσει….,

ερπετολάγνοι σπιούνοι –Του….,

μην τύχει και τα φτάσει….!



Τον γκρεμοτσάκισαν κρυφά….,

σ’ αετού φωλιά φτασμένο….,

πριν ξεψυχήσει…., κραύγαξε….:

«Χαλάλι που πεθαίνω….!»….!



Στους κάμπους γύρισαν ξανά….,

χαμοζωή μπαστάρδα….,

κι είχαν στο πέτο σύμβολο

τον αετό κονκάρδα….!.....



* Μια άγρια ‘’ιστορία’’….. για όλους τους ‘’ήμερους’’….!



….. Ήταν ένα προβατάκι….,

κι ήταν άτακτο…., όλο ‘’θράσος’’….,

ξέφυγε απ’ το κοπάδι….,

λεύτερο…., μακριά στο δάσος….!



Και δεν το ‘φαγε ο λύκος….,

---- λύκοι, μόν’, στα παραμύθια….. ----

κι είδε δόλια που του κρύβαν

οι βοσκοί –του την Αλήθεια….!



Κι ήσυχα τα προβατάκια….,

όλο τάξη…., ζούσαν…., πάλι….,

ως το ‘’Πάσχα’’…., που τα ‘φάγαν

οι βοσκοί –τους και ‘’οι άλλοι’’….!.....



* Θυμήσου Σπάρτακους και δες….. το πώς αλλάζουν κι οι ζωές….!



….. Η ‘’Μοίρα’’ λες αναλλαχτή….,

απ’ το Θεό, τάχα, φτιαχτή….,…..

κι είν’ Βλαστημιά…., ποιος να σ’ το πει….!

Οι πλάνοι να ‘ναι στα ψηλά…..

κι οι πλανεμένοι χαμηλά….,

Νόμος σικέ –τους…., Καθεστώς….!

Όρθια κλέβουνε το φως….,

το είδες…., μα παράβλεψες…..

κι αιώνια, αχ, έμεινες σκυφτός….!



Πάσα -- πάσα τη ζωή σκηνοθετούν

οι δήθεν θεοβλόγητοι….,

ως τους βολεί…., ζώντας να ζουν….!

Σου ‘παν….: «με λάσπη πλάστηκες…..»….,

‘’το ‘δεσες κόμπο…..’’…., πιάστηκες

στ’ ‘’«Άγιο»’’ –τους παραμύθι….,

‘’σου ‘δεσε το γλυκό πικρό…..’’….!

Μάλλον, σ’ αυτό βολεύτηκες….,

γι’ άλλον ‘’θεό’’ δεν έψαξες….,

πραμάτειας κουτορνίθι….!



Κουνήσου, μούμια, τρανταχτά….,

πώς να σε πάνε τα Πουλιά,

που ικετεύεις, στα ψηλά….!

Θυμήσου Σπάρτακους και δες…..

το πώς αλλάζουν κι οι ζωές….,

«συν Αθηνά»….. και….. «συν θνητώ»….!

Έτσι…., ακίνητο…., βουβό….,

σε βλέπουν…., σε λογιάζουνε

ανάξιο Ανάστασης νεκρό….!.....



* Δεν αγοράστηκα…., παρά, μόν’, απ’ τον Ήλιο….!



….. Αν ψάχνεις να με βρεις…., θε να με βρεις

έξω από το φόβο, ναι,

και τις ‘’δοσοληψίες’’ –τους….,

και τους ‘’αντιρρησίες’’ –τους…,

εκεί που φέρνουν όνειρα

και διώχνουν εφιάλτες….,

εκεί που μένουν όρθιοι

της Χαραυγής οι ψάλτες….!



Δεν αγοράστηκα….,

παρά, μόν’, απ’ τον Ήλιο….,

που αρνιέμαι ν’ αντικαθιστώ

δούλους και νοικιασμένους….,

κι έχω τραγούδια λαϊκά ως αγκαλιές

για όλη την Υφήλιο….,

καρδιά μου -- πόρτα ανοικτή

για τους αδικημένους….!



Έζησα εγώ σε εξορίσια….,

με φώτα συνεξόριστος….,

εχ, τα στραβά δεν είδα ως ίσια….,

που ‘θελα να ‘μαι ηλιόριστος….,

και δε φοβάμαι να τους κράζω,

και, τώρα…., που στη δύση μου χαράζω….!.....



* Σαν τη Ζωή την αγαπάς….!



….. Σαν τη Ζωή την αγαπάς….,

ντουγρού στο θάνατό σου πας….,

αρνιέσαι τη ζωή σου….,…..

σηκώνεις μπόι…., δε λογάς

τι χάνεις….. τι κερδίζεις….,

τα αόριστα ορίζεις….!



Είναι η αυταπάρνηση

πρόσταγμα, ‘’μόνον’’, της Ζωής….,

που σβήνει, πια, με γόο….,…..

φτύνεις το καλοπέρασμα…..

κι ο ‘’Γολγοθάς’’ σου πέρασμα

στου Ήλιου το μητρώο….!



Σαν τη Ζωή την αγαπάς….,

ψυχή αυτόθυτη φοράς….,

ζωή ο θάνατός σου….,…..

απλώνεις χέρια προσφοράς

κι όρθιος τον παραβγαίνεις….,

ασκήμιες που ομορφαίνεις….!.....